Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa R. C.

przeciwko P. G.

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt IV RC 388/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach I i II o tyle, że alimenty zasądzone w punkcie I obniża do kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie;

II.  odstępuje od obciążania pozwanej kosztami procesu poniesionymi przez powoda w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Powód R. C. wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych na rzecz P. B. z kwoty po 250 euro miesięcznie do kwoty po 400 złotych miesięcznie. Małoletnia pozwana P. B., reprezentowana przez ustawową przedstawicielkę N. G., wniosła o oddalenia powództwa w całości.

Wyrokiem z dnia 24 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Białymstoku alimenty zasądzone od powoda R. C. na rzecz małoletniej P. B. wyrokiem Sądu nr 1 w Elche w Hiszpanii ds. przemocy wobec kobiet z dnia 18 lutego 2008 r. w sprawie sygn. akt 7/08 w kwocie po 250 euro miesięcznie – obniżył z dniem 17 czerwca 2013 r. do kwoty po 600 złotych miesięcznie, płatnej z góry do 10 – go każdego miesiąca do rąk N. G. jako ustawowej przedstawicielki małoletniej, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności rat (pkt I) i oddalił powództwo w pozostałej części (pkt II). Opłatę stosunkową w wysokości 390 złotych uznał za uiszczoną w całości przez powoda (pkt III) i oddalił wniosek o zasądzenie na rzecz powoda od małoletniej pozwanej kosztów postępowania (pkt IV).

Jak wynikało z ustaleń Sądu I instancji, poprzedzających powyższe rozstrzygnięcie, małoletnia P. B. urodzona w dniu (...) w E. w Hiszpanii, pochodzi z nieformalnego związku powoda R. C. oraz N. G.. Rodzice P. rozstali się w 2007 roku. Wyrokiem Sądu Nr 1 w Elche w Hiszpanii ds. przemocy wobec kobiet z dnia 18 lutego 2008 roku w sprawie o sygn. akt 7/08 pełne prawo nad małoletnią powierzono matce – N. G., ustalając jednocześnie sposób wykonywania osobistych kontaktów powoda z córką. Zasądzono także od powoda na rzecz małoletniej P. B. tytułem alimentów kwotę 250 euro miesięcznie.

W dacie ostatniego orzekania w kwestii alimentów powód R. C., obywatel Hiszpanii, mieszkał w swoim ojczystym kraju. Pracował w firmie (...) y R. S. za wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 1.381,87 euro.

Małoletnia pozwana P. B. miała wówczas 5 lat. Mieszkała wraz z matką w Hiszpanii w wynajętym mieszkaniu, którego koszt stanowiła kwota 450 euro miesięcznie. Ustawowa przedstawicielka N. G. miała wówczas 28 lat. Pracowała w fabryce z wynagrodzeniem około 1000 euro miesięcznie, a po godzinach zajmowała się wycinaniem form do butów, z czego osiągała dodatkowy dochód w wysokości 700 euro miesięcznie.

Sąd Rejonowy w Białymstoku, IV Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2013 roku w sprawie IV Nsm 656/12 zmienił wyrok Sądu nr 1 w Elche w Hiszpanii d/s przemocy wobec kobiet wydany dnia 18 lutego 2008 roku w sprawie 7/08 w części dotyczącej osobistych kontaktów R. C. z małoletnią P. B. w ten sposób, że ustalił kontakty wnioskodawcy z małoletnią w II sobotę każdego miesiąca.

Sąd Rejonowy ustalił, że obecnie powód ma 43 lata, posiada wykształcenie podstawowe. W dalszym ciągu mieszka w Hiszpanii, a w celu realizacji kontaktów z córką wynajmuje także mieszkanie w Polsce - w M.. Stracił pracę i jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna, pobiera zasiłek w wysokości 427 euro miesięcznie. Posiada udział w 1/8 działki rolnej o powierzchni 4 tys. 167 m ². Spłaca pożyczkę w wysokości 6000 euro, której miesięczna rata stanowi kwotę 150 euro. Ma dorosłego syna. Pozostaje w konkubinacie, konkubina jest lekarzem, ma własną córkę w wieku lat 14. Rodzina zamieszkuje w trzypokojowym mieszkaniu, konkubina ma 15-letnie (...).

