Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSO Arkadiusz Kuta ( spr. )

Sędziowie : SO Dorota Twardowska

SO Aleksandra Ratkowska

Protokolant : st. sekr. sąd. Danuta Gołębiewska

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2014 roku w Elblągu

na rozprawie

sprawy z wniosku P. S.

z udziałem A. B. i J. B.

o podział majątku

na skutek apelacji uczestników

od postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w Elblągu

z dnia 18 listopada 2013 roku , sygnatura akt I Ns 844/11

postanawia : oddalić apelację .

UZASADNIENIE

P. S. złożył wniosek o podział majątku wspólnego A. B. i J. B. .

Postanowieniem wstępnym z dnia 18 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy w Elblągu uznał za usprawiedliwione w zasadzie żądanie podziału majątku wspólnego A. B. i J. B. przez ustanowienie odrębnej własności dwóch lokali - lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego w budynku posadowionym na działce gruntu numer (...) położonej w (...) B , Gmina T. , dla której Sąd Rejonowy w Elblągu prowadzi księgę wieczystą (...) , zgodnie z projektem podziału przedstawionym i opisanym w opinii biegłego M. P. , stanowiącej integralną część postanowienia ( punkt 1 ) . Sąd upoważnił wnioskodawcę , tymczasowo na jego koszt , do wykonania prac adaptacyjnych w celu realizacji powyższego projektu podziału , szczegółowo wymieniając zakres tych prac w podpunktach od a do c - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia ( punkt 2 ) . Nakazano uczestnikom , aby umożliwili wnioskodawcy wykonanie prac wskazanych w punkcie 2 postanowienia , zwłaszcza przez udostępnienie tych wszystkich części budynku , w których niezbędne jest wykonanie prac adaptacyjnych ( punkt 3 ) .

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji ustalił , że P. S.jest wierzycielem A. B.i jego wierzytelność została stwierdzona prawomocnymi nakazami zapłaty Sądu Rejonowego w Elblągu wydanymi w sprawach o sygn. akt VGNc (...)i VGNc(...) . W związku z tym przeciwko A. B.prowadzone jest postępowanie egzekucyjne . W dniu 2 września 2011 roku komornik zajął , na podstawie art. 910 i nast. k.p.c. , prawa dłużnika z tytułu udziału we współwłasności majątku powstałego po zniesieniu małżeńskiej wspólności majątkowej oraz zajął prawo do żądania zniesienia współwłasności tego majątku .

A. B.i J. B.są małżeństwem od dnia 1 kwietnia 1989 roku . Umową z dnia 5 kwietnia 2005 roku , zawartą w formie aktu notarialnego , ustanowili rozdzielność majątkową . W skład ich majątku wspólnego wchodzi nieruchomość – działka gruntu z zabudowaniem , położona w C. (...), dla której Sąd Rejonowy w Elblągu prowadzi księgę wieczystą (...). Budynku znajdującego się na tej działce nie można fizycznie podzielić na dwie nieruchomości budynkowe ( podział pionowy ) , gdyż nad pomieszczeniami na parterze przypisanymi do części warsztatowej znajdują się pomieszczenia mieszkalne na piętrze . Istniała natomiast możliwość podziału przez wyodrębnienie dwóch lokali - lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej (...)m ² wraz z pomieszczeniami znajdującymi się w piwnicy budynku o łącznej powierzchni (...)m ² i lokalu użytkowego o powierzchni użytkowej (...) m ² - zgodnie z projektem podziału przedstawionym w opinii biegłego M. P.. Nieruchomość wspólną , oprócz praw do gruntu , stanowiłyby takie elementy budynku jak : fundamenty , ściany konstrukcyjne , szkielet nośny , kominy , konstrukcja dachu i stropodachu wraz z okryciem i opierzeniami , elewacja budynku , przyłącza instalacyjne do wyodrębnionych liczników .

