Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 2 sierpnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Magdalena Krajewska

Protokolant: K. K.

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa P. W.

przeciwko (...) SA V. (...) w W.

o zapłatę

I.zasądza od strony pozwanej, (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda, P. W. kwotę 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 15 maja 2009 r. do dnia zapłaty,

II.oddala dalej idące powództwo,

III.zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 221,90 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn.akt IC 639/13

UZASADNIENIE

Powód, P. W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej, (...) S.A. V. (...) w W. kwoty 50.000 zł, w tym kwoty 35.000 zł tytułem zadośćuczynienia po śmierci osoby bliskiej z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 maja 2009r. do dnia zapłaty i kwoty 15.000 zł tytułem odszkodowania za pogorszenie sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2009r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na rzecz powoda od strony pozwanej kosztów procesowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 7 września 2008r. w wypadku drogowym śmierć poniosła matka powoda, H. J.. Samochód sprawcy tego zdarzenia był ubezpieczony u strony pozwanej. Zdarzenie to spowodowało ogromny szok dla powoda i jego rodziny. W chwili śmierci matka powoda miała 45 lat, a powód 24 lata. Powód był silnie związany emocjonalnie ze zmarłą matką. Powód wspomina matkę jako ciepłą i rodzinną kobietę, która dbała o rodzinę, którą zespalała swoją obecnością. Zmarła starała się zawsze, aby jej dzieciom niczego nie brakowało. Zmarła była osobą dla powoda bardzo bliską. Kilka miesięcy przed śmiercią matki powód wyprowadził się z domu rodzinnego, lecz odwiedzał matkę bardzo często i pielęgnował więzi rodzinne. Powodowi brakuje matki w zwykłych życiowych momentach. Matka zawsze służyła powodowi radą, wspierała go. Powodowi brakuje wspólnych posiłków z matką, wspólnego spędzania świąt i uroczystości rodzinnych. Powód nadal mocno przeżywa nagłą śmierć matki i żałuje, że matka nie mogła być na jego weselu. Oprócz najbliższej osoby powód stracił także wsparcie finansowe ze strony matki, która zawsze była gotowa powodowi pomóc w jego wydatkach. Matka obiecywała także powodowi wsparcie finansowe w wydatkach weselnych. Po śmierci matki powód uczestniczył także w finansowaniu spłaty zadłużenia matki, w związku z zadłużeniem mieszkaniowym.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, (...) S.A. V. (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana podniosła, że kwestionuje powództwo w zakresie zadośćuczynienia co do wysokości, którego celem nie jest kompensata utraty osoby najbliższej, lecz krzywdy w związku ze śmiercią osoby najbliższej. Strona pozwana po przeprowadzeniu postępowania likwidacji szkody przyznała już powodowi kwotę 15.000 zł, która to kwota w ocenie strony pozwanej była spełniającą kryteria zadośćuczynienia, a zasądzenie dalszej kwoty 35.000 zł byłoby kwotą wygórowaną. Natomiast co do żądanego roszczenia zasądzenia odszkodowania, powód w ocenie strony pozwanej nie wykazał materialnej przesłanki ustawowej tj. znacznego pogorszenia jego sytuacji życiowej w związku ze śmiercią matki, która uzasadniałaby przyznanie odszkodowania, tym bardziej w żądanej wysokości 15.000 zł. W zakresie żądanych odsetek ustawowych od należności głównej, strona pozwana zakwestionowała datę wymagalności tych odsetek, wskazując, że należne byłby powodowi od daty wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 7 września 2008r. przy ul. (...) w L. miał miejsce wypadek drogowym, w którym została poszkodowana matka powoda, P. H. J.. W wyniku doznanych obrażeń ciała w tym wypadku drogowym, wyżej wymieniona matka powoda zmarła.

Sprawca powyższego wypadku drogowego w dacie tego wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej tj. w (...) S.A. V. (...) w W..

Powód, P. W. w dacie śmierci swej matki był osobą pełnoletnią w wieku 24 lat. Powód wcześniej zamieszkiwał wspólnie ze zmarłą matką, lecz wyprowadził się z jej mieszkania na dwa tygodnie przed śmiercią H. J.. Powód w dacie śmierci poszkodowanej utrzymywał się samodzielnie, był zatrudniony w cukierni (...) w L.. Powód przed śmiercią matki nie korzystał z żadnej jej pomocy finansowej, lecz sam wspierał swą matkę finansowo z uzyskiwanych przez siebie dochodów. Po śmierci matki powód podjął inne zatrudnienie, z czego uzyskuje wyższe dochody. Po śmierci matki powód wspólnie z siostrą spłacili zadłużenie mieszkaniowe matki w kwotach po 3.000 zł każdy.