Ustawowa przedstawicielka N. G. ma 32 lata, wykształcenie średnie ogólne. W dniu 15 marca 2011 roku wyszła za mąż. Z tego związku ma córkę w wieku ponad 2 lat. Jej mąż ma średnie wykształcenie, zajmuje się pracami ogólnobudowlanymi, z których osiąga dochód około 2600 złotych miesięcznie. N. G. obecnie jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy. Zajmuje się wychowaniem swoich dzieci. Otrzymuje zasiłek na córkę w kwocie 90 złotych miesięcznie. Rodzina wynajmuje mieszkanie za kwotę 700 złotych. Małoletnia P. B. ma obecnie 10 lat, uczęszcza do IV klasy szkoły podstawowej.

Sąd I instancji wskazał, iż ustawowa przedstawicielka wyliczyła miesięczny koszt utrzymania małoletniej P. na kwotę 1669,18 złotych. N. G. wskazywała na następujące wydatki: wyżywienie (590,8 złotych), szkółka pływacka (60 złotych), odzież (80 złotych), kieszonkowe (60 złotych), szkoła – podręczniki, zeszyty, wycinanki, kredki, zbiórki szkolne, wycieczki szkolne, wizyty koleżanek (82,50 zł ), artykuły higieniczne (33 złote), fryzjer (60 złotych rocznie : 12 = 5 złotych), ubezpieczenie (50 złotych rocznie :12 = 4,16 zł), zainteresowania małoletniej – zabawki, wyposażenie na basen i książki pozaszkolne (200 zł rocznie:12 = 16,66 zł; 100 zł rocznie:12 = 8,33 zł; 300 zł rocznie:12= 25 zł – łącznie ok. 50 zł), obiady szkolne (40 złotych) oraz koszt utrzymania mieszkania (699,92 złotych). Dodatkowo poniosła koszt na zakup roweru (600 złotych), inhalatora (120 złotych), rolek (100 złotych) oraz piłek (50 złotych) dla małoletniej – łącznie 870 złotych.

Małoletnia P. obecnie mieszka w Polsce i koszt jej utrzymania należało dostosować do polskich realiów. Sąd Rejonowy nie podzielił stanowiska ustawowej przedstawicielki, iż ceny w Hiszpanii i w Polsce są porównywalne. Nadto w ocenie Sądu matka zawyżyła obecne wydatki na córkę. Koszty wyżywienia, mieszkania, zainteresowań oraz sprzętu sportowego dla małoletniej są niższe od wysokości wskazanych przez jej ustawową przedstawicielkę. Małoletnia powódka powinna partycypować w części, a nie w całości kosztów utrzymania mieszkania, zaś biorąc pod uwagę fakt iż mieszka z 3 innymi osobami, powinien to być udział w 1/4, a więc w kwocie 175 złotych miesięcznie. Za zawyżony uznał również Sąd Rejonowy koszt wyżywienia małoletniej, który stanowi kwota nie większa niż 400 złotych miesięcznie. Małoletnia nie tylko spożywa główny posiłek w szkole, ale i również jada posiłki przyrządzane wspólnie przez jej matkę dla wszystkich członków rodziny, co niewątpliwie wpływa na zmniejszenie ich kosztów. W ocenie Sądu należy uznać za zasadne wydatki ponoszone na zainteresowania P., w tym zwłaszcza szkółkę pływacką, gdyż małoletnia ma pełne prawo do rozwijania swoich pasji, jednak zdaniem Sądu kwota wskazana na książki pozaszkolne oraz zabawki małoletniej w wysokości 500 złotych rocznie jest zbyt wygórowana i nieadekwatna do sytuacji finansowej rodziców i nie powinna wynosić więcej niż 20 złotych miesięcznie (240 złotych rocznie). Podobnie należało odnieść się do wysokości kieszonkowego małoletniej, które nie powinno przekraczać kwoty 30 złotych, zważywszy na jej wiek. Zawyżony był także uznać koszt zakupu sprzętu sportowego dla P. (m.in. piłek, rolek, roweru), otóż tego rodzaju zakupów dokonuje się nie częściej niż raz na kilka lat, zatem miesięczna kwota wydatków na ten cel nie powinna być większa niż 30 złotych.

