Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grażyna Kobus

Sędziowie: SO Barbara Nowicka

SO Jerzy Dydo

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa B. G.

przeciwko Skarbowi Państwa – (...)w K.

o zapłatę 5.000zł

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 21 października 2013r., sygn. akt I C 792/12

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 października 2013r. Sąd Rejonowy w Kłodzku oddalił powództwo B. G.przeciwko Skarbowi Państwa – (...)
w K.o zapłatę 5.000 zł.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne: powód pomiędzy 6 a 8 czerwca 2012r. przebywał w celi nr(...)Oddziału(...)
w K.wraz z K. F., M. Ż.i M. S..

Bezpośrednio po umieszczeniu go w celi powód zgłosił funkcjonariuszowi, że pozostali współosadzeni palą papierosy. P. F.przekazał tę informację wychowawcy, który stwierdził, że w celi przebywają niepalący. O stanowisku wychowawcy oddziału powiadomił powoda, jednocześnie wizytując celę.

Pytani o palenie papierosów współosadzeni powoda zaprzeczyli. P. F.podczas wizyty w pomieszczeniu celi nie stwierdził oznak palenia w postaci zapachu dymu tytoniowego lub obecności popielniczek.

Z jego wiedzy wynika, że osoby przebywające w celi z powodem są niepalące. Nikt poza powodem nie zgłaszał mu skarg związanych z paleniem papierosów. Współosadzeni z powodem w celi w toku postepowania wyjaśniającego w sprawie skargi powoda złożyli oświadczenia, że nie palą tytoniu. Pismem z dnia 25 czerwca 2012r. poinformowano powoda o uznaniu skargi za bezzasadną.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo wskazując, że brak jest dowodów potwierdzających, iż osoby osadzone z powodem rzeczywiście paliły papierosy w kontekście zaprzeczenia strony pozwanej oraz zaprezentowanych przez nią dowodów w postaci oświadczeń współosadzonych, zeznań funkcjonariusza P. F., któremu B. G.zgłaszał skargę i który wizytował osobiście celę w dniu zgłoszenia.

Zważywszy, że wedle powoda trzy osoby paliły papierosy w półgodzinnych odstępach czasu, nie sposób przyjąć, że obecny w celi P. F.nie spostrzegłby oznak palenia, w postaci choćby powonienia utrzymującego się długo i wyraźnie w przypadku tak intensywnego palenia w zamkniętym pomieszczeniu celi. Sąd nie oparł się w tym względzie na zeznaniach powoda i świadka M. C.z racji tego, że przebywali oni w przedmiotowej celi w różnych okresach i nie mogą przez to potwierdzić wzajemnie, że we wskazanym w pozwie okresie pozostali współosadzeni palili.

Powyższy wyrok zaskarżył powód wnosząc w istocie o jego zamianę przez zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa zadośćuczynienia w kwocie 5.000 zł.

Wyrokowi temu zarzucił celową manipulację przez Sąd materiałem dowodowym i celowe nieuwzględnienie wniosków i zeznań P. C., który potwierdził wersję powoda.

W uzasadnieniu podał, że Sąd nie uwzględnił jego wniosku o dołączenie do akt sprawy akt osadzonych F., Ż. i S., w których są informację o tym, że oni są osobami palącymi i otrzymali wnioski nagrodowe jak w pozwie. Świadek P. F. natomiast zeznał, że przy zgłoszeniu skargi nie wchodził i nie kontrolował celi.

Zgodnie z art. 24 kc to na sprawcy ciąży obowiązek wykazania, że jego działanie było zgodne z prawem.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację podzielił ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego jako uzasadnione zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz jego rozważania prawne i zważył co następuje :

Apelacja podlegała oddaleniu a jej zarzuty i wnioski w niczym nie zdołały podważyć słuszności zaskarżonego wyroku, stanowiąc jedynie nieusprawiedliwioną niczym polemikę z tym orzeczeniem, zmierzającą do przedstawienia korzystnego dla skarżącego przebiegu zdarzeń i ustaleń faktycznych.

Powód domagając się zasądzenia od strony pozwanej zadośćuczynienia, swoją krzywdę upatruje w niezgodnym z prawem jego zdaniem działaniu tejże, polegającym na umieszczeniu go w celi z osobami palącymi przez co zostało naruszone jego dobro osobiste w postaci zdrowia, gdyż został w ten sposób zmuszony do wdychania dymu tytoniowego, miał zawroty głowy i dyskomfort wywołany nieprzyjemnym zapachem.

Jednakże bezprawności zachowania strony pozwanej nie wykazał tj. nie udowodnił wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne, że został w dniach 6 - 8 czerwca 2012r. osadzony z więźniami palącymi papierosy.

Powód w istocie kwestionował ocenę zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego przeprowadzoną przez Sąd Rejonowy.

Jednakże dokonana przez ten Sąd ocena wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów odpowiada kryteriom z art. 233 § 1 kpc i nie jest dowolna oraz znajduje uzasadnienie w materiale sprawy.

Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to taka ocena nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów określonych w art. 233 § 1 kpc i musi się ostać, chociażby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dawały się wysunąć wnioski odmienne. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego myślenia lub doświadczenia życiowego, natomiast przekonanie strony o innej niż przyjął sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu, nie jest wystarczające dla podważenia tej oceny.

Takiej niewadliwej, wszechstronnej oceny dowodów wskazanych przez strony dokonał Sąd I instancji, a apelacja skutecznie jej nie podważyła. W szczególności Sąd prawidłowo ocenił zeznania świadka P. F., który w dniu zgłoszenia przez powoda faktu palenia tytoniu przez współosadzonych kontrolował celę. Świadek ten zeznał, że po otrzymaniu informacji od powoda przekazał ją wychowawcy, a ten powiedział mu, że cela nr (...) jest cela dla niepalących. Po powrocie od wychowawcy wszedł do celi by przekazać odpowiedź powodowi i samemu sprawdzić czy w celi palono papierosy. Nie wyczuł wówczas woni papierosów, nie widział popielniczek a osadzeni w celi z powodem więźniowie zaprzeczyli by palili papierosy.

Z kolei świadek M. C., który był czasowo pod koniec czerwca 2012r. osadzony w celi nr (...) i zeznał, że przebywający tam również więźniowie o imionach M., M.i K.palili nie jest wiarygodnym świadkiem, który może potwierdzić, że współosadzeni z powodem w dniach 6 - 8 czerwca 2012r. palili papierosy, skoro w tych dniach nie przebywał on razem z powodem w jednej celi.

Przepis art. 448 kc przewiduje możliwość przyznania zadośćuczynienia w razie naruszenia dóbr osobistych. Zatem jeśli powód nie wykazał by jego dobro osobiste w postaci zdrowia zostało naruszone w ciągu trzech dni pobytu w celi nr (...) to roszczenie zgłoszone w przedmiotowej sprawie nie zasługuje na uwzględnienie.

Z powyższych przyczyn Sąd Okręgowy oddalił apelację stosownie do art. 385 kpc.