Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z 22 marca 2010 r. W. G. wystąpiła przeciwko pozwanemu M. G. o zasądzenie kwoty dziewięćdziesięciu tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia i ustalenia odpowiedzialności pozwanego M. G. za mogące powstać
w przyszłości następstwa cierpień i krzywd doznanych w związku ze znęcaniem się nad powódką.

W uzasadnieniu pozwu powódka m.in. wskazała, że strony są małżeństwem. M. G. znęcał się nad powódką.

W. G. twierdzi, że w wyniku znęcania się pozwanego nad nią znalazła się w bardzo złym stanie emocjonalnym, a będąc na skraju wyczerpania nerwowego przez kilka lat nie mogła normalnie żyć, czuć się bezpieczne, rozwijać się i pracować.

Nadto W. G. w uzasadnieniu pozwu podniosła, że za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad powódką w okresie od 16 października 2003 roku do 21 września 2007 roku pozwany wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 31 października 2008 roku został skazany na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby dwóch lat.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa (odpowiedź na pozew k-42 akt sprawy).

Ostatecznie pozwany uznał powództwo do kwoty tysiąca złotych (zapis w protokole rozprawy k-157 akt sprawy).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są małżeństwem. Wyrokiem z 6 listopada 2007 roku wydanym w sprawie IC 1493/06 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim orzekł separację małżonków M. G. i W. G. z domu S., którzy zawarli związek małżeński w dniu 3 września 1988 roku przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego
w T..

Jednocześnie ten Sąd wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron K. G. (1) urodzoną (...) w T.
i K. G. (2) urodzoną (...) powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce ich pobytu
w miejscu zamieszkania matki.

(dowód: kopia prawomocnego wyroku wydanego
w sprawie IC 1493/06 Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim k-9 akt sprawy).

Strony są współwłaścicielami budynku mieszkalnego położonego w T. przy ulicy (...).

Postanowieniem z dnia 28 września 2009 roku wydanym
w sprawie INs 347/09 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim ustalił sposób korzystania z domu mieszkalnego położonego
w T. przy ulicy (...) pomiędzy współwłaścicielami W. G., M. G. oraz K. G. (1) w ten sposób, że W. G. przyznał prawo wyłącznego korzystania z dotychczas zajmowanej sypialni przylegającej bezpośrednio do salonu oraz z pomieszczeń służących do prowadzenia działalności gospodarczej znajdujących się
w pomieszczeniach piwnicznych (z wyłączeniem kotłowni, która pozostaje do wspólnego użytku mieszkańców domu) oraz prawo wyłącznego korzystania z pomieszczenia biurowego znajdującego się na parterze. M. G. przyznał prawo korzystania z dotychczas zajmowanego salonu i przyznał K. G. (1) prawo korzystania z dotychczas zajmowanego pokoju. Natomiast korytarz, kuchnię i łazienkę pozostawiono do wspólnego użytku wszystkich mieszkańców budynku.

(dowód: kopia prawomocnego postanowienia z dnia
28 września 2009 roku wydanego w sprawie INs 347/09
Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 31 października 2008 roku wydanym w sprawie VI K 262/08 Sądu Rejonowego
w Tomaszowie Mazowieckim M. G. został skazany za to, że w okresie od 16 października 2003 roku do 21 września 2007 roku w T. znęcał się fizycznie
i psychicznie nad swoją żoną W. G.
w ten sposób, że wszczynał awantury domowe będąc pod wpływem alkoholu w trakcie których używał wobec pokrzywdzonej słów wulgarnych potocznie uznanych za obelżywe, kierował groźby pozbawienia życia i zdrowia, a nadto stosował wobec swojej żony przemoc fizyczną w ten sposób, że szarpał za ręce, popychał ją na ściany, uderzał jej głową o ścianę, kopał nogami po pośladkach, bił rękoma po całym ciele, bił pięściami po twarzy, a ponadto pluł jej w twarz,

- przy czym w dniu 24 lutego 2005 roku w trakcie awantury stosował przemoc fizyczną wobec swojej żony, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci podbiegnięć krwawych z bolesnością lewego ramienia z towarzyszącymi: kołataniem serca i dyskomfortem w klatce piersiowej, które te obrażenia nie powodują naruszenia czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni;