W tych okolicznościach Sąd I instancji przyjął, iż łączny usprawiedliwiony koszt utrzymania małoletniej P. B. wynosi ok. 1000 zł miesięcznie, na co składają się następujące wydatki: mieszkanie – 175 zł, żywność – ok. 400 zł, szkółka pływacka wraz z wyposażeniem niezbędnym na basen – 68 zł, odzież – ok. 80 zł, kieszonkowe 30 zł, środki higieniczne – ok. 30 zł, wycieczki szkolne – 12 zł, fryzjer – 5 zł, obiady szkolne 40 zł, sprzęt sportowy – 30 zł, wyprawka szkolna – 40 zł, wypoczynek – 50 zł, strój sportowy – 12 zł, leki – 20 zł oraz wydatki na rozrywkę i zainteresowania – 20 zł.

Sąd podkreślił, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, a także od zarobkowych i majątkowych możliwości rodziców małoletniej (art. 135 § 1 k.r.o.). Wskazał, że od 2007 roku sytuacja powoda uległa pogorszeniu. W dacie ostatniego orzekania o wysokości alimentów, powód pracował w firmie (...) y R. S. z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 1.381,87 euro, następnie podjął zatrudnienie w przedsiębiorstwie (...), ale już za wynagrodzeniem 300 euro netto. Obecnie powód nie pracuje, zaś jedynym jego źródłem dochodu jest zasiłek w wysokości 427 euro miesięcznie. Zdaniem Sądu jego obecne możliwości zarobkowe są ograniczone z uwagi na ogólnoświatowy kryzys, który szczególnie dotkliwie dosięga Hiszpanię, nie są jednak całkowicie wyłączone. R. C. może bowiem osiągać dochody z prac dorywczych, sezonowych, winien także wykorzystać posiadany udział w nieruchomości: może uprawiać oliwki, hodować zwierzęta. Powód przedstawił zaświadczenia lekarskie, z których wynika, iż cierpi na zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, sonalgię prawostronną (ostry ból kolana) oraz na niedokrwistość – talasemię. Schorzenia te nie czynią go niezdolnym do podjęcia pracy zarobkowej. W ocenie Sądu wiek, stan zdrowia, doświadczenie zawodowe pozwala powodowi na podejmowanie prac, z których miesięczny dochód powinien stanowić przynajmniej kwotę około 800 euro miesięcznie.

Sąd miał tu również na uwadze fakt ponoszenia przez powoda wydatków zawiązanych z realizacją kontaktów z córką, jednak nie w takim wymiarze na jaki wskazuje powód. Za w pełni usprawiedliwione należało uznać wydatki ponoszone przez powoda na przejazdy z Hiszpanii do Polski (przelot samolotem oraz przejazd pociągiem) w wysokości wskazywanej przez niego oraz koszty kilkudniowego noclegu w Polsce w okresie kontaktów z małoletnią córką. Realizacja kontaktów nie wymaga jednakże od powoda stałego wynajmowania mieszkania, jedynie zapewnienia noclegu przez kilka dni, zaś biorąc pod uwagę miejscowość, w której małoletnia mieszka, koszty te nie powinny przekroczyć 200 złotych.

Sąd Rejonowy decydując o obniżeniu alimentów na rzecz małoletniej P., miał także na względzie poziom życia powoda, który ocenił jako średni. Faktem jest, iż w głównej mierze zawdzięcza go swojej konkubinie, która pokrywa większość kosztów jego utrzymania. Sąd zwrócił uwagę, iż powód poza małoletnią pozwaną nie ma nikogo innego na utrzymaniu, zaś cały ciężar sprawowania codziennej pieczy oraz wychowania spoczywa na ustawowej przedstawicielce.