Aby dokonać podziału na dwa odrębne lokale konieczne byłoby wykonanie prac adaptacyjnych polegających na : demontażu drzwi w miejscu oznaczonym przez biegłego , zamurowaniu otworu drzwiowego , otynkowaniu dwustronnym tego miejsca ; wykonaniu własnej instalacji grzewczej dla potrzeb lokalu użytkowego , a w tym montażu pieca etażowego c.o. w pomieszczeniu hali warsztatowej , doprowadzeniu ciepła do pomieszczeń zaplecza hali , rozprowadzeniu ciepła w obrębie samej hali , wymurowaniu komina odprowadzającego spaliny wraz z otynkowaniem i instalacją odgromową ; rozdzieleniu instalacji wodociągowej wraz z montażem odrębnych liczników .

Sąd pierwszej instancji przekonywał , że wnioskodawca ma legitymację do wystąpienia z żądaniem podziału majątku wspólnego uczestników . Podkreślono , że zgodnie z art. 910 ² § l k.p.c. , na mocy zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie uprawnienia majątkowe dłużnika wynikające z zajętego prawa , które są niezbędne do zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji , może również podejmować wszelkie działania , które są niezbędne do zachowania prawa . Z art. 912 § l k.p.c. wynika , że w przypadku zajęcia prawa , z którego mocy dłużnik może żądać działu majątku , zajęcie obejmuje wszystko to , co dłużnikowi z działu przypadnie . W postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na wniosek P. S.zajęte zostało prawo do żądania zniesienia współwłasności w majątku powstałym po zniesieniu małżeńskiej wspólności ustawowej dłużnika A. B., a tym samym wnioskodawca był osobą uprawnioną do zainicjowania postępowania o podział majątku wspólnego uczestników . Okolicznością bezsporną pozostawało , że w skład majątku wspólnego uczestników wchodzi nieruchomość położona w C. (...) .

Sąd pierwszej instancji nie zaaprobował zgodnego wniosku uczestników postępowania , w którym domagali się dokonania podziału nieruchomości przez przyznanie jej bez spłat dla uczestniczki , gdyż uwzględnienie takiego stanowiska stałoby w sprzeczności z interesem prawnym wnioskodawcy , którego pozbawiono by w ten sposób zaspokojenia z majątku uczestnika . Sąd pierwszej instancji posiłkując się wnioskami wynikającymi z opinii biegłego M. P. podkreślił , że istniała możliwość dokonania podziału nieruchomości uczestników przez wyodrębnienie lokalu użytkowego i mieszkalnego . W tym celu konieczne było wykonanie prac adaptacyjnych w budynku uczestników . Sąd pierwszej instancji upoważnił wnioskodawcę , tymczasowo na jego koszt , do wykonania niezbędnych prac , uwzględniając niezbędny czas .

Apelację od postanowienia wstępnego wnieśli A. B. i J. B. , zaskarżając je w całości .

Wskazali na naruszenie art. 11 ust 2 ustawy o własności lokali , polegające na wadliwym ustaleniu zakresu prac adaptacyjnych niezbędnych dla wyodrębnienia lokali . Naruszenia art. 211 k.p.c. dopatrywali się w jego wadliwiej interpretacji oraz niewłaściwym zastosowaniu , a art. 233 § 1 k.p.c. w dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Uczestnicy domagali się zmiany zaskarżonego postanowienia wstępnego i wydania orzeczenia zgodnego z zajmowanym przez niech w toku postępowania stanowiskiem . Ewentualnie postulowali o uchylenie zaskarżonego postanowienia wstępnego i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania . Skarżący domagali się również przeprowadzenia dowodu z dołączonego do apelacji dokumentu i przesłuchania uczestniczki .

