Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Małgorzata Wąchała

po rozpoznaniu w dniu 18.03.2014 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B. (1)

przeciwko D. R.

o ochronę dóbr osobistych

I. umarza postępowanie w sprawie w zakresie żądania odszkodowania w kwocie 4 500 zł;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. nie obciąża powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego;

IV. obciąża Skarb Państwa niepokrytymi kosztami sądowymi.

UZASADNIENIE

Powód J. B. (1) wniósł o zobowiązanie pozwanego D. R. do opublikowania przeprosin na łamach Kuriera (...) oraz zapłaty 4 500 zł za napisanie w dniu 18.05.2010 r. oszczerczego pisma do burmistrza m. W..

Powód wskazał, że w wyniku tego pisma on i jego matka otrzymali wypowiedzenie umowy najmu mieszkania komunalnego, groziła im eksmisja, a ponadto powodowi Sąd Okręgowy cofnął przerwę w odbywaniu kary pozbawienia wolności, albowiem na podstawie pisma pozwanego policja i sąd uznali powoda za wandala niszczącego mienie wspólnoty. Gdyby nie fałszywe, pozbawione dowodów pismo pozwanego, powód nie spędziłby 4 m-cy w zakładzie karnym. Pobyt w ZK pozbawił powoda możliwości zarobkowania.

Powód podkreślił, że nie zniszczył, jako to podał pozwany w piśmie do Burmistrza, ani drzwi wejściowych ani dachówek, nie zajmuje bez zgody części korytarza, a korytarz przy mieszkaniu posiada od 6 lat.

Na rozprawie w dniu 18.10.2013 r. pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego.

Na rozprawie w dniu 17.01.2014 r. powód podniósł, że pozwany oczernił go w oczach burmistrza i w związku z tym powód dochodzi ochrony dobrego imienia.

Na rozprawie w dniu 18.03.2014 r. powód cofnął pozew w zakresie żądania zapłaty 4 500 zł na swoją rzecz. Wniósł o zobowiązanie pozwanego do zapłaty 600 zł na rzecz Towarzystwa (...) oraz przeprosin na łamach Kuriera (...) o treści: „D. R. przeprasza sąsiada J. B. (1) za treść pisma wystosowanego do Burmistrza Miasta W. w dniu 18.05.2012 r.”.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

Powód J. B. (1) zamieszkuje w W. przy Al. (...). Lokal ten należy do zasobów mieszkaniowych Miasta W.. Najemcą lokalu jest matka powoda J. B. (2).

W budynku przy Al. (...) znajdują się cztery lokale. Jeden z nich – nr (...) – został wyodrębniony i stanowi własność D. R. i U. R. z udziałem w częściach wspólnych wynoszącym 30 %.

Najemcą lokalu komunalnego nr (...) jest J. Ł..

/ okoliczności niesporne /

Matka powoda od ok. 15-17 lat zamieszkuje u swojej córki K. D..

/ dowód: wywiady środowiskowe w aktach sprawy V Kow 899/12; zeznania świadka J.

Ł. – k. 58-60; zeznania pozwanego D. R. – k. 86-87 /

W lutym 2006 r. powód stwierdził, że zamarzła część rury odprowadzącej wodę ze zlewów w pionie wychodzącym z jego mieszkania oraz z mieszkania powyżej zajmowanego przez J. Ł., wskutek czego woda zalegała w jego zlewie. Powód poinformował o tym sąsiadkę. Ponieważ sąsiedzi nadal korzystali ze zlewu, powód zablokował odpływ wody ze zlewu sąsiadów.

Po usunięciu zawarii przez pracowników administracji następnego dnia, powód udrożnił odpływ z mieszkania sąsiadki.

Pismem z dnia 21.02.2006 r. ZGM w W. poinformował powoda, że zachowanie polegające na celowym blokowaniu odpływu kanalizacji jest rażącym łamaniem zasad porządku domowego.