W ocenie Sądu I instancji kwota w wysokości po 600 złotych miesięcznie mieści się w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych powoda. W pozostałym zakresie usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej P. B. ponosić będzie jej matka – N. G., która obecnie nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych. N. G. jest osobą bezrobotną. Po powrocie do kraju z Hiszpanii skończyła kurs opieki nad dziećmi, osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Odbyła także staż półroczny w domu pomocy społecznej, gdzie zaproponowano jej możliwość zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych, z której nie skorzystała zasłaniając się koniecznością opieki nad córką P.. Małoletnia kończyła już zerówkę, nie była na tyle małym dzieckiem, aby konieczna była stałą opieka matki. Sąd I instancji zaznaczył, iż w okresie gdy N. G. wraz z córką przebywała w Hiszpanii jednocześnie pracowała u dwóch pracodawców. W związku z tym przyjął, iż aktualnie bez racjonalnych powodów ustawowa przedstawicielka uchyla się od podjęcia pracy. N. G. posiada także doświadczenie w pracy w salonie kosmetycznym oraz znajomość języka hiszpańskiego. Co prawda N. G. obecnie zajmuje się swoją drugą 2-letnią córką, jednak jej wiek nie przekreśla możliwości posłania jej do przedszkola, zwłaszcza że dziecko do niego już uczęszczało, lecz bez żadnych racjonalnych powodów zostało z niego wypisane. Matka małoletniej P. powinna podjąć zatrudnienie, z którego może uzyskać kwotę około 1500 złotych miesięcznie. Na utrzymanie P. winna przeznaczyć 90 złotych zasiłku rodzinnego i 310 złotych z uzyskiwanych dochodów. Sąd nie tracił z pola widzenia faktu, że N. G. część swojego obowiązku alimentacyjnego spełnia poprzez osobistą pieczę nad małoletnią.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo w części poprzez obniżenie należnych alimentów z kwoty po 250 euro miesięcznie do kwoty po 600 złotych miesięcznie. W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu. Sąd obniżył przedmiotowe alimenty z dniem 17 czerwca 2013 roku, a więc z dniem doręczenia pozwu ustawowej przedstawicielce pozwanej, albowiem z tą datą winna liczyć się z uwzględnieniem powództwa.

O kosztach procesu rozstrzygnięto stosownie do art. 102 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł powód R. C., zaskarżając go w części tj. w punktach II i IV. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1.  rażące naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 135 k.r.o. w zw. z art. 138 k.r.o. poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że możliwości zarobkowe i majątkowe powoda pozwalają mu na płacenie na córkę alimentów w kwocie po 600 złotych miesięcznie, podczas gdy jego sytuacja zarobkowa, jak i majątkowa, zdrowotna i osobista jest bardzo zła i nie stać go na spełnianie obowiązku alimentacyjnego w wysokości przyjętej przez Sąd, a nadto niedostateczne przyjęcie, iż możliwości zarobkowe matki małoletniej powódki są takie, iż w znacznie większym stopniu może ona przyczyniać się do utrzymania córki,

2.  rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób nie wszechstronny oraz sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, mające wpływ na wynik postępowania poprzez przyjęcie, iż:

a)  powód posiada udział w postaci 1/8 działki rolnej o pow. 4 tys. 167 m ², podczas gdy udział ten już dawno sprzedał, wszystkie pieniądze zaś, które ze sprzedaży działki uzyskał, przeznaczył na podróże do Polski i inne wydatki związane z toczącym się postępowaniem,

b)  powód ma dochody z części działki rolnej, podczas gdy nie ma on żadnych dochodów z ww. nieruchomości, gdyż już jej nie posiada – jedynym źródłem jego dochodu jest natomiast zasiłek w wysokości 427 euro miesięcznie, w związku z czym powód pozostaje na utrzymaniu bliskich i konkubiny,

c)  wiek, stan zdrowia i doświadczenie zawodowe powoda pozwalają mu na podejmowanie prac, z których miesięczny dochód powinien stanowić przynajmniej kwotę 800 euro miesięcznie, podczas gdy powód jest częściowo niezdolny do pracy fizycznej w związku z urazami, jakich doznał (ma zerwane ścięgna w barku, przeszedł dwie operacje połączone ze wstawieniem śrub oraz płyty stalowej w ramieniu, ma wybity krąg lędźwiowy w kręgosłupie) oraz na skutek zmian reumatycznych, a ponadto sytuacja gospodarcza w Hiszpanii – bezrobocie, a także stan zdrowia i wiek powoda nie pozwalają mu na konkurowanie o pracę ze sprawnymi fizycznie, młodymi ludźmi, w związku z czym, pomimo wielu starań i licznych prób, powodowi bardzo ciężko jest znaleźć jakąkolwiek pracę, nawet tę dorywczą lub sezonową,

