Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa małoletnich: F. K. i A. K. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową I. K.

przeciwko M. K.

o alimenty

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz.

z dnia 11 grudnia 2013 roku, sygn. akt III RC 352/13

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym, trzecim i czwartym sentencji, znosi postępowanie przed Sądem Rejonowym od dnia 11 grudnia 2013 roku i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt II Ca 106/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim po sprawy z powództwa: małoletnich F. K. i A. K. reprezentowanych przez matkę I. K. przeciwko: M. K. o alimenty zasądził alimenty od M. K. na rzecz małoletnich F. K. i A. K. w kwocie po 500 złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich poczynając od 01 kwietnia 2013 roku, płatne z góry do 15-go każdego miesiąca do rąk matki małoletnich I. K., z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat; oddala powództwo w pozostałej części; zwalnia pozwanego od nie uiszczonej opłaty stosunkowej; wyrokowi w punkcie jeden nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

Związek małżeński I. K. i M. K. został rozwiązany przez rozwód mocą wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie sygn. akt IC 1629/10. Ze związku tego urodziło się dwoje dzieci- F. K. urodzony dnia (...) w T. i A. K. urodzona dnia (...) w T.. W wyroku rozwodowym wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi powierzono obojgu rodzicom, ustalając, że miejscem pobytu dzieci będzie każdorazowe miejsce pobytu matki I. K.. W orzeczeniu tym zasądzono alimenty od M. K. na rzecz F. K. i A. K. w kwocie po 300 zł miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 30 maja 2011r. w wprawie sygn. akt III Nsm 14/11 zmieniono wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie IC 1629/10 w ten sposób, że ustalono, iż miejscem zamieszkania małoletniego F. K. będzie każdorazowe miejsce zamieszkania ojca M. K.. W tym czasie F. K. przeprowadził się do ojca do miejscowości W. gdzie stale przebywał i pozostawał na jego wyłącznym utrzymaniu. A. K. pozostała u matki.

Wyrokiem z dnia 21 października 2011 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie III RC 557/11 ustalił, że obowiązek alimentacyjny M. K. w stosunku do małoletnich F. K. i A. K. wynikający z wyroku rozwodowego wydanego przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie IC 1629/10 w kwocie po 300 zł miesięcznie na rzecz każdego z uprawnionych wygasł z dniem 1 czerwca 2011 r.

W marcu 2013 r. F. K.przeprowadził się do matki. W kwietniu 2013 r. pozwany przeniósł się do Anglii. Prowadzi tam sklep spożywczy z polską żywnością. Jest to punkt w galerii, „box". Wysokość jego zarobków zależy od liczby klientów. W wakacje 2013r. F. K.wyjechał do ojca. Przebywał tam przez około 1 miesiąc po czym wrócił. I. K.skontaktowała się z synem, poleciała po niego do Anglii i przywiozła do Polski .W czasie pobytu za granicą małoletni mieszkał z ojcem w wynajmowanym 1-pokojowym mieszkaniu. Do szkoły nie uczęszczał. W czasie gdy pozwany pracował małoletni przebywał w domu lub niekiedy chodził z nim do pracy.

I. K.ma 35 lat i zawodu jest księgową. Zatrudniona jest w (...) w T.na stanowisku księgowej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1832,98 zł miesięcznie netto. Innych dochodów nie posiada. Wyprowadziła się ze wspólnego domu i kupiła mieszkanie składające się z dwóch pokoi o powierzchni 48 metrów kwadratowych. W celu kupna mieszkania zaciągnęła kredyt w wysokości 121.000 zł na 30 lat. Miesięcznie płaci ratę w wysokości 700 zł.

Pozostaje obecnie w związku konkubenckim. Ze związku tego urodziło się dziecko które ma 14 miesięcy. Mieszkają wspólnie a konkubent, który jest z zawodu spawaczem i daje jej średnio koło 500 zł miesięcznie na utrzymanie dziecka.

Pozwany ma 40 lat. Choruje na nadciśnienie. Wcześniej prowadzili wspólnie z I. K.działalność o charakterze handlowym z materiałami budowlanymi. Przedsiębiorstwo zapisane było na I. K.. Toczy się pomiędzy nimi sprawa o podział majątku w którego skład wchodzą między innymi nieruchomość w W., wyposażenie domu, działka w D., samochód m. (...)z 2003 r. oraz nakłady na działalność gospodarczą. F. K.ma obecnie 15 lat a A. K.ma lat 10. Dzieci są zdrowe.

