Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 4 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Górski

Protokolant: stażysta Patrycja Predko

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 roku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji w S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanej (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji w S. na rzecz powódki (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 122.634 zł (stu dwudziestu dwóch tysięcy sześciuset trzydziestu czterech złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

-

15.000 zł (piętnastu tysięcy złotych) od dnia 9 lipca 2012 roku,

-

50.000 zł (pięćdziesięciu tysięcy złotych) od dnia 20 lipca 2012 roku,

-

40.878,90 zł (czterdziestu tysięcy ośmiuset siedemdziesięciu ośmiu złotych dziewięćdziesięciu groszy) od dnia 8 sierpnia 2012 roku,

-

16.755,10 zł (szesnastu tysięcy siedmiuset pięćdziesięciu pięciu złotych dziesięciu groszy) od dnia 21 sierpnia 2012 roku,

oraz ustawowe odsetki od kwoty 7.034,62 zł (siedmiu tysięcy trzydziestu czterech złotych sześćdziesięciu dwóch groszy) od dnia 19 października 2012 roku do dnia 17 kwietnia 2013 roku;

II. umarza postępowania w pozostałym zakresie;

III. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 9.925 zł (dziewięciu tysięcy dziewięciuset dwudziestu pięciu złotych) tytułem kosztów procesu;

IV. nakazuje zwrócić powódce kwotę 176 zł (stu siedemdziesięciu sześciu złotych) tytułem połowy opłaty od pozwu w cofniętym zakresie.

Sygnatura akt VIII GC 116/13

UZASADNIENIE

Stanowiska stron:

Pozwem z dnia 5 lutego 2013 r. (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwoty 129.688,62 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

-

15.000 zł od dnia 9 lipca 2012 r. do dnia zapłaty,

-

50.000 zł od dnia 20 lipca 2012 r. do dnia zapłaty,

-

40.878,90 zł od dnia 8 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

-

16.755,10 zł od dnia 21 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

-

7.034,62 zł od dnia 19 października 2012 r. do dnia zapłaty,

oraz kosztami postepowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że na podstawie łączącej strony umowy na dostawę gazu, powodowa spółka dostarczała pozwanej gaz do lokalu położonego w S. przy ul. (...). Pozwana zaprzestała regulowania rachunków i pomimo wystosowanego do niej przez powódkę wezwania do zapłaty, zalega z płatnością na łączną kwotę wskazaną w pozwie.

Pozwana domagała się oddalenia powództwa i zasądzenia na jej rzecz od powódki kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu przyznała, że strony łączyła umowa, na podstawie której powódka dostarczała pozwanej paliwo gazowe. Potwierdziła również, że powódka wystawiła i doręczyła jej faktury VAT dokumentujące wykonanie będących przedmiotem umowy usług i ich wartość. Wskazała, że od czerwca 2012 r. strony prowadzą intensywne rozmowy na temat spłaty zadłużenia. Pomimo postawienia pozwanej spółki w dniu 1 sierpnia 2012 r. w stan likwidacji, w okresie od czerwca do sierpnia dokonała ona spłaty zobowiązań na rzecz powódki na łączną kwotę 200.101,98 zł. Pomimo tego z dniem 22 sierpnia 2012 r. pozwana spółka zaprzestała całkowicie dostaw paliwa gazowego na rzecz powódki. Ponadto powodowa spółka wskazała, że wielokrotnie zwracała się do pozwanej z prośbą o rozłożenie zaległości na raty co jednak spotykało się z notoryczną odmową. Sukcesywnie dokonywała również przelewów, starając się uczynić zadość roszczeniom powódki.

W piśmie procesowym z dnia 24 maja 2013 r. powódka oświadczyła, że ogranicza żądanie pozwu i wnosi o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kwoty 122.634 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

-

15.000 zł od dnia 9 lipca 2012 r. do dnia zapłaty,

-

50.000 zł od dnia 20 lipca 2012 r. do dnia zapłaty,

-

40.878,90 zł od dnia 8 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

16.755,10 zł od dnia 21 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

a nadto o zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 7.034,62 zł za okres od dnia 19 października 2012 r. do dnia 17 kwietnia 2013 r. W pozostałym zakresie powódka cofnęła powództwo i zrzekła się roszczenia.