d)  łączny koszt usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej małoletniej P. B. wynosi ok. 1.000 złotych miesięcznie podczas, gdy ten koszt w warunkach miejsca jej zamieszkania jest znacznie niższy, potrzeby dziewczynki zostały zaś celowo zawyżone przez bezrobotną matkę, która utrzymuje się z alimentów, płaconych przez ojca na rzecz dziecka; koszty alimentacji, zakupu ubrań, przyborów szkolnych, artykułów kosmetycznych, kieszonkowego oraz innych wydatków na rzecz małoletniej pokrywa w znacznej mierze powód, który ma obecnie możliwość kontaktu z córką i podczas każdej wizyty obdarowuje dziecko licznymi prezentami, kupuje jej posiłki, zabiera na zakupy, co jest niezbędnym elementem takich kontaktów,

3.  nie wszechstronne rozważenie wszystkich okoliczności faktycznych po stronie matki małoletniej P. (art. 233 k.p.c.) w zakresie jej postawy, aby podjąć pracę, wykorzystać swoją wiedzę np. języka hiszpańskiego do podjęcia nauki dzieci i młodzieży, czy też poprzez udzielanie korepetycji, bądź też podjęcia innej pracy w ramach działalności gospodarczej (np. gabinet kosmetyczny), pozyskania na ten cel funduszy czy to z urzędu pracy, czy z funduszy europejskich, co przy minimum chęci i inicjatywy mogłaby uczynić.

Podnosząc powyższe zarzuty, apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie wysokości świadczenia alimentacyjnego powoda na rzecz małoletniej córki do kwoty po 400 złotych miesięcznie oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda okazała się uzasadniona.

Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska Sądu I instancji, iż ustalenie obowiązku alimentacyjnego powoda R. C. względem małoletniej córki P. B. (obecnie G.) na poziomie 600 złotych miesięcznie odpowiada usprawiedliwionym potrzebom małoletniej oraz zarobkowym i majątkowym możliwościom zobowiązanego. Z tego względu weryfikacja zaskarżonego orzeczenia, w oparciu o zarzuty apelacji, skutkowała jego zmianą zgodnie z wnioskami skarżącego.

Zgodzić się należy z apelującym, iż Sąd Rejonowy nie dość wnikliwie rozważył aktualną sytuację małoletniej oraz jej rodziców z punktu widzenia ich możliwości majątkowych i zarobkowych, i nie dostosował usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej do alimentacji do obecnej stopy życiowej zobowiązanych. Z ustalonych w sprawie okoliczności faktycznych wyciągnął prawidłowe wnioski, iż co do zasady doszło do zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o. w odniesieniu do poprzedniego stanu wyrokowania w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego względem małoletniej P., jednakże dalsze ustalenia Sądu I instancji w tej mierze wymagały korekty.

Podkreślić należy, że przepis art. 135 § 1 k.r.o. uzależnia zakres świadczeń alimentacyjnych z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do alimentacji. Określenie wysokości alimentów powinno stanowić wypadkową majątkowych i zarobkowych możliwości rodziców oraz usprawiedliwionych potrzeb dziecka, przy uwzględnieniu osobistych starań o jego utrzymanie i wychowanie, stosownie do treści art. 135 § 2 k.r.o., przy czym przez pojęcie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane, lecz te zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do posiadanych kwalifikacji, sił umysłowych i fizycznych.

