Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

13 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Ewelina Kiałka

po rozpoznaniu na rozprawie 13 lutego 2014 roku we Wrocławiu

sprawy z powództwa T. L.

przeciwko M. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powoda obowiązkiem zwrotu pozwanej kosztów zastępstwa procesowego;

III.  przyznaje adwokatowi K. H. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu kwotę 8.856 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej M. K. z urzędu;

IV.  obciąża Skarb Państwa opłatą od pozwu od obowiązku uiszczenia której powód został zwolniony.

Sygn. akt I C 107/11

UZASADNIENIE

Pozwem z 28 stycznia 2011 roku powód T. L.domagał się zasądzenia od pozwanej M. K.kwoty 750.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 24 stycznia 2011 roku, od czego pozwana może się zwolnić poprzez wyrażenie zgody na dokonanie wpisu prawa własności nieruchomości położonej w K.przy ulicy (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...).

Na uzasadnienie żądania pozwu powód podał, iż strony pozostając w konkubinacie prowadziły wspólne gospodarstwo domowe. Powód w tym okresie nabył nieruchomość w K. przy ulicy (...), z tym że strony ustalił, iż akt notarialny zakupu zawierał będzie nazwisko pozwanej jako nabywcy gruntu. Pozwana pozbawiona była własnych dochodów, a powód zapewniał jej utrzymanie. Również powód finansował budowę domu, którą także sam prowadził. W 2006 roku strony zaciągnęły pożyczkę w wysokości 80.000 zł u S. W. (1), na poczet robót budowlanych na tej nieruchomości, która nie została zwrócona. Powód wyjaśnił, iż odbywa karę na podstawi prawomocnego wyroku Sądu, pozwana odmawia zwrotu wyłożonej przez powoda gotówki. Pozwana w toku sprawy karnej składała obciążające nieprawdziwe zeznania w tym celu aby doszło do skazania powoda i umieszczenia go w więzieniu.

Postanowieniem z 28 lutego 2011 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w I Wydziale Cywilnym oddalił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych.

Postanowieniem z 22 czerwca 2011 roku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu na skutek zażalenia powoda zmienił zaskarżone postanowienie z 28 lutego 2011 roku i zwolnił powoda od kosztów sądowych w całości.

Postanowieniem z 12 października 2011 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w I Wydziale Cywilnym ustanowił dla pozwanej adwokata z urzędu.

W uzupełnieniu wniosku o udzielenie zabezpieczenia, powód pismem z 25 października 2011 roku wskazał, iż pozwana winna mu jest kwotę 850.000 zł na dowód czego przedstawił fakturę VAT z 01 października 2008 roku na kwotę 246.100 zł za wykonanie prac budowlanych wystawioną przez powoda prowadzącego działalność gospodarczą, umowę o roboty budowlane zawartą pomiędzy stronami za wynagrodzeniem w wysokości 61.500 zł netto oraz aneks numer (...) do tej umowy na kwotę 850.000 zł.

W późniejszych pismach oraz w toku trwania rozprawy powód podtrzymał żądanie zasądzenia kwoty 850.000 zł.

Postanowieniami z 16 listopada 2011 roku oraz 17 stycznia 2012 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w I Wydziale Cywilnym oddalił wnioski powoda o udzielenie zabezpieczenia roszczenia.

