Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kraków dnia 3 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Żukowski (del.)

Protokolant: starszy protokolant Marzena Stępkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2014 r. w K.

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko J. L. (1)

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego i o zapłatę

I.  odrzuca pozew w zakresie żądania zapłaty kwoty 2950 zł. (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt złotych),

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od powoda M. R. na rzecz pozwanego J. L. (1) kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 czerwca 2010 r. powód M. R. wniósł przeciwko pozwanemu J. L. (1) o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – wyroku Sądu Rejonowego dla K. –. Ś. w K., Wydział (...) z dnia 30 marca 2007 r. sygn. (...) i o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Na uzasadnienie żądania pozwu podał, że wyrokiem tym zasądzono od powoda na rzecz pozwanego kwotę 6693,30 zł. Zobowiązanie to przestało być jednak aktualne ponieważ powód w dniu 9 maja 2008 r. potrącił całą kwotę wraz z odsetkami i kosztami procesu z należną mu kwota z tytułu bezprawnego naruszania dóbr osobistych przez powoda, a w szczególności z niewypłaconego powodowi wynagrodzenia ryczałtowego w wysokości 100.500 zł. z odsetkami.

W złożonej w dniu 19 listopada 2010 r. odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany oświadczył, że powód nie wykazał istnienia zobowiązań przedstawionych do potrącenia. Zarzucił, że kwestia odszkodowań została prawomocnie rozstrzygnięta w postępowaniu z powództwa wzajemnego wytoczonego przez powoda poprzez oddalenie tego powództwa. Natomiast koszty zasądzone w sprawie I C (...) zostały potrącone przez pozwanego z wierzytelnością przysługującą mu w stosunku do powoda. Zarzucił, ze w oświadczeniu o potrąceniu powód nie dokonał potrącenia z kwotą 100500 zł. a jedynie wezwał do zapłaty tej kwoty.

W złożonym na rozprawie w dniu 16 lutego 2011 r. piśmie powód (k. 40) powód oświadczył, że stworzył logo działu morskiego w kolorze niebieskim i z dopiskiem „linie promowe * wycieczki morskie” a pozwany dopiero w listopadzie 2006 r. po interwencjach powoda wycofał to logo. Wycenił powód wykorzystywanie pomysłu na kwotę 50 zł. miesięcznie za okres od października 2002 r. do listopada 2006 r. Natomiast wykorzystanie tablicy reklamowej powód wycenił na kwotę 120 zł. miesięcznie i oświadczył, że żądana przez powoda kwota wynosi 24.000 zł. z odsetkami.

Nadto oświadczył, że w sprawie I C (...) zasądzono na rzecz powoda od pozwanego kwotę 240 zł. i wraz z odsetkami powód żąda od pozwanego kwoty 700 zł.

Oświadczył, że w dniu 2 października 2002 r. podpisał dwa pisma będące konsekwencją wcześniejszych rozmów. Pierwsze dotyczyło rozwiązania umowy o współpracę, a drugie – przyjęcia powoda do pracy. Pozwany postawił warunek, że przyjmie powoda do pracy, jeżeli powód nie będzie rościł w stosunku do pozwanego roszczeń z umowy współpracy. Powód został podstępnie wprowadzony w błąd przez pozwanego bo pozwany po podpisaniu pism z 2 października 2002 r. oświadczył, że powoda do pracy nie przyjmie. Jednakże pozwany, sprzecznie z art. 5 umowy współpracy nie sporządził aneksu dotyczącego rozwiązania umowy współpracy i dlatego powodowi należy się z tytułu nie rozwiązanej umowy współpracy kwoty 150.000 zł. i kwotę tę potrąca.

Na rozprawie w dniu 25 października 2012 r. powód rozszerzył żądanie pozwu o zapłatę z kwoty 24.000 zł. do 29.040 zł. z odsetkami do dnia zapłaty z tytułu umieszczenia reklamy oraz z kwoty 150.000 zł. do kwoty 181.500 zł. z odsetkami do dnia zapłaty z tytułu nierozwiązanej umowy o współpracę.

Na rozprawie w dniu 25 października 2012 r. powód oświadczył, że przygotował reklamę na planszy i nie dostał za nią żadnego wynagrodzenia lecz był to gest na rzecz strony firmy pozwanego uczyniony w zamian za przyszłą nadzieję współpracy.