- przy czym w dniu 07 sierpnia 2005 roku w trakcie awantury stosował przemoc fizyczną wobec swojej żony, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci: bolesność, obrzęk tkanek miękkich i podbiegnięcie krwawe okolicy kąta żuchwy po stronie prawej, krwiak śródskórny pośladka prawego i trzy podbiegnięcia krwawe podudzia prawego, które to w wyniku ewolucji w czasie przeobraziły się w obrażenia w postaci podbiegnięcia krwawego w okolicy kąta żuchwy strony prawej,
z towarzyszącym obrzękiem i bolesnością palpacyjną, duże przebiegnięcie krwawe na obu kończynach górnych, bez ograniczenia ich ruchowości, ze zgłoszonymi obniżeniem nastroju i problemami ze snem, które to obrażenia nie powodują naruszenia czynności narządów ciała na okres przekraczający
7 dni;

- przy czym w dniu 13 października 2005 roku w trakcie awantury stosował przemoc fizyczną wobec swojej żony, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci, liczne siniaki, głównie na kończynach, lewym pośladku, prawym ramieniu,
z niepokojem, skargami na zaburzenia pamięci i koncentracji, oraz płaczliwość, które to obrażenia nie powoduję naruszenia czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni.

(dowód: odpis prawomocnego wyroku z dnia
31 października 2008 roku wydanego w sprawie
VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim k.11 akt sprawy).

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie
VI K 262/08 m.in. ustalił, że pozwany od wielu lat nadużywał alkoholu. W październiku 2003 roku zachowanie M. G. pogorszyło się na tyle, że W. G. zaczęła obawiać się o swoje życie. Pozwany pod wpływem alkoholu urządzał awantury domowe w trakcie których używał wobec W. G. słów wulgarnych i obelżywych, groził pozbawieniem życia, szarpał ją za ubranie, popychał na ściany, uderzał głową o ścianę, kopał po pośladkach, bił pięściami po całym ciele oraz pluł w twarz. Najczęściej do awantur dochodziło wtedy gdy oprócz stron nie było innych osób w mieszkaniu. Była wzywana policja.

(dowody: historia choroby k-107 akt sprawy karnej,
opinia sądowo – lekarska k-110 akt sprawy VI K 262/08, informacje o interwencjach k. 21-22 akt sprawy VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim).

W dniu 24 lutego 2005 roku doszło do awantury między stronami. M. G. zastosował wobec swojej żony przemoc fizyczną. W wyniku zdarzenia W. G. doznała podbiegnięć krwawych z bolesnością lewego ramienia z towarzyszącymi kołataniem serca i dyskomfortem
w klatce piersiowej.

W dniu 07 sierpnia 2005 roku M. G. urządził ponownie awanturę z powodu wspólnego samochodu, nie pozwalając powódce pojechać do pracy. Doszło do szamotaniny, pozwany chciał wyrwać W. G. kluczyki od samochodu. M. G. wówczas uderzał powódkę po całym ciele, kopał po nogach i pośladkach, uderzał pięścią w twarz. Powódka przewróciła się na łóżko, a następnie
na podłogę. U W. G. stwierdzono bolesność, obrzęk tkanek miękkich, podbiegnięcie krwawe okolicy kąta żuchwy po stronie prawej, krwiaka śródskórnego pośladka prawego, trzy podbiegnięcia krwawe podudzia prawego.

(dowody: karty informacyjne z oddziału ratunkowego
Szpitala (...) w T. k. 7-8 akt sprawy VI K 262/08 SR w Tomaszowie Mazowieckim, opinia sądowo – lekarska k. 21 akt sprawy VIK 262/08 SR
w Tomaszowie Mazowieckim, informacja o interwencjach
k. 135 akt sprawy VI K 262/08 SR w Tomaszowie Mazowieckim).

W dniu 13 października 2005 roku M. G. wszczął kolejną awanturę, ponownie z powodu samochodu.
W trakcie tej awantury pozwany bił powódkę rękoma po ciele, kopał, szarpał, popychał i pluł w twarz. W końcu W. G. upadła na meble kuchenne i podłogę.
Po tym zajściu stwierdzono u powódki liczne siniaki głównie na kończynach, lewym pośladku, prawym ramieniu.

(dowody: karta informacyjna z oddziału ratunkowego Szpitala (...) w T. k.9
akt sprawy VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim, opinia sądowo-lekarska k. 21 akt sprawy
VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim ).

Biegły lekarz psychiatra D. K. (1) rozpoznał
u powódki zaburzenia adaptacyjne – reakcję lękowo – depresyjną.

Jego zdaniem opisane w wyroku z dnia 31 października 2008 roku, wydanym w sprawie VI K 262/08 Sądu Rejonowego
w Tomaszowie Mazowieckim zachowania pozwanego miały wyraźny, istotny wpływ na stan psychiczny W. G. w okresie kilku dni od poszczególnych wydarzeń
w dniach: 24 lutego 2005 roku, 07 sierpnia 2005 roku i 13 października 2005 roku. Wydarzenia opisane w wyroku z dnia
31 października 2008 roku wydanym w sprawie VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim mają znikomy wpływ na obecny stan zdrowia psychicznego W. G..

