Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2013 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. B.

przeciwko (...)

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie

z dnia 19 marca 2013 r., sygnatura akt I C 297/13/P

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

Powódka K. B. domagała się zasądzenia od pozwanego (...)kwoty 4.500 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu tj. 3 stycznia 2013 roku. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu swego żądania podała, iż dochodzona kwota stanowi koszt przewidywanych zabiegów rehabilitacyjnych, jakim będzie zmuszona się podać celem dalszej rehabilitacji. K. B. wskazała, iż w dniu 23 listopada 2011 roku w (...) doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego jako poszkodowana doznała wielu obrażeń ciała, w tym licznych złamań kości. Powódka podała również, iż sprawca posiadał umowę odpowiedzialności cywilnej OC zawartą z pozwanym, dlatego powództwo przeciwko niemu jest w pełni uzasadnione.

Nakazem zapłaty z dnia 10 stycznia 2013 roku wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie uwzględnił powództwo, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zarzucił, iż roszczenie powódki objęte jest postępowaniem do sygn. akt: I C 1051/12, które toczy się przed Sądem Okręgowym w Krakowie. Powódka domaga się w nim kwoty 150.000 złotych tytułem zadośćuczynienia, kwoty 6.767,62 złotych tytułem zwrotu wydatków przez nią poniesionych a będących bezpośrednim skutkiem wypadku, kwoty 8.112 złotych jako odszkodowanie z tytułu opieki osoby trzeciej oraz 2.000 złotych comiesięcznej renty. Pozwany przyznał, iż K. B. zgłosiła roszczenie i złożyła fakturę pro forma dotyczącą kosztów planowanych zabiegów rehabilitacyjnych. Nadto pozwany podniósł, iż rehabilitacja powódki została przeprowadzona przez (...), a pozwany poniósł jej koszty.

Powyższe orzeczenie Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach i rozważaniach prawnych:

K. B. wyraziła wolę kontynuowania rehabilitacji w ramach niepublicznej opieki zdrowotnej, której koszty przewidywane są na kwotę 4.500 złotych. Okoliczności te uznał Sąd I instancji za przyznane, gdyż nie zostały zakwestionowane.

Sąd uznał, iż konieczność kontynuowania rehabilitacji przez powódkę nie wymaga wiadomości specjalnych, gdyż obrażenia przez nią doznane są tak obszerne, iż okoliczność ta nie budzi wątpliwości.

Sąd I instancji uwzględnił powództwo co do dochodzonej kwoty należności głównej zasądzając odsetki od dnia prawomocności orzeczenia, w pozostałym zakresie co do żądanych odsetek ustawowych powództwo oddalił i zasądził na rzecz powódki koszty procesu. Sąd oparł rozstrzygnięcie na treści art. 444 § 1 k.c., który stanowi podstawę prawną do żądania, aby zobowiązany do naprawienia szkody wyłożył sumę niezbędną do pokrycia kosztów leczenia. Sąd I instancji uznał, iż powódka wykazała zarówno konieczność dalszego leczenia jak i koszty planowanej rehabilitacji ruchowej. Nadto Sąd Rejonowy wskazał, iż dopuszczalnym jest rozdrabnianie dochodzonego roszczenia, co uczyniła powódka. Przed Sądem Okręgowym K. B. dochodzi bowiem kilku roszczeń, a sprawa posiada skomplikowany charakter. Sąd I instancji wskazał – mając na uwadze treść art. 455 k.c., iż charakter roszczenia powódki wyłącza możliwość zasądzenia odsetek od dnia wniesienia pozwu, w związku z czym ustalił datę, od której należne są odsetki ustawowe na dzień prawomocności orzeczenia.

Od powyższego wyroku apelację złożył pozwany, zaskarżając go w całości. Wyrokowi temu zarzucił naruszenie prawa materialnego:

1.  poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 444 § 1 k.c. polegające na przyjęciu, iż pozwany nie naprawił szkody na rzecz powódki, podczas gdy załączone do sprzeciwu dokumenty dowodzą, że powódka odbyła rehabilitację na koszt pozwanego;