W piśmie z dnia 2 listopada 2012 r. (k. 162) powód oświadczył, że opinia biegłego ma wycenić kwotę, jaką należy zapłacić właścicielowi nieruchomości w ścisłym centrum K. porównywalnym do ul. (...). Opinia powinna uwzględniać miesięczną opłatę za reklamę w wysokości 3,5 m i szerokości 2,2 metra.

W kolejnym piśmie z dnia 2 listopada 2012 r. powód oświadczył, że pozwany postępował wobec powoda nieuczciwie i wykorzystywał jego dobrą wolę i chęć współpracy. Pozwany wzbogacił się kosztem powoda korzystając z unikatowej wiedzy powoda i budując na niej swój dział morski oraz bezpodstawnie wzbogacił się wykorzystując pomysł i projekt reklamy powoda oraz bezprawnie pozbawił powoda prowizji wystawiając wstecznie obciążające faktury. Powodowi należy się z tego tytułu odszkodowanie ujęte w potrąceniu z 9 maja 2008 r.

W piśmie z dnia 14 grudnia 2012 r. pozwany podniósł zarzut przedawnienia wszelkich roszczeń powoda z uwagi na upływ trzyletniego terminu przedawnienia pomiędzy przedsiębiorcami oraz zarzucił, ze powód rozwiązując umowę o współpracę zrezygnował z wszelkich roszczeń związanych z wykonaniem umowy.

W piśmie z dnia 2 lipca 2013 r. (k. 257) powód podtrzymał dokonane na rozprawie rozszerzenie żądania pozwu o zapłatę z kwoty 24.000 zł. do 29.040 zł. z odsetkami do dnia zapłaty z tytułu naruszenia praw autorskich oraz z kwoty 150.000 zł. do kwoty 181.500 zł. z odsetkami do dnia zapłaty z tytułu nierozwiązanej umowy o współpracę.

W piśmie z dnia 29 lipca 2013 r. (k. 269) pozwany, podtrzymując dotychczasowe zarzuty i stanowisko, zarzucił, że wszelkie ewentualne roszczenia powoda z tytułu zaprojektowanych na rzecz pozwanego haseł reklamowych, loga itp. Zostały uznane przez powoda za zaspokojone przy rozwiązaniu umowy współpracy w dniu 2 października 2002 r.

Na rozprawie w dniu 27 stycznia 2014 r. (czas: 00:28:50 i nast.) powód cofnął żądanie 700 zł. bez zrzeczenia się roszczenia. Pozwany nie wyraził zgody na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 13 października 1999 r. Sąd Rejonowy dla K. –. Ś. w K.Wydział (...) zasądził od J. L. (1) na rzecz M. R. kwotę 240 zł. tytułem kosztów procesu.

M. R. wystawił dwie faktury wewnętrzne na J. L. (1) z tytułu wyjazdu na targi w W. na kwoty po 250 zł.

W piśmie z dnia 26 kwietnia 2006 r. złożonym do sygn. akt I C (...) J. L. (1) oświadczył, że potrącił koszty postępowania zasądzone postanowieniem z dnia 13 października 2006 r. z nierozliczonej zaliczki udzielonej pozwanemu w kwocie 500 zł. w dniu 3 czerwca 2002 r.

Zwrot kosztów sądowych ze sprawy I C (...) został uwzględniony w rozliczeniach pomiędzy powodem a pozwanym przy rozliczaniu delegacji powoda.

Dowód: - akta I C (...)

- zeznania pozwanego, k. 312, czas 00:14:00 i nast.

W dniu 17 października 2001 r. została zawarta pomiędzy J. L. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pn. B. J. (. a M. R. prowadzącym działalność gospodarczą pn. R. (zleceniobiorcą) umowa współpracy. Na jej podstawie zleceniobiorca zobowiązał się do organizacji sprzedaży biletów promowych i ofert wycieczkowych na morzu oraz prowadzenia i promocji tej działalności.

Umowa została zawarta na czas nieokreślony i mogła być rozwiązana za 3 miesięcznym wypowiedzeniem. Zmiany i uzupełnienia umowy wymagają dla swej ważności formy pisemnej w postaci aneksu.

Dowód:- odpis umowy, k. 50

- przesłuchanie pozwanego, k. 312

- częściowo przesłuchanie powoda, k. 53

W czasie obowiązywania umowy z dnia 17 października 2001 r. M. R. współprzygotowywał materiały reklamowe wykorzystywane przez J. L. (1) przy promocji prowadzonej firmy w czasopismach i na planszy reklamowej. Forma reklamy publikowanej w prasie była przygotowana przez redakcję gazety. Nadto M. R. poinformował (...) i redakcję D. P. o zmianie numerów telefonu (...) (...) którą wcześniej prowadził samodzielnie, a przeniósł do B. J.

