Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa N. H.

przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie

z dnia 18 października 2013 roku

sygn. akt I C 217/13

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 10/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 października 2013r. Sąd Rejonowy w Lubinie zasądził od strony pozwanej (...) S.A. (...) S.A. w W. na rzecz powódki N. H. kwotę 1.480,38 zł z ustawowymi odsetkami, oddalił dalej idące powództwo i zniósł wzajemnie miedzy stronami koszty procesu. Orzekając o obowiązku uiszczenia brakujących kosztów sądowych obciążył powódkę kwotą 177,36 zł a stronę pozwaną kwotą 203,72 zł.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że bezsporne w sprawie pozostawało, że na skutek zdarzenia z dnia 16.07.2012r. w pojeździe powódki nastąpiła szkoda całkowita. Z opinii biegłego sądowego wynikało, że wartość pojazdu przed wypadkiem wynosiła 9.300 zł a wartość pozostałości 1.800 zł. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 6.450 zł tak więc zasądzeniu podlegała brakująca suma 1.050 zł. Za uzasadnione Sąd pierwszej instancji uznał żądanie zwrotu kosztów prywatnej opinii rzeczoznawcy w wysokości 430,38 zł jako pozostających w związku przyczynowym ze szkodą. Sąd oddalił żądanie powódki w zakresie zwrotu kosztów garażowania pojazdu w kwocie 2.520,42 zł uznając, że skoro strony zgodziły się na likwidację szkody na zasadach szkody całkowitej to zbędne było kosztowane przechowywanie samochodu w garażu za stawkę 35 zł za dobę. Wystarczające było złożenie wraku na parkingu strzeżonym skoro zakres uszkodzeń samochodu został udokumentowany przez rzeczoznawców. Skoro powódka dokonała naprawy pojazdu i go sprzedała to okoliczność ta, zdaniem Sądu Rejonowego, świadczy o tym, że garażowanie pojazdu było uzasadnione jej planami remontowo-handlowymi pojazdu. Ponadto powódka nie udokumentowała faktu poniesienia przedmiotowych kosztów albowiem przedstawiła fakturę płatną przelewem a nie przedstawiła potwierdzenia dokonania przelewu. Orzeczenie o kosztach procesu wydane zostało na podstawie art. 100 kpc.

Z rozstrzygnięciem powyższym w części oddalającej powództwo oraz rozstrzygnięcia o kosztach sądowych i kosztach procesu nie zgodziła się powódka wnosząc apelację, w której zarzuciła:

- naruszenie art. 363 par. 1 kc poprzez jego błędną wykładnię i nieprawidłowe przyjęcie, że kwota 2.520,42 zł nie pozostaje w związku przyczynowym ze szkodą,

- naruszenie art. 233 kpc polegające na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego a w konsekwencji dowolne przyjęcie, że powódka nie wykazała konieczności garażowania pojazdu w stanie uszkodzonym podczas gdy konieczność taka wynikała zasad doświadczenia życiowego oraz daty wpływu odszkodowania na rachunek powódki,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na ustaleniu przez Sąd, że koszt wynajęcia parkingu za sporny okres byłby niższy, podczas gdy w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu na tę okoliczność a nie może ona być znana Sądowi z urzędu.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca domagała się zmiany wyroku poprzez zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki dalszej kwoty 2.520,42 zł z ustawowymi odsetkami i zmianę rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest nieuzasadniona.

Zdaniem Sądu odwoławczego nie zawiera ona argumentów, które mogłyby prowadzić do podważenia przeprowadzonej przez Sąd I instancji oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, poczynionych przez ten Sąd ustaleń w zakresie okoliczności stanu faktycznego sprawy, czy też dokonanej subsumcji prawnej. Sąd Okręgowy zaakceptował w całości ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji, traktując je jak własne. Zgodnie z treścią art. 361 par. 2 kc szkoda obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Jeżeli chodzi o koszt garażowania uszkodzonego pojazdu to można mówić jedynie o szkodzie postaci poniesionej straty. Zatem aby powódka mogła skutecznie domagać się zapłaty odszkodowania z tego tytułu winna była wykazać, że faktycznie wydatkowała kwotę na ten cel pomniejszając w ten sposób swój majątek. Okoliczności tej, jak słusznie uznał Sąd Rejonowy, powódka nie udowodniła, w sytuacji gdy strona pozwana podniosła ten zarzut w odpowiedzi na pozew. W szczególności takiego dowodu nie stanowi przedłożona faktura, z której wynika jedynie, że kwota ta ma być zapłacona przelewem. Również do apelacji nie został dołączony dowód poniesienia jakichkolwiek kosztów z tego tytułu a z jej treści wynika wprost, że kwota ta nie została do dnia dzisiejszego uiszczona. W tych okolicznościach zbędne są w ocenie Sądu Okręgowego rozważania czy koszty te pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 16.07.2012r. skoro powódka nie poniosła szkody w rozumieniu art. 361 par. 2 kc.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 kpc jako pozbawioną uzasadnionych podstaw prawnych.