/ dowód: pismo z dnia 21.02.2006 r. – k. 41; pismo z dnia 24.02.2006 r. – k. 42; zeznania świadka

J. Ł.; zeznania powoda J. B. (1) – k. 86-87 /

Drzwi wejściowe do budynku zostały wymienione na nowe. Pracownik, który wstawiał nowe drzwi, poinformował, że trzeba poczekać dobę na umocowanie.

/ dowód: zeznania świadka U. R. – k. 59-60 /

Powód uważał, że dzieci J. Ł. nie zamykają drzwi. Zdjął je i oparł o ścianę budynku.

/ dowód: zeznania powoda J. B. (1) /

Po zamontowaniu drzwi nie domykały się i taka sytuacja nadal się utrzymuje.

/ dowód: zeznania świadków: J. Ł., U. R.; zeznania pozwanego

D. R. /

Pismem z dnia 28.01.2008 r. Urząd Miasta i Gminy w W. poinformował powoda, że

zachowanie polegające na dewastowaniu drzwi wejściowych do budynku jest celowym łamaniem zasad porządku domowego.

/ dowód: pismo z dnia 28.01.2008 r. – k. 44 /

Wspólnota mieszkaniowa przeprowadziła w 2008 r. remont dachu budynku. Koszt remontu wyniósł 45 000 zł. Zgromadzenie środków na ten cel wymagało zaciągnięcie kredytu bankowego. D. R. przekonał do tego Gminę.

/ dowód: zeznania świadka U. R.; zeznania pozwanego D. R. /

Po remoncie dachu powód zamontował antenę telewizyjną w ten sposób, że przewiercił jedną z dachówek w celu umocowania masztu. Porozcinał folię izolacyjną.

Pracownik firmy remontowej, który oglądał dach, stwierdził uszkodzenie jednej dachówki oraz gąsiora.

/ dowód: zdjęcie – k. 73; zeznania świadka J. Ł.; zeznania pozwanego D.

R. /

Powód wykonał docieplenie mieszkania w ten sposób, że na klatce schodowej ułożył na ścianie styropian o grubości 5 cm. Styropian się kruszy.

Powód nie uzyskał zgody wspólnoty mieszkaniowej ani wynajmującego na zajęcie części nieruchomości wspólnej.

/ dowód: zdjęcia – k. 65; zeznania świadków: J. Ł., U. R.; zeznania

pozwanego D. R. /

Powód często chodzi na strych, gdzie przechowuje różne przedmioty. Sąsiedzi zwracali się do niego o uprzątnięcie strychu. Powód widywany był również, jak wchodził na dach i poprawiał słup anteny.

Okno wyłazowe uległo uszkodzeniu, szyba jest popękana.

/ dowód: zeznania świadka J. Ł.; zeznania pozwanego D. R. /

Na podwórku stoją 3 wraki samochodów należące do powoda.

/ dowód: zdjęcia – k. 69; zeznania świadków: J. Ł., U. R.; zeznania

pozwanego D. R. /

Pismem z dnia 18.05.2012 r. U. R., D. R. i J. Ł. zwrócili się do Burmistrza Miasta i Gminy w W. o zajęcie stanowiska na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów w kwestii uciążliwego sąsiada pana J. B. (1), zam. w W., Al. (...).

Podali, że ww osoba zamieszkuje od kilkunastu lat samodzielnie w tym lokalu, nie wiedzą, czy posiada do niego tytuł prawny, gdyż głównym najemcą jest J. B. (2), która od co najmniej 15 lat zamieszkuje u córki K. D. w W. przy ul. (...).