Dowód: - przesłuchanie pozwanego, k. 312

- częściowo przesłuchanie powoda, k. 53

- odpis fax-u, k. 42, k. 187

- odpis pisma, k. 193

- odpis folderu, k. 195

- odpis fax-u, k. 187

- odpis ogłoszeń, k. 189-192

- odpis pisma, k. 193

- odpis ulotki reklamowej, k. 198

- odpis ogłoszenia, k. 44, k. 259

W dniu 2 października 2002 r. zostało sporządzone pismo o treści „Nawiązując do przeprowadzonej rozmowy proponuję rozwiązanie za porozumieniem stron U. W. z dnia 17.10.2001 r. U. W. zostałaby rozwiązana z dniem dzisiejszym t.j. 02.10.2002 a strony zgodnie oświadczą, że nie roszczą wobec siebie z tytułu umowy.”

Dokument był podpisany przez M. R. a nadto znajduje się na nim słowo „zgoda” i podpis J. L. (1).

Umowa została rozwiązana na wniosek M. R..

Dowód: - odpis pisma, k. 35

- zeznania pozwanego, k. 312

- przesłuchanie pozwanego, k. 312

- częściowo przesłuchanie powoda, k. 53

W dniu 2 października 2002 r. M. R. skierował do J. L. (1) pismo o treści „Proszę o przyjęcie do pracy w B. J.”. W tym samym dniu został na niej sporządzony zapisek o treści „Zgoda 2.10.2002 Sprawę będzie prowadził dział Kadr” podpisany przez J. L. (1).

Do zawarcia umowy o pracę nie doszło gdyż M. R. nie wyraził zgody na proponowane wynagrodzenie.

Dowód: - odpis pisma, k. 51

- zeznania pozwanego, k. 312

- częściowo przesłuchanie powoda, k. 53

W sprawie sygn. akt V (...) pozwany M. R. złożył w dniu 22 września 2006 r. pozew wzajemny, w którym wniósł o zasądzenie od J. L. (1) kwoty 9645 zł. 30 gr. w tym:

- kwoty 6695,30 zł. tytułem odszkodowania za wprowadzenie w błąd przy podpisaniu umowy z dnia 17 października 2001 r. z odsetkami od dnia 3 października 2002 r.

- kwoty 2400 zł. tytułem bezprawnego wykorzystywania przez J. L. wymyślonego przez M. R. hasła i logo za okres od 2 października 2002 r. do dnia 22 września 2006 r. z odsetkami od dnia 3 października 2002 r.

- 550 zł. tytułem niezapłaconych kosztów sądowych w sprawie sygn. akt I C (...) (240 zł.) wraz z odsetkami od dnia 16 maja 2006 r.

Wyrokiem z dnia 30 marca 2007 r. Sąd Rejonowy dla K. –. Ś. w K. Wydział (...) w sprawie sygn. akt V (...) zasądził od pozwanego M. R. na rzecz powoda J. L. (1) kwotę 6695 zł. 30 gr. z ustawowymi odsetkami od dnia 25 stycznia 2006 r. do dnia zapłaty, odrzucił pozew wzajemny M. R. co do kwoty 240 zł. oddalając powództwo wzajemne w pozostałym zakresie i zasądził od pozwanego M. R. na rzecz powoda J. L. (1) kwotę 535,70 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Dowód: - akta V (...), odpis wyroku, k. 67

Pismem z dnia 9 maja 2007 r. (które dotarło do adresata w dniu 12 maja 2008 r.) M. R. oświadczył, że dokonuje potrącenia z kwotami zawartymi w zawiadomieniu z dnia 31 marca 2008 r. w sprawie (...) kwot:

- 2450 zł. tytułem bezprawnego wykorzystania przez J. L. (1) hasła i logo wymyślonego przez powoda w okresie od 3 października 2002 r. do 2 listopada 2006 r. z odsetkami od dnia 3 października 2002 r. do dnia zapłaty,

- 8040 zł. tytułem bezprawnego wykorzystywania zaprojektowanego przez powoda tekstu promocyjno – reklamowego na dużej metalowej planszy na ścianie budynku przy ul. (...) w K. z odsetkami od dnia 3 października 2002 r. do dnia zapłaty,

- 700 zł. tytułem niezapłaconych przez pozwanego kosztów sądowych w sprawie I C (...) z odsetkami.