Znęcanie się psychiczne i fizyczne M. G. nad W. G. nie było przyczyną wystąpienia schorzenia psychicznego – psychozy w 2003 roku
i 2004 roku.

(dowód: opinia biegłego lekarza psychiatry

D. K. (2) k. 111-121 akt sprawy).

Psycholog kliniczny stwierdził u powódki cechy zachowań charakterystyczne dla zaburzeń adaptacyjnych. Biegły ten wypowiedział się, że stwierdzone u W. G. zaburzenia życia psychicznego (zaburzenia adaptacyjne) nie mają – jego zdaniem – bezpośredniego związku przyczynowego z osobistą sytuacją powódki wynikającą
z przewlekłego doświadczania przemocy w latach 2003-2007. Powódka ma mocno rozbudowane poczucie krzywdy w związku ze zdarzeniami życiowymi z tego okresu czasu, a poziom nasilenia tych emocji jest typowy dla osób, które w przeszłości doświadczyły urazu psychicznego w postaci przemocy, ale w procesie psychoterapii nie został on odpowiednio „przepracowany”.

W. G. wymaga dalszej systematycznej opieki psychiatrycznej oraz psychologicznej, tym bardziej, że udział powódki w grupie wsparcia w 2007 roku nie przyniósł wyraźnych efektów, co widać z perspektywy czasu.
W okresie późniejszym powódka nie korzystała z opieki psychoterapeutycznej, co powoduje, że koniecznym jest poddanie jej intensywnym oddziaływaniom w warunkach stałej pracy psychoterapeutycznej w okresie co najmniej sześciu miesięcy. Tryb pracy z osobami posiadającymi tego rodzaju problemy emocjonalne wymaga minimum dwóch godzin psychoterapii
w tygodniu. Realizacja tej opieki możliwa jest w warunkach korzystania z bezpłatnych świadczeń zdrowotnych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ.

W przypadku korzystania ze świadczeń odpłatnych (prywatnych) koszt godziny psychoterapeuty wynosi średnio siedemdziesiąt złotych. Celem tej psychoterapii powinna być m.in. racjonalizacja źródeł poczucia krzywdy u powódki i stworzenie u niej perspektywy czasowej dla porządkowania swoich doświadczeń życiowych oraz zmiany przekonania nadto tworzenie efektywnych sposobów radzenia sobie z bieżącymi emocjonalnie negatywnymi zachowaniami pozwanego.

Aktualny stan psychiczny W. G. –
z psychologicznego punktu widzenia – jest względnie dobry, co oznacza, że u powódki nie występują zaburzenia w radzeniu sobie z bieżącymi sytuacjami życiowymi.

Z psychologicznego punktu widzenia zakres zmian powstałych
w psychice powódki w wyniku doświadczenia aktów przemocy opisanych w sprawie VI K 262/08 Sądu Rejonowego
w Tomaszowie Mazowieckim zaburzył jej funkcjonowanie psychospołeczne w latach 2003-2007. Bieżący stan psychiczny W. G. nie ma bezpośredniego związku przyczynowego z doświadczeniami lat 2003-2007.
Ma natomiast związek ze współczesnymi problemami relacji pomiędzy powódką a pozwanym. Powódka ma silnie rozbudowane poczucie krzywdy, co może wzmagać problemy adaptacyjne.

(dowód: opinia biegłego psychologa klinicznego
J. T. k. 143-146 akt sprawy).

W. G. cierpi na przewlekłą chorobę wrzodową dwunastnicy. Aktualny stan zdrowia powódki odnośnie choroby wrzodowej jest dobry, choroba przebiega bez powikłań. Dokładne ustalenie daty powstania choroby na podstawie wskazanej przez powódkę dokumentacji medycznej nie jest możliwe.

Znęcanie się psychiczne i fizyczne pozwanego nad powódką
w okresie od 16 października 2003 roku do 21 września 2007 roku mogło nasilać dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego u powódki. Choroba wrzodowa dwunastnicy aktualnie nie powoduje u W. G. trwałego uszczerbku na zdrowiu.

(dowód: opinia lekarza gastroenterologa M. Ł.
k. 124-126 akt sprawy).

W. G. nie pracuje. Utrzymuje się z zasiłku celowego z MOPS-u w kwocie 350 złotych miesięcznie. Powódka była rencistką, stara się o przyznanie jej renty na kolejny okres.