Podali, że J. B. (1) wykracza uporczywie przeciwko porządkowi domowemu, jest uciążliwym sąsiadem, niszczy mienie wspólnoty, zagraca strych, z podwórka robi złomowisko samochodowe. Pozawieszał kable z prądem nad podwórkiem, bez zgody zajął część korytarza powiększając mieszkanie, nowo wstawione drzwi wejściowe do klatki schodowej uszkodził i nie zamykają się, po złości zatkał rurę kanalizacyjną sąsiadki nad nim mieszkającej, niszczy roślinność podlewając jakimiś chemikaliami, itp. Ignoruje nakazy urzędowe. W kwietniu 2011 r. dokonał uszkodzenia poszycia dachowego, uszkodzenia dachówek, rozbicia okna dachowego. Poprzyklejał styropian na części budynku i klatki schodowej, nie wykonał nakazu Urzędu Miasta i Gminy przywrócenia do stanu poprzedniego do 29.02.2008 r.

Pismo zostało przesłane do wiadomości (...) sp. z o.o. w B. oraz do Dzielnicowego KPP w W..

Autorzy pisma podjęli wspólnie decyzję o jego wystosowaniu. Ich zamiarem było spowodowanie, aby powód zaprzestał działań polegających na ingerowaniu w nieruchomość wspólną, zakłócaniu porządku domowego, także poprzez wywołanie u niego poczucia, iż może nastąpić opuszczenie mieszkania.

/ dowód: pismo z dnia 18.05.2012 r. – k. 2; zeznania świadków: J. Ł. – k. 58-60,

U. R. – k. 59-60; zeznania pozwanego D. R. /

Autorzy pisma nie otrzymali od burmistrza odpowiedzi na pismo z dnia 18.05.2012 r.

/ dowód: zeznania świadków: J. Ł., U. R.; zeznania pozwanego

D. R. /

Pismem z dnia 26.07.2012 r. Burmistrz Miasta i Gminy W. powołując się na art. 11 ust. 3 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów wypowiedział J. B. (2) umowę najmu lokalu mieszkalnego przy Al. (...) w W., wskazując, iż przyczyną wypowiedzenia jest niezamieszkiwanie najemcy w lokalu przez okres dłuższy niż 12 miesięcy.

/ dowód: wypowiedzenie umowy najmu lokalu mieszkalnego z dnia 26.07.2012 r. – k. 3 /

Postanowieniem z dnia 22.02.2012 r., V Kow 13/12/pr, oraz z dnia 10.08.2012 r., V Kow

711/12/pr, Sąd Okręgowy we Wrocławiu udzielił J. B. (1) przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem SR w Wołowie z dnia 14.04.2009 r., II K 252/09, za czyn z art. 244 kk – 1 rok, oraz wyrokiem SR w Trzebnicy z dnia 27.07.2009 r., VI K 560/08, z art. 244 kk – 6 m-cy.

Sąd Okręgowy uznał, iż konieczne jest udzielanie przez skazanego pomocy i opieki matce J. B. (2).

Postanowieniem z dnia 05.10.2012 r., V Kow 899/12/pr, Sąd Okręgowy we Wrocławiu odwołał skazanemu J. B. (1) przerwę w wykonaniu kary pozbawienia wolności udzieloną postanowieniem z dnia 10.08.2012 r., V Kow 711/12.

Sąd wskazał, że, jak wynika z wywiadu środowiskowego z dnia 27.08.2012 r., w okresie przerwy skazany przejawia negatywne zachowania, nie przestrzega zasad współżycia społeczego i sąsiedzkiego. Nie opiekuje się matką, nie odwiedza jej, a wcześniej przyjeżdżał do niej tylko po pieniądze. Mieszka sam i uporczywie oraz rażąco wykracza przeciwko porządkowi domowemu, jest uciążliwym sąsiadem, niszczy mienie wspólnoty i nie stosuje się do nakazów i zakazów urzędowych. Matka skazanego pozostaje pod właściwą opieką córki i wnuczki oraz ich małżonków.

Wywiad środowiskowy dnia 21.08.2012 r. sporządził sierż. sztab. P. Ł. z Wydziału Prewencji KPP w W.. Przywołał w nim pismo z dnia 18.05.2012 r. skierowanie do Burmistrza dotyczące zachowania J. B. (1).

Wywiad środowiskowy zawodowego kuratora sądowego z dnia 03.10.2012 r. zawierał wnioski dla skazanego korzystne.

