Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Głowacki

Sędziowie SSO Ewa Kilczewska

SSR del. do SO Marta Minkisiewicz-Kasprzak (spr.)

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale M. J. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2013r.

sprawy

I. K. N.

oskarżonego o przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 157 § 2 k.k.

II. A. L.

oskarżonego o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego A. L. i obrońcę oskarżonego K. N.

od wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

z dnia 17 kwietnia 2012r. sygn. akt II K 911/11

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając obie apelacje za oczywiście bezzasadne;

II.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 747/12

UZASADNIENIE

K. N. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 12 sierpnia 2011r. w R. działając wspólnie i w porozumieniu z A. L., używając przemocy dokonali rozboju na osobie S. K. w ten sposób, że po zadaniu pięścią ciosu w głowę oraz kilkukrotnym uderzeniu nogą pokrzywdzonego po całym ciele, przytrzymywaniu pokrzywdzonego, przeszukali odzież pokrzywdzonego, a następnie zabrali mu w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 500zł, w następstwie czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych, obrzęku, powierzchniowej rany tłuczonej na twarzy, otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego na obu kończynach górnych, dospojówkowego wylewu krwawego, które spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

II.  w dniu 12 sierpnia 2011r. w P., w celu utrzymania się posiadania zabranych na szkodę S. K. pieniędzy w kwocie 500zł, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył przemocy wobec S. K. w postaci wielokrotnego uderzenia go ręką oraz nogą po całym ciele oraz twarzy, uderzenia twarzą w drewnianą belkę, w następstwie czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych, obrzęku, powierzchniowej rany tłuczonej na twarzy, otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego na obu kończynach górnych , dospojówkowego wylewu krwawego, które spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni, tj. o przestępstwo z art. 281 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2012 r. (w sprawie o sygn. akt II K 911/11 ) Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej w II Wydziale Karnym:

I.  uznał oskarżonego K. N. winnym tego, że w dniu 12 sierpnia 2011r. na drodze pomiędzy P. a R., działając wspólnie i w porozumieniu z A. L., używając przemocy wobec S. K. poprzez uderzenia go kolanem w plecy, przewrócenie na podłoże, a następnie uderzanie rękoma po ciele, przeciągnięcie po podłożu oraz przytrzymywanie za nogi, zabrali mu w celu przywłaszczenia z kieszeni spodni pieniądze w kwocie 500zł, stanowiące własność D. K., w wyniku czego S. K. doznał obrażeń ciała w postaci otarć naskórka na obu kończynach górnych, które spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na czas nie przekraczający 7 dni, tj. popełnienia czynu z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego K. N. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego D. K. kwoty 250 zł;

III.  uznał oskarżonego K. N. za winnego tego, że w dniu 12 sierpnia 2011r. w P., uderzał S. K. rękoma oraz nogami po całym ciele powodując jego upadek i uderzenie twarzą o drewnianą belkę, w wyniku czego S. K. doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku i podbiegnięć krwawych w zakresie powiek oka lewego, które spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała na czas nie przekraczający 7 dni, tj. czynu z art. 157 § 2 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył oskarżonemu kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone wobec niego w punktach I i IV części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania od 17 sierpnia do 19 sierpnia 2011r., odpowiadający trzem dniom kary pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 kk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23. 06. 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył w części dotyczącej kary , tj. w zakresie punktów wyroku I, IV i V oskarżony K. N., za pośrednictwem swego obrońcy, zarzucając:

1)naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 438 pkt 4 kpk poprzez rażącą niewspółmierność kary, wyrażającą się w niezastosowaniu zasady całkowitej absorpcji kar jednostkowych, w szczególności wobec wieku oskarżonego, jego zachowania po popełnieniu przedmiotowych przestępstw oraz celów prewencji indywidualnej;

2)błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie negatywnej prognozy kryminalistycznej wobec oskarżonego, z pominięciem jego zachowania po czynie, w szczególności jego współpracy z organami ścigania oraz pojednania się z pokrzywdzonym.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej kary i wymierzenie oskarżonemu kary z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, a w dalszej perspektywie rozważenie zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania.