Dowód: - odpis pisma, k. 3

Przy ustalaniu stanu faktycznego oparł się sąd na dowodach z dokumentów publicznych, które nie budziły wątpliwości i stanowiły dowód na okoliczności urzędowo w nich stwierdzone oraz na dokumentach prywatnych, które stanowiły dowód na okoliczności treści oświadczeń woli w nich stwierdzonych.

Sąd nie czynił ustaleń w oparciu o zeznania świadka A. R., albowiem świadek nie miał żadnych informacji dotyczących okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia, w szczególności nie uczestniczył w podejmowaniu czynności w związku z rozwiązaniem przez strony umowy o współpracę.

Nadto sąd oparł się na zeznaniach powoda, dając im wiarę w całości. Zeznania te nie popadają w sprzeczność z pozostałym materiałem dowodowym. W szczególności w zakresie okoliczności dotyczących rozwiązania umowy o współpracę korespondują z treścią sporządzonych w związku z tym dokumentów, a nadto zeznania powoda znajdują potwierdzenie w treści pisma, które powód w dniu 26 kwietnia 2006 r. (a zatem jeszcze przed wszczęciem niniejszego postępowania) złożył był do akt sprawy IC (...) (k. 28 tych akt).

Zeznaniom powoda dał sąd wiarę tylko co do okoliczności, które nie popadały w sprzeczność z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. W szczególności nie dał sąd wiary zeznaniom powoda co do okoliczności, że pismo z dnia 2 października 2002 r. w przedmiocie rozwiązania umowy nie stanowiło definitywnego rozwiązania umowy, albowiem takie twierdzenie popada w sprzeczność z treścią tego dokumentu. Nie dał sąd wiary również zeznaniom powoda co do okoliczności, że samodzielnie zaprojektował materiały reklamowe, albowiem zeznania powoda popadają w tym zakresie w sprzeczność z bardziej wiarygodnymi zeznaniami pozwanego.

Oddalono wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Roszczenia powoda o zapłatę z tytułu wykorzystywania przez powoda praw autorskich powoda nie zasługiwały na uwzględnienie co do zasady z przyczyn powołanych w rozważaniach prawnych, a zatem przeprowadzenie tego dowodu było zbędne. Niezależnie od tego teza dowodowa wskazana w piśmie z dnia 2 listopada 2012 r. (k. 163) nie odnosiła się do okoliczności, które mogły mieć znaczenie w niniejszym postępowaniu, albowiem opinia miała zgodnie z wnioskiem powoda wykazywać wartość kwoty, jaką należy zapłacić właścicielowi nieruchomości za umieszczenie tablicy reklamowej, podczas gdy powód żadnych roszczeń związanych z własnością nieruchomości w niniejszym postępowaniu nie dochodził.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 840 par. 1 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:

1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;

2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie;

3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.

Powód w niniejszym postępowaniu wystąpił z powództwem o pozbawienie tytułu wykonalności powołując na uzasadnienie tego żądania okoliczność, że dokonał potrącenia wierzytelności stwierdzonej kwestionowanym tytułem egzekucyjnym z wzajemnymi wierzytelnościami przysługującymi powodowi wobec pozwanego. Skuteczne potrącenie skutkuje - zgodnie z art. 498 par. 2 k.c. – umorzeniem potrącanych wierzytelności do wysokości niższej z nich, a zatem stanowi zdarzenie skutkujące wygaśnięciem zobowiązania w rozumieniu art. 840 par. 1 pkt 2 k.p.c. Skuteczność potrącenia zależna jest od tego, aby potrącane wierzytelności spełniały wymogi przewidziane w art. 498 par. 1 k.c. (istnienie wzajemnych wierzytelności, jednorodzajowość, wymagalność, zaskarżalność) a okoliczności te muszą być wykazane w postępowaniu cywilnym przez stronę, która na potrącenie się powołuje. W realiach rozpoznawanej ciężar wykazania tych okoliczności ciąży na powodzie.