W uzasadnieniu skarżący wywodzili , że Sąd pierwszej instancji błędnie założył , że wydzielenie i ustanowienie odrębnej własności dwóch lokali w budynku stanowiącym ich własność było usprawiedliwione . Wywodzili , że budynek stanowi funkcjonalną całość , a z uwagi na okoliczność , że zostały w nim wydzielone również pomieszczenia służące do wykonywania działalności gospodarczej , dokonanie podziału w sposób proponowany w postanowieniu wstępnym nie było usprawiedliwione . Z dochodu wypracowywanego z działalności gospodarczej prowadzonej na tej nieruchomości przez uczestniczkę regulowane są raty zobowiązań kredytowych , a zatem proponowany sposób podziału w znacznym stopniu ograniczy , o ile nie uniemożliwi , dalszą spłatę zadłużenia , a same umowy kredytowe zabezpieczone hipotekami zostaną postawione w stan natychmiastowej wymagalności . W ocenie uczestników podział ich nieruchomości jest sprzeczny ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem , gdyż „ gospodarcza ” część budynku „ pracuje na spłatę kredytów ” . Wskazali apelanci , że sposób zniesienia współwłasności przez wyodrębnienie dwóch odrębnych lokali nie jest podziałem zupełnym , gdyż w jego wyniku pozostaje dalej znaczna część wspólna , zarządzanie która wymagać będzie współdziałania przyszłych właścicieli , co może okazać się niemożliwe do osiągnięcia i prowadzić tylko do eskalacji konfliktu . Zdaniem uczestników upoważnienie przez Sąd pierwszej instancji wnioskodawcy do wykonania określonego zakresu prac adaptacyjnych wykracza poza granice istniejącego majątku wspólnego stron , a w konsekwencji doprowadzi do zwiększenia wartości tego majątku – poprzez wykonanie prac modernizacyjnych dotychczas uważanych za zbędne . W ocenie uczestników błędne były także ustalenia Sądu pierwszej instancji odnoszące się do konieczności , jak i zakresu , wymaganej modernizacji instalacji centralnego ogrzewania .

Wnioskodawca w odpowiedzi na apelację uczestników domagał się jej oddalenia oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania odwoławczego według norm prawem przepisanych , podzielając argumentację Sądu pierwszej instancji jaka legła u podstaw wydania postanowienia wstępnego .

Sąd Okręgowy w Elblągu ustalił i zważył , co następuje :

Apelacja A. B. i J. B. okazała się bezzasadna i podlegała oddaleniu .

Sąd odwoławczy przyjmuje za własne ustalenia faktyczne poczynione w pierwszej instancji . Przeprowadzona w postępowaniu apelacyjnym czynność dowodowa polegająca na odebraniu od biegłego M. P. ustnych wyjaśnień opinii złożonej na piśmie ( art. 286 k.p.c. ) okazała się niezbędna także dlatego , że w apelacji słusznie wskazywano na niejasne stanowisko biegłego odnośnie wartość prac adaptacyjnych , utrzymujących się pomimo uprzedniego prostowania omyłek pisarskich zawartych w opinii . Obecnie nie ma już wątpliwości , że biegły szacował łączną wartość prac na kwotę 22.854,22 zł . Ponadto wyświetlono okoliczności dotyczące przewidywanych prac adaptacyjnych polegających na montażu pieca etażowego , instalacji grzewczej i wykonaniu komina , mających służyć zapewnieniu źródła ogrzewania nieruchomości lokalowej o przeznaczeniu użytkowym . W apelacji zwrócono uwagę na sprzeczność w opinii biegłych i jak się wydaje kwestionowano potrzebę wykonania instalacji grzewczej dla lokalu użytkowego oraz pominięcie sposobu ogrzewania lokalu mieszkalnego . Sąd odwoławczy , na podstawie ustnych wyjaśnień biegłego M. P. ( protokół rozprawy apelacyjnej z 7 maja 2014 roku sporządzony za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk – od 00.03.25 ) ustala , że projektowany lokal mieszkalny może być ogrzewany przez instalację centralnego ogrzewania z pieca etażowego , dla którego przeznaczone zostało w projekcie pomieszczenie piwniczne . Pieca takiego dotychczas nie zamontowano , ale całoroczne ogrzewanie lokalu zapewnia kominek na parterze , z instalacja rozprowadzającą do poszczególnych pomieszczeń mieszkalnych . Z kolei lokal użytkowy pozbawiony jest własnego źródła ogrzewania , koniecznego do jego prawidłowego utrzymania . Stąd potrzeba prac adaptacyjnych polegających na montażu pieca w pomieszczeniu hali warsztatowej , doprowadzeniu ciepła do pomieszczeń zaplecza hali , rozprowadzeniu ciepła w obrębie samej hali , wymurowaniu komina odprowadzającego spaliny wraz z otynkowaniem i instalacją odgromową .

