Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 17-10-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Kwiatkowski

Protokolant:Katarzyna Mulak

po rozpoznaniu w dniu 17-10-2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o.

przeciwko M. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. B. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. kwotę 883,01 zł (osiemset osiemdziesiąt trzy złote 1/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 125,03 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

I C upr (...)

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 22 lipca 2013 r. strona powodowa (...) sp. z o.o. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego M. B. kwoty 1483,01 zł z ustawowymi odsetkami od wytoczenia powództwa.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany zawarł ze stroną pozwaną umowę pożyczki kwoty 1000 zł, której nie zwrócił w całości.

Na żądaną kwotę 1483,01 zł składały się:

- raty nr 2 i 3 w kwotach 425,39 zł i 425,35 zł,

- odsetki karne od w/w rat w kwotach 18,56 zł i 13,71 zł,

- opłaty za monit sms dwa dni po terminie spłaty każdej z rat – po 5 zł,

- opłaty za monit sms/mail/list polecony pięć dni po terminie spłaty każdej z rat – po 40 zł,

- opłaty za monit sms/mail/list polecony/telefon konsultanta dziesięć dni po terminie spłaty każdej z rat – po 50 zł,

- opłaty za monit sms/mail/list polecony/telefon konsultanta piętnaście dni po terminie spłaty każdej z rat – po 50 zł,

- opłata za wezwanie do zapłaty listem poleconym i próbę nawiązania kontaktu telefonicznego – 100 zł,

- opłata za wysyłkę dwóch wiadomości sms o ostatniej szansie na ugodę – 10 zł,

- opłata za ustalenie i weryfikację aktualnego adresu pożyczkobiorcy, o zmianie którego pożyczkobiorca nie poinformował powoda – 200 zł.

Pozwany M. B. nie ustosunkował się do pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 26 lipca 2011 r. pozwany M. B. zawarł ze strona pozwaną (...) sp. z o.o. umowę pożyczki kwoty 1000 zł z oprocentowaniem w wysokości 20 % w stosunku rocznym, ale nie więcej niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. W umowie zastrzeżono wysokość opłat z tytułu monitów:

- dwa dni po terminie płatności za e-mail i sms – 5 zł,

- pięć dni po terminie płatności za e-mail i sms – 40 zł,

- dziesięć dni po terminie płatności za e-mail, sms i list polecony z wezwaniem do zapłaty – 50 zł,

- piętnaście dni po terminie płatności za e-mail, sms i przygotowanie dokumentów do sądu – 100 zł,

- dwadzieścia dwa dni po terminie płatności za e-mail i sms „ostatnia szansa ugody” – 500 zł.

Pozwany podał jak oswój adres zameldowania i do korespondencji, które odpowiadały oznaczeniu z pozwu.

(dowód: umowa pożyczki z załącznikami – k. 6-8)

Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie okoliczności przytoczone w pozwie były zasadniczo bezsporne. Wątpliwości Sądu wzbudziła jedynie wysokość kosztów, których strona powodowa domagała się w związku z nienależytym wykonaniem umowy pożyczki przez pożyczkobiorcę. Koszty te wynosiły bowiem ok. ¾ kwoty udzielonego kapitału.

Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 483 § 1 kc w przypadku nienależytego wykonania zobowiązania pieniężnego wykluczone jest zastrzeżenie kary umownej, która miałaby charakter odszkodowawczy. Funkcję odszkodowawczą pełnią bowiem w przypadku tego rodzaju zobowiązania odsetki za opóźnienie zastrzeżone na podstawie art. 481 § 1 kc (por. Marcin Lemkowski „Odsetki cywilnoprawne”, wyd. Wolter Kluwer Polska sp. z o.o., Warszawa 2007, str. 95 i n.). Wysokość odsetek jest natomiast limitowana treścią przepisu art. 359 § 2 ¹ kc, który wprowadza maksymalną wysokość odsetek wynikających z czynności prawnych. Wprowadzenie odsetek maksymalnych limituje przy tym również wysokość wynagrodzenia należnego pożyczkodawcy w związku z udzieleniem pożyczki.

Powyższa regulacja wyklucza zatem obciążanie pożyczkobiorcy jakimikolwiek zryczałtowanym odszkodowaniem przekraczającym kwotę odsetek maksymalnych liczonych od wymagalnego zadłużenia.