Powód powołał się na potrącenie wierzytelności stwierdzonej kwestionowanym tytułem wykonawczym z kwotą, która należeć miałaby mu się z tytułu bezprawnego naruszania dóbr osobistych przez powoda, a w szczególności z niewypłaconego powodowi wynagrodzenia ryczałtowego w wysokości 100.500 zł. z odsetkami. Nadto z powołanego przez powoda dokumentu – pisma z dnia 9 maja 2007 r. wynika, że powód złożył oświadczenie o potrąceniu wierzytelności stwierdzonych kwestionowanym tytułem wykonawczym z kwotami:

- 2450 zł. tytułem bezprawnego wykorzystania przez J. L. (1) hasła i logo wymyślonego przez powoda w okresie od 3 października 2002 r. do 2 listopada 2006 r. z odsetkami od dnia 3 października 2002 r. do dnia zapłaty,

- 8040 zł. tytułem bezprawnego wykorzystywania zaprojektowanego przez powoda tekstu promocyjno – reklamowego na dużej metalowej planszy na ścianie budynku przy ul. (...) w K. z odsetkami od dnia 3 października 2002 r. do dnia zapłaty,

- 700 zł. tytułem niezapłaconych przez pozwanego kosztów sadowych w sprawie I C (...) z odsetkami.

Powód nie wykazał jednak w toku niniejszego postępowania aby którakolwiek z wierzytelności przedstawionych do potrącenia rzeczywiście powodowi przysługiwała. Powód nie powołał żadnych okoliczności mogących wskazywać na zaistnienie bezprawnego naruszenia jego dóbr osobistych przez pozwanego. Nawet gdyby taka sytuacja miała miejsce, to potrącenie wierzytelności o zadośćuczynienie z tego tytułu byłoby niedopuszczalne zgodnie z art. 505 pkt 3 k.c. gdyż wynikałaby ona z czynu niedozwolonego. Jeżeli chodzi o wierzytelność z tytułu wynagrodzenia ryczałtowego należy zauważyć, że powoda wiązała z pozwanym umowa z dnia 17 października 2001 r. Umowa ta jednak została rozwiązana zgodnymi oświadczeniami powoda i pozwanego stwierdzonymi pismem z dnia 2 października 2002 r. Wbrew twierdzeniom pozwanego treść tego dokumentu nie wskazuje aby czynność ta była w jakikolwiek sposób uwarunkowana od zawarcia przez powoda i pozwanego umowy o pracę, do której zawarcia ostatecznie nie doszło. Użycie w piśmie z dnia 2 października 2002 r. trybu warunkowego „Umowa Współpracy zostałaby rozwiązana…” również nie przemawia za oceną, że składane w niej oświadczenia nie miały charakteru definitywnego. Treść tego dokumentu wskazuje bowiem, że stanowił od propozycję rozwiązania (tj. ofertę zawarcia umowy rozwiązującej) umowy współpracy złożoną przez powoda pozwanemu, która to propozycja została następnie bezwarunkowo przyjęta przez pozwanego poprzez napisanie na dokumencie „zgoda” i jego podpisanie. Taki stan rzeczy przemawia za oceną, że dokument ten stwierdza złożenie przez powoda i pozwanego bezwarunkowych i zgodnych oświadczeń woli rozwiązania umowy współpracy z dnia 17 października 2001 r. Tak sporządzony dokument spełnia nadto wymogi przewidziane w § 5 umowy współpracy z dnia 17 października 2001 r. albowiem jest sporządzony na piśmie i podpisany przez obie strony. Przeprowadzone postępowanie nie wskazuje, aby po stronie powoda miał miejsce przy dokonywaniu tej czynności błąd a powód nawet nie twierdził, aby się od skutków prawnych ewentualnego błędu zgodnie z art. 84 k.c. uchylił. Zatem nie ma podstaw do przyjęcia, że powodowi mogłoby się od pozwanego należeć jakiekolwiek wynagrodzenie z tytułu umowy współpracy za okres po dniu 2 października 2002 r. albowiem z dniem tym stosunek prawny wynikający z umowy współpracy przestał strony obowiązywać. Tym samym uznać należy, że oświadczenie o potrąceniu zawarte w pozwie w zakresie w jakim powód do potrącenia przedstawił wierzytelność z tytułu niewypłaconego powodowi wynagrodzenia ryczałtowego nie odniosło skutku prawnego w postaci umorzenia wierzytelności stwierdzonej kwestionowanym tytułem egzekucyjnym, albowiem powód nie wykazał aby przedstawiona do potrącenia wierzytelność rzeczywiście mu przysługiwała.