W rozstrzyganej sprawie istotne znaczenie przypisać trzeba wyjaśnieniu pozycji prawnej wnioskodawcy – wierzyciela jednego z małżonków , w postępowaniu o podział majątku po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej . Uprawnienie do wystąpienia z wnioskiem o podział majątku wspólnego przysługuje zainteresowanym , czyli osobom , których praw dotyczy wynik postępowania ( art. 510 § 1 k.p.c. ) , a w tym wierzycielowi , który zajął roszczenie o podział majątku wspólnego w postępowaniu egzekucyjnym . W art. 912 k.p.c. wprost określa się taką czynność komornika ( zajęcie prawa , z mocy którego dłużnik może żądać działu majątku ) , ale poza opisem zakresu zajęcia ( wszystko co dłużnikowi z działu przypadnie ) , swoistych skutków działu obejmującego nieruchomość , zachowania wierzyciela po dokonaniu działu i powinności zawiadomienia o zajęciu , nie wyjaśnia natury praw wierzyciela . Można tylko zakładać , jako oczywistość , że zajęcia dokonuje się także gdy dłużnikiem jest jeden z małżonków ( patrz zwłaszcza § 3 ) , a zatem z wnioskiem o podział majątku wystąpić może wierzyciel jednego z małżonków ( byłych małżonków – w zależności od przyczyny ustania wspólności majątkowej ) . Sięgać trzeba zatem do art. 887 k.p.c. , stosowanego na podstawie odesłania z art. 909 k.p.c. Do egzekucji z innych praw majątkowych ( art. 909 – 912 k.p.c. ) stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z wierzytelności , w tym wierzytelności dłużnika przeciwko jego pracodawcy ( egzekucja z wynagrodzenia za pracę ) . Stąd wiadomo , że z mocy samego zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie prawa i roszczenia dłużnika . W konsekwencji może złożyć wniosek o podział majątku , popierać wnioski zmierzające do określenia składu i wartości tego majątku oraz metody wyjścia ze współwłasności . Obok wierzyciela – wnioskodawcy w postępowaniu działowym , uczestniczą w nim dłużnik i jego małżonek . Skoro wierzyciel wykonuje „ wszelkie ” prawa dłużnika to nie można ograniczać jego uprawnień do zainicjowania postępowania działowego , a następnie oczekiwania na jego zakończenie . Wierzyciel realizuje zajęte prawo współwłaściciela ( małżonka po ustaniu wspólności majątkowej ) do zniesienia współwłasności ( art. 209 k.c. w związku z art. 46 k.r.o. i art. 1035 k.c. ) , w pierwszej kolejności przez żądanie podziału rzeczy wspólnej ( art. 211 k.c. w związku z art. 46 k.r.o. i art.1035 k.c. ) . Tak rolę wierzyciela rozumieć należy także w świetle normy art. 622 § 2 k.p.c. w związku z art. 688 k.p.c. i 567 § 3 k.p.c. – w przypadku zgodnego wniosku co do sposobu podziału majątku , sąd wyda postanowienie odpowiadające jego treści o ile projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego , ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych . Co prawda literalnie przepis ten traktuje o zgodnym wniosku współwłaścicieli , ale w związku z jego odpowiednim stosowaniem przy podziale majątku oraz zajęciem praw przyjąć trzeba , że chodzi o zgodny wniosek wierzyciela i małżonków . Zresztą – gdyby nawet stać na stanowisku , że zgodny wniosek względem własnego majątku formułować mogą tylko współwłaściciele to do przeszkód dla jego uwzględnienia należałoby zaliczyć rażące naruszenie interesu wierzyciela . Oznacza to , że w sprawach o podział majątku , w których występuje wierzyciel jednego z małżonków , który zajął roszczenie o podział majątku w postępowaniu egzekucyjnym , należy uwzględniać jego stanowisko odnośnie sposobu podziału . Nie pozostaje on w tym postępowaniu w roli biernie znoszącego czynności procesowe małżonków , uprawnionego do ich kwestionowania tylko w przypadku wywołania defraudującego skutku i tylko w trybie określonym w art. 527 i nast. k.c. Co prawda zgodny wniosek małżonków , którego uwzględnienie prowadziłoby do nabycia przedmiotów objętych podziałem przez tego z małżonków , który dłużnikiem nie jest , zwłaszcza bez obowiązku spłaty , rzeczywiście może być kwalifikowany jako czynność prawna zdziałana z pokrzywdzeniem wierzyciela , ale otwarciu drogi do jej zaskarżenia nie służy przecież zajęcie praw z art. 912 k.p.c. i 887 k.p.c. Daje on właśnie uprawnienia dalej idące , które wynikają z realizowania przez wierzyciela własnych interesów , we wszczętej z jego wniosku sprawie o podział majątku . Podsumowując wskazać należy , że zgodny wniosek A. B. i J. B. o dokonanie podziału majątku w inny sposób niż fizyczny podział nieruchomości będącej przedmiotem postępowania ( stricte – ustanowienie dwóch nieruchomości lokalowych ) nie wiązał Sądu .

