Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Dubrowski

Protokolant: Ewelina Pługowska

na rozprawie po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2013 r. w Zgorzelcu sprawy

z powództwa K. G. i Ł. F.

przeciwko (...) S.A. w W.

o odszkodowanie

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powodów K. G. i Ł. F. kwotę 9411,02 zł (dziewięć tysięcy czterysta jedenaście złotych i 2/100 zł) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 8550,02 złotych od dnia 27-02-2013 r. do dnia zapłaty,

- 861 złotych od dnia 27-03-2013 r. do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 3194,63 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 378/13

UZASADNIENIE

Powodowie K. G. i Ł. F. wystąpili przeciwko (...) S.A. w W., po ostatecznym określeniu żądania, o zapłatę kwoty: 10 179,50 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

1) 9 318,50zł od dnia 27-02-2013r.- do dnia zapłaty tytułem odszkodowania,

2) 861,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu tytułem zwrotu należności za sporządzenie wyceny szkody

oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazali, że dochodzona kwota, wskazana w punkcie 1, wraz z wypłaconą już powodom kwotą 5 607,11 zł stanowi sumę koszów naprawy pojazdu powodów uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego spowodowanego przez ubezpieczonego w pozwanym Towarzystwie sprawcę i kosztów prywatnej opinii rzeczoznawcy.

W ocenie powodów, pozwany w sposób nieuprawniony zaniżył stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych, zaniżył koszty materiałów lakierniczych oraz zaniżył ceny części zamiennych (poprzez zastosowanie cen części nie oryginalnych, tzw. zamienników), co sprzeczne jest z zasadą pełnego odszkodowania oraz prawa poszkodowanego do wyboru sposobu naprawienia szkody. Z powodu weryfikacji kosztorysu pozwanego powodowie ponieśli wydatek w kwocie 861 zł. Dodatkowo powodowie podnieśli, iż strona pozwana nie wypłaciła w całości przyznanego odszkodowania tj. 7 859,74 zł., a jedynie kwotę 5 607,11 zł.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana- (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Wskazała, że nie kwestionuje co do zasady swojej odpowiedzialności jako ubezpieczyciela za skutki wypadku, w którym uszkodzeniu uległ pojazd powoda. Podniosła, że tytułem odszkodowania wypłaciła powodom kwotę 7 859,74 zł. Ponadto wskazała, że zastosowanie tzw. zamienników części umożliwia naprawę samochodu za powyższą kwotę. Domagała się również nieobciążania jej kosztami prywatnej opinii rzeczoznawcy. Argumentowała także, iż rozbieżne stanowiska stron powinny zostać rozstrzygnięte na podstawie opinii biegłego sądowego.

Pismem z dnia 03-07-2013r powodowie oświadczyli, iż nie kwestionują opinii biegłego.

Strona pozwana nie ustosunkowała się do opinii.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Na skutek kolizji drogowej zaistniałej w dniu 30 listopada 2012 roku uszkodzeniu uległ pojazd powodów marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący ich własność. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w W..

Powodowie szkodę zgłosili u pozwanego tego samego dnia. Decyzja o wypłacie odszkodowania zapadła w dniu 07-01-2013r. Samochód powodów w momencie wypadku miał dwa lata i nie posiadał uszkodzeń zewnętrznych objęty był gwarancją producenta.

(bezsporne)

Tytułem odszkodowania pozwana wypłaciła powodom w dniu 18-12-2012 kwotę 5607,11 zł .

(akta szkodowe k -34)

W toku likwidacji szkody pozwana dokonała kalkulacji naprawy pojazdu i określił wysokość na kwotę 7 859,74 zł. Przy wykonywaniu kalkulacji zastosowano ubytek wartości części zamiennych w wysokości 70 % ceny. Koszt materiału lakierniczego pomniejszono o 33% z uwagi na zastosowany współczynnik odchylenia.

(kalkulacja naprawy w aktach szkodowych, opinia biegłego K. B.– k. 65-84)

Powodowie uznali wypłacone przez pozwanego odszkodowanie za niepokrywające całości szkody i zlecił wykonanie wyceny rzeczoznawcy samochodowemu D. G.. Rzeczoznawca ten w dniu 20-02-2013r sporządził kalkulację naprawy w systemie (...), którą wycenił na kwotę 14°925,61 zł brutto.

(rachunek – k. 38, kalkulacja naprawy – k. 10-33)

Strona pozwana nie ustosunkowała się do prywatnej opinii podtrzymała tylko swoje stanowisko uznając jej ostateczne.

(pisma stron w aktach szkodowych)

W toku postępowania, na wniosek powoda przeprowadzono dowód z opinii biegłego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowych, ruchu drogowego i wypadków drogowych mgr inż. K. b. na okoliczność wartości szkody w pojeździe powoda w postaci rzeczywistych kosztów naprawy według cen średnich.

Biegły stwierdził, że kosztorysy- wykonany przez pozwane Towarzystwo jak i prywatny kosztorys sporządzony na zlecenie powoda są częściowo spójne w zakresie kwalifikacji części do naprawy i wymiany. Jedyna różnicę w zakresie podłogi bagażnika w zakresie czy element do wymiany czy naprawy biegły zakwalifikował go jako do wymiany.

