Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLIEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny:

w składzie:

Przewodniczący : SSR Adam Mitkiewicz

Protokolant: Dominika Smolska

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

z powództwa J. J.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...)w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...)w W.na rzecz powoda J. J.kwotę (...),89 (tysiąc trzysta sześćdziesiąt osiem 89/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 października 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  Zasądza od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...)w W.na rzecz powoda J. J.kwotę (...),00 (dwa tysiące dziewięćset czterdzieści osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 257/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18.10.2013 r. powód J. J.wniósł przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...)w W.o zapłatę kwoty 10.605, 30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 1.08.2010 r. zawarł z pozwanym umowę, której przedmiot stanowiła konserwacja urządzeń i instalacji wspólnej budynku przy ul. (...) w W.. W związku z przeprowadzeniem ww. prac wystawił pozwanemu faktury VAT, które nie zostały przez niego opłacone. Na dochodzoną przez powoda kwotę składa się: suma wynikająca z nieopłaconych faktur, a także skapitalizowane na dzień 15.10.2013 r. odsetki ustawowe (pozew – k. 1-3).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28.11.2013 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nakazał pozwanemu, aby w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłacił na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z ustawowymi odsetkami, a także kwotę 2.400 zł tytułem kosztów procesu, bądź aby w tym terminie wniósł do Sądu sprzeciw (sprzeciw – k. 19).

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 21.10.2013 r. zapłacił na rzecz powoda kwoty wynikające z wystawionych faktur VAT. Pozwany zakwestionował przy tym wysokość dochodzonych przez powoda skapitalizowanych odsetek wskazując, że wynagrodzenie przysługujące powodowi miało być płatne w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury przez pozwanego (sprzeciw – k. 22-26).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1.08.2010 r. pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową (...) (...)w W., a (...) J. J. Usługi (...)w M.zawarta została umowa, na podstawie której zamawiający zlecił, a wykonawca przyjął do prowadzenia konserwację urządzeń i instalacji wspólnej części budynku, położonego przy ul. (...)w W.(§ 1 umowy). Cenę za realizację przedmiotowej umowy określono na kwotę 2.270, 00 zł miesięcznie netto (§ 6 ust. 1). W § 9 ust. 1 strony ustaliły, że wynagrodzenie wykonawcy płatne będzie raz w miesiącu w terminie 14 dni od otrzymania faktury przez zamawiającego (umowa – k. 7-9).

W związku z przeprowadzeniem prac (...) J. J. w dniu 30.05.2012 r. wystawił zamawiającemu fakturę nr (...) na kwotę 3.997, 50 zł (k. 12), zaś w dniu 24.09.2012 r. fakturę nr (...) na kwotę 5.219, 97 zł (k. 13). Faktury te zostały przez zamawiającego odebrane w dniach 11.06.2012 r. oraz 25.09.2012 r. (bezsporne).

Wobec nieuregulowania ww. faktur przez zamawiającego w dniu 17.09.2013 r. J. J.wezwał Wspólnotą Mieszkaniową (...) (...)w W.do zapłaty kwoty 10.513, 38 zł. Wskazał przy tym, że na przedmiotową kwotę składają się kwoty wynikające z wystawionych faktur oraz odsetki ustawowe, w kwotach – 656, 36 zł z tytułu faktury z dnia 24.09.2012 r. oraz 639, 55 zł z tytułu faktury z dnia 30.05.2012 r. (wezwanie do zapłaty – k. 14-15)

W dniu 21.10.2013 r. Wspólnota Mieszkaniowa (...) (...)w W.uiściła na rzecz (...) J. J.w W.kwoty główne wynikające z faktur VAT (...)(k. 41).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy i wskazanych wyżej dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu i nie była w toku postępowania kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Sąd oddalił wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka oraz stron postępowania. W ocenie Sądu wnioski te zmierzałyby bowiem jedynie do przedłużenia niniejszego postępowania. Okoliczność opłacenia wystawionych faktur przez pozwanego nie była w toku postępowania kwestionowana. Okolicznością sporną nie pozostawało również zawarcie przez strony umowy z dnia 1.08.2010 r. oraz nieuiszczenie zapłaty z tytułu wykonanych prac w wyznaczonym w tej umowie terminie. Sąd zważył nadto, że zbędnym było dopuszczanie dowodu z zeznań świadka oraz pozwanego na okoliczność jakości wykonania, zakresu i zlecenia wykonanych prac i współpracy z powodem. Okoliczności te nie miały bowiem znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy zwłaszcza, że w toku postępowania pozwany uiścił na rzecz powoda kwotę główną wynikającą z wystawionych faktur VAT.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.,

W toku postępowania powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty wynikającej z wystawionych przez niego faktur VAT w związku z zawartą w dniu 1.08.2010 r. umową, której przedmiotem była konserwacja urządzeń i instalacji wspólnej części budynku położonego przy ul. (...) w W.. Pomiędzy stronami nie pozostawała przy tym sporna okoliczność zawarcia przedmiotowej umowy jak i nieuiszczenia należności z tytułu faktur VAT w przewidzianym ku temu terminie. Pozwany podnosił jednak, że strona powodowa błędnie skapitalizowała odsetki ustawowe – pozwany miał bowiem 14 dni na dokonanie zapłaty od dnia otrzymania faktury. Pozwany wskazywał również, że prace wykonywane przez powoda wielokrotnie jakościowo odbiegały od standardów, przy czym pozwany nie miał możliwości ich kontrolowania z uwagi na nieposiadanie wiedzy na temat zakresu przeprowadzanych prac oraz zasadności ich przeprowadzenia.