W odpowiedzi na pozew z 09 grudnia 2011 roku pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości wraz z zasądzeniem kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska pozwana zaprzeczyła twierdzeniom powoda, według których sporną nieruchomość [położoną przy ulicy (...), nie zaś (...)nabył powód, a następnie sfinansował budowę domu jednorodzinnego. Pozwana zatem wskazała, iż nieruchomość nabyła, a następnie kończyła budowę domu z własnych środków uzyskanych z kredytu w wysokości 91.474,14 CHF oraz sprzedaży spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego w wysokości 140.000 zł. Cena sprzedaży nieruchomości wynosiła kwotę 180.000 zł i pochodziła wyłącznie z własnych środków. Nadto pozwana zaprzeczyła, że zaciągnęła wspólnie z powodem pożyczkę w wysokości 80.000 zł, wskazując, iż była jedynie świadkiem tej czynności zawartej wyłącznie pomiędzy powodem a S. W. (2). Kategorycznie także pozwana zaprzeczyła, że kwota pożyczki przeznaczona została na nakłady (w jakiejkolwiek formie) na nieruchomość stanowiącą własność pozwanej. Pozwana zarzuciła także, że zmiana podstawy faktycznej dochodzonego przez powoda roszczenia, pierwotnie w postaci czynienia nakładów, a następnie w postaci umowy o roboty budowlane z aneksem, stanowi wzajemnie sprzeczne okoliczności, a nadto powód przedstawił do akt dokumenty zawierające sfałszowany podpis pozwanej. Pozwana podkreśliła także, że od początku osadzenia powoda w Zakładzie Karnym, skazanego za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad pozwaną oraz psychiczne nad małoletnią córką pozwanej, a także czynów o podłożu seksualnym wobec małoletniej córki pozwanej, również w obecności małoletniego syna stron, wszczynane są przeciwko niej liczne akcje, nieuzasadnione akcje procesowe. Zarzuciła również, że powód fałszuje dowody i następnie się nimi posługuje. W przedmiocie podejrzenia popełnienia przestępstwa z art. 270 k.k. co do wspomnianego aneksu [którego pozwana nie podpisywała] złożyła ona zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej w Oleśnicy. Dodatkowo zakwestionowała także dokument w postaci faktury VAT numer (...), jako stwierdzający nieistniejące zdarzenie gospodarcze, zwracając uwagę, iż dwie jego kopie złożone do akt różnią się od siebie podpisami na nich złożonymi.

Pismem przygotowawczym z 31 października 2012 roku powód sprecyzował, iż podstawę faktyczną dochodzonego roszczenia stanowi nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwaną, która odmówiła zapłaty za wykonane roboty budowlane. Strony zawarły umowę na podstawie, której pozwana zleciła powodowi roboty objęte umową, to jest zakup materiałów i wykonanie wszelkich usług budowlanych. Powód wykonał swoje zobowiązanie zgodnie z treścią umowy i poniósł koszty budowy dochodzone pozwem, natomiast pozwana odmówiła wypłaty wynagrodzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny, istotny dla rozstrzygnięcia sprawy:

Umową z 15 lipca 2005 roku M. K. sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu numer (...) o powierzchni użytkowej 40,18 m ² położonego we W. przy ulicy (...) za cenę 140.000 zł.

(dowód: umowa sprzedaży k. 131-132)

Umową z 12 sierpnia 2005 roku M. K. nabyła nieruchomość składającą się z działek numer (...) o łącznej powierzchni 1.100 m ², położoną we wsi K., gmina D. wraz z rozpoczętą budową domu mieszkalnego za cenę 180.000 zł, z czego 18.000 zł kupująca zapłaciła przed zawarciem umowy, zaś kwota 162.000 zł pochodziła z kredytu udzielonego M. K. przez bank (...) S.A. z siedzibą w K. w wysokości 91.474,14 CHF na zakup nieruchomości i dokończenie budowy domu.

(dowód: umowa przeniesienia własności nieruchomości i oświadczenie o ustanowieniu hipoteki k. 134-138;

umowa kredytu budowlano-hipotecznego k. 129-130;

przesłuchanie pozwanej M. K. elektroniczny protokół rozprawy z 17 grudnia 2013 roku od 00:06:43 do 00:12:36 k. 473)