Przy wyborze metody wyjścia ze współwłasności decydujące znaczenie miała norma art. 211 k.c. w związku z art. 46 k.r.o. i art.1035 k.c. Zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej . Jego walory to możliwość zatrzymania przez każdego ze współwłaścicieli części tej rzeczy w naturze , zazwyczaj bez powinności czynienia dopłat w istotnej wysokości . Ustanowienie nieruchomości lokalowych uznawane jest za metodę zmierzająca do podziału fizycznego , pomimo pozostawienia niezbędnej nieruchomości wspólnej . Przypomnieć trzeba tylko , że w rozstrzyganej sprawie inny podział nieruchomości gruntowej był niemożliwy ponieważ budynku na niej posadowionego nie można podzielić w płaszczyźnie pionowej . Projekt wyodrębnienia dwóch lokali jest natomiast spójny . Poza faktycznym ich oddzieleniem na skutek przewidywanych prac adaptacyjnych , lokale różni ich przeznaczenie . Znaczna powierzchnia lokalu mieszkalnego nie stoi na przeszkodzie takiemu podziałowi , a w szczególności nie ma podstaw aby dopatrywać się możliwości wyodrębnienia w części mieszkalnej budynku samodzielnych lokali mieszkalnych . Przeczą temu rzuty kondygnacji budynku załączone do opinii biegłego , a także nie ma potrzeby poszukiwania takich rozwiązań skoro uczestnicy są małżonkami , a zatem są uprawnieni do korzystania z mieszkania , do którego prawo będzie przysługiwało tylko jednemu ( art. 28 ¹ k.r.o. ) .