(dowód: zeznania powódki k. 156 odwrót akt sprawy).

M. G. pracował do października 2011 roku jako pomocnik dekarza i zarabiał 1.500 złotych brutto miesięcznie. Nie zarejestrował się jako bezrobotny, poszukuje pracy.

(dowód: zeznania pozwanego k. 157 akt sprawy).

Pozwany utrzymuje starszą córkę stron, która jest studentką.

Powódka urodziła się trzeciego maja 1963 roku. Gdy pozwany zaczął znęcać się nad nią miała ona czterdzieści lat. Obecnie W. G. ma czterdzieści osiem lat.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy II K 216/07 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim, na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim oraz IC 1493/06 Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, na podstawie opinii biegłych: lekarza psychiatry D. K. (2), lekarza chorób wewnętrznych i gastroenterologii M. Ł., psychologa klinicznego J. T., zeznań świadka K. G. (1), zeznań powódki w charakterze strony w trybie
art. 299 kpc oraz częściowo zeznań pozwanego w charakterze strony.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w części dotyczącej twierdzeń, że nigdy nie uderzył żony i nie dusił jej, gdyż zeznania te pozostają w sprzeczności z treścią wyroku wydanego w sprawie VI K 262/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim.

Wyrokiem tym M. G. został skazany m.in. za to, że stosował wobec swojej żony przemoc fizyczną w ten sposób, że szarpał ją za ręce, popychał na ściany, uderzał jej głową o ścianę, kopał nogami po pośladkach, bił rękoma po całym ciele, bił pięściami po twarzy, a ponadto pluł jej w twarz.

Sąd oddalił wnioski pozwanego o zwrócenie się do Urzędu Skarbowego w T. o udzielenie informacji
o wysokości dochodów z prowadzonej przez powódkę działalności gospodarczej w latach 1996-2003 oraz o dopuszczenie dowodu
z zeznań piętnastoletniej córki stron K. G. (2) na okoliczność, że obecnie pozwany nie zachowuje się w sposób naganny wobec żony uznając przeprowadzenie tych dowodów za zbędne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Prawomocnym wyrokiem z 31 października 2008 roku wydanym w sprawie VI K 262/08 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim skazał M. G. za to, że w okresie od 16 października 2003 r. do 21 września 2007 r. w T. M.., woj. (...) znęcał się fizycznie i psychicznie na swoją żoną W. G. w ten sposób, że wszczynał awantury domowe będąc pod wpływem alkoholu w trakcie których używał wobec pokrzywdzonej słów wulgarnych potocznie uznanych za obelżywe, kierował groźby pozbawienia życia
i zdrowia, a ponadto stosował wobec swojej żony przemoc fizyczną ten sposób, że szarpał za ręce, popychał ją na ściany, uderzał jej głową o ścianę, kopał nogami po pośladkach, bił rękoma po całym ciele, bił pięściami po twarzy, a ponadto pluł jej w twarz,

- przy czym w dniu 24 lutego 2005 r. w trakcie awantury stosował przemoc fizyczną wobec swojej żony, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci podbiegnięć krwawych
z bolesnością lewego ramienia, z towarzyszącymi: kołataniem serca i dyskomfortem w klatce piersiowej, które to obrażenia nie powodują naruszenia czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni,

- przy czym w dniu 07 sierpnia 2005 r. w trakcie awantury stosował przemoc fizyczną wobec swojej żony, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci, bolesność, obrzęk tkanek miękkich i podbiegnięcie krwawe okolicy kąta żuchwy po stronie prawej, krwiak śródskórny pośladka prawego i trzy podbiegnięcia krwawe podudzia prawego, które to w wyniku ewolucji w czasie przeobraziły się w obrażenia w postaci podbiegnięcia krwawe w okolicy kąta żuchwy strony prawej,
z towarzyszącym obrzękiem i bolesnością palpacyjną, duże podbiegnięcie krwawe okolicy prawego pośladka, liczne drobne podbiegnięcia krwawe na obu kończynach górnych, bez ograniczenia ich ruchowości, ze zgłoszonymi obniżeniem nastroju i problemami ze snem, które to obrażenia nie powodują naruszenia czynności narządów ciała na okres przekraczający
7 dni;

- przy czym w dniu 13 października 2005 roku w trakcie awantury stosował przemoc fizyczną wobec swojej żony, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci, liczne siniaki, głównie na kończynach, lewym pośladku, prawym ramieniu,
z niepokojem, skargami na zaburzenia pamięci i koncentracji, oraz płaczliwość, które to obrażenia nie powodują naruszenia czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni.