Ustalenia faktyczne:

W dniu 10 lipca 2003 r. (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w P. zawarła z (...)spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowę „kupna-sprzedaży paliwa gazowego”. Na podstawie tej umowy powódka zobowiązała się do dostarczania pozwanej paliwa gazowego w określonej ilości w stosunku rocznym (§ 4 ust. 1 umowy), pozwana zaś do jego odbioru (§ 4 ust. 2 umowy) oraz zapłaty ceny (§ 12 umowy). Strony ustaliły, że naliczanie należności za dostarczone i odebrane ilości paliwa gazowego odbywać się będzie w stosunkach miesięcznych na podstawie comiesięcznych odczytów rozliczeniowych. Na tej podstawie powódka miała wystawić faktury, a obowiązkiem pozwanej było uregulowanie wynikających z nich należności w terminie 7 dni od otrzymania faktury (§ 12 ust. 2 lit. b i c umowy).

W dniu 3 lipca 2007 r., w wyniku połączenia w trybie art. 492 §1 k.s.h., (...) spółka akcyjna w W. (dalej: (...)) przejęła cały majątek (...) sp. z o.o. w P..

W dniu 1 kwietnia 2009 r. strony dokonały zmiany zawartej w dniu 10 lipca 2003 r. umowy. Obowiązki stron pozostały bez zmian. Ustalono m.in. natomiast, że należności wynikające z wystawionych przez (...) faktur VAT będą regulowane przez odbiorcę w terminie 14 dni od daty ich wystawienia. Postanowienie to zostało powtórzone także w aneksie z dnia 15 czerwca 2012 r.

Dowód:

-

odpis pełny z KRS – k. 11-21,

-

umowa nr (...) z dnia 10.07.2003 r. – k. 22-23v.,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 2.02.2004 r. – k. 24,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 22.06.2004 r. – k. 25,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 29.10.2004 r. – k. 26,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 1.03.2005 r. – k. 27,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 9.12.2005 r. – k. 28,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 1.04.2009 r. – k. 29-32,

-

aneks do umowy nr (...) z dnia 15.06.2012 r. – k. 33-34.

Z tytułu wykonania umowy (...) wystawiła pozwanej spółce m.in. następujące faktury VAT:

1.  nr (...) z dnia 27 czerwca 2012 r. na kwotę 41.933,05 zł,

2.  nr (...) z dnia 5 lipca 2012 r. na kwotę 54.986,51 zł,

3.  nr (...) z dnia 25 lipca 2012 r. na kwotę 41.933,05 zł, pomniejszonej o kwotę 1.054,15 zł na podstawie faktury korygującej nr (...) z dnia 31 października 2012 r.,

4.  nr (...) z dnia 6 sierpnia 2012 r. na kwotę 16.755,10 zł,

5.  nr (...) z dnia 4 października 2012 r. na kwotę 7.034,62 zł.

Pomimo upływu terminów płatności pozwana nie uregulowała należności wynikających z ww. faktur.

Dowód:

-

faktura VAT nr (...) – k. 35,

-

faktura VAT nr (...) – k. 36,

-

faktura VAT nr (...) – k. 37,

-

faktura VAT nr (...) – k. 38,

-

faktura VAT nr (...) – k. 39,

-

faktura VAT nr (...) – k. 40.

W okresie od 14 czerwca do 20 sierpnia 2012 r. pozwana dokonała na rzecz powódki zapłaty łącznej kwoty 200.101,98 zł. Na poczet zaległości wynikających z przedstawionych powyżej faktur VAT zostały przez powódkę zaliczone:

-

na poczet faktury nr (...) z dnia 27 czerwca 2012 r. kwota 26.933,05 zł – do zapłaty pozostało więc 15.000 zł,

-

na poczet faktury nr (...) z dnia 5 lipca 2012 r. kwota 4.986,51 zł – do zapłaty pozostało więc 50.000 zł.

Pozostała kwota została przez powódkę zaliczona na poczet innych niż wynikające z ww. faktur, zaległości pozwanej.