2.  poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 444 § 2 k.c. polegające na przyjęciu, iż żądanie w procesie cywilnym zasądzenia renty z tytułu zwiększonych potrzeb nie odejmuje wydatków z tytułu rehabilitacji.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Krakowa – Podgórza do ponownego rozpoznania oraz o orzeczenie o kosztach postępowania z uwzględnieniem wyniku sprawy. Skarżący zarzucił, iż po przedstawieniu mu przez powódkę faktury pro forma, skierował ją do (...) gdzie odbyła ona rehabilitację zrefundowaną przez pozwanego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację doszedł do przekonania, że ustalenia faktyczne poczynione zostały przez Sąd Rejonowy prawidłowo, w związku z czym przyjął je za własne.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Należy wskazać, iż wobec braku zakwestionowania przez stronę pozwaną rozmiaru uszkodzenia ciała powódki oraz faktu zaistnienia zdarzenia będącego przyczyna szkody jak i swej odpowiedzialności co do zasady słusznie przyjął Sąd I instancji, iż powódka na datę wyrokowania jest osoba potrzebująca rehabilitacji.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Rejonowego o dopuszczalności rozdrabniania roszczeń w postępowaniu cywilnym. Zakaz taki nie istnieje bowiem ani w przepisach obowiązującego prawa, ani nie wynika z orzecznictwa sądowego. Powódka skorzystała z możliwości dochodzenia zapłaty kwoty 4.500 złotych tytułem kosztów rehabilitacji, gdyż postępowanie cywilne, które toczy się w Sądzie Okręgowym w Krakowie posiada skomplikowany charakter, zaś stan zdrowia powódki wymaga ciągłej rehabilitacji, która pociąga za sobą wysokie koszty. Powódka zażądała od pozwanego zapłaty kwoty 4.500 złotych, których nie otrzymała, w związku z czym zasadnym było dochodzenie powyższego roszczenia na drodze postępowania cywilnego. Nie ma racji skarżący, iż wyrok uwzględniający powództwo jest niesłuszny i stanowi niejako podstawę do podwójnego pokrywania przez pozwanego przyszłych nieokreślonych kosztów leczenia powódki. Pozwany powinien był wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty rehabilitacji, która jest powódce bezsprzecznie niezbędna. W związku powyższym zarzut skarżącego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie zaś z treścią art. 444 § 2 k.c. jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Bezspornym w sprawie było, iż pozwany jako ubezpieczyciel jest zobowiązany na podstawie zawartej umowy odpowiedzialności cywilnej OC do naprawienia szkody spowodowanej przez sprawcę wypadku komunikacyjnego. Skarżący zarzucił jednakże, iż powódka wytoczyła powództwo przed Sądem Okręgowym w Krakowie, w którym domaga się m. in zasądzenia renty z tytułu zwiększonych wydatków, co w istocie obejmuje żądanie zasądzenia kosztów rehabilitacji z dnia 3 stycznia 2013 roku. Do Sądu Okręgowego należało więc rozstrzygnięcie, czy Sąd I instancji nie powinien uznać iż doszło do zawiśnięcia sporu w innym wskazanym postępowaniu o to samo roszczenie między tymi samymi stronami. Sąd odwoławczy zapoznał się z aktami sprawy I C 1050/12 i nie stwierdził aby zachodziła tożsamość roszczeń w sprawach- chociażby badając podstawę praną żądania należy wskazać, że jest ona odmienna (par 1 art. 444 k.c. w rozpoznawanej sprawie i paragraf 2 art. 444 k.c. w sprawie I C 1050/12), odmienna jest także funkcja obu przepisów- zabezpieczająca w pierwszym przypadku oraz czysto odszkodowawcza w drugim, zwiększone wydatki wymienione przy żądaniu zasądzenia renty nie zostały skonkretyzowane, nadto za Sądem Rejonowym argumentować należy, iż pełnomocnik pozwanego nie stawił się na rozprawę mimo wezwania przez sąd , przez co sam pozbawił się możliwości polemiki ze stanowiskiem powódki, iż koszty planowanej rehabilitacji nie są objęte żądaniem renty w pozwie wniesionym do Sądu Okręgowego. Wszelkie więc okoliczności podnoszone przez pozwanego w apelacji należy traktować jako spóźnione. Słusznie uznał Sąd I instancji, iż strona pozwana nie zakwestionowała skutecznie konieczności odbywania rehabilitacji (nie negując rozmiaru uszczerbku którego doznała poszkodowana), jak i jej wysokości określonej w wystawionej fakturze pro forma.

Sąd Okręgowy nie stwierdził, aby zaskarżony wyrok obarczony był uchybieniami wskazanymi w apelacji, co czyni ją bezzasadną. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Wobec oddalenia apelacji w całości, pozwany jest stroną przegrywając a wobec żądania zwrotu przed powódkę kosztów, na podstawie § 6 pkt 3 w zw. z art. § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002, Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) Sąd zasądził od pozwanego kwotę 300 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Ref. SSR Dagmara Pawełczyk-Woicka