Nie wykazał również powód aby przysługiwały mu w stosunku do pozwanego jakiekolwiek wierzytelności w stosunku do powoda z tytułu naruszenia praw autorskich powoda, w szczególności poprzez wykorzystywanie przez pozwanego zaprojektowanego przez powoda hasła i logo oraz tekstu promocyjnego. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w przedmiocie istnienia wierzytelności dotyczącej korzystania z hasła i logo istnieje negatywne prawomocne rozstrzygnięcie pomiędzy stronami niniejszego postępowania wyrokiem w sprawie sygn. akt V (...). Rozstrzygnięcie to dotyczy wprawdzie wierzytelności z tytułu korzystania z logo i hasła za okres od 2 października 2002 r. do 22 września 2006 r. podczas gdy w oświadczeniu o potrąceniu powód powołał się na istnienie tej wierzytelności również w okresie do 2 listopada 2006 r. Jednakże wyrok w sprawie V (...) przesądza o nieistnieniu przesłanek powstania tej wierzytelności do dnia 22 września 2006 r. a powód nie powołał żadnych zaszłych po tej dacie okoliczności, które mogłyby wskazywać na to, że po tej dacie na jego rzecz taka wierzytelność powstała. Niezależnie od tego zauważyć należy, że treści intelektualne, które powód wskazał jako przedmiot jego praw autorskich nie spełniają wymogów określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Treść materiału reklamowego, który miał znajdować się na tablicy reklamowej (k. 42, k. 44) składa się z wyliczenia szeregu rodzajów usług, mało zindywidualizowanego znaku graficznego i sformułowań „(...)na miejsce” oraz (...). (...) reklamowe (k. 195, k. 198) zawierają sformułowania „(...)oraz (...). Te treści intelektualne nie stanowią w ocenie sądu wytworu i konsekwencji niepowtarzalnej osobowości ich twórcy, ale stanowią wypowiedzi o charakterze powtarzalnym. W konsekwencji brak im indywidualnego charakteru działalności twórczej, a zatem jednego z wymogów przewidzianego w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie można zatem uznać, że powodowi przysługuje prawo autorskie do tych treści, a w konsekwencji pozwany nie mógł prawa tego naruszyć. Podkreślić w końcu należy, że nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, że prawa autorskie majątkowe powoda zostały naruszone, to wierzytelność z tytułu bezprawnego wykorzystywania przez pozwanego praw autorskich powoda należy zakwalifikować jako wierzytelność z tytułu czynu niedozwolonego, co zgodne z art. 505 pkt 3 k.c. wyklucza możliwość przedstawienia takiej wierzytelności do potrącenia.

Brak jest w końcu podstaw do uznania, że powodowi przysługiwała w dacie złożenia oświadczenia o potrąceniu wierzytelność w kwocie 700 zł. z tytułu niezapłaconych przez pozwanego kosztów sądowych w sprawie I C (...) z odsetkami. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego postanowieniem z dnia 13 października 1999 r. Sąd Rejonowy dla K. –. Ś. w K.Wydział (...)zasądził od J. L. (1) na rzecz M. R. kwotę 240 zł. tytułem kosztów procesu. Jednakże wierzytelność ta uległa umorzeniu jeszcze przed datą złożenia oświadczenia o potrąceniu (12 maja 2008 r.) gdyż została za zgodą obu stron skompensowana z zaliczką jaką powód pobrał od pozwanego w kwocie 500 zł. w dniu 3 czerwca 2002 r. Zatem na dzień dokonywania potrącenia wierzytelność z tego tytułu już nie istniała, a zatem nie mogła być skutecznie przedstawiona do potrącenia. Natomiast powodowi żadna wierzytelność z tytułu odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty kosztów sądowych przez pozwanego nie należała się, albowiem art. 481 k.c. nie ma zastosowania do świadczeń pieniężnych zasądzonych prawomocnym orzeczeniem o kosztach procesu (uchwała SN z dnia 20 maja 2011 r. III CZP 16/11, OSNC 2012/1/3).

Skoro zatem powód nie wykazał istnienia żadnej z wierzytelności, które przedstawił do potrącenia z wierzytelnością stwierdzoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla K. –. Ś. w K., Wydział (...) z dnia 30 marca 2007 r. sygn. V (...), to powództwo o pozbawienie tego orzeczenia wykonalności podlegało oddaleniu o czym orzeczono w pkt II sentencji na podstawie wyżej powołanych przepisów.

Poza żądaniem pozbawienia wykonalności powód domagał się również zapłaty kwot:

- 29.040 zł. z tytułu korzystania z praw autorskich powoda

- 181.500 zł. z tytułu nierozwiązanej umowy o współpracę.

- 700 zł. z tytułu kosztów sądowych zasądzonych w sprawie sygn. akt I C (...) i odsetek od tych kosztów.