Postanowieniem z dnia 19.11.2012 r., II AKzw 1601/12, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu utrzymał w mocy zaskarżone przez skazanego postanowienie SO z dnia 05.10.2012 r.

/ dowód: postanowienie z dnia 22.02.2012 r. – k. 22 akt sprawy V Kow 899/12,; postanowienie z

dnia 10.08.2012 r. – k. 47 akt sprawy V Kow 899/12; postanowienie z dnia 05.10.2012 r.

– k. 17, k. 69 akt sprawy V Kow 899/12; wywiady środowiskowe w aktach sprawy V Kow

899/12; postanowienie SA z dnia 19.11.2012 r. – k. 99 akt sprawy V Kow 899/12 /

Powód zapoznał się z treścią pisma z dnia 18.05.2012 r. w prokuraturze w lecie 2013 r.

Uznał, że zawiera ono treść nieprawdziwą i oszczerczą.

/ dowód: zeznania powoda J. B. (1) /

W mieszkaniu J. Ł. pojawiał się dym z przewodu wentylacyjnego. Kominiarz stwierdził, że przeszkodę stanowi metalowy element wieńczący przewód kominowy, który usunął. Element ten został założony przez J. B. (1).

Jesienią 2013 r. u J. Ł. miała miejsce kontrola z urzędu miasta, albowiem J. B. (1) złożył zawiadomienie, że przerobiła ona ogrzewanie, kominy.

/ dowód: zeznania świadka J. Ł. /

Matka powoda J. B. (2) wystąpiła do miasta W. o wykupienie lokalu. Na poczet ceny zakupu wpłaciła:

- w dniu 20.03.2013 r. – 600 zł,

- w dniu 29.10.2013 r. – 4 136, 80 zł.

/ dowód: potwierdzenia wpłaty – k. 91; zeznania powoda J. B. (1) /

Powód był zatrudniony jako dozorca-konserwator, pracownik produkcji, wypalacz wyrobów ceramicznych. Od dnia 01.08.2012 r. do 15.11.2012 r. był zarejestrowany w PUP w W. jako bezrobotny. Nie ma prawa do zasiłku, utrzymuje się z prac dorywczych, dochód wynosi kilkaset złotych.

/ dowód: świadectwa pracy – k. 45-47; zaświadczenie – k. 48; karta zasiłków – k. 49; skierowanie

do pracy – k. 50; zeznania świadka J. Ł.; zeznania powoda J.

B. /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód J. B. (1) wystąpił o udzielenie mu ochrony dóbr osobistych naruszonych pismem skierowanym przez pozwanego D. R. do Burmistrza Miasta i Gminy W. dnia 18.05.2012 r.

Powód zmodyfikował ostatecznie żądanie pozwu, domagając się oprócz opublikowania przeprosin także zobowiązania pozwanego do świadczenia na cel społeczny.

Powód powołał jako podstawę swojego żądania art. 24 kc.

Według art. 24 § 1 kc ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne, a w razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie; na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Zgodnie zaś z art. 448 § 1 kc w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Powód podniósł, że kwestionowane przez niego pismo zawierało treść oszczerczą i naruszało jego dobre imię.

Naruszenie dobra osobistego w postaci dobrego imienia, czyli pozytywnego postrzegania człowieka przez inne osoby, inaczej mówiąc opinii w środowisku zawodowym, społecznym, lokalnym, może wyrażać się przekazywaniem innym osobom informacji podważających pozytywny wymiar takiego odbioru.

Przypisywanie innej osobie postępowania polegającego na niszczeniu mienia, w szczególności mienia należącego do innych podmiotów, na podejmowaniu działań uporczywych, złośliwych, ukierunkowanych na szkodzenie innym osobom, może stanowić naruszenie dobra osobistego w postaci dobrego imienia, gdyż przedstawia tę osobę w negatywnym świetle. Naruszenie będzie jednakże wykluczone, jeżeli podawane informacje mają charakter informacji o faktach rzeczywiście zaistniałych, czyli prawdziwych, a także, jeżeli zachowanie przypisywane sprawcy naruszenia dóbr osobistych nie jest bezprawne.

