Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Powód A. O. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od strony pozwanej (...) S.A w W. kwoty 5000 zł tytułem dopłaty do wypłaconego zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2010r. oraz obciążenia strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 1200zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że uczestniczył w dniu 23 maja 2010r w wypadku drogowym, w wyniku którego doznała skręcenia kręgosłupa szyjnego.

Podał także, iż sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u strony pozwanej, która przyjęła odpowiedzialność z tego tytułu i wypłaciła mu kwotę 2500zł tytułem zadośćuczynienia.

Strona pozwana (...) S.A w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, że wypłacona powodowi łączna kwota 2500 zł zadośćuczynienia w całości wypełnia ciążący na niej obowiązek z tego tytułu. Podniosła nadto, że wypłacona suma zadośćuczynienia w sposób właściwy spełnia charakter kompensacyjny i jest ekonomicznie odczuwalna dla powódki, jak również przy określeniu świadczenia z powyższego tytułu zostały uwzględnione wszelkie okoliczności mające wpływa na rozmiar doznanej krzywdy, w szczególności charakter i dolegliwość doznanych urazów, stopień uciążliwości i przebieg leczenia oraz konsekwencje w życiu osobistym obecnie i w przyszłości.

W piśmie procesowym z dnia 30 maja 2012r powód rozszerzył powództwo o kwotę 6500zł wnosząc o zapłatę łącznie sumy 11.500zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 9 listopada 2010r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 maja 2010r w L. na skrzyżowaniu ulicy (...) w samochód kierowany przez córkę powoda w którym podróżował uderzył inny uczestnik ruchu drogowego J. R.. Sprawca powyższego zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) S.A w W..

dowód: akta szkodowe

notatka policji z miejsca kolizji k 10

Wskutek przedmiotowego zdarzenia drogowego powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego i zalecono stosowanie kołnierza ortopedycznego i przebywał na zwolnieniu lekarskim od 24 maja 2010r do 18 czerwca 2010r. W tym czasie korzystał z zabiegów fizykoterapeutycznych oraz farmakologicznego. Powód po wypadku w dalszym ciągu odczuwa skutki urazu zwłaszcza podczas wykonywanej pracy kiedy ma problemy przy skręcaniu głowy.

Powód po zdarzeniu zaczął odczuwać lęki i rozpoczął leczenie w centrum psychiatrii i psychologii. A. O. podczas jazdy samochodem jest wyczulony na innych użytkowników drogi.

dowód historia choroby powoda k 11-22v

przesłuchanie powoda k 139-139v

Następstwa urazu powoda w skutek powyższego wypadku komunikacyjnego przejawiające się skręceniem kręgosłupa. Wysokość uszczerbku na zdrowiu wynosi

5 % Rokowanie na przyszłość jest dobre w zakresie odzyskania pełnej sprawności przez powoda.

Uszczerbek na zdrowiu psychiatrycznym u A. O. wynosi 2%. Powód przeżywa objawy lękowe w sytuacjach drogowych oraz wahania emocji w związku ze skutkami wypadku w życiu rodzinnym. Objawy te nie są zbytnio nasilone.

dowód opinia biegłego sądowego J. B. k 61- 61v i k 80

opinia psychologiczno – psychiatryczna k 99- 103

Pozwany zakład ubezpieczeń w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi początkowo kwotę1 000 zł tytułem zadośćuczynienia, jednak wskutek wniesionego odwołania strona pozwana decyzją z dnia 31 grudnia 2010r przyznała powodowi dodatkową kwotę 1500 zł z tego tytułu.