Niedopuszczalny jest podział sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno -gospodarczym przeznaczeniem rzeczy , pociągający za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości . W rozstrzyganej sprawie przesłanki te nie zachodzą . Podział polegający na wyodrębnieniu nieruchomości lokalowych , w tym o różnym przeznaczeniu ( mieszkalnym i użytkowym ) znajduje podstawę w art. 1 , art. 2 ust. 1 i 2 , art. 7 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali ( tekst jednolity z 2000 roku z Dziennik Ustaw Numer 80 pozycja 903 ) . Ustanowienie odrębnych lokali na nieruchomości obciążonej hipoteką znaleźć może swoje konsekwencje w podziale hipoteki , zasadniczo proporcjonalnie do wartości nieruchomości powstałych na skutek podziału ( art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o księgach wieczystych i hipotece tekst jednolity z 2013 roku z Dziennik Ustaw pozycja 707 ) . Podział nie godzi w społeczno – gospodarcze przeznaczenie nieruchomości bowiem jej dotychczasowa funkcja może być zachowana , to jest dotychczas niewyodrębnione części budynku służące z osobna celom mieszkalnym i produkcyjnym , stanowić będą osobne lokale . Poza prozaicznymi walorami dotychczasowego korzystania z budynku ( urządzone wewnątrz przejście do części produkcyjnej , które w ramach prac adaptacyjnych zostanie zamurowane ) nie występowały inne zależności każące wykluczyć wyodrębnienie lokali . Budynek posiada już osobne wejścia i niezależne instalacje ( poza wodociągową ) , a konieczność wykonania prac adaptacyjnych przy instalacji grzewczej w części produkcyjnej nie oznacza konieczności rozdzielania urządzeń , który już by istniały . W związku z tym nie dochodzi także do istotnej zmiany rzeczy . Nie wynika ona z opisanej już ciągłości funkcji obu części budynku , zakresu prac adaptacyjnych , czy ich wartości , stanowiącej około 2 % wartości na jaką oszacowano nieruchomość . Nie ma także podstaw aby twierdzić , że spowoduje znaczne zmniejszenie wartości nieruchomości . Zwrócić trzeba uwagę , za opinią biegłego E. K. , że „ specjalne przeznaczenie nieruchomości ” ( karta 87v ) , to jest łączenie funkcji mieszkalnej z produkcyjną , zaniża wartość nieruchomości . Naturalnie zatem wydzielenie lokali o jednorodnym przeznaczeniu tą przyczynę korygowania ich wartości wyłącza . Trzeba także zwrócić uwagę , że przy opiniowaniu biegły zastosował szczególny zabieg polegający na przyjęciu do wyceny tylko ½ z powierzchni niemieszkalnej ( tamże ) . Stąd trudno zakładać , że suma wartości nieruchomości lokalowych będzie niższa ( „ znacznie niższa ” - art. 211 k.c. ) od wartości zabudowanej nieruchomości gruntowej podlegającej podziałowi .

Nie ma uzasadnionych podstaw zarzut apelacji sprzeczności podziału ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem rzeczy polegającej na likwidacji zakładu produkcyjnego , który przynosi przychody przeznaczone na zaspokajanie długów . Wskazana okoliczność stanowi spekulację co do przyszłych zdarzeń i to zasadniczo dla niniejszego postępowania indyferentnych . Wyodrębnienie lokali nie wywoła zmiany sposobu w jaki może być użytkowana część produkcyjna . Właściwości funkcjonalne tej części budynku nie ulegają zmianie . Twierdzi się także w uzasadnieniu apelacji , że pozostawienie nieruchomości wspólnej , z uwagi na relacje pomiędzy współwłaścicielami , rodzić będzie kolejne konflikty . Postępowanie dowodowe nie dostarczyło podstaw dla twierdzenia , że małżonkowie B. pozostają w konflikcie .

Wobec dopuszczalności podziału fizycznego nieruchomości przez wyodrębnienie lokali opisanych w sentencji zaskarżonego postanowienia powstała konieczność wykonania prac adaptacyjnych . Powierzenie ich wnioskodawcy – wierzycielowi i nakazanie uczestnikom – współwłaścicielom ich znoszenia ( udostępnienia budynku ) nie narusza prawa . Według art. 11 ustawy o własności lokali jeżeli uczynienie zadość przesłance samodzielności lokali wymaga wykonania robót adaptacyjnych , sąd może w postanowieniu wstępnym , uznającym żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali w zasadzie za usprawiedliwione , upoważnić zainteresowanego uczestnika postępowania do ich wykonania - tymczasowo na jego koszt . W związku ze stanowiskiem małżonków B. nie można uznać aby byli oni zainteresowani wykonaniem prac adaptacyjnych . Zapewnienie wykonalności obowiązku określonego w zaskarżonym postanowieniu determinowało upoważnienie wnioskodawcy do ich wykonania . Ten zaś z powinnością tą się godził .

W tym stanie rzeczy , na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. , apelację oddalono .