W sprawie o ochronę dóbr osobistych powód dochodzący roszczeń z art. 24 § 1 kc zobowiązany jest wykazać, że dobra te zostały naruszone działaniami pozwanego, natomiast pozwany – wykazać, że naruszenie dóbr osobistych nie było bezprawne, tzn. nastąpiło w wykonaniu ustawowego uprawnienia.

Art. 24 § 1 kc konstruuje zatem ochronę naruszonych dóbr osobistych opartą o domniemanie bezprawności. Bezprawność jest kategorią obiektywną i polega na sprzeczności z prawem lub z zasadami współżycia społecznego. Za bezprawne uważa się każde działanie naruszające dobra osobiste, o ile nie zachodzi żadna ze szczególnych okoliczności usprawiedliwiających tego typu działanie. Okoliczności takie obejmują działanie w ramach porządku prawnego, wykonywanie prawa podmiotowego, zgodę pokrzywdzonego oraz działanie w obronie uzasadnionego interesu (wyrok SN z dnia 19.10.1989 r., II CR 419/98, OSP 1990/11-12/137). Ciężar wykazania, że zachodzą okoliczności pozwalające na obalenie domniemania bezprawności naruszenia dóbr osobistych spoczywa na pozwanym naruszycielu. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 03.01.2003 r., I CKN 1391/00, działanie w ramach porządku prawnego, podjęte w obronie uzasadnionego interesu społecznego, stanowi okoliczność wyłączającą bezprawność działania naruszyciela.

Pozwany jest właścicielem wyodrębnionego lokalu mieszkalnego i współwłaścicielem nieruchomości wspólnej, tj. budynku i gruntu. Z tego tytułu jest zobowiązany do utrzymania nieruchomości w należytym stanie, ale także uprawniony do korzystania z niej oraz do podejmowania czynności, które umożliwiają lub zapewniają utrzymanie nieruchomości i korzystanie z niej zgodnie z przeznaczeniem.

Powód zajmuje lokal mieszkalny nr (...), który jest lokalem komunalnym, wynajętym jego matce J. B. (2). Tym samym swój tytuł prawny do zajmowania lokalu wywodzi od najemczyni na zasadzie umowy użyczenia. Właścicielem lokalu nr (...) jest Miasto W. reprezentowane przez Burmistrza.

Pismo datowane na 18.05.2012 r. zostało przez pozwanego, jego żonę oraz najemczynię innego lokalu wystosowane do Burmistrza Miasta W., czyli dysponenta lokalu zajmowanego przez powoda. W piśmie tym pozwany zwrócił uwagę tego organu na działania powoda ingerujące w elementy nieruchomości wspólnej – budynku oraz gruntu pod tym budynkiem. Pozwany wskazał na spowodowanie przez powoda uszkodzeń dachu, instalacji kanalizacyjnej, drzwi wejściowych, zajęcie części nieruchomości wspólnej w postaci zabudowania korytarza okładziną ze styropianu. Wszystkie te informacje dotyczące zachowania powoda dają się zweryfikować w kategoriach prawdy i fałszu, co więcej, jak wynika z zeznań świadków J. Ł. i U. R., polegają na prawdzie.