Koszt naprawy pojazdu powodów w ocenie biegłego wynosi łącznie 14 157,13 zł przy zastosowaniu części zamiennych oryginalnych oznaczonych symbolem O i kosztów naprawy według cen i standardów producenta.

Zastąpienie części oryginalnych częściami sprzedawanymi bez logo producenta, ale przez tego samego ich wytwórcę oraz przy zwykłych cenach i standardach naprawy, obniży koszty naprawy do kwoty 12 674,61zł.

Zastosowanie części oznaczonych symbolem Q skutkować będzie obniżeniem wartości samochodu po naprawie w stosunku do jego wartości przed wypadkiem jeżeli samochód jest jeszcze na gwarancji producenta. Biegły zaznaczył, iż w przypadku obejmowania samochodu gwarancją producenta samochód powinien zostać naprawiony według standardów i cen producenta co stanowi koszt 14 157,13 zł.

(opinia biegłego K. B.– k. 65-84)

Powodowie sprzedali samochód przed oględzinami.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje

Strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia drogowego, podczas którego uszkodzeniu uległ pojazd powoda. Poza sporem pozostawały okoliczności faktyczne zdarzenia, a także zakres uszkodzeń jakim pojazd ten uległ. Obie strony zaakceptowały stanowisko biegłego co do potrzeby wymiany podłogi bagażnika.

Sporem objęta zaś była wysokość należnego powodowi odszkodowania, w szczególności przyjęte przez pozwane Towarzystwo (...) stawki robocizny oraz ceny części zamiennych. Za przyznaną przez pozwanego sąd uznał również okoliczność wypłaty przyznanego odszkodowania tylko częściowo tj. w kwocie 5 607,11 zł. [art. 203 k.p.c] Podkreślić przy tym trzeba, iż w aktach szkodowych brak dowodu wypłaty innej kwoty na rzecz powodów celem dopłaty odszkodowania. Akta szkodowe kończą sia na decyzji z dnia 07-01-2013r w której strona pozwana określiła wysokość szkody na kwotę 7 859,74 zł.

Zgodnie z treścią przepisu art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Stosownie natomiast do treści przepisu art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Treścią stosunku zobowiązaniowego w przypadku wyrządzenia szkody czynem niedozwolonym jest uprawnienie poszkodowanego do uzyskania odszkodowania i odpowiadający temu uprawnieniu obowiązek naprawienia szkody przez sprawcę. Kodeks cywilny w powołanym wyżej przepisie art. 361 § 2 wyraża zasadę pełnego odszkodowania, mającą istotne znaczenie w wypadkach szkód wyrządzonych czynem niedozwolonym, w których ochrona poszkodowanego jest szczególnie intensywna. Przepis ten ma funkcję kompensacyjną – czyni zadość potrzebie naprawienia poniesionej przez poszkodowanego szkody przez to, że odszkodowanie przywraca w jego majątku stan naruszony w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę. Odszkodowanie nie może być zatem niższe niż rozmiar wyrządzonej szkody.

Wskazana zasada pełnego odszkodowania wielokrotnie została wyrażona i sprecyzowana w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Już w wyroku z dnia 20 października 1972 r. (II CR 425/72, OSNC 1973, z. 6, poz. 111) Sąd Najwyższy wskazał, że w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej, do których to wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Z kolei w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 roku (III CZP 32/2003, OSNC 2004/4/51) Sąd Najwyższy stwierdził, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. W uzasadnieniu tej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. W praktyce będą to zazwyczaj autoryzowane warsztaty naprawcze związane z określoną marką samochodu i prowadzące obsługę serwisową pojazdu. Wybierając takie warsztaty, poszkodowany może się kierować m.in. ich fachowością, rzetelnością technicznej obsługi i poziomem prac naprawczych oraz określonymi niekiedy profitami połączonymi ze stałą obsługą serwisową. Co więcej, wybranemu warsztatowi naprawczemu poszkodowany mógłby powierzyć naprawę kompleksową, jeżeli obejmowałaby ona kilka różnych fragmentów uszkodzonego pojazdu. W uzasadnień tym Sąd Najwyższy definiuje ponadto, że pojęcie kosztów „niezbędnych” , stwierdzając że za takie należy uznać koszty, które zostały poniesione w wyniku przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu mechanicznego. Kosztami "ekonomicznie uzasadnionymi" są zaś koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku. Jeżeli nie kwestionuje się uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego warsztatu samochodowego mającego dokonać naprawy, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny stosowane właśnie przez ten warsztat naprawczy. Przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w warsztacie naprawczym były wyższe od przeciętnych. Podobnie uzasadnieniu orzeczenia z dnia 11. 06. 2003 r. (V CKN 308/01, Lex 157324) Sąd najwyższy wskazał, że w przypadku uszkodzenia samochodu odszkodowanie obejmuje przede wszystkim kwotę pieniężną, konieczną do opłacenia jego naprawy lub przywrócenia do stanu sprzed wypadku. Osoba odpowiedzialna jest zobowiązana zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu samochodu, do których należą koszty nowych części i innych materiałów.