dowód: akta szkody

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości

Na podstawie art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445§1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy) stanowiącej rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią ujemnych przeżyć psychicznych. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Biorąc pod uwagę niewymierny charakter szkody niemajątkowej, zadośćuczynienie stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień psychicznych i fizycznych, przy czym wysokość takiego świadczenia powinna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość jednakże nie nadmierną w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2000 r., III CKN 582/98) Nadto decydujące znaczenie przy ustaleniu rozmiaru szkody niemajątkowej na osobie mają takie przesłanki jak rodzaj uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, ich nieodwracalny charakter, długotrwałość i przebieg procesu leczenia, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i długotrwałość, wiek poszkodowanego, a także ujemne skutki zdrowotne w przyszłości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2004 r. II CK 131/03).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji medycznej i opinii biegłych lekarzy sądowych wskazuje na to, że obrażenia powoda, których doznała wskutek wypadku drogowego z dnia 25 maja 2010r polegały na skręceniu kręgosłupa szyjnego. Uszczerbek na zdrowiu jaki został u powoda stwierdzony wyniósł łącznie 7 %. okoliczność powyższą Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego z zakresu ortopedii oraz psychiatry i psychologia. Wydane opinie są rzetelne i spójne i zdaniem Sądu mogły stanowić podstawę ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie . Ponadto strona pozwana nie kwestionowała ich treści a zatem zgodziła się na ustalenie 7 % uszczerbku na zdrowiu u powoda.

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, rodzaj obrażeń ciała powoda po wypadku, konieczność rehabilitacji a także leczenie farmakologiczne oraz stany lękowe jak również stopień natężenia dolegliwości bólowych, ujemne następstwa dla jego sytuacji życiowej, Sąd uznał, że rozmiar doznanej przez powoda krzywdy uzasadnia przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 12.500,00 zł. Biorąc pod uwagę, że strona pozwana spełniła już część świadczenia w wysokości 2500 zł, Sąd zasądził od pozwanego zakładu ubezpieczeń dalszą kwotę 10.000 zł.

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481§1 i §2 k.c., od kwoty 5000zł od dnia 5 kwietnia 2011r zaś od rozszerzonego powództwa od dnia 5 czerwca 2012r do dnia zapłaty. W związku z tym, że żądanie zadośćuczynienia ma charakter świadczenia bezterminowego, to staje się wymagalne dopiero z chwilą wezwania do zapłaty konkretnie oznaczonej kwoty z tego tytułu. Żądanie takie powód określił dopiero w treści pozwu, a więc od chwili jego doręczenia stronie pozwanej w dniu 5 kwietnia 2011r . pozostawała ona w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia, co skutkowało wymagalnością roszczenia odsetkowego. Dlatego też powództwo o zasądzenie odsetek za okres wcześniejszy podlegało oddaleniu.

Sąd miał na uwadze bowiem, fakt że zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia, o którym mowa w art. 445 § 1 kc, staje się wymagalne już w chwili wyrządzenia krzywdy, jednakże nie oznacza to jeszcze, że od tej chwili dłużnik zobowiązany do zapłaty tego świadczenia popada w opóźnienie w jego spełnieniu. Zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia ma bowiem pierwotnie charakter zobowiązania bezterminowego i zgodnie z cytowanym powyżej przepisem art. 455 kc, jego przekształcenie w zobowiązanie terminowe następuje w momencie skierowania przez wierzyciela (poszkodowanego) wezwania do dłużnika (osoby ponoszącej odpowiedzialność odszkodowawczą), aby ten spełnił świadczenie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt I CSK 433/06).

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesowych zapadło na podstawie art. 100 k.p.c. oraz na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Powództwo zostało uwzględniono w części a mianowicie w 87% a tym samym należało dokonać stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania. Po stronie powoda wyniosły one łącznie 2320,29zł (87% x 2667zł) po stronie pozwanej 314,21zł ( 13%x 2417zł ) co łącznie daje sumę 2006zł, do której należy doliczyć kwotę 387 zł poniesiona przez powoda z tytułu wydanych opinii w sprawie co daje sumę 2393zł.

Jednocześnie Sąd nakazał stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa kwotę 651,07 zł ( kwota 283zł od rozszerzonego powództwa i 368,07zł na wydatki za opinię biegłego) tytułem brakujących kosztów postępowania na zasadzie art 113 ustawy o kosztach sądowych w spawach cywilnych zaś powodowi kwotę 43 zł od rozszerzonego a nie uwzględnionego powództwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.