Dowód:

-

potwierdzenia przelewów – k. 63-71,

-

faktury VAT – k. 93-95, 97,

-

nota odsetkowa – k. 96.

Pismem z dnia 20 sierpnia 2012 r. pozwana zwróciła się do powódki z prośbą o rozłożenie na raty zaległości wynikających z faktur VAT nr (...), opiewających na łączną kwotę 65.000 zł. Poinformowała jednocześnie, że na poczet faktury nr (...)/ dokonała w tym samym dniu zapłaty kwoty 5.000 zł . W odpowiedzi powódka oświadczyła, że z uwagi na ogólny stan zaległości, w stosunku do którego dokonana wpłata 5.000 zł ma charakter marginalny, nie jest możliwym wstrzymanie decyzji o zaprzestaniu dostaw paliwa gazowego.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2012 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty zaległości w łącznej kwocie 123.935,99 zł w terminie 7 dni. Wezwanie okazało się bezskuteczne. W dniu 22 października 2012 r. (...) wezwała ponadto pozwaną do zapłaty kwoty 7.034,62 zł.

Dowód:

-

wezwanie do zapłaty z dnia 24.08.2012 r. wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 41-42,

-

wezwanie do zapłaty z dnia 22.10.2012 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 43-44,

-

pismo pozwanej z dnia 20.08.2012 r. – k. 60,

-

pismo (...) z dnia 20.08.2012 r. – k. 61.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. Zgromadzenie Wspólników pozwanej spółki „(...)” podjęło decyzję o jej rozwiązaniu i postawieniu w stan likwidacji. Ogłoszenie o otwarciu likwidacji ukazało się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym z dnia 3 grudnia 2012 r., nr (...), poz. (...)

Dowód:

-

pismo likwidatora spółki „(...)” z dnia 7.12.2012 r. – k. 62,

-

odpis aktualny z KRS – k. 77-80.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. pozwana dokonała na rzecz powódki zapłaty kwoty 7.034,62 zł na poczet zaległości wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 4 października 2012 r. Powódka wpłatę tą zaliczyła na należność główną.

Dowód:

-

zestawienie wpłat dokonanych przez pozwaną – k. 98.

Ocena dowodów:

Powyższe ustalenia faktyczne zostały dokonane przez Sąd w oparciu o przedstawione do akt sprawy dokumenty. Sąd, mając na uwadze stanowiska stron prezentowane w toku procesu oraz osnowę i treść przedłożonych dokumentów, nie miał żadnych podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, a w konsekwencji przyjął je za podstawę czynionych w sprawie ustaleń faktycznych.

Ocena prawna:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie powódka (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. domagała się zasądzenia od pozwanej (...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwoty 122.634 zł, wskazując iż stanowi ona nieuiszczone na jej rzecz wynagrodzenie z tytułu zawartej pomiędzy stronami umowy dostawy gazu. Na podstawie tej umowy powódka zobowiązała się do dostarczania na rzecz pozwanej paliwa gazowego, pozwana zaś do jego odbioru oraz zapłaty ceny wynikającej z wystawionych przez powódkę faktur VAT.

Podstawy prawnej tak sformułowanego żądania upatrywać należało w treści art. 605 k.c., zgodnie z którym przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Komentowany przepis zawiera definicję ustawową (legalną) umowy dostawy, określa bowiem elementy przedmiotowo istotne tej umowy oraz elementy wpływające na ocenę charakteru prawnego czynności prawnej kreującej stosunek z umowy dostawy. Treścią dostawy jest: 1) zobowiązanie dostawcy do wytworzenia rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz 2) do ich dostarczania częściami lub periodycznie odbiorcy, który 3) zobowiązany jest do ich odebrania i do zapłacenia ceny. Podstawowym obowiązkiem wytwórcy jest więc wytworzenie rzeczy, a w odniesieniu do obowiązków odbiorcy zapłata ceny stanowiącej zasadniczo ekwiwalent przeniesienia własności nabywanego przedmiotu dostawy.