Kwoty te wprawdzie powód przedstawił jednocześnie do potrącenia z wierzytelnością stwierdzoną kwestionowanym tytułem wykonawczym, jednak wobec nieskuteczności potrącenia możliwa jest ocena zasadności żądania zapłaty z tytułu tych wierzytelności.

Powód wprawdzie na ostatniej rozprawie cofnął żądanie zapłaty 700 zł. jednakże nie zrzekł się roszczenia a pozwany na cofnięcie pozwu nie wyraził wymaganej przez art. 203 par. 3 k.p.c. zgody na takie cofnięcie pozwu. W konsekwencji uznać należało, że żądane to nie zostało przez powoda skutecznie cofnięte.

Co do żądania zapłaty należy w pierwszej kolejności wskazać, że wyrokiem Sądu Rejonowego dla K. –. Ś. w K., Wydział (...) z dnia 30 marca 2007 r. sygn. V (...) prawomocnie oddalono żądania powoda zapłaty kwot:

- 310 zł. tytułem kosztów sądowych w sprawie I C (...)

- 2400 zł. tytułem bezprawnego wykorzystywania praw autorskich powoda do logo i hasła z za okres od 02.10.2002 r. do 22.09.2006 r. i odsetkami od dnia 3 października 2002 r.

Zarazem prawomocne rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów sądowych zawarte zostało w postanowieniu z dnia 13 października 1999 r. Sąd Rejonowy dla K. –. Ś. w K.Wydział (...)w sprawie I C (...). Zgodnie z art. 199 par. 1 pkt 2 k.p.c. sąd odrzuca pozew jeżeli pomiędzy tymi samymi stronami sprawa o to samo roszczenie została już prawomocnie osądzona. Uznać zatem należy, że w przedmiocie żądania zwrotu kosztów procesu w sprawie sygn. akt I C (...) istnieje już prawomocne rozstrzygnięcie co do kwoty 240 zł. (w postanowieniu z dnia 13 października 1999 r.) i co do kwoty 310 zł. w wyroku z dnia 30 marca 2007 r. Natomiast co do żądania zapłaty z tytułu naruszenia praw autorskich powoda co do wykorzystywania hasła i logo na tablicy reklamowej w kwocie 2400 zł. rozstrzygnięto prawomocnie w wyroku z dnia 30 marca 2007 r. Zatem w zakresie tych roszczeń, tj. w łącznej kwocie 2950 zł. pozew podlegał odrzuceniu o czym orzeczono w pkt I sentencji na zasadzie art. 199 par. 1 pkt 2 k.p.c.

Co do pozostałych żądań zapłaty powództwo zasługiwało na oddalenie. Co do żądania zapłaty 150 zł. tytułem odsetek od kosztów sądowych zasądzonych w sprawie i C (...) należy zauważyć, że od wierzytelności z tytułu zasądzonych przez sąd kosztów sądowych odsetki za opóźnienie nie należą się, albowiem art. 481 k.c. nie ma zastosowania do świadczeń pieniężnych zasądzonych prawomocnym orzeczeniem o kosztach procesu (uchwała SN z dnia 20 maja 2011 r. III CZP 16/11, OSNC 2012/1/3). Zatem żądanie zapłaty odsetek od tej wierzytelności ocenić należy jako bezzasadne.

Co do wierzytelności z tytułu naruszenia praw autorskich powoda powtórzyć należy argumentację przedstawioną powyżej przy ocenie skuteczności przedstawienia tej wierzytelności do potrącenia. Treści intelektualne, które powód wskazał jako przedmiot jego praw autorskich nie spełniają wymogów określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Zgodnie z tym uregulowaniem przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Treść materiału reklamowego, który miał znajdować się na tablicy reklamowej (k. 42, k. 44) składa się z wyliczenia szeregu rodzajów usług, mało zindywidualizowanego znaku graficznego i sformułowań (...) (...) oraz (...). (...) reklamowe (k. 195, k. 198) zawierają sformułowania (...) oraz (...). Takie treści intelektualne nie stanowią w ocenie sądu wytworu i konsekwencji niepowtarzalnej osobowości ich twórcy, lecz stanowią wypowiedzi o charakterze powtarzalnym. W konsekwencji brak im indywidualnego charakteru działalności twórczej, a zatem jednego z wymogów przewidzianego w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie można zatem uznać, że powodowi przysługuje prawo autorskie do tych treści, a w konsekwencji pozwany nie mógł prawa tego naruszyć. Powodowi nie przysługuje zatem żadna wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu naruszenia praw autorskich.