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie III Nsm 385/13 zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 30 maja 2011 r. w sprawie III Nsm 114/11 w ten sposób, że ustalił miejscem pobytu małoletniego F. K. urodzonego dnia (...)w T.każdorazowe miejsce zamieszkania jego matki I. K.

Sąd zważył, iż zgodnie z art. 133 krio rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Nie budzi wątpliwości Sądu zasadność obciążenia obowiązkiem alimentacyjnym pozwanego M. K. względem jego dwójki małoletnich dzieci. A. K. stale mieszka z matką natomiast F. K. przebywa u niej na stałe od marca 2013 r. Faktem jest, że pod koniec wakacji wyjechał do ojca w Anglii, celem stałego pobytu. Przebywał tam jednak tylko około 1 miesiąca. Pobyt ten miał charakter krótkotrwały i nie był nacechowany przymiotem stałości, bowiem pozwany nie poczynił żadnych starań aby małoletni zamieszkał tam na stałe, bowiem nawet nie posłał go do szkoły. Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie prowadzi do przekonania, że od marca 2013 r. małoletni powodowie na stałe przebywają u matki i to ona sprawuje nad nimi bieżącą pieczę. Pozwany w kwietniu 2013 r. przeniósł się do Anglii gdzie obecnie przebywa i pracuje. Nie sprawuje więc nad nimi pieczy i nie czyni osobistych starań o ich wychowanie i utrzymanie. Ponieważ małoletni nie są jeszcze w stanie utrzymywać się samodzielnie, nie budzi wątpliwości, że M. K. powinien przyczyniać się do ich utrzymania przez łożenie na ich rzecz świadczeń alimentacyjnych.

Kwestią wymagającą oceny pozostaje zatem wysokość obowiązku alimentacyjnego. Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 135 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego. Przez „usprawiedliwione potrzeby" należy rozumieć bieżące potrzeby uprawnionego do alimentów w zakresie jego utrzymania a także w miarę potrzeby jego wychowania. Usprawiedliwione potrzeby nie mogą być rozumiane jako najbardziej elementarne potrzeby, sprowadzające się do zapewnienia uprawnionemu minimum egzystencji. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez SN w tezie IV wytycznych w zakresie wykładni prawa praktyki sądowej w sprawach o alimenty (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z 16.12.1987 r. m CZP 91/86 OSN 1988, poz. 42) dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Dotyczy to sytuacji, w której dzieci żyją z rodzicami wspólnie jak i gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewniać dziecku warunki materialne, odpowiadające tym, w jakich sami żyją.

Nie ulega wątpliwości, że usprawiedliwione potrzeby małoletnich powodów są znaczne. Małoletni F.ma 15 lat, a A.ma lat 10. Miesięczny koszt utrzymania każdego z nich należy określić na kwotę nie mniejszą niż 800 zł miesięcznie. W większej części koszty te powinien ponosić pozwany tym bardziej, że nie przyczynia się do ich utrzymania czy wychowania w inny sposób. W pozostałej części obowiązek alimentacyjny spoczywać będzie na matce, która swój obowiązek alimentacyjny realizuje także poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dzieci. Zasądzona kwota odpowiada aktualnej stopie życiowej I.i M. K.. Matka małoletnich zatrudniona jest na stanowisku księgowej w (...) w T.i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 1.800 zł miesięcznie. Mieszka z powodami, konkubentem i ich wspólnym 14-miesięcznym dzieckiem w kupionym za kredyt mieszkaniu. Konkubent I. K.jest spawaczem i przyczynia się do utrzymania wspólnego dziecka płacąc około 500 zł miesięcznie. Pozwany prowadzi w Anglii działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży polskich artykułów żywnościowych w galerii. Zamieszkuje w jednopokojowym mieszkaniu które wynajmuje. Analiza materiału dowodowego prowadzi do przekonania, że w czasie trwania związku małżeńskiego zarówno stopa życiowa I.jak i M. K.była wyższa. Aktualnie, w ocenie sądu mieści się na poziomie uzasadniającym przyjęcie kwoty 1.000 zł jako miesięcznego kosztu utrzymania każdego z małoletnich.

