Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...)z/s w W.wniosła o wydanie na jej rzecz nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zasądzenie od pozwanego S. K.kwoty 5.830,01 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona powodowa podała,
że pozwanego łączyła z pierwotnym wierzycielem, tj. (...) S.A. z/s w W., umowa kredytu na zakup dóbr konsumpcyjnych w sklepie (...) we W.. Z tytułu w/w umowy, pozwany powinien uiścić na rzecz pierwotnego wierzyciela kwotę stanowiącą niespłacony kapitał kredytu wraz z odsetkami, czego jednak nie uczynił, a co potwierdzają dodatkowo załączone do sprawy dokumenty. Strona powodowa nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 09.06.2011 r. wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi względem pozwanego i wezwała go do dobrowolnej zapłaty spornej kwoty, która do chwili obecnej nie została przez niego uregulowana.

Nakazem zapłaty z dnia 17.10.2012 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód
w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym uwzględnił żądanie strony powodowej w całości a następnie postanowieniem z dnia 13.12.2012 r. nadał w/w nakazowi zapłaty klauzule wykonalności.

Pozwany S. K. złożył wniosek o przywrócenie mu terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty wraz ze sprzeciwem.

Postanowieniem z dnia 16.05.2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód
w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości.

Pozwany S. K. w odpowiedzi na pozew z dnia 25.02.2014r. zgłosił zarzut przedawnienia.

W toku postępowania dowodowego u s t a l o n o n a s t ę p u j ą c y
s t a n f a k t y c z n y:

Pozwany S. K.zawarł w dniu 23.04.2002 r. umowę wydania karty kredytowej (...) nr (...), z tytułu której wierzytelność nabyła strona powodowa. Pozwany nie spłacił zaciągniętej pożyczki wynikającej z w/w umowy, która to spłata stała się wymagalna dnia 04.07.2007 r.

/dowód:

specyfikacja zadłużenia – k. 64;

kopia umowy nr (...) – k. 46 – 47;

Strona powodowa (...)z/s w W.zawarła z (...) S.A.z/s w W.w dniu 09.06.2011 r.
umowę przelewu wierzytelności pieniężnych względem byłych dłużników.

/dowód:

umowa sprzedaży wierzytelności
z dnia 09.06.2011 r. - k. 43-45;

Strona powodowa wezwała pozwaną pismem z dnia 04.07.2011 r. do zapłaty kwoty 5109,65 zł „z tytułu zadłużenia wynikającego z umowy zawartej z (...) S.A.” W piśmie tym zawarto informację o umowie cesji wierzytelności z dnia 09.06.2011 r.

/dowód:

wezwanie do zapłaty z dnia 04.07.2011 r. – k. 48;

Sąd zważył:

Pozwany nie kwestionował prawidłowości dokonanej cesji wierzytelności dokonanej pomiędzy (...) S.A. z/s w W. a stroną powodową w dniu 09.06.2011 r., ani faktu zawarcia w dniu 23.04.2002 r. umowy wydania karty kredytowej AURA nr (...). Podniósł natomiast zarzut przedawnienia.

Istota przedawnienia polega na tym, że po upływie określonego
w ustawie terminu, ten przeciwko któremu kieruje się roszczenie (dłużnik), może uchylić się od jego zaspokojenia (art. 117 kc). W aspekcie procesowym oznacza to, że w razie skutecznego skorzystania przez dłużnika (pozwanego)
z zarzutu przedawnienia i uchylenia się od zaspokojenia roszczenia, nie może ono być skutecznie dochodzone w postępowaniu sądowym, co obliguje sąd do oddalenia powództwa.

W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd w swoim rozstrzygnięciu wziął pod uwagę dowody przedstawione przez stronę powodową i dał im wiarę.

Kwestią, która wymagała ustalenia w niniejszej sprawie było ustalenie terminu przedawnienia, jaki będzie miał zastosowanie w niniejszej sprawie.

Jak wynika z charakteru stosunku prawnego łączącego pierwotnego wierzyciela z pozwanym, zawarta przez nich umowa o wydanie karty kredytowej miała charakter roszczenia związanego z prowadzeniem przez pierwotnego wierzyciela działalności gospodarczej. W związku z powyższym w niniejszej sprawie zastosowanie ma art. 118 kc.

Przepis ten stanowi, iż termin przedawnienia roszczeń wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń okresowych oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, roszczenia następcy prawnego wierzyciela przedawniły się w lipcu 2010 r. a pozew
w sprawie wydania przeciwko pozwanemu nakazu zapłaty został złożony do Sądu po upływie tego terminu.

Istota przedawnienia polega na tym, że po upływie określonego
w ustawie terminu, ten przeciwko któremu kieruje się roszczenie (dłużnik), może uchylić się od jego zaspokojenia (art. 117 kc). W aspekcie procesowym oznacza to, że w razie skutecznego skorzystania przez dłużnika (pozwanego)
z zarzutu przedawnienia i uchylenia się od zaspokojenia roszczenia, nie może ono być skutecznie dochodzone w postępowaniu sądowym, co obliguje sąd do oddalenia powództwa.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.