Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Karp

Protokolant: Ewelina Świrta

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 r. w Kłodzku

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę 6000 zł

I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda D. S. kwotę 4.000,00 zł (cztery tysiące złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2012 r. oraz tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1.517,00 zł (tysiąc pięćset siedemnaście złotych 00/100);

II. dalej idące powództwo oddala;

III. nakazuje stronie pozwanej by uiściła na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów wynagrodzenia biegłych, poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa kwotę 1.621,60 zł (tysiąc sześćset dwadzieścia jeden złotych 60/100).

Sygn. akt I C 114/13

UZASADNIENIE

Powód D. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 6000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 23 czerwca 2012 r. w miejscowości D. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym poszkodowany został powód, gdyż na skutek n niezachowania należytej ostrożności sprawca ubezpieczony u strony pozwanej doprowadził do zderzenia z pojazdem F. (...), prowadzonym przez poszkodowanego. W związku ze zgłoszoną szkodą strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność, jednak z żądanej tytułem zadośćuczynienia kwoty 10 000 zł przyznała 3 500 zł a następnie dopłaciła 500 zł. Powód doznał urazu kręgosłupa szyjnego, został zaopatrzony w SP ZOZ w K., gdzie zalecono wypisując powoda do domu noszenie kołnierza ortopedycznego, a następnie kontynuował leczenie w poradni ortopedycznej i neurologicznej, w trakcie którego stwierdzono uraz barku lewego i bóle potylicy. Powód przeszedł rehabilitacje i został skierowany na leczenie sanatoryjne o profilu ortopedycznym, a doznane obrażenia spowodowały u powoda liczne dolegliwości bólowe podczas dłuższego chodzenia, które uniemożliwiły wykonywanie zarówno pracy fizycznej, jak i uprawianie sportu, który był hobby powoda oraz ograniczyły możliwość aktywnego spędzania czasu z 7 letnia córką.

Powód wskazał, ze wysokość zadośćuczynienia winna wynosić 10 000 zł wobec naruszenia integralności fizycznej powoda, a ponieważ strona pozwana wypłaciła 4000 zł powód żąda jeszcze 6000 zł.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu stwierdziła, że roszczenie powoda jest nieuzasadnione i nie udowodnione w całości w zakresie jego wysokości i skutków jakie rzekomo doznał w wyniku kolizji drogowej. Bezspornym jest fakt zaistnienia kolizji drogowej oraz fakt wystąpienia szkody w postaci przejściowego rozstroju zdrowia powoda i bezsporny jest fakt przyjęcia przez stronę pozwaną odpowiedzialności za szkodę do kwoty 4 000 zł, która stanowi sume odpowiednia w myśl przepisu art. 445 par.1 k.c.

Sad ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2012 roku 30 letni powód D. S., funkcjonariusz Zespołu Interwencji (...) został poszkodowany w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca był ubezpieczony w (...) S.A. w S..

Strona pozwana przyznała powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 4 000 zł, odmawiając wypłaty wyższej kwoty pomimo wezwania. Sprawca przysnął za kierownicą i uderzył w Klewa stronę pojazdu kierowanego przez powoda. Powód na skutek szoku po wypadku nie odczuwał dolegliwości, dopiero gdy samochód znalazł się na lawecie, poczuł bóle w odcinku szyjnym i z lewej strony stawu barkowego.

Dowód:

Przesłuchanie powoda K- 32

Akta szkody

Skutkiem wypadku był uraz głowy oraz stres pourazowy, uraz stawu barkowego z niewielkim zespołem bólowym , stan po urazie odcinka szyjnego kręgosłupa, z zespołem bólowym szyjnym kręgosłupa i rwa barkowo- ramieniowa parastatyczną oraz uraz odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa z niewielkim zespołem bólowym typu lumbag ii. Powołani przez Sąd biegły neurochirurg dr nauk medycznych H. A. oraz ortopeda traumatolog dr nauk medycznych M. J. stwierdzili w sporządzonej opinii, że w obecnym stanie zdrowia uszczerbek na zdrowiu powoda wynosi 4 %.

Biegli wskazali, że wypadek, w którym uczestniczył powód skutkuje do chwili obecnej pobolewaniami głowy, bólami kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z ograniczeniem ruchomości czynnej i biernej, parastezjami kończyn górnych, szczególnie lewej, w zakresie unerwienia przez nerw łokciowy (palców IV i V), a dolegliwości te, jak podaje powód nasilają się przy zmianach pogodowych i przy niewielkim wysiłku fizycznym wymuszają przyjmowanie leków przeciwbólowych oraz w sposób zasadniczy utrudniają czynności życia codziennego i prace zawodową. Biegli wskazali, ze z powodu przebytego urazu mogą pojawić się w przyszłości dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego połączone z e wzmożonym napięciem mięśni karku ograniczające jego ruchomość.

Powód od wypadku do chwili obecnej odczuwa bóle głowy, czasem raz na tydzień czasem kilka razy w tygodniu, drętwieją mu ręce, w większości prawa, nie może grac w piłkię , ponieważ szybkie zrywy i bieganie po murawie powodują bóle odcinka szyjnego kręgosłupa. Powód zrezygnował z ćwiczeń na siłowni. Dolegliwości bólowe utrudniają powodowi szczególnie wykonywanie pracy zawodowej. Powód jest aktywny fizycznie , jest członkiem grupy zajmującej się interwencjami specjalnymi i długo pracował by do tej grupy się dostać. Nie przedłużał zwolnienia lekarskiego, ponieważ po wypadku w czasie trwania Euro 2012 zajmował się na lotnisku pilnowaniem kibiców. Kombinezon zakładany przez powoda do wykonywanych zadań, waży 60 kg i w wykonywanej pracy nie ma miejsca na dysfunkcje fizyczne i psychiczne.