Wartość szkody – koszt naprawy uszkodzonego pojazdu powoda ustalono na podstawie opisanej wyżej opinii biegłego mgr inż. K. B. (2).

Koszt naprawy pojazdu powoda w ocenie biegłego wynosi łącznie 14 157,13zł, biegły przy tym szczegółowo uzasadnił w opinii przyjęte przez siebie części, stawki materiałów i robocizny. Opinia powyższa choć była kwestionowana przez stronę pozwaną została podzielona przez sąd orzekający. Biegły wyjaśnił szczegółowo dlaczego nie można uwzględnić w kalkulacji naprawy ani części oznaczonych symbolem Q ani zamienników z niższymi oznaczeniami typu P i dalsze. Biegły wskazując, iż uszkodzeniu uległ nowy samochód (dodatkowo na gwarancji) wykluczył kategorycznie aby zastosowanie części oryginalnych skutkowałoby wzrostem wartości samochodu po naprawie w stosunku do jego stanu przed wypadku. Podkreślał natomiast, iż zastosowanie części oznaczonych Q choć skutkujące prawidłową naprawą zawsze skutkuje obniżeniem wartości nowych samochodu w stosunku do ich ceny przed wypadkiem. Z opinii wynika również, iż w przypadku samochodu objętego gwarancją producenta samochód powinien zostać naprawiony według standardów i cen producenta co stanowi koszt 14 157,13 zł. celem zachowania tej gwarancji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należało, że niezasadne było zastosowanie przez pozwane Towarzystwo 30 % ubytku wartości części zamiennych, jak również zmniejszenie kosztu materiału lakierniczego o 33 %. przy zastosowaniu współczynnika odchylenia. Nie zasadne było również zastosowanie przy wyliczeniu kosztów naprawy najtańszych i niskiej jakości zamienników typu Pji Pt.

Dokonując więc obliczenia należnej powodom kwoty Sąd wziął pod uwagę wartość całkowitą kosztów naprawy wynikającą z opinii biegłego w kwocie 14 157,13zł, którą pomniejszył o wypłacone kwotę 5 607,11 zł.

Na rzecz powodów zasądzić należało zatem łącznie kwotę 9 411,02zł, na którą składają się kwoty 8 550,02 zł tytułem odszkodowania oraz 861,00 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy.

Zasadne było także żądanie odsetek od daty 27-02-2013 roku (ponad miesiąc od dnia decyzji o przyznaniu odszkodowania), na podstawie art. 481 k.c. mając na uwadze, iż powód zawiadomił pozwane towarzystwo o zdarzeniu w dniu zdarzenia. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie dni trzydziestu, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. (podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15.11.2002r. V CKN 1331/00). Pozwana swoim kosztorysem dysponował już 07-01-2013r miał więc wystarczająco dużo czasu aby go zweryfikować na tyle rzetelnie aby uniknąć sporu z powodami i następnie procesu. Trudno przy tym przyjąć, iż profesjonalista jakim jest niewątpliwie pozwany nie jest wstanie ocenić rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu i skutków swoich celowych zaniżeń przy proponowaniu kwoty odszkodowania.

Na rzecz powodów należało także zasądzić kwotę 861,00 zł Kwotę tą powodowie wydatkowali na sporządzenie kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu, co biorąc pod uwagę, iż nie posiadają oni i nie muszą i posiadać wiadomości specjalnych w zakresie kosztorysowania szkód, było w pełni uzasadnione i bezpośrednio związane ze skutkami wypadku. Potrzeba sporządzenia tej kalkulacji powstała w związku wyceną szkody przez zakład ubezpieczeń, konkretnie dla weryfikacji jej prawidłowości. Powodowie zakładając sprawę o odszkodowanie miał prawo skorzystać z opinii specjalisty aby sprawdzić czy jego przekonanie o zaniżeniu należnego mu odszkodowania oparte jest obiektywne przesłanki. Przekonanie powoda z resztą zostało potwierdzone w niniejszym postępowaniu. W pozostałym zakresie żądanie powodów nie znalazło potwierdzenia w zaakceptowanej przez obie strony opinii dlatego podlegało jako bezzasadne oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach procesu zapadło na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. Uznając, że powodowie wygrali w 92 %. Powodom, należał się zwrot w takim procencie z poniesionych przez nich kosztów w łącznej kwocie 3 682,60 zł (składających się z opłaty od pozwu w kwocie 510 zł kosztów ich zastępstwa w kwocie 2417 zł i wydatków- kosztów opinii 755,60 zł,) tj. w kwocie 3 387,99 zł. Pozwanemu należał się zwrot jego kosztów w łącznej kwocie 2 417,00 zł (składający się –kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 417,00 zł tj. wysokości 8 % tj. w kwocie 193,36 zł. Na rzecz powodów zasadzono różnice w/w kwot tj 3 387,99 zł..