Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Radzyńska-Głowacka

Protokolant Paweł Długoborski

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 roku w Warszawie

sprawy z powództwa J. G.

przeciwko W. M.

o zapłatę

I.  uchyla wyrok zaoczny z dnia 6 listopada 2012 roku w całości;

II.  zasądza od W. M. na rzecz J. G. kwotę 1.000,00 zł (tysiąc złotych);

III.  w pozostałej części powództwo oddala;

IV.  odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu;

V.  nakazuje Skarbowi Państwa – Kasie Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia wypłacić na rzecz radcy prawnego W. K. kwotę 2.400,00 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem reprezentowania J. G. z urzędu.

Sygn. akt I C 1326/12

UZASADNIENIE

Powódka, J. G., reprezentowana przez r. pr. W. K., pozwem z dnia 28 maja 2012 roku, domagała się zasądzenia na jej rzecz kwoty 20.000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych) od pozwanego, W. M., reprezentowanego przez adw. P. K., tytułem odszkodowania za naruszenie przez pozwanego nietykalności cielesnej powódki w dniu 30 lipca 2010 roku i w związku z wydaniem przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie, II Wydział Karny wyroku (sygn. akt II K 712/10) uznającego W. M. za winnego popełnienia czynu z art. 217 § 1 kk i skazującego go na karę grzywny.

W dniu 6 listopada 2012 r., tutejszy Sąd, wydał wyrok zaoczny zasądzający na rzecz powódki kwotę 20.000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych) za naruszenie nietykalności cielesnej. Od powyższego wyroku zaocznego pozwany wniósł sprzeciw.

Na podstawie zgromadzonego materiału Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2010 roku w W., w jednym z bloków przy ul. (...), na wspólnym korytarzu, pozwany pchnął biodrem i ramieniem w lewy bok powódkę, na skutek czego powódka uderzyła w ścianę, nie doznając widocznych obrażeń ciała. Od dnia zdarzenia, powódka uskarżała się na ból ramienia. Pozwany nie przyznał się do popełnionego czynu, ale został skazany za ten czyn prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia II Wydział Karny z dnia 30.08.2011 roku (IIK 712/10) na karę 30 stawek dziennych grzywny po 10 zł.

Powódka, w dniu 14 marca 2011 roku (osiem miesięcy po zdarzeniu) wykonała badanie USG stawu barkowego, które wykazało uszkodzenie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego II/III st. oraz zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawu łopatkowo-ramiennego. Fakt wykonania badań osiem miesięcy po zdarzeniu powódka wyjaśniła koniecznością zebrania pieniędzy na badanie USG, których w owym czasie nie miała.

Przeprowadzona przez biegłego sądowego – p. L. J., specjalistę chirurgii urazowej i ortopedii, analiza dowodzi, iż stwierdzone uszkodzenie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, nie było spowodowane urazem z dnia zdarzenia. Nie wykazano jednocześnie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy mechanizmem urazu, a skutkami opisanymi w USG z dnia 14 marca 2011 roku.

Powołane dowody, jako wiarygodne i logiczne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie następujących dowodów: wyrok SR, II Wydział karny z dn. 30 sierpnia 2011 r. (k. 2, tom I); opinia sądowo – lekarska biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii (k. 147, tom I); dowód z przesłuchania stron (protokół; k. 342), odpis wyroku (k. 2).

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Jedną z przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej opartej na tej regulacji prawnej jest zatem wina. Wina osoby obowiązanej do odszkodowania może mieć charakter winy umyślnej bądź nieumyślnej (niedbalstwa). Wina może w tym konkretnym przypadku polegać na zaniechaniu podjęcia obowiązków nałożonych na pozwanego ustawą. Pomiędzy działaniem (zaniechaniem) musi istnieć także zwykły (normalny) związek przyczynowo - skutkowy skutkujący a po stronie poszkodowanego szkoda mogąca mieć charakter majątkowy bądź niemajątkowy o wymiarze majątkowym (krzywda). Zgodnie z dyspozycją art. 444 §1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Art. 445 § 1 kc stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawą żądania z art. 445 kc jest doznana krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego, wynikająca z naruszenia dóbr osobistych wskazanych w tym przepisie (vie SN w orzeczeniu z dnia 04.07.1969r., I PR 178/69, OSN 1970, Nr 4, poz. 71).

W orzecznictwie wskazuje się, że do przyznania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie jest niezbędne, aby rozstrój zdrowia spowodował trwałe następstwa chorobowe, ale nieznaczny i krótkotrwały rozstrój zdrowia nie stanowi dostatecznej podstawy żądania zadośćuczynienia (wyrok SN sygn. I CR 438/69 z dnia 24.02.1970 r.). W innym orzeczeniu Sąd Najwyższy podkreślił, iż zadośćuczynienie należne osobie pokrzywdzonej deliktem ma na celu złagodzenie doznanych cierpień fizycznych i moralnych. Wysokość zadośćuczynienia musi zatem pozostawać w zależności od intensywności tych cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości (wyrok SN sygn. II CK 531/03 z dnia 29.09.2004 r.).

Bezspornym jest fakt naruszenia nietykalności cielesnej pozwanej oraz doznania przez pozwaną urazu ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Jednakże, wątpliwa, niejednoznaczna, a dodatkowo wykluczona przez biegłego jest możliwość istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykrytym uszkodzeniem a popchnięciem biodrem i ramieniem powódki na ścianę przez pozwanego.

Biorąc pod uwagę powyższe i patrząc przez pryzmat wszystkich okoliczności zdarzenia, w ocenie Sądu żądanie zasądzenia kwoty 20.000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych) tytułem odszkodowania za naruszenie nietykalności cielesnej jest nieadekwatna do zaistniałego naruszenia jako zbyt wysoka. Kwota 1.000 zł zdaniem Sądu rekompensuje doznaną przez powódkę krzywdę biorąc pod uwagę charakter zdarzenia.

Mając powyższe względy na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.

W pkt 4 Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c.

W pkt V Sąd orzekł na podstawie art. 100 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594).

Z: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.