W rozpoznawanej sprawie pożyczkodawca zastrzegł maksymalne odsetki karne na wypadek niezwrócenia pożyczki w terminie. W tej sytuacji konieczna była ocena, czy koszty zgłoszone w pozwie zostały faktycznie poniesione przez pożyczkodawcę, czy też ich ustalenie miało na celu obejście zakazu z art. 483 § 1 kc i 359 § 2 ¹ kc. Zdaniem Sądu brak było jakichkolwiek dowodów, że koszty wskazane przez powoda miały jakiekolwiek ekonomiczne powiązanie z kosztami rzeczywiście poniesionymi oraz, że faktycznie zostały przez niego poniesione.

Odnosząc się szczegółowo do poszczególnych kwot wskazanych przez powoda wypada zauważyć, co następuje.

Opłata za ustalenie i weryfikację adresu pożyczkobiorcy w ogóle nie została zastrzeżona pomiędzy stronami. Nie wiadomo także, na czym weryfikacja ta miała polegać, skoro powód wskazał jako adres pozwanego, adres wskazany w umowie.

Opłata za wysłanie dwóch sms-ów o ostatniej szansie na ugodę nie została zastrzeżona w umowie. W umowie wskazano na opłatę za e-mail i sms z propozycją „ostatniej szansy na ugodę” w kwocie 500 zł.

Opłata za wezwanie do zapłaty listem poleconym i próbę nawiązania kontaktu telefonicznego w kwocie 100 zł nie została zastrzeżona w umowie. Skądinąd opłatę za „próbę nawiązania kontaktu” uznać należy za naruszającą dobre obyczaje i rażąco naruszającą interesy konsumenta w rozumieniu art. 385 ¹ § 1 kc. Nie wiadomo bowiem, na czym próba taka miałaby polegać. W szczególności powód mógłby naliczać opłatę już za nieodebrane połączenie przez pozwanego. Powód nie wskazał jednak nawet, z jakiego numeru telefonu będzie korzystać w kontaktach z pozwanym. Wobec tego pozwany nie musiałby wiedzieć, ze powód próbuje nawiązać z nim kontakt. Telefonów z numerów nieznanych nie musiałby natomiast odbierać.

Opłaty za smsy i e-maile ustalono w oderwaniu o kosztów tego rodzaju usług – wypada zauważyć, że tego rodzaju usługi są często nawet bezpłatne, a koszt przygotowania i wysłania standardowej informacji jest minimalny, koszt listu poleconego nie przekraczał natomiast w 2011 r. 5 zł. Nie ma żadnych powodów, ażeby ustalać wysokość takich opłat zarówno na 5 zł, jak i 40, czy 50 zł. Dziwi skądinąd różnica pomiędzy kosztem wysłania sms-a i e-maila w wysokości 35 zł na przestrzeni 3 dni.

Z pozwu wynikało jedynie, że opłaty związane z monitami zostały naliczone. Powód nie wskazywał jednak, że jakiekolwiek sms-y, maile, lub listy polecone faktycznie wysłał do pozwanego. Nie było zatem podstaw do oceny, jaki był faktycznie koszt poszczególnych monitów.

Wobec powyższego klauzule, które zastrzegały wyższą wysokość opłat za wysłanie monitów, niż zwykły koszt ekonomiczny przesłania tego rodzaju przesyłek Sąd uznał, za nieważne w rozumieniu art. 58 § 1 kc, jako zmierzające do obejścia prawa (art. 483 § 1 kc i 359 § 2 ¹ kc).

Wobec powyższego Sąd zasądził na rzecz powoda jedynie kwotę odpowiadającą niespłaconemu kapitałowi w kwotach 425,39 zł i 425, 35 zł wraz z naliczonymi odsetkami w wysokości 18,56 zł i 13,71 zł i orzekł, jak w pkt I wyroku.

W sytuacji, gdy nie przedstawiono żadnych dowodów, ze jakiekolwiek monity do pozwanego zostały wysłane, nie było także możliwości zasądzenia kwoty odpowiadającej faktycznemu kosztowi wysyłki. Powództwo o zapłatę kosztów monitów oddalono, jak w pkt II wyroku. Ponadto oddalono powództwo o zapłatę opłat za ustalenie weryfikację adresu pozwanego w kwocie 200 zł, albowiem tego rodzaju weryfikacja była zbędna, a opłata z tego tytułu nie była zastrzeżona. Oddalono również powództwo o zapłatę opłaty za wysłanie listu poleconego i próbę nawiązania kontaktu telefonicznego w wysokości 100 zł, albowiem tego rodzaju opłata nie została zastrzeżona w umowie łączącej strony.

O odsetkach od kwoty zasądzonej orzeczono na podstawie art. 481 kc i 482 kc.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc, zasądzając na rzecz powodowa 59,54 % poniesionych przez niego kosztów procesu w kwocie 227 zł.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pk 3 kpc