W niniejszej sprawie strony były zgodne co do wszystkich okoliczności decydujących o merytorycznym rozstrzygnięciu zgłoszonego przez powódkę żądania. Zgodnie zatem twierdziły, że łączyła je umowa o dostawę paliwa gazowego, która została zawarta w dniu 10 lipca 2003 r. Do 2012 r. obie strony wywiązywały się z przyjętych na siebie obowiązków umownych. Problemy finansowe pozwanej spółki spowodowały jednak, że zaprzestała ona regulować swoje wymagalne zobowiązania względem powódki. Spółka „(...)” na żadnym etapie postępowania nie kwestionowała tak zasadności, jak i wysokości żądania powodowej spółki, a we wniesionym sprzeciwie od nakazu zapłaty potwierdziła, że powódka wystawiła i doręczyła jej faktury VAT dokumentujące wykonanie będących przedmiotem umowy usług i ich wartość. Pozwana podnosiła natomiast, że powództwo winno zostać oddalone z uwagi na liczne z jej strony próby ugodowego załatwienia sporu, prośby o rozłożenie zaległości na raty oraz dokonywanie systematycznych – w miarę posiadanych możliwości finansowych – spłat.

Sąd Okręgowy zwraca uwagę na fakt, że podnoszona przez pozwaną okoliczność, a więc brak woli polubownego zakończenia sporu prezentowany przez powodową spółkę i nieuwzględnianie przez nią zgłaszanych wniosków o rozłożenie płatności na raty, w żadnym razie nie może decydować o niezasadności dochodzonego w przedmiotowym postępowaniu roszczenia. Żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa nie nakłada bowiem na strony stosunków cywilnoprawnych wymogu korzystania z tego sposobu zakończenia istniejącego sporu. Uprawniony ma prawo wyboru czy spór ma zostać rozwiązany w wyniku porozumienia stron (które co do zasady jest skutkiem wzajemnych ustępstw), czy też jego rozstrzygnięcie wino nastąpić przez władczą decyzję sądu. Gwarantowane konstytucyjnie prawo do sądu nie podlega więc żadnym ograniczeniom, a decydującym w tym zakresie jest wola stron.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego powódka nie przystała na propozycję pozwanej o rozłożenie zaległości na raty z uwagi na jej znaczną wysokość i zaprzestanie prowadzenia działalności przez pozwaną. Sąd zwraca uwagę na fakt, że korespondencja w tym przedmiocie była prowadzona przez strony w sierpniu 2012 r. Pomimo tego powodowa spółka z wytoczeniem powództwa w przedmiotowej sprawie zwlekała aż do lutego 2013 r. Zdaniem Sądu trudno w takim działaniu dopatrywać się złej woli powódki, a wszelkie wysuwane w tym przedmiocie twierdzenia są bezzasadne. Podnoszona przez likwidatora w toku rozprawy przed Sądem w dniu 4 czerwca 2013 r. okoliczność, że po dniu 15 czerwca 2012 r. powódka nie godziła się na zawarcie porozumienia, w żaden sposób nie zwalniało pozwanej z obowiązku zapłaty na jej rzecz należnego wynagrodzenia.

Mając na uwadze przytoczone powyżej uwagi Sąd Okręgowy uznał, że powództwo zasługiwało w całości na uwzględnienie. W sprawie bezspornym było bowiem, ze powódka wykonała umowę, wystawiła z tego tytułu faktury VAT i dostarczyła je pozwanej, która mimo niekwestionowania zarówno zasadności wierzytelności, jak i jej wysokości, zaniechała jej zaspokojenia. Tym samym nie wywiązała się ze swoich obowiązków umownych. Na prawidłowość tej konstatacji w żadnym razie nie ma wpływu preferowany przez pozwaną sposób rozwiązywania sporów, który zaprezentowany został przez nią w toku postępowania.

W konsekwencji, w pkt I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 122.634 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

-

15.000 zł od dnia 9 lipca 2012 r.,

-

50.000 zł od dnia 20 lipca 2012 r.,

-

40.878,90 zł od dnia 8 sierpnia 2012 r.,

16.755,10 zł od dnia 21 sierpnia 2012 r.,

oraz ustawowe odsetki od kwoty 7.034,62 zł od dnia 19 października 2012 r. do dnia 17 kwietnia 2013 r.