Zaznaczyć trzeba, że przyjęty przez Sąd Rejonowy miesięczny koszt utrzymania małoletniej P. G. na poziomie 1.000 złotych został nieco zawyżony. Ustawowa przedstawicielka małoletniej wskazywała na bardzo wygórowane koszty, które nie miały pokrycia nie tylko w jej możliwościach zarobkowych oraz dochodach jej męża, z którym prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, ale również w aktualnych możliwościach zarobkowych powoda. Nie można zapominać, iż na utrzymaniu N. G. pozostaje także jej młodsza córka, co powoduje zwiększenie wydatków z budżetu domowego na realizację obowiązku alimentacyjnego ustawowej przedstawicielki na rzecz obecnie dwojga dzieci. W ocenie Sądu Okręgowego usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej P. oscylują w granicach kwoty 800 złotych miesięcznie, uwzględniając jej partycypację w kosztach utrzymania mieszkania, wydatki na wyżywienie (łącznie z obiadami w szkole), odzież i obuwie, higienę i leki, sport, rozrywkę, zainteresowania oraz wydatki szkolne. Ponad tę kwotę wydatki na małoletnią przekraczają już te możliwości, jakimi w okolicznościach niniejszej sprawy dysponują oboje zobowiązani do alimentacji.

Przy ustaleniu kosztów utrzymania małoletniej pozwanej na powyższym poziomie należało rozważyć, w jakim zakresie powinni ponosić je jej rodzice. Sąd Odwoławczy miał na uwadze, że skarżący R. C. znajduje się w szczególnej sytuacji, bowiem jego centrum życiowe znajduje się w Hiszpanii. Powód posiada prawo do utrzymywania kontaktów z córką i je realizuje, poprzez przyjazdy do Polski raz w miesiącu. Ponoszone przez apelującego w związku z tym koszty stanowią bardzo istotny element jego wydatków. Sąd I instancji miał na uwadze tę okoliczność, nie uwzględnił jej jednakże w sposób wystarczający. Nie ulegało przy tym wątpliwości, że w konsekwencji utraty pracy, sytuacja powoda w stosunku do stanu z daty poprzedniego orzekania o alimentach, uległa pogorszeniu. Aktualnie jest on osobą bezrobotną i jedynym źródłem jego dochodu jest zasiłek w kwocie 426 euro miesięcznie. Co więcej, poprzednio nie ponosił on kosztów związanych z przelotem do Polski i dalszymi przejazdami, aby utrzymywać kontakt z córką. Nawet gdyby przyjąć, jak to trafnie wskazał Sąd Rejonowy, iż otrzymywane świadczenie nie wyczerpuje możliwości zarobkowych skarżącego, jako że powinien on podjąć starania celem uzyskania dodatkowego, chociażby dorywczego zatrudnienia (czemu na przeszkodzie nie stoi jego stan zdrowia), to już nawet analiza wysokości zarobków, jakie R. C. uzyskiwał po utracie pracy w firmie (...) y R. S. wskazuje, że gdyby apelujący podjął zatrudnienie, to uzyskiwałby dochody na poziomie zdecydowanie niższym niż w 2008 roku. Odnosząc się z kolei do kwestii posiadanego przez powoda udziału we współwłasności działki rolnej i potencjalnych dochodów z uprawy na niej oliwek, czy hodowli zwierząt, stwierdzić należy, że materiał dowodowy nie dawał dostatecznych podstaw do przyjęcia, że powód w przeszłości wykorzystywał tę działkę rolniczo, uzyskując z tego tytuły środki finansowe zasilające jego budżet oraz że obecnie ma realne możliwości czerpania z niej pożytków.

Mając to na uwadze, uwzględniając realia panujące obecnie w Hiszpanii – nadal trwający kryzys oraz fakt, że w związku z przyjazdami do Polski R. C. jest ograniczony w możliwości wykonywania pracy, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że skarżący nie jest w stanie alimentować córki w dotychczas ustalonej wysokości – po 250 euro miesięcznie. Wskazywana natomiast przez powoda kwota 400 złotych miesięcznie jest kwotą realną, jaka odpowiada usprawiedliwionym potrzebom małoletniej, jak również zarobkowym i majątkowym możliwościom apelującego. W pozostałym zakresie koszty utrzymania małoletniej P. powinna ponosić jej matka, która – jak to słusznie podniósł Sąd I instancji – nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone orzeczenie na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c. i obniżył zasądzone od powoda na rzecz małoletniej córki alimenty do kwoty po 400 złotych miesięcznie.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na mocy art. 102 k.p.c. uznając, iż skoro małoletnia nie posiada majątku i nie osiąga żadnych dochodów, zasadne jest odstąpienie od obciążania jej kosztami postępowania apelacyjnego.