Powód prowadził na terenie budynku roboty lub inne czynności ingerujące w elementy tego budynku, czyli części wspólne nieruchomości. Zamontował okładzinę styropianową, chcąc ocieplić zajmowany lokal. Jednakże na wykonanie tych prac powinien był uzyskać zgodę członków wspólnoty mieszkaniowej, tj. pozwanego oraz Miasta W.. Taka zgoda nie została wydana, co więcej powód o nią nie wystąpił. Dokonał tym samym samowolnie zajęcia części wspólnych nieruchomości. To samo dotyczy prac, jakie wykonał na dachu budynku. Powód zainstalował tam maszt antentowy i w tym celu rozciął folię izolacyjną oraz przewiercił dachówkę. Użycie w piśmie z dnia 18.05.2012 r. sformułowania o uszkodzeniu dachówki było zatem usprawiedliwione, a kwestia, czy była to jedna dachówka czy dwie, pozbawiona jest większego znaczenia. Mocowanie jakichkolwiek przedmiotów na dachu budynku, wykonywanie otworów w warstwach poszycia dachowego, jest uszkodzeniem tego poszycia. Przesłuchani świadkowie podali także okoliczności, w jakich doszło do uszkodzenia drzwi wejściowych, czemu powód w istocie nie zaprzeczył, a nawet wręcz potwierdził, iż zdjął drzwi z zawiasów i je odstawił. Jeżeli nawet drzwi nie funkcjonowały należycie, to powód powinien był to zgłosić administratorowi nieruchomości. Świadek U. R. podała, że pracownik montujący drzwi informował, że nie należy ich poruszać przez dobę, do czego powód się nie zastosował. Jeżeli zaś powód uważał, że ktoś z mieszkańców budynku nie domyka drzwi, to powinien był z nim spokojenie porozmawiać i zwrócić uwagę, a nie zdejmować drzwi. To samo dotyczy kwestii zatoru w rurze odpływowej. Jeżeli powód takie zdarzenie zauważył, również powinien na to spokojnie zwrócić uwagę i poczekać na usunięcie awarii. Odcinanie instalacji doprowadzających lub odprowadzających z lokalu mieszkalnego jest działaniem niezgodnym z prawem. Powód nie udowodnił, aby awaria powodowała zagrożenie dla jego mienia, co uzasadniałoby jego samowolne działania.

Pismo wskazuje zatem na naruszanie przez powoda porządku domowego oraz ingerowanie w nieruchomość wspólną. Część z informacji w nim podanych potwiedziły w istocie zdjęcia złożone przez samego powoda.

Działania podejmowane przez jednego z właścicieli lokali polegające na zwróceniu drugiemu właścicielowi uwagi na zachowanie lokatorów należącego do niego lokalu nie może zostać uznane za bezprawne. Stanowi bowiem przejaw realizacji uprawnień i obowiązków właściciela związanych ze współkorzystaniem z nieruchomości i zachowaniem jej w należytym stanie.

Zgodnie z art. 6b ust. 1 ustawy z dnia 23.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów najemca jest obowiązany utrzymywać lokal oraz pomieszczenia, do używania których jest uprawniony, we właściwym stanie technicznym i higieniczno-sanitarnym określonym odrębnymi przepisami oraz przestrzegać porządku domowego; najemca jest także obowiązany dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego użytku, jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia zsypów, inne pomieszczenia gospodarcze oraz otoczenie budynku. Obowiązki te spoczywają także na osobach współzamieszkujących z najemcą lokalu czy korzystających z lokalu na podstawie porozumienia z najemcą.

Powód winien zatem przestrzegać porządku domowego oraz korzystać z lokalu i nieruchomości wspólnej zgodnie z przeznaczeniem i dbać o ich utrzymanie. Jeżeli narusza wskazane reguły postępowania, musi liczyć się z ingerencją dysponenta lokalu, czyli Burmistrza W..

Skierowanie do tego organu przez innych mieszkańców budynku informacji o działaniach podejmowanych przez powoda w celu spowodowania przywrócenia stanu zgodnego z prawem i zaniechania dalszych naruszeń nieruchomości wspólnej nie może zostać zatem uznane za bezprawne naruszenie dóbr osobistych powoda. Pismo z dnia 18.05.2012 r. nie ma zatem, jak to odbiera powód, charakteru oszczerczego.