Powód był silnie emocjonalnie związany z matką, która jego i jego siostrę wychowywała sama, bez udziału ojca powoda, który ich opuścił. Powód zawsze z matką i innymi członkami swej rodziny spędzał święta i uroczystości rodzinne. Śmierć matki spowodowała u powoda silne, negatywne przeżycia emocjonalne. Powód nie leczył się po śmierci matki psychologicznie, ani psychiatrycznie, stał się jednak osobą bardziej nerwową. Powód nadal bardzo silnie odczuwa śmierć matki, która zawsze służyła mu pomocą i radą w jego zwykłych czynnościach życia codziennego. Powód odwiedza grób matki, wspomina ją i żałuje, że matka nie mogła uczestniczyć w jego uroczystości weselnej oraz w wychowywaniu syna powoda, który to wnuk poszkodowanej urodził się już po śmierci swej babci.

Powód pismem z dnia 13 lutego 2009r. zwrócił się do strony pozwanej o wypłatę na jego rzecz kwoty 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienie z powodu utraty osoby bliskiej oraz kwoty 15.000 zł z tytułu odszkodowania za pogorszenie sytuacji życiowej po śmierci matki, w terminie 30 dni od otrzymania tego pisma.

Strona pozwana decyzją z dnia 12 maja 2009r. przyznała powodowi kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia, nie uwzględniając roszczeń powoda o wypłatę dalszych świadczeń.

DOWODY : kopia dowodu osobistego k.9 akt,

kopia oświadczenia k.10-11 akt,

karta statystyczna k.17 akt,

kopia skróconego aktu zgonu k.18 akt,

kopia skróconego aktu urodzenia k.19 akt,

kopie zdjęć fotograficznych k.20-28 akt,

dołączone akta szkody nr 2009-23- (...),

zeznania świadków:

- A. Ś. (1) k.70-71 akt,

- A. Ś. (2) k.71-72 akt,

zeznania powoda, P. W. k.72-73 akt.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w części było zasadne, a przez to jedynie w części zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.415 kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z art.822 §1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie także z art.446§4 kc, sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, w przypadku jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego.

Okolicznością bezsporną w przedmiotowej sprawie był fakt, że strona pozwana była zobowiązana wobec powoda do naprawienia szkody w związku ze śmiercią matki powoda, która nastąpiła w wyniku doznanych przez poszkodowaną obrażeń ciała wskutek wypadku drogowego zaistniałego z winy sprawcy kierującego pojazdem, który w dacie tego zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Strona pozwana uznała swą odpowiedzialność odszkodowawczą wobec powoda w zakresie zadośćuczynienia za krzywdę jakiej doznał powód w wyniku tragicznej śmierci jego matki i wypłaciła powodowi kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia, przed wszczęciem postępowania sądowego w przedmiotowej sprawie.

W ocenie Sądu wypłacona przez stronę pozwaną powodowi kwota zadośćuczynienia za krzywdę nie była adekwatna do doznanych przez powoda krzywd i cierpień w związku ze śmiercią matki i wysokość tego zadośćuczynienia została zaniżona.

Powód bowiem był bardzo silnie emocjonalnie zwiany ze swą matką i jej utrata spowodowała u powoda cierpienia natury emocjonalnej ze śmiercią matki związane. Powód jako osoba bardzo jeszcze młoda stracił oparcie w zwykłych sprawach swego życia w osobie mu najbliższej tj. w swej matce, która sama go wychowywała przez wiele lat, radziła mu w różnych jego sprawach, często się z powodem spotykała i organizowała dla niego i jego siostry uroczystości świąteczne i rodzinne. Powód po śmierci matki stał się nerwowy, czuje nadal żal, że matka nie mogła uczestniczyć w jego weselu, nie była przy narodzinach jego syna oraz nie mogła uczestniczyć w wychowywaniu dziecka powoda.

O powyższym świadczyły w ocenie Sądu dowody przeprowadzone w przedmiotowej sprawie w postaci zeznań świadków A. i A. Ś. (2), siostry i szwagra powoda, jak też zeznania samego powoda, P. W..