Celem uruchomienia kolejnej transzy kredytu pozwana M. K.przedstawiła bankowi umowę o roboty budowlane datowaną na 21 czerwca 2005 roku zawartą z przedsiębiorstwem prowadzonym przez pozwanego pod firmą A- (...) T. L., której przedmiotem miało być wykończenie budynku mieszkalnego położonego przy ulicy (...)w K., gmina D.do stanu zamkniętego za wynagrodzeniem w wysokości 61.500 zł netto. Wynagrodzenie z tytułu umowy bank w całości wypłacił powodowi przelewem na konto, z zaciągniętego przez pozwaną M. K.kredytu na zakup nieruchomości i wykończenie budynku

(dowód: umowa o roboty budowlane k. 85-87;

umowa kredytu budowlano-hipotecznego k. 129-130;

przesłuchanie powoda T. L.elektroniczny protokół rozprawy z 13 lutego 2014 roku 00:16:49 k. 492;

przesłuchanie pozwanej M. K. elektroniczny protokół rozprawy z 17 grudnia 2013 roku od 00:07:57 do 00:12:37 k. 473)

Środki na zakup nieruchomości położonej przy ulicy (...) w K., gmina D. oraz wykończenie budynku mieszkalnego w całości pochodziły z kredytu uzyskanego na podstawie zawartej przez pozwaną z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K., ze środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego będącego własnością pozwanej oraz środków uzyskanych przez pozwaną od ojca. Inwestycja realizowana była metodą gospodarczą. Inwestorem była pozwana. Powód, prowadząc działalność gospodarczą w branży budowlanej, posiadając dwudziestopięcioletnie doświadczenie w tym zakresie, prowadził budowę, kupując materiały, korzystając z wynajętych pracowników oraz specjalistów w poszczególnych dziedzinach, którzy wykonywali prace, z racji znajomości z powodem. Powód realizował prace pozostając w tym czasie w związku konkubenckim z pozwaną, wspólnie zamieszkując do 2008 roku. Powód nie finansował budowy.

(dowód: zeznania świadka T. J. elektroniczny protokół rozprawy z 18 maja 2014 roku 00:39:14 k. 260;

zeznania świadka K. J. elektroniczny protokół rozprawy z 18 maja 2014 roku od 00:49:59 do 00:54:35 k. 261;

zeznania świadka S. W. (2) elektroniczny protokół rozprawy z 13 grudnia 2012 roku od 00:07:40 do 00:22:00 k. 372;

częściowo zeznania świadka M. B. elektroniczny protokół rozprawy z 13 grudnia 2012 roku od 01:01:11 do 01:20:50 k. 373;

częściowo przesłuchanie powoda T. L.elektroniczny protokół rozprawy z 13 lutego 2014 roku 00:16:49 k. 492;

przesłuchanie pozwanej M. K. elektroniczny protokół rozprawy z 17 grudnia 2013 roku od 00:06:43 do 00:09:59 k. 473)

20 września 2009 roku M. K.złożyła w Prokuraturze Rejonowej w Oleśnicy zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa polegającego na złożeniu do akt sądowych księgi wieczystej numer (...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy Oleśnicy kopii sfałszowanego dokumentu w postaci aneksu do umowy faktycznie zawartej pomiędzy M. K.a T. L., którego to aneksu M. K.nie podpisywała.

Podpisy (...)w prawym dolnym rogu pod tekstem dokumentu zatytułowanego „ANEKS Nr. (...)do umowy z dnia 21 czerwca 2005 na podstawie § 10 w/w umowy.”, zawartej pomiędzy M. K., a firmą A- (...), mieszcząca się we W.przy ulicy (...). dotycząca zobowiązania wybudowania dla M. K.domu na działce nr (...)mieszczącej się w K., ul. (...)., dokument z odciskiem pieczątki w lewym górnym rogu: (...) T. L. (...)-(...) W., ul. (...), tel. (...), fax. (...), NIP (...), Regon (...)” datowany: „W.dnia 19-09-2005” nie został nakreślony przez M. K., ani też przez T. J..