Roszczenie odsetkowe powódki znalazło swoje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przedmiotowej sprawie powódka za dostarczenie pozwanej paliwa gazowego wystawiła faktury VAT:

-

nr (...) na kwotę 41.933,05 zł z terminem płatności do dnia 8 lipca 2012 r.,

-

nr (...) na kwotę 54.986,51 zł z terminem płatności do dnia 19 lipca 2012 r.,

-

nr (...) na kwotę 41.933,05 zł z terminem płatności do dnia 7 sierpnia 2012 r.,

-

nr (...) na kwotę 16.755,10 zł z terminem płatności do dnia 20 sierpnia 2012 r.,

-

nr (...) na kwotę 7.034,62 zł z terminem płatności do dnia 18 października 2012 r.

Daty wymagalności zapłaty poszczególnych należności wynikały z zawartego przez strony w łączącej ich umowie postanowienia (w ostatecznym kształcie nadanym na mocy aneksu z dnia 15.06.2012 r.), zgodnie z którym pozwana obowiązana była do regulowania tych należności w terminie 14 dni od daty wystawienia przez powódkę faktur VAT. Od dat następujących po ww. pozwana pozostaje więc w opóźnieniu w zapłacie żądanej kwoty, co uzasadniało dochodzenie przez powódkę odsetek od tych dat (odpowiednio 9 lipca, 20 sierpnia, 8 sierpnia, 21 sierpnia i 19 października). Jednocześnie, mając na uwadze fakt, że pozwana dokonała zapłaty wynikającej z faktury nr (...) w kwocie 7.034,62 zł w dniu 18 kwietnia 2013 r. Sąd jako ostatni dzień naliczania odsetek od tej kwoty wskazał dzień poprzedzający zapłatę, tj. 17 kwietnia 2013 r.

Mając na uwadze fakt, iż w piśmie procesowym z dnia 24 maja 2013 r. (k. 90-91) powódka cofnęła powództwo i zrzekła się roszczenia w zakresie kwoty 7.034,62 zł, w pkt II sentencji wyroku Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie. Zgodnie bowiem z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa (§ 2). Analizując treść rzeczonego oświadczenia powódki Sąd nie dopatrzył się istnienia żadnych z przesłanek wymienionych w § 4 komentowanego przepisu, które powodowałyby niedopuszczalność cofnięcia pozwu. Powódka w sposób jasny i nie budzący wątpliwości wskazała bowiem, iż oświadczenie to podyktowane jest faktem zapłaty części zaległości przez pozwaną. W konsekwencji – stosownie do dyspozycji art. 355 § 1 k.p.c., zgodnie z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew – umorzono postepowanie we wskazanym zakresie.

Koszty procesu:

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się jego wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W rozpoznawanej sprawie stroną wygrywającą, co do całości żądania pozwu, jest powódka. Uwzględniając powyższe Sąd zasądził od pozwanej na jej rzecz koszty procesu. Na koszty te złożyły się:

1.  kwota 6.484 zł tytułem uiszczonej opłaty sądowej od pozwu ustalonej na podstawie art. 13 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 90, poz. 594 ze zm.; kwotę tą należało pomniejszyć o 176 zł z przyczyn wskazanych poniżej),

2.  kwota 3.600 złotych tytułem poniesionych przez powódkę kosztów wynagrodzenia radcy prawnego, ustalonego na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349 ze zm.),

3.  kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Łącznie poniesione przez powódkę koszty postepowania wyniosły więc 9.925 zł (6.308 zł + 3.600 zł + 17 zł) i taka też kwota została przez Sąd zasądzona od pozwanej na jej rzecz w pkt III sentencji wyroku.

W związku z faktem, iż powódka cofnęła powództwo i zrzekła się roszczenia w zakresie kwoty 7.034,62 zł przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana, stosownie do dyspozycji art. 79 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w pkt IV wyroku Sąd nakazał zwrócić powódce kwotę 176 zł tytułem połowy opłaty od pozwu w cofniętym zakresie. Opłata ta wyniosła bowiem 352 zł (5 % x 7.034,62 zł), zaś połowę tej kwoty stanowi 176 zł.