Zgodnie z treścią art. 135 KRiO drugą przesłanką wyznaczającą zakres świadczeń alimentacyjnych są możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Zgodnie z orzeczeniem SN z dn. 16.12.1987 r. przez „możliwości zarobkowe i majątkowe" należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskane z majątku zobowiązanego ale i te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Obecnie trudno ustalić wysokość rzeczywistych zarobków M. K.. Niewątpliwie mieszka on w Anglii gdzie zajmuje się sprzedażą polskich artykułów żywnościowych. Prowadzi stoisko w centrum handlowym. Sąd nie dysponuje żadnymi informacjami na temat jego realnych dochodów. Niewątpliwie stać go na to aby utrzymać się w Anglii samodzielnie. Z pewnością wystarcza mu środków aby wynająć 1-pokojowe mieszkanie. Nie ulega wątpliwości, że pozwany jest osobą przedsiębiorczą. Jest młodym, zdrowym człowiekiem któremu nie można odmówić pomysłowości i chęci w staraniach o zapewnienie sobie dobrych warunków materialnych. Okoliczność, że wyjechał za granicę w poszukiwaniu pracy wskazuje, że uzyskiwanie przez niego dochodów na poziomie sprzed rozkładu pożycia stron jest niemożliwe w kraju, natomiast wydaje się realne za granicą. Nie sposób określić jego obecnej sytuacji finansowej, nie mniej jednak zasądzone przez sąd alimenty na poziomie po 500 zł na każde z dzieci czyli po około 100 Funtów miesięcznie wydają się kwotą stosunkowo niewysoką z punktu widzenia zarobków w Anglii.

Dlatego też z uwagi na niemożność określenia aktualnych dochodów pozwanego zasadne i zgodne z treścią art. 135 KRO jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach. Zasądzona przez sąd kwota po 500 zł na dziecko odpowiada zakresowi możliwości zarobkowych pozwanego niezależnie od jego aktualnego miejsca zamieszkania. W czasie trwania związku małżeńskiego strony prowadziły działalność związaną ze sprzedażą materiałów budowlanych. Dorobili się domu w miejscowości W., działki D., samochodu m. (...)z 2003 r. wskazuje to na fakt, że pozwanemu nie brakuje zaangażowania i woli podjęcia starań o uzyskiwanie stosunkowo wysokich dochodów. Bez wątpienia jest on w stanie podjąć odpowiednie działania i trud aby zapewnić sobie taką stopę życiową która uzasadnia orzeczenie alimentów na poziomie po 500 zł na dziecko. Sam fakt, że udało mu się podjąć działalność w Anglii i jest w stanie za pomocą własnych sił utrzymać się na tak konkurencyjnym rynku przemawia za przyjęciem znacznych możliwości zarobkowych po jego stronie.

Nie ulega wątpliwości, że w okresie 3 miesięcy przed wytoczeniem powództwa powodowie w pozostawali na wyłącznym utrzymaniu matki I. K.. Pozwany przyczyniał się do zaspokojenia potrzeb powoda F. K. jedynie w zakresie, w jakim utrzymywał go podczas jego pobytu w Anglii w wakacje przez okres kilku tygodni. Nie bez znaczenia jest okoliczność, że I. K. musiała polecieć po syna do Anglii i przywieźć go do kraju w związku z czym poniosła znaczny wydatek. Niedługi okres, nieznacznie przekraczający trzy miesiące przed wytoczeniem powództwa za które alimenty zostały zasądzone nie sposób kwalifikować jako roszczenie określone w art. 137 § 2 krio. Nie ulega wątpliwości, że w tym czasie pozwany nie przyczyniał się do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Należy również podkreślić, że kwestia miejsca pobytu małoletniego F. K. była niepewna. Małoletni miał pojechać do ojca i nie sposób było określić czy wróci. Z tych względów sąd zasądził alimenty poczynając od 1 kwietnia 2013 r. uznając, że mają one charakter bieżący, tym bardziej, że co do zasady pozwany uznał powództwo w całości kwestionuje jedynie wysokość alimentów.