Co do wierzytelności z tytułu wynagrodzenia ryczałtowego z nierozwiązanej umowy o współpracę również należy powtórzyć argumentację przedstawioną powyżej przy ocenie skuteczności przedstawienia tej wierzytelności do potrącenia. Wprawdzie powoda wiązała z pozwanym umowa z dnia 17 października 2001 r. Umowa ta jednak została rozwiązana zgodnymi oświadczeniami powoda i pozwanego stwierdzonymi pismem z dnia 2 października 2002 r. Wbrew twierdzeniom pozwanego treść tego dokumentu nie wskazuje aby czynność ta była w jakikolwiek sposób uwarunkowana od zawarcia przez powoda i pozwanego umowy o pracę, do której zawarcia ostatecznie nie doszło. Użycie w piśmie z dnia 2 października 2002 r. trybu warunkowego „Umowa Współpracy zostałaby rozwiązana…” również nie przemawia za oceną, że składane w niej oświadczenia nie miały charakteru definitywnego. Treść tego dokumentu wskazuje bowiem, że stanowił od propozycję rozwiązania (tj. ofertę zawarcia umowy rozwiązującej) umowy współpracy złożoną przez powoda pozwanemu, która to propozycja została następnie bezwarunkowo przyjęta przez pozwanego poprzez napisanie na dokumencie „zgoda” i jego podpisanie. Taki stan rzeczy przemawia za oceną, że dokument ten stwierdza złożenie przez powoda i pozwanego bezwarunkowych i zgodnych oświadczeń woli rozwiązania umowy współpracy z dnia 17 października 2001 r. Zatem nie ma podstaw do przyjęcia, że powodowi mogłoby się od pozwanego należeć jakiekolwiek wynagrodzenie z tytułu umowy współpracy za okres po dniu 2 października 2002 r. albowiem z dniem tym stosunek prawny wynikający z umowy współpracy przestał strony obowiązywać. Tym samym żądanie zapłaty z tego tytułu ocenić należy jako bezzasadne.

Brak jest w końcu podstaw do przyjęcia, że powód wyrządził pozwanemu szkodę, względnie jego kosztem się wzbogacił wykorzystując wiedzę powoda. Powód twierdził wprawdzie w toku niniejszego postępowania, że umowa o współpracy była wykonywana przez pozwanego w sposób dla niego niekorzystny, a pozwany uzyskać miał korzyści z wiedzy i doświadczenia powoda, który prowadził uprzednio samodzielną działalność w zakresie pośredniczenia w sprzedaży przewozów morskich. Tym niemniej z treści porozumienia rozwiązującego umowę o współpracy wynika, że strony zrzekły się wzajemnie roszczeń z tytułu tej umowy, a tym samym powód zrzekł się roszczeń z tytułu ewentualnego nienależytego wykonywania tej umowy przez pozwanego. Z twierdzeń powoda nie wynika zresztą na czym konkretnie negatywne działania miałyby polegać, albowiem powołuje się powód na bliżej niesprecyzowane „faktury wewnętrzne”, które miał pozwany mu wystawiać, jednak dokumentów tych nie przedstawia, tak że nie można ustalić, w jaki sposób wystawienie takich dokumentów miało negatywnie na sytuację powoda wpływać. Odnosząc się natomiast do kwestii wykorzystania wiedzy i doświadczenia powoda należy zauważyć, że jedyną konkretną okolicznością z tym związaną jest poinformowanie przez powoda redakcji D. P. i (...) o aktualnych numerach telefonu (...) M. i. P. (którą powód miał uprzednio prowadzić samodzielnie, a którą przeniósł do (...)Zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala jednak na ustalenie, aby wskutek tych czynności pozwany odniósł jakąkolwiek korzyść, w szczególności bezpodstawną, tym bardziej, że z treści umowy o współpracę wynika, ze powód był zobowiązany wobec powoda do prowadzenia promocji sprzedaży biletów promowych i ofert wycieczkowych. Zatem z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się pozwanego kosztem powoda żadne roszczenie, zgodnie z art. 405 k.c. powodowi w stosunku do pozwanego nie przysługuje.

Mając powyższe na uwadze orzeczono w pkt II sentencji również o oddaleniu żądań zapłaty na podstawie wyżej powołanych przepisów.

O kosztach postępowania, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego i opłata skarbowa od pełnomocnictwa orzeczono w pkt III sentencji na zasadzie art. 98 par. 1 k.p.c.