Postanowieniem z 27 lutego 2012 roku umorzono dochodzenie w sprawie podrobienia podpisu M. K. na dokumencie aneksu do umowy wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

(dowód: zawiadomienie wraz z potwierdzeniem nadania k. 179-183;

opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań dokumentów k. 162-170 akt Ds. 2163/11

postanowienie o umorzeniu dochodzenia k. 172 akt Ds. 2163/11

przesłuchanie pozwanej M. K. elektroniczny protokół rozprawy z 17 grudnia 2013 roku od 00:09:59 do 00:10:59 k. 473)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy w II. Wydziale Karnym z 14 kwietnia 2010 roku T. L.został uznany za winnego popełnienia czynów opisanych w punkcie I., II., III., IV. i V. części wstępnej wyroku, stanowiących przestępstwa z art. 207 § 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. i art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k.; art. 207 § 1 k.k.; art. 200 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.; 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.; art. 190 § 1 k.k., za co Sąd wymierzył oskarżonemu kary trzech lat pozbawienia wolności, jednego roku pozbawienia wolności, dwóch lat pozbawienia wolności i dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności, które na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzając karę łączną czterech lat pozbawienia wolności.

Wyrokiem z 28 września 2010 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV. Wydziale Karnym utrzymał zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z 14 kwietnia 2010 roku sygn. akt II K 114/09 wraz z uzasadnieniem k. 152-178;

wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 28 września 2010 roku wraz z uzasadnieniem k. 139-151)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie przypomnieć należy, iż jakkolwiek podstawa faktyczna dochodzonego roszczenia ewoluowała, to ostatecznie powód w niniejszym postępowaniu, powołując się na łączącą strony umowę o roboty budowlane, a w istocie aneks numer (...) do tej umowy, domagał się zasądzenia kwoty 850.000 zł tytułem ustalonego w tej umowie [aneksie] wynagrodzenia. Wbrew jednak twierdzeniom powoda nie oznacza to, że podstawę prawną stanowi norma art. 471 k.c., stanowiąca o odpowiedzialności odszkodowawczej.

W tym miejscu należy zauważyć, iż jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z 27 września 2000 roku (sygn. akt V CKN 1099/00; SIP LEX numer 532132) powód winien wyraźnie sprecyzować żądanie nie tylko pod względem podmiotowym, ale także przedmiotowym. Powód wskazuje tym samym jakiego rozstrzygnięcia oczekuje, co jest równoznaczne z zakreśleniem granic rozpatrywania sprawy przez sąd. Powód zachowuje wprawdzie prawo modyfikowania swojego żądania, niemniej jednak, dopóki tego nie uczyni, sąd nie może wyrokować co do przedmiotu nie objętego żądaniem). Art. 321 § 1 k.p.c., określający granice wyrokowania, wskazuje, że nie można wyrokować co do rzeczy która nie była przedmiotem żądania, czyli zasądzić coś innego niż strona żądała. Żądanie powództwa określa więc nie tylko jego przedmiot, lecz również jego podstawa faktyczna. Zasądzenie sumy pieniężnej, która wprawdzie mieści się w granicach kwotowych powództwa lecz z innej postawy faktycznej, stanowi orzeczenie ponad żądanie ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2007 roku, sygn. akt I CSK 344/07, SIP LEX numer 388844 ).

Uwagi te uznać należy za konieczne, w świetle niejasnego stanowiska powoda, właśnie w zakresie podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia.

Jeżeli jednak ostatecznie powód upatrywał zasadności ochrony prawnej roszczenia o wynagrodzenie z tytułu łączącej strony umowy w postaci aneksu numer (...) z 19 września 2005 roku to treść tej umowy, w szczególności ważność oświadczeń woli stron podlegała ocenie Sądu, determinując zakres rozstrzygnięcia sprawy.