Biorąc pod uwagę sytuację, wiek i potrzeby powodów a także konieczność uwzględnieniu zasady równej stopy życiowej, orzeczenie przez Sąd alimentów w wysokości po 500 zł miesięcznie na każde z dzieci nie jest wygórowane. Wysokość obowiązku alimentacyjnego odpowiada usprawiedliwionym potrzebom, a przede wszystkim możliwościom zarobkowym i dochodowym pozwanego, tym bardziej że nie zajmuje się on osobiście pieczą nad małoletnimi dziećmi, które wymagają jeszcze osobistych starań o ich wychowanie i utrzymanie. Ponadto, poza dwójką dzieci pozwany nie ma nikogo innego na utrzymaniu. Zasądzona kwota nie będzie dla niego zbyt obciążająca.

Z powyższych względów Sąd Rejonowy orzekł jak w wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik pozwanego zaskarżając go w części, tj. w zakresie zasądzenia obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich F. K. i A. K. ponad kwoty po 200 złotych miesięcznie, w tym w całości w zakresie ustalenia początkowej daty zasądzenia alimentów. Apelacja zaskarżonemu wyrokowi zarzuca:

1. naruszenie prawa procesowego:

- art. 302 § 1 k.p.c. poprzez jego zastosowanie i faktyczne ograniczenie się do przesłuchania przedstawicieli ustawowej dzieci i pominięcie dowodu z przesłuchania pozwanego w sytuacji, gdy pozwany nie znał treści i żądania pozwu, zaś przesłuchanie go było możliwe, po uprzednim prawidłowym doręczeniu korespondencji w sprawie;

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne (bez badania sytuacji pozwanego] uznanie, że sytuacja finansowa pozwanego jest dobra i jest on w stanie w aktualnym stanie faktycznym płacić alimenty w kwocie łącznej po 1.000 złotych miesięcznie;

- rozpoznanie sprawy pod nieobecność pozwanego, mimo braku prawidłowego doręczenia w rozumieniu art. 131 i następnych k.p.c.

- 328 § 2 kpc poprzez niewyjaśnienie podstaw faktycznych orzeczenia, odstąpienie od analizy i ustaleń w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletnich dzieci, ustalenie wysokości alimentów o oderwaniu od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego;

2. naruszenie prawa materialnego

- art. 137 § 2 krio poprzez zasądzenie alimentów wstecz- sprzed daty wniesienia powództwa, mimo braku podstaw do ich zasądzenia,

- art. 135 krio poprzez ustalenie wysokości alimentów z pominięciem dokonania ustalenia usprawiedliwionych potrzeb małoletnich dzieci oraz możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego.

Biorąc pod uwagę powyższe zarzuty apelujący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, bądź też jego zmianę poprzez zasądzenie od pozwanego M. K. na rzecz F. K. oraz A. K. alimentów w kwocie po 200 złotych miesięcznie, poczynając od dnia wydania wyroku z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia płatności którejkolwiek rat. Ponadto zasądzenie od strony powodowej na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Nie przesądzając o trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia apelacja odnosi zamierzony skutek i prowadzi do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Niezależnie od zarzutów apelacyjnych podnieść należy , iż do wydania wyroku doszło w warunkach nieważności postępowania. Okoliczność tego rodzaju Sąd bierze pod rozwagę z urzędu ( por. art. 378 § 2 k.p.c. ). Jedną z przesłanek nieważności jest pozbawienie strony możności obrony swych praw (art. 379 pkt 5 k.p.c.). Polega ona na tym, że strona na skutek wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, jeżeli skutki tych wadliwości nie mogły być usunięte na następnych rozprawach przed wydaniem w danej instancji wyroku (por. wyrok Sądu Najwyższego z 10 maja 1974 r., II CR 155/74, OSP 1975/366). Jeżeli strona na skutek wadliwości procesowych sądu nie mogła uczestniczyć i nie uczestniczyła w rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku, to zachodzą podstawy, by przyjąć, że strona ta została pozbawiona możności obrony swych praw (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 10 maja 2000 r., III CKN 416/98, OSNC 2000/12/220 i z dnia 10 lipca 2002 r., II CKN 822/00).