W stosunku do współoskarżonego A. L. wyrok uprawomocnił się.

Sąd Odwoławczy zważył, że argumenty podniesione w apelacji nie zasługują na uwzględnienie. Postawione przez apelującego zarzuty naruszenia przepisów prawa procesowego oraz błędów w ustaleniach faktycznych skutkujące wadliwym orzeczeniem w zakresie wysokości orzeczonej kary łącznej uznać należy za chybione.

W obszernych pisemnych motywach Sąd I instancji poczynił prawidłowe, zgodne z zebranym materiałem dowodowym ustalenia faktyczne. Oceny w pełni zgromadzonych dowodów dokonał w ramach swobody, do której legitymację procesową daje art. 7 kpk. Rozumowanie Sądu Rejonowego w pełni zgodne jest z zasadami logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego w zakresie wszelkich ustaleń i ocen faktycznych i prawnych i należy je podzielić.

Sąd II instancji analizując zarzuty apelacji, dotyczące wymiaru kary zważył, że wymierzone kary jednostkowe i orzeczona wobec oskarżonego kara łączna nie rażą w żadnym razie nadmierną surowością. Przeciwnie: w zakresie pierwszego z czynów, kwalifikowanego z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, wymierzono karę minimalną , gdyż ustawowe zagrożenie karą za przestępstwo z art. 280 § 1 kk mieści się w przedziale od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. Za czyn kwalifikowany z art. 157 § 2 kk wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest bliska dolnych granic ustawowego zagrożenia, bowiem górna granica to 2 lata pozbawienia wolności.

W przedmiocie wymiaru kary Sąd Rejonowy przedstawił racjonalne i zgodne z ustawowymi dyrektywami wymiaru kary uzasadnienie swego stanowiska, które należy podzielić. Wystarczająco wykazał bowiem celowość zastosowania wobec oskarżonego zasady częściowej kumulacji kar jednostkowych. Dostrzegł zarówno bliski związek przedmiotowo- podmiotowy obu czynów, jak i znaczny stopień ich społecznej szkodliwości, rodzaj i rozmiar naruszonych dóbr, sposób działania oraz względy prewencji. Te zaś okoliczności słusznie przemawiały za przyjęciem takiego właśnie ukształtowania kary łącznej. Obrońca wskazuje na młody wiek oskarżonego i jego postawę w toku niniejszego postępowania jako wystarczające przesłanki do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminalistycznej. Niewątpliwie oskarżony jest osobą w młodym wieku. Nie jest jednak sprawcą młodocianym. Poza tym, mimo młodego wieku po raz czwarty odpowiada za popełnienie przestępstw. Wcześniej stosowane wobec niego środki karnoprawnego oddziaływania okazały się nieskuteczne, skoro nie powstrzymały go od popełnienia kolejnych czynów. Negatywna prognoza kryminalistyczna wobec oskarżonego znajduje zatem uzasadnienie także w jego dotychczasowej linii życiowej. Nie może mieć tu przeważającego wpływu postawa oskarżonego w toku postępowania w postaci przyznania się, skruchy, pojednania się z pokrzywdzonym czy naprawienia materialnej szkody. Oczekiwanie tylko z tego tytułu szczególnej gratyfikacji w postaci żądanego zmniejszenia wymiaru kary nie jest uzasadnione. Działanie z niskich pobudek i brutalność oskarżonego zostały dostrzeżone przez Sąd meriti , podobnie jak bliski związek przedmiotowo- podmiotowy przypisanych mu czynów. Zdaniem Sądu Okręgowego nie zachodzi tu żadna „zawiłość logiczna” w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, o której wspomina apelujący, gdyż ta ostatnia przesłanka legła u podstaw brania przez Sąd I instancji pod uwagę i zastosowania zasady częściowej absorpcji, a okazała się niewystarczająca do zastosowania zasady absorpcji pełnej. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu Odwoławczego wymiar orzeczonej kary łącznej zdaje się być wystarczający do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego i stanowi właściwą reakcję prawnokarną na tego rodzaju naruszenie podstawowych dóbr prawnie chronionych, jakimi są zdrowie i mienie obywateli. Zaskarżony wyrok należało zatem utrzymać w mocy, uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto na art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych z późn. zm.