Jak wynika zatem z przeprowadzonego postępowania dowodowego, w szczególności w postaci dokumentu urzędowego w postaci akt Prokuratury Rejonowej w Oleśnicy (Ds. 2163/11), w szczególności zaś sporządzonej na zlecenie Prokuratury opinii wydanej na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań dokumentów oraz postanowienia z 27 lutego 2012 roku o umorzeniu dochodzenia, podpis na dokumencie aneksu nie został nakreślony przez pozwaną M. K.. Tym samym, co potwierdza wiarygodny w tym zakresie dowód z przesłuchania pozwanej, nie złożyła ona oświadczenia woli o tej treści, a to zawierającego zobowiązanie do zapłaty na rzecz powoda kwoty 850.000 zł.

Wbrew również twierdzeniom powoda, wiarygodność zawarcia takiego aneksu do umowy podważają zasady doświadczenia życiowego oraz chronologia zdarzeń w tej sprawie. Wysoce niewiarygodnym jest bowiem fakt, iż strony do umowy na kwotę 61.500 zł (netto) zawarły aneks na kwotę ponad jedenastokrotnie większą. W tym miejscu zauważyć także należy, iż równie niewiarygodne są twierdzenia powoda w zakresie okoliczności zawarcia samej umowy z 21 czerwca 2005 r. Jakkolwiek bowiem można się zgodzić z tezą, iż na początku budowy (tu wykończenia budynku ze stanu surowego otwartego) nie można dokładnie oszacować kosztów, chociażby z uwagi na złożoność procesu inwestycyjnego, to nie sposób, tym bardziej w sytuacji powoda posiadającego dwudziestopięcioletnie doświadczenie w branży budowlanej, niedoszacować inwestycji w takiej skali. Nadto sam powód twierdzi, iż zlecał sporządzenie kosztorysów, które opiewały na kwoty rzędu 900.000 zł.

Wracając jednak do istoty sprawy, wiarygodne w tym kontekście są twierdzenia pozwanej, że również sama umowa podstawowa z 21 czerwca 2005 roku dotknięta jest wadą nieważności, jako zawarta dla pozoru, jakkolwiek wobec jej faktycznego wykonania ma to mniej istotne znaczenie dla oceny zasadności roszczenia powoda.

Analizując zatem zebrany w sprawie materiał dowodowy, w istocie bezspornym jest fakt, że nieruchomość położona w K. przy ulicy (...), zakupiona została wyłącznie przez pozwaną, wyłącznie ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego. Jednocześnie, co wykazała pozwana, dołączoną umową kredytową, jak również umową sprzedaży własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu, posiadała ona środki przynajmniej w kwocie w 200.000 zł na prace wykończeniowe. Nadto jak wykazywała pozwana otrzymała środki pieniężne od ojca w kwocie 12.000 euro. Bezspornym dalej było, iż pozwana postrzegana była przez wszystkich jako inwestor na tej inwestycji, jak również zobowiązana do płatności. Potwierdzili to świadkowie powoda w osobach K. J., S. W. (2), czy M. B.. W tym miejscu wskazać należy, iż zeznania świadka T. J. pozostawały mało przydatne dla sprawy, zaś osobisty stosunek do stron, który przedstawiał świadek podczas zeznań, osłabiał znacząco jego wiarygodność. Również nie może budzić wątpliwości, iż skoro strony pozostawały we wspólnym pożyciu, zaś powód zawodowo zajmował się prowadzeniem działalności budowlanej, to na nim spoczął ciężar faktycznego nadzoru nad przebiegiem prac, koordynacją wynajmowanych pracowników oraz zakupem materiałów, zwłaszcza iż budowa prowadzona była systemem gospodarczym.

Zaznaczyć tutaj należy, iż jak wyjaśnił powód podczas swojego przesłuchania nie domaga się zapłaty za wykonaną pracę.