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu odpowiednią kwotą zadośćuczynienia za krzywdę związaną ze śmiercią matki dla powoda jest kwota łącznie 30.000 zł. Dlatego też, Sąd uznał za właściwe przyznać powodowi od strony pozwanej dalsze zadośćuczynienie za krzywdę związaną ze śmiercią matki w kwocie 15.000 zł, przy uwzględnieniu, że strona pozwana wypłaciła powodowi już kwotę 15.000 zł po przeprowadzeniu postępowania likwidacji szkody tytułem zadośćuczynienia.

W ocenie Sądu dalsze roszczenia powoda o zasądzenie od strony pozwanej wyższej kwoty zadośćuczynienia za krzywdę nie znajdowały podstaw faktycznych i prawnych.

Powód bowiem w wyniku śmierci matki nie doznał żadnego stanu chorobowego wymagającego ingerencji psychiatry lub psychologa i obecnie normalnie funkcjonuje w społeczeństwie, ożenił się, ma rodzinę i pracuje zarobkowo.

Dlatego też, w ocenie Sądu dalsze roszczenie powoda o ustalenie wyższej kwoty zadośćuczynienia za krzywdę niż wskazana kwota łączna 30.000 zł nie było zasadne i powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu.

Zgodnie także z art.446§3 kc, sąd może ponadto przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.

W przedmiotowej sprawie powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej także odszkodowania za pogorszenie sytuacji życiowej w związku ze śmiercią matki w kwocie 15.000 zł.

W ocenie Sądu powyższe roszczenie w żadnej mierze nie zasługiwało na uwzględnienie, a przez to podlegało oddaleniu.

Powód w przedmiotowym postępowaniu w żadnym zakresie bowiem nie wykazał, aby z uwagi na śmierć jego matki nastąpiło faktycznie pogorszenie jego sytuacji życiowej.

Wręcz przeciwnie, z zeznań powoda oraz świadków A. Ś. (1) i A. Ś. (2) wynikało, że powód w dacie śmierci matki był samodzielny finansowo, pracował i uzyskiwał z tej pracy dochody które pozwalały mu na samodzielne utrzymanie, bez pomocy finansowej jego matki. To powód ze swych dochodów wspomagał finansowo swą matkę, a nie odwrotnie. Dlatego też, w ocenie Sądu śmierć matki nie spowodowała dla powoda żadnego pogorszenia jego sytuacji życiowej uzasadniającej przyznanie odszkodowania zgodnie z powyżej wskazanym przepisem prawa w żadnej wysokości, a tym bardziej tak znacznej jak kwota 15.000 zł.

Fakt, że powód po śmierci matki wspólnie z siostrą spłacił zadłużenie mieszkaniowe matki oraz sam musiał pokryć koszty swego wesela, w żadnym zakresie w ocenie Sądu nie świadczył o tym, aby z nastąpiło znaczne pogorszenie sytuacji życiowej powoda w związku ze śmiercią jego matki.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w punkcie I i II sentencji niniejszego wyroku.

Orzeczenie w zakresie należnych odsetek ustawowych jak w punkcie I sentencji wyroku Sąd wydał w oparciu o art.481§1 kc w zw. z art.14 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124 poz.1152 z 2003r.), powód bowiem zgłosił stronie pozwanej swe roszczenia w piśmie z dnia 13 lutego 2009r., które strona pozwana otrzymała w dniu 19 lutego 2009r., a więc w terminie ustawowym 30 dni, strona pozwana powinna była wypłacić powodowi odpowiednie, należne zadośćuczynienie za krzywdę, czego nie uczyniła, a więc należność z tytułu dalszego zadośćuczynienia zasądzonego w przedmiotowej sprawie stała się wymagalna od dnia 20 marca 2009r., a więc zgłoszone przez powoda żądanie w zakresie odsetek ustawowych od dnia 15 maja 2009r. było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie.

Orzeczenie o zwrocie należnych kosztów procesu jak w punkcie III sentencji wyroku Sąd wydał w oparciu o art.100 kpc, obciążając tymi kosztami powoda w 70%, a stronę pozwaną w 30%. Powyższe koszty procesu wyniosły łącznie kwotę 7.317 zł, w tym z tytułu udziału w sprawie pełnomocnika powoda w kwocie 2.400 zł, z tytułu udziału w sprawie pełnomocnika strony pozwanej w kwocie 2.417 zł oraz uiszczonej przez powoda opłaty sądowej od pozwu w kwocie 2.500 zł.