Pozwany w postępowaniu sądowym przed Sądem I instancji nie był reprezentowany przez pełnomocnika i został praktycznie pozbawiony możliwości obrony swoich praw. W pierwszej kolejności to stwierdzić należy ,iż nie doszło do skutecznego doręczenia pozwanemu odpisu pozwu. Adres pierwotnie wskazany przez powódkę okazał się niewłaściwy w aktach bowiem znajduje się zwrócona przesyłka z odręcznym pismem kierowana do Sądu z Anglii. Sąd jednak nie pokusił się o ewentualne jej przetłumaczenie . Swoje rozstrzygnięcie oparł w zasadzie tylko na notatce urzędowej z której wynika , iż pozwany w dniu rozprawy skontaktował się z Sądem i zajął stanowisko . Nic jednak nie wskazuje , iż został w pełni zapoznany ze zgłoszonym roszczeniem co zdaje się wynikać z treści apelacji . Z notatki wynika bowiem tylko tyle, że godzi się płacić 200 zł alimentów na każde dziecko.

Wydanie rozstrzygnięcia w takich okolicznościach musi być potraktowane jako wydanie wyroku w warunkach nieważności co już tylko z tego powodu musi prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku i zniesienia postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

W okolicznościach niniejszej sprawie doszło ponadto do naruszenia art. 302 §1 k.p.c. poprzez jego zastosowanie i faktyczne ograniczenie postępowania dowodowego do przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletnich dzieci. Pominięcie dowodu z przesłuchania pozwanego w sytuacji gdy pozwany nie znał treści żądania pozwu zaś przesłuchanie go było możliwe po uprzednim prawidłowym doręczeniu mu korespondencji w sprawie stanowi rażące naruszenie w/w przepisu. Słusznie zatem apelacja zarzuca, że przepis art. 302 k.p.c. pozwala na przesłuchanie jednej ze stron tylko ze względu na szczególne okoliczności, ograniczenia przesłuchania stron do przesłania tylko jednej z nich ma miejsce wyłącznie wtedy gdy przesłuchanie drugiej ze stron nie jest możliwe albo bardzo utrudnione lub niecelowe. Ma w związku z tym rację pełnomocnik pozwanego, iż nie przesłuchanie pozwanego doprowadziło w istocie do naruszenia zasady równouprawnienia stron w procesie. Znajduje to swoje odzwierciedlenie zwłaszcza w sytuacji gdy pozwany nie został skutecznie zawiadomiony o terminie rozprawy.

Zasadny jest także zarzut naruszenia art. 137§2 k.r.o. zgodnie z tym przepisem niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. Brzmienie przepisu w tym zakresie jest jednoznaczne brak zatem podstaw do tego aby niedługi okres nieznacznie przekraczający 3 miesiące przed wytoczeniem powództwa nie kwalifikować jako roszczenia określonego w art. 137 § 2 kodeksu rodzinnego opiekuńczego . Zadaniem sądu w tej sytuacji było badanie czy w okresie czasu sprzed wytoczenia powództwa o alimenty pozostawały jakieś niezaspokojone potrzeby małoletnich o ile sąd ustaliłby , iż takowe potrzeby pozostawały niezaspokojone to winien zasądzić odpowiednią sumę pieniężną, a nie miesięczne kwoty alimentów poczynając od 1 kwietnia 2013r. i to jeszcze z odsetkami jak to uczynił Sąd Rejonowy.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 386§2 k.p.c. należało uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu za instancję odwoławczą, a to na podstawie art. 108 § 2 k.p.c.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe zgodnie z wnioskami stron, wezwie pozwanego do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania pod rygorem pominięcia dowodu w przypadku niestawiennictwa przy czym doręczenia tego wezwania dokona za pośrednictwem pełnomocnika procesowego. Rozważy całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego ponownie, oceni zasadność żądania alimentów mając na uwadze zarówno możliwości majątkowe i zarobkowe obu stron jak i potrzeby małoletnich. Zbada także czy można mówić o niezaspokojonych potrzebach małoletnich z okresu sprzed dnia wytoczenia powództwa jeśli tak to zasądzi jednorazową kwotę pieniężną zgodnie z art. 137 § 2 kodeksu rodzinnego opiekuńczego.