Ustalony uszczerbek na zdrowiu powoda jest uszczerbkiem długotrwałym, a ograniczenia dotyczące wykonywania pracy zawodowej i czynności zycia codziennego są adekwatne i nie przesadzone. Powód wymaga kontynuacji leczenia zachowawczo-objawowego neurologicznego i leczenia rehabilitacyjnego.

Dowód:

opinia biegłych sądowych K- 52-55

dokumentacja medyczna K- 56-82

przesłuchanie powoda K-32, 125

opinia uzupełniająca K- 104

akta szkody

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności opinii zespołu powołanych biegłych, dokumentacji medycznej, akt szkody oraz przesłuchania powoda.

Na podstawie przepisu art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Katalog wypadków, w których można żądać zadośćuczynienia określa przepis art. 444 § 1 k.c. stanowiąc, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Zgodnie z przepisem art. 822§ 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Sprawą sporną była wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

Zgromadzony materiał dowodowy opisany w ustaleniach stanu faktycznego wskazuje, ze strona pozwana wypłaciła powodowi w toku likwidacji szkody 4 000 zł., wywodząc, ze jest to kwota odpowiednia.

W zakresie wysokości zadośćuczynienia Sad wziął pod uwagę obowiązujące w tym zakresie orzecznictwo Sadu Najwyższego., w tym wyrok z dnia 3 lutego 2000 r. wydany w sprawie (...) (LEX 50824), w którym SN wypowiedział się o charakterze, jaki spełniać ma zadośćuczynienie, wskazując: " Zadośćuczynienie nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc "odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy.

Rozważając wysokość w jakiej winno być zadośćuczynienie wypłacone, należy rozważać każdy przypadek indywidualnie, ponieważ jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 września 2002 r., wydanemu w sprawie(...) (LEX nr 80272) określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd ma dosyć szeroką swobodę w tej kwestii. Zdaniem Sądu przyznane dodatkowe zadośćuczynienie w wysokości 4 000 zł jest adekwatne do stopnia cierpień powoda zarówno fizycznych jak i psychicznych, jakich w wyniku wypadku doznał oraz ograniczeń będących skutkiem wypadku- powód odczuwa dolegliwości bólowe zarówno przy uprawianiu sportu jak i w czasie wykonywanej pracy i dolegliwości te wymusiły częsciową zmianę trybu życia. Powód nie chodzi już na siłownię i zaprzestał gry w piłkę, a aktywność fizyczna i usprawnianie ciała jest integralna częścią jego pracy.

Łączna kwota zadośćuczynienia w wysokości 8000 zł stanowi zatem , zdaniem Sądu kompensatę zarówno dolegliwości jak i doznanego uszczerbku na zdrowiu i opisanego wymuszonego ograniczenia aktywności fizycznej - okoliczności niezwykle istotnych dla obecnie 31 letniego powoda, funkcjonariusza Zespołu Interwencji (...)..

Jak wskazał w orzeczeniu z dnia 10 lipca 2013 r. / (...)/ Sąd Apelacyjny w Katowicach opisując okoliczności wpływające na wysokość zadośćuczynienia: "Ustalając wysokość zadośćuczynienia należy mieć na uwadze wiek poszkodowanego, rodzaj i rozmiar doznanych obrażeń, stopień i rodzaj cierpień fizycznych i psychicznych, intensywność (natężenie, nasilenie) i czas trwania tych cierpień, ewentualnie stopień kalectwa, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), skutki uszczerbku w zdrowiu na przyszłość (np. niemożność wykonywania ulubionego zawodu, uprawiania sportów, pracy artystycznej, rozwijania swoich zainteresowań i pasji, zawarcia związku małżeńskiego, posiadania dzieci, utrata kontaktów towarzyskich, utrata możliwości chodzenia do teatru, kina, wyjazdu na wycieczki), rodzaj dotychczas wykonywanej pracy przez poszkodowanego, który powoduje niemożność dalszego jej kontynuowania, poczucie nieprzydatności społecznej i bezradność życiowa powstałe na skutek zdarzenia wywołującego obrażenia ciała, konieczność korzystania ze wsparcia innych, w tym najbliższych, przy prostych czynnościach życia, konieczność przedstawiania przez sumę zadośćuczynienia odczuwalnej wartości ekonomicznej, przynoszącą poszkodowanemu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne - nie będącej jednakże wartością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, co wynika z kompensacyjnego charakteru zadośćuczynienia, ewentualne wynikające z uszkodzenia ciała ograniczenie wydolności pracy i utrudnienia w jej wykonywaniu, a niestanowiące podstawy do przyznania renty inwalidzkiej czy uzupełniającej, indywidualne właściwości i subiektywne odczucia osoby pokrzywdzonej, jeśli będą istotne na tle konkretnej sprawy, trwałość kalectwa, powodującego cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego."/ LEX nr 1349914/

Te właśnie okoliczności zostały wzięte pod uwagę przy ustaleniu, ze strona pozwana powinna dopłacić powodowi do przyznanej już kwoty 4000 zł dalsze 4000 zł , jako kompensatę doznanych cierpień, uszczerbku na zdrowiu, ograniczeń fizycznych bedących następstwem wypadku oraz częściowej zmiany trybu życia.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli przepisu art. 100 § 1 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, w przedmiotowej sprawie wobec spełnienia przesłanek przytoczonego artykułu, Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.