Także wiarygodne pozostają twierdzenia pozwanej, że w związku z prowadzoną przez powoda działalnością gospodarczą, to na jego firmę wystawiane były faktury ze względów podatkowych. Z tego też względu, strony zawarły pozorną umowę o prace budowlane z 21 czerwca 2005 roku, celem uzyskania środków z kredytu, co było warunkiem uruchomienia transzy. Jak przyznał przy tym powód, środki we wskazanej tam kwocie zostały mu zapłacone przez Bank przelewem w całości. Zaznaczyć przy tym należy, iż w przeciwieństwie do pozwanej, powód w żaden sposób nie wykazał, iż posiadał środki pieniężne na zakup materiałów, co miałby stanowić podstawę zawarcia aneksu. Posiadania środków nie potwierdził żaden ze świadków, co więcej, jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, powód miał posiłkować się pożyczkami i kredytami, jednakże ich wysokości i celu nie wykazał.

Reasumując, przede wszystkim podkreślić należy, że zobowiązanie, które miało stanowić podstawę ochrony prawnej o udzielenie, której powód wnosił, nie istnieje. Pozwanej bowiem taki stosunek zobowiązaniowy z powodem nie łączył. Dalej zauważyć należy, iż powód nie wykazał, by strony łączył inny stosunek prawny, który obligowałby pozwaną do spełnienia świadczenia na rzecz powoda w kwocie dochodzonej pozwem, tytułem podejmowanych na budowie na nieruchomości powódki czynności, zaś łączące w tym czasie relacje osobiste, z założenia wyłączają w tym zakresie odpłatność. Dodatkowo powód nie wykazał by przekazywał środki pieniężne na inwestycję. Nie świadczą zaś o tym wystawiane na jego rzecz faktury, które i tak nie zostały w przeważającej części zaliczone w poczet materiału dowodowego wobec ich zwrotu zarządzeniem Przewodniczącego z 31 grudnia 2012 roku, wobec niedołączenia ich odpisów. Jak zeznawali zaś wnioskowani przez powoda świadkowie, powód kupował materiały ale płacić za nie miał właściciel domu. Powód nawet nie wykazał by dysponował takimi środkami. Również dowodem zasadności, przynajmniej w części, dochodzonego roszczenia nie są faktury wystawiane przez powoda pozwanej, które jedynie stanowią dokument księgowy potwierdzający określone zdarzenie gospodarcze, jednakże go nie kreując. Powód zatem musiałby wykazać jaka była podstawa wystawienia takiej faktury, wraz z uzasadnieniem wysokości wykonanych prac i ich zakresu. Również w świetle powołanych norm prawnych powiedzieć należy, iż powód nie wykazał żadnej z przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, a to niewykonania, bądź nienależytego wykonania zobowiązania, wysokości powstałej z tego tytułu szkody, jak i łączącego je związku przyczynowego.

W świetle tych okoliczności powództwo jako nieuzasadnione i nieudowodnione podlegało oddaleniu, o czym orzeczono jak w punkcie I. sentencji wyroku

W punkcie II. sentencji wyroku Sąd, na zasadzie słuszności wyrażonej w art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążenia powoda obowiązkiem zwrotu pozwanej kosztów procesu. W ocenie Sądu po stronie powoda zachodziły szczególne okoliczności, o których mowa w treści powołanego przepisu, mające związek z trudną sytuacją materialną powoda.

Wobec rozstrzygnięcia z punktu II. sentencji wyroku oraz mając na względzie, iż pozwana korzystała w sprawie z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, Sąd w punkcie III. sentencji wyroku przyznał adwokatowi z powyższego tytułu kwotę 8.856 zł, na którą złożyła się kwota 7200 zł, wynikająca z § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 461), podwyższona o podatek VAT zgodnie z § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia.

Z uwagi na to, iż powód korzystał w sprawie ze zwolnienia od kosztów, a zarazem, ze względu na wynik sporu, brak było podstaw do obciążenia pozwanej brakującymi kosztami opłaty od pozwu, koszty te ponosi Skarb Państwa, stosownie do art. 113 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 98 k.p.c.