Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy w Legnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. w Legnicy

sprawy z powództwa strony powodowej (...) S.a r.l w Luxembourgu

przeciwko pozwanemu Ł. D.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I Cupr 30/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...).á r.l. w Luksemburgu w pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego w Lublinie, a skierowanym przeciwko pozwanemu Ł. D. wniosła o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zasądzenie w nim od pozwanego na swoją rzecz kwoty 900,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 26 września 2012 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że na podstawie umowy cesji wierzytelności przejęła od firmy (...)+ (...) S.A. prawo do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu wystawionych not obciążeniowych. Na podstawie umowy o świadczenie usług abonamentowych pozwany nie wywiązał się z obowiązku zwrotu sprzętu stanowiącego własność cedenta, dlatego cedent obciążył pozwanego notą obciążeniową na dochodzoną pozwem kwotę.

Postanowieniem z dnia 16 maja 2013 r., sygn. akt VI Nc-e 722490/13, Sąd Rejonowy w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Legnicy, który nakazem zapłaty z dnia 24 lipca 2013 r., wydanym w sprawie I Nc 1054/13 orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany Ł. D. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz od strony powodowej zwrotu kosztów procesu. Zarzucił, że strona powodowa nie dołączyła do pozwu dokumentów potwierdzających zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz potwierdzeń na to, że pozwanemu został przekazany sprzęt stanowiący własność firmy (...)+_ (...) S.A. Ponadto podniósł zarzut przedawnienia należności. Na wypadek gdyby Sąd nie zgodził się z jego argumentacją wniósł o nieobciążenie kosztami procesu z związku z trudną sytuacją finansową.

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa podtrzymała swoje stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 września 2012 r. CANAL+ (...) S.A. wystawił notę księgową z tytułu odszkodowania za niezwrócony sprzęt: karta cyfrowa, terminal cyfrowy (...) na kwotę 900 zł przeciwko Ł. D..

dowód: - nota księgowa nr (...), k. 14.

Na podstawie umowy cesji z dnia 28 września 2012 r. strona powodowa (...).á r.l. w Luksemburgu nabyła od CANAL+ (...) S.A. w W. wierzytelność przeciwko pozwanemu Ł. D. w wysokości 900,00 zł.

Strona powodowa zawiadomiła pozwanego o cesji.

dowód: - umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 28.09.2012 r., k. 17 odwrót,

- częściowy wykaz wierzytelności do umowy z dnia 28.09.2012 r., k. 23,

- pismo strony powodowej, k. 22 odwrót.

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu jako całkowicie nieudowodnione.

Okoliczność, iż strona powodowa nabyła wierzytelność, na podstawie umowy cesji z dnia 28 września 2012 r., nie zwalnia strony powodowej od konieczności wykazania istnienia zobowiązania. Tym samym obowiązkiem strony powodowej było nie tylko wykazanie swojej legitymacji procesowej (co de facto powód zrobił przedstawiając kopię umowę cesji poświadczoną za zgodność z oryginałem przez ustanowionego w sprawie radcę prawnego), ale także przedmiotu zobowiązania, w tym jego wysokości i wymagalności. Powyższe wynika z ogólnych reguł dowodzenia w procesie cywilnym (art. 6 k.c.), a nadto z istoty przelewu wierzytelności (art. 509 k.c.), która przewidując następstwo prawne pod tytułem ogólnym, zakłada wstąpienie przez cesjonariusza w całość sytuacji prawnej poprzednika (cedenta).

Strona powoda ograniczyła swoją inicjatywę dowodową wyłącznie do umowy cesji, wykazu wierzytelności stanowiącego złącznik do tej umowy, zawiadomienia pozwanego o cesji oraz noty księgowej z dnia 10 września 2012 r.

Należy stwierdzić, że w związku z obroną pozwanego, który podniósł, że nie wie skąd wzięła się dochodzona kwota 900 zł, oraz zarzucił brak dokumentów źródłowych dotyczących zaciągnięcia zobowiązania, obowiązkiem powoda było przedstawienie umowy łączącej pozwanego z poprzednikiem prawnym strony powodowej na okoliczność istnienia oraz treści stosunku prawnego łączącego strony, zwłaszcza na okoliczność zastrzeżenia w umowie podstawy obciążenia oraz wysokości odszkodowania za niezwrócony sprzęt. Powyższego obowiązku strona powodowa nie zrealizowała, dlatego jej żądanie jako nieudowodnione tak co do zasady jak i wysokości podlegało oddaleniu.

W tym miejscu należy zauważyć, że nie można podzielić poglądu strony powodowej, która w odpowiedzi na sprzeciw zarzuciła, że stanowisko pozwanego jako nieudowodnione nie zasługuje na uwzględnienie. O negatywnych konsekwencjach w stosunku do pozwanego, wypływających z treści art. 6 k.c., moglibyśmy mówić tylko pod warunkiem, że strona powodowa wykazałaby istnienie oraz wysokość dochodzonego roszczenia dokumentem źródłowym. Takim dokumentem jest umowa, a nie dokumentem cesji czy nawet nota księgowa, które dowodzą jedynie złożenia przez osoby, które je podpisały, oświadczeń zawartych w tych dokumentach prywatnych (art. 245 k.p.c.). W rezultacie przychylenie się do stanowiska strony powodowej w tej sprawie prowadziłoby do nieuprawnionego przerzucenia ciężaru dowodu na pozwanego, co jest sprzeczne z treścią art. 6 k.c., który stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Podobnie rzecz się ma jeśli chodzi o podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnia. W omawianym zakresie ciężar dowodu również spoczywał na stronie powodowej, która powinna była wykazać datę wymagalności roszczenia i zajście okoliczności powodujących przerwanie biegu terminu przedawnia. Niewystarczające jest uzasadnienie wymagalności roszczenia notą księgową i załącznikiem do umowy cesji wierzytelności z uwagi na brak dokumentów źródłowych.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 750 k.c.