W ocenie Sądu powyższe twierdzenia pozwanego nie zasługiwały na uwzględnienie. W pierwszej kolejności wskazać należało, że z umowy zawartej pomiędzy stronami w dniu 1.08.2012 r. jednoznacznie wynikało, iż pozwany miał obowiązek uiszczenia kwot wynikających z wystawionych w związku z zawartą umową faktur w terminie 14 dni od ich otrzymania. Strona powodowa wystawiła przedmiotowe faktury w dniach: 30.05.2012 r. oraz 24.09.2012 r. Z dokumentów zawartych w aktach sprawy wynikało przy tym, że pierwszą z ww. faktur pozwany otrzymał w dniu 11.06.2012 r., zaś drugą w dniu 25.09.2012 r. (k. 42, 43). W toku postępowania pozwany uiścił na rzecz powoda łączną kwotę w wysokości 9.217, 47 zł. W ocenie Sądu nie budziło jednak wątpliwości, iż w związku z opóźnieniem ze spełnieniem należnego świadczenia, pozwany pozostawał zobowiązany do uiszczenia odsetek z tego tytułu. Zgodnie bowiem z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Skoro zatem zapłata w niniejszej sprawie nastąpiła 21.10.2013 r., zaś powód domagał się skapitalizowanych odsetek do dnia 15.10.2013 r., to przyjąć należało, że okresy, za które powodowi należały się odsetki to: 26.06.2012 r. – 15.10.2013 r. oraz 10.10.2012 r. - 15.10.2013 r. Wysokość odsetek ustawowych od kwoty 3.997, 50 zł należało zatem określić na kwotę 679, 14 zł, zaś od kwoty 5.219, 97 zł na kwotę 689, 75 zł. Łącznie powodowi przysługiwały zatem odsetki za czas opóźnienia w wysokości 1.368, 89 zł.

Sąd zważył, że niezasadnym było przy tym domaganie się odsetek przez powoda od dnia wystawienia faktury, skoro strony ustaliły, że zapłata nastąpi dopiero w przeciągu 14 dni od dnia otrzymania faktury przez pozwanego, nie zaś jej wystawienia. Na marginesie wskazać należało, że bez znaczenia dla niniejszego postępowania pozostawały okoliczności podnoszone przez pozwanego, który twierdził, że miał zastrzeżenia co do jakości i zasadności zlecanych prac, skoro już 3 dni po wniesieniu pozwu, a zatem prawdopodobnie przed powzięciem wiadomości w tym przedmiocie, uiścił na rzecz powoda należność główną, na którą opiewały wystawione przez powoda faktury VAT.

Rozstrzygniecie w zakresie odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty Sąd oparł na treści art. 481 § 1 k.c. W niniejszej sprawie powód wniósł o zasądzenie odsetek ustawowych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Żądanie to w ocenie Sądu zasługiwało na uwzględnienie – nie ulegało bowiem wątpliwości, iż w dniu wniesienia pozwu pozwany pozostawał już w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia, skoro odsetek skapitalizowanych domagał się do dnia 15.10.2013 r.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 481 § 1 k.c. orzeczono jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. W niniejszej sprawie Sąd w przeważającej części uwzględnił powództwo wytoczone przez J. J., biorąc pod uwagę, że pozwany w toku postępowania uiścił część należności, dlatego też to pozwany jest tą stroną procesu, która przegrała przedmiotową sprawę i w związku z tym obowiązany jest zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu.

Warunkiem zasądzenia od strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie został spełniony, albowiem pełnomocnik powoda w pozwie wniósł o zasądzenie kosztów procesu. W skład kosztów należnych stronie powodowej wchodzą: opłata od pozwu w wysokości 531, 00 zł, wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 2.400, 00 złotych (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej z urzędu) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17, 00 zł. W sprawie niniejszej zastosowania nie znalazł art. 102 k.p.c., o którego zastosowanie wnosił pozwany. Ocena Sądu, czy zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, o którym mowa w art. 102 k.p.c., ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności rozpoznawanej sprawy. W niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności szczególnych, które uzasadniałyby zastosowanie wskazanej regulacji, w szczególności nie można było uznać, że nie dał on powodów do wytoczenia powództwa.

W związku z powyższym, na podstawie art. 98 k.p.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.948, 00 zł tytułem kosztów procesu, orzekając jak w punkcie III wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.