Powód przypisał temu pismu nadmierne znaczenie dla podjęcia przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu decyzji o odwołaniu udzielonej powodowi przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności. Przede wszystkim bowiem podstawą do podjęcia tej decyzji było ustanie przyczyny udzielenia przerwy, czyli konieczności wykonywania pomocy i opieki nad matką powoda. Sąd uznał, że wystarczającą opiekę zapewnią jej pozostali członkowie rodziny. Natomiast naruszanie przez powoda porządku prawnego związane z zamieszkiwaniem w budynku przy Al. (...) miało jedynie charakter dodatkowej okoliczności branej przez sąd pod uwagę. Powód zaskarżył zresztą postanowienie do sądu wyższej instancji.

Sąd doszedł do przekonania, iż działanie podjęte przez pozwanego w postaci skierowania pisma z dnia 18.05.2012 r. do Burmistrza W. było usprawiedliwione dbałością o nieruchomość wspólną, a nie powodowane chęcią zaszkodzenia powodowi, wobec czego nie stanowi bezprawnego naruszenia dóbr osobistych powoda. To zaś prowadzi do wniosku o bezzasadności zgłoszonego przez powoda roszczenia o zobowiązanie pozwanego do przeproszenia powoda oraz o zasądzenie świadczenia na cel społeczny.

Ponadto powód zażądał udzielenia mu ochrony dóbr osobistych w sposób nieadekwatny do przypisywanego pozwanemu naruszenia. Nie znajduje dostatecznego uzasadnienia domaganie się przez powoda nakazania pozwanemu opublikowania przeprosin w gazecie (...). Zgłoszone przez powoda żądanie nie przystaje do okoliczności naruszenia, proponowany przezeń sposób złożenia oświadczenia nie jest tym samym odpowiedni w rozumieniu art. 24 § 1 kc. Odpowiednia forma i treść oświadczenia powinna bowiem spełniać racjonalne kryterium celowości (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.08.2011 r., IV CSK 587/10). Samo ustalenie, że doszło do naruszenia dóbr osobistych nie oznacza, że w każdym wypadku sankcją będzie nakazanie sprawcy naruszenia złożenia oświadczenia o przeproszeniu pokrzywdzonego, a w szczególności opublikowania tego oświadczenia w prasie. Powód mógłby ewentualnie żądać złożenia i doręczenia mu oświadczenia pozwanego na piśmie oraz skierowania takiego oświadczenia do Burmistrza, czyli adresata pisma z dnia 18.05.2012 r., ewentualnie do innych osób, do których zostało wcześniej skierowane pismo. Takiego żądania jednakże nie zgłosił, a sąd nie jest władny oznaczyć innego sposobu złożenia oświadczenia, niż wskazany w pozwie, gdyż oznaczałoby to orzekanie o żądaniu niezgłoszonym, czyli wyjście poza granice roszczenia (art. 321 § 1 kpc).

Ponieważ powód cofnął skutecznie pozew o zapłatę 4 500 zł, postępowanie w tej części podlega umorzeniu zgodnie z art. 355 § 1 kpc.

W pozostałym zakresie powództwo jako nieusprawiedliwione podlegało oddaleniu.

Sąd uznał, że zachodzą szczególne okoliczności w rozumieniu art. 102 kpc uzasadniające odstąpienie od obciążenia powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego. Powód jest osobą bezrobotną, utrzymuje się z prac dorywczych, co nie było sporne, a nawet zostało przyznane przez pozwanego. Ponadto aktywny udział pełnomocnika pozwanego w procesie ograniczył się do udziału w rozprawie i złożenie jednego pisma procesowego zawierającego wyłącznie wnioski dowodowe. Pełnomocnik pozwanego ani nie złożył odpowiedzi na pozew ani nie odpowiadał na pisma powoda, wobec czego nakład pracy nie był poważny. To

wszystko uzasadnia nieobciążanie powoda kosztami procesu na rzecz pozwanego.

Ponieważ powód został zwolniony od kosztów sądowych, nieopłacone koszty obejmujące opłatę od pozwu oraz należności świadków obciążają Skarb Państwa.

Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.