Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 1283/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Boniecki

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 listopada 2013 r.

w Kielcach sprawy

z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.

przeciwko E. R. (poprzednie nazwisko P.)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 27 czerwca 2013 r. sygn. I C 508/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

(...).

II Ca 1283/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w Kielcach zasądził od E. P. solidarnie z B. D. i M. D., co do których Sąd ten wydał nakaz zapłaty w dniu 26 czerwca 2012 r. w sprawie I Nc 539/12 na rzecz powodowej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. kwotę 3385,65 zł z ustawowymi odsetkami oraz orzekł o kosztach procesu.

Wyrok powyższy zaskarżyła w całości pozwana, wnosząc o jego zmianę i oddalenie powództwa, ewentualnie uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Apelujący zarzuciła:

1)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku;

2)  pominięcie wszystkich dowodów pozwanej co do legitymacji biernej;

3)  przyjęcie za stan faktyczny ostatecznego przejęcia przez pozwaną E. R., z d. P. lokalu mieszkalnego małżeństwa B. i M. D. z pominięciem ustaleń aktu notarialnego przewłaszczenia na zabezpieczenie oraz dowodu w postaci przekazania tego lokalu pozwanej przez powódkę na podstawie statutu powodowej spółdzielni - §58 w zw. z art. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych;

4)  naruszenie prawa materialnego;

5)  pozbawienia pozwanej E. R. prawa do skutecznej obrony – art. 6 k.c. w zw. z art. 258 k.c.;

6)  pominięcia jako wiążącej wykładni wymienionych w apelacji wyroków Sądu Najwyższego, w części majątku nieruchomego przy zawieraniu umów aktem notarialnym – art. 353 1 k.c. oraz art. 336 k.c. przy czasowym przeniesieniu własności na zabezpieczenie wierzytelności w stosunku do posiadacza zależnego jako płatnika roszczenia powódki.

Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Z uwagi na fakt, iż żadna ze stron nie zażądała przeprowadzenia rozprawy, Sąd Okręgowy, zgodnie z dyspozycją art. 505 10 §2 k.p.c. rozpoznał apelację na posiedzeniu niejawnym.

Najdalej idący był zarzut pozbawienia skarżącej prawa do obrony, aczkolwiek przywołane przy tym zarzucie przepisy prawa, nie przystają do treści samego zarzutu. Z uzasadnienia apelacji wynika natomiast, że apelująca nie zgadza się z nieuwzględnieniem jej wniosku dowodowego o przesłuchanie małżonków D. na okoliczność opłacania przez nią czynszu. Jednakże jak wynika z treści protokołu rozprawy z dnia 20 czerwca 2013 r. B. i M. D. przesłuchani mieli być na okoliczności spłaty pożyczki i zajmowania lokalu na zasadzie użyczenia (k. 71). W tej sytuacji oddalenie wniosku dowodowego jako nieprzydatnego dla rozstrzygnięcia było jak najbardziej uzasadnione.

Niezasadny był również zarzut naruszenia §58 statutu spółdzielni w zw. z art. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Po pierwsze, dowód ze statutu spółdzielni, który nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa nie został zaoferowany w postepowaniu pierwszoinstancyjnym, a zatem uznać należałoby go aktualnie za spóźniony w świetle art. 381 k.p.c. Niezależnie od powyższego art. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. nie mógł znaleźć zastosowania w rozpoznawanej sprawie, albowiem kwestia obowiązku osób którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, niebędących członkami spółdzielni, uregulowana została w art. 4 ust. 1 1 powoływanej ustawy.

Wskazywany w ostatniej kolejności przepis nie różnicuje sytuacji prawnej osób zobowiązanych do uiszczania opłat w zależności od rodzaju umowy przenoszącej prawo. Kwestia samoistności posiadania jest z punktu widzenia tej regulacji irrelewantna. Należy także oddzielić rzeczowe i obligacyjne skutki przeniesienia prawa na zabezpieczenie. Z chwilą zawarcia umowy o przeniesienie prawa w formie aktu notarialnego oraz wpisu nabywcy w księdze wieczystej, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu przechodzi na nabywcę bezwarunkowo. Inną rzeczą, ale pozostającą wyłącznie w sferze obligacyjnej, jest zobowiązanie do zwrotnego przeniesienia prawa w sytuacji spełnienia zabezpieczonego świadczenia. Nabywca prawa zatem, niezależnie od postawy czynności, wstępuje w obowiązki zbywcy także względem spółdzielni. Całkowicie również bezskuteczne względem spółdzielni jako wierzyciela, który nie był stroną umowy, jest porozumienie między zbywcą i nabywcą, który z nich ponosić będzie koszty utrzymania lokalu.

Ubocznie zauważyć należy, że orzeczenia Sądu Najwyższego nie mają poza wyraźnie wskazanymi w ustawie przypadkami (art. 390 §2 k.p.c., art. 398 20 k.p.c.) charakteru wiążącego. Inną sprawą pozostaje, że przywoływane przez skarżącą orzeczenia nie odnoszą się do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podst. art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 §2 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną. O kosztach postępowania apelacyjnego, które po stronie pozwanej ograniczyły się do wynagrodzenia radcy prawnego orzeczono na podst. art. 98 §1 k.p.c. w zw. z art. 391 §1 k.p.c. oraz §6 pkt 3 i §12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

(...)