Zgodnie z treścią art. 11 kpc ustalenie wydanego
w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą Sąd w postępowaniu cywilnym.

Zasada powództwa jest więc przesądzona.

Przepis art. 444 § 1 kc m.in. stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Natomiast z treści art. 445 § 1 kc wynika, że w wypadkach przewidzianych w artykule 444 kc Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W następstwie znęcań się pozwanego nad powódką doznała ona uszkodzeń ciała i rozstroju zdrowia.

Doznane przez W. G. uszkodzenia ciała oraz zakres rozstroju jej zdrowia zostały szczegółowo opisane w stanie faktycznym i nie ma potrzeby powtarzania tych ustaleń. Tak więc w oparciu o poczynione ustalenia Sąd zobowiązany jest zasądzić na rzecz powódki zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę.

Należy w dalszym ciągu rozważyć jaka suma będzie „odpowiednia” jako zadośćuczynienie pieniężne za doznane przez powódkę krzywdy wskutek znęcania się nad nią pozwanego przez kilka lat.

W orzecznictwie podkreśla się, że zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być – przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego – utrzymana w granicach rozsądnych
i odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (tak: wyrok SN z 28.09.2001r.
III CKN 427/00, LEX). Oceniając wysokość przeciętnej sumy zadośćuczynienia, jako „odpowiedniej” Sąd korzysta z daleko idącej szkody, niemniej jednak nie może to być suma rażąco odbiegająca od zasądzonych w analogicznych przypadkach
(tak: wyrok SN z 11 lipca 2000r., II CKN 1119/98, LEX).

Odpowiednia suma nie oznacza sumy dowolnej, określonej wyłącznie według uznania Sądu, a jej prawidłowe ustalenie wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności, mogących mieć
w danym przypadku znaczenie. Zarówno okoliczności wpływające na wysokość zadośćuczynienia, jak i kryteria ich oceny powinny być rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą pokrzywdzoną.

Do podstawowych kryteriów przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia zalicza się stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, będących następstwami uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia, trwałość obrażeń, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, skutki w zakresie życia osobistego.

Bezspornym jest w sprawie, że wskutek nagannych zachowań pozwanego powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu. Lekarz psychiatra rozpoznał u W. G. zaburzenie adaptacyjne – reakcję lękowo – depresyjną.

Schorzenie to pozostaje w związku przyczynowym
z zachowaniem pozwanego wobec powódki w latach 2003 – 2007 opisanych w wyroku skazującym go za znęcanie się nad powódką.

W. G. wymaga dalszej systematycznej opieki psychiatrycznej oraz psychologicznej.

(fragment opinii psychologa klinicznego J. T.
k. 145 kt sprawy).

Powódka powinna być poddana intensywnej opiece psychoterapeutycznej co najmniej przez okres sześciu miesięcy minimum przez dwie godziny w tygodniu. Gdyby W. G. odpłatnie poddała się takiej terapii jej koszt wyniósłby co najmniej 3.360 złotych.

Mając na uwadze te wszystkie okoliczności Sąd uznał, że odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę będzie dla powódki kwota dziesięciu tysięcy złotych. Dlatego na podstawie art. 445 § 1 kc w związku
z art. 415 kc i art. 444 § 1 kc zasądzono na rzecz powódki kwotę dziesięciu tysięcy złotych. Jednocześnie oddalono żądanie zasądzenia wyższej kwoty jako żądanie nadmierne, nie znajdujące uzasadnienia w realiach niniejszej sprawy, gdyż powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd na podstawie art. 189 kpc oddalił również żądanie powódki ustalenia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości w związku ze znęcaniem się pozwanego nad powódką w latach 2003-2007.

Obecnie nie ma podstaw do ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, gdyż jak już ustalono powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu. Nadto gdyby jakieś skutki pobić jednak ujawniły się w przyszłości (co jest mało realne) to okres przedawnienia roszczenia jest tak długi, że
w okresie tym na pewno ujawniłyby się ewentualne dalsze uszczerbki na zdrowiu powódki, bez potrzeby czynienia ustaleń
w trybie art. 189 kc.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 kpc wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty tysiąca złotych, gdyż pozwany uznał roszczenie do tej kwoty.

Powódka wygrała jedynie jedenaście procent zgłoszonego roszczenia. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu powinna zwrócić pozwanemu koszty procesu. Jednocześnie bezspornym jest fakt, że W. G. nie ma dochodów, utrzymuje się ze świadczeń opieki społecznej. Dlatego na podstawie art. 102 kpc nie obciążono powódki zwrotem kosztów procesu na rzecz pozwanego.