Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLIEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny:

w składzie:

Przewodniczący : SSR Anna Ogińska-Łągiewka

Protokolant: Paweł Długoborski

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K. i Wspólnicy Sp. J. w C.

przeciwko Polskie Biuro (...)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura (...)na rzecz powoda J. K.i Wspólnicy Sp. J. w C.kwotę (...),68 [ tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt osiem 68/100 ] złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 4 września 2012 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  zasądza od powoda J. K.i Wspólnicy Sp. J. w C.na rzecz pozwanego Polskiego Biura (...)kwotę 208,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania;

4.  nakazuje Kasie Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia wypłacenie pozwanemu Polskiemu Biuru (...)kwoty 184,39 złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na biegłego.

Sygn. akt I C 2304/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 kwietnia 2013 roku powód J. K. i Wspólnicy sp.j. w Chroszczu wniósł przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W. o zasądzenie kwoty 3.588,55 zł. tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez powoda na naprawę pojazdu m-ki S. (...) wraz z odsetkami od dnia 4 września 2012 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wyjaśnił, iż w ramach likwidacji szkody z ubezpieczenia OC pozwany wypłacił łączną kwotę 6.093,46 zł. Poszkodowana K. Z. poniosła koszty naprawy w wysokości 9.682,01 zł. W związku z powyższym do wyrównania pozostała kwota 3.588,55 zł. Pełnomocnik powoda dodał, że pozwany zaniżył odszkodowanie z tytułu: stawki za roboczogodzinę prac blacharsko lakierniczych oraz dokonał potrąceń kosztów części zamiennych. Roszczenia od poszkodowanej na podstawie umowy cesji praw zostały przeniesione na powoda / k. 2-3/.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W., podnosząc zarzut braku legitymacji biernej w sprawie, wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu / k. 20-21/.

Postanowieniami z dnia 23 maja 2013 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie XI C 743/13 wezwał w charakterze pozwanego Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. oraz umorzył postępowanie wobec (...) S.A. w W. na skutek cofnięcia wobec niego powództwa / k. 44, 45v./.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego zakwestionował legitymację procesową strony powodowej wobec nie wykazania tytułu prawnego do dochodzenia roszczenia. Nadto pełnomocnik pozwanego zakwestionował wysokość kosztów naprawy, które jego zdaniem nie odpowiadają kosztom celowym i ekonomicznie uzasadnionym, przy uwzględnieniu rozmiaru uszkodzeń tego pojazdu i przywrócenia jego stanu technicznego przed szkodą z dnia 21 lipca 2012 roku. Pozwane (...) zakwestionowało m.in. stawki za roboczogodzinę, ceny części zamiennych. Pełnomocnik podkreślił, iż obowiązkiem osoby poszkodowanej jest podjęcie działań zmierzających do zmniejszenia szkody, a nie jej powiększenia. Naprawa pojazdu po cenach maksymalnych nie może obciążać pozwanego Biura. Odnosząc się do roszczenia o zapłatę odsetek ustawowych, pozwane Biuro zakwestionowało wskazany przez powoda termin w pozwie, wobec nie wykazania , ze pozwane Biuro od tej daty pozostawało w zwłoce w spełnieniu świadczenia. Powód przed wytoczeniem powództwa nie wzywał pozwanego Biura do zapłaty / k. 50-53/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lipca 2012 roku miało miejsce zdarzenie, w wyniku którego uległ uszkodzeniu pojazd stanowiący własność K. Z.i W. O., m-ki S. (...) nr rej. (...). Sprawca zdarzenia, obywatel Białorusi I. K., posiadał ubezpieczenia tzw. zieloną kartę – nr polisy: (...)w białoruskim towarzystwie (...)ważną w okresie od 21 lipca 2012 roku do 4 sierpnia 2012 roku. (...) S.A.przeprowadziło proces likwidacji szkody pełniąc rolę agenta Polskiego Biura (...)na mocy Regulaminu Wewnętrznego oraz zapisów ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i (...)( Dz.U. Nr 124, poz. 1152 z późn. z późn. zm.). Poszkodowana zgłosiła szkodę w pojeździe z ubezpieczenia OC sprawcy szkody w dniu 22 lipca 2012 roku / akta szkody/.

Decyzją z dnia 6 sierpnia 2012 roku (...) S.A. przyznało K. Z. kwotę 1.753,52 zł. tytułem rozliczenia szkody w pojeździe. (...) S.A. przyznało, na podstawie decyzji z dnia 10 października 2012 roku, odszkodowanie w kwocie 6.093,44 zł. / akta szkody/.

K. Z. poniosła koszt naprawy uszkodzonego auta w kwocie 9.682,01 zł. / faktura VAT (...) z dnia 3 września 2012 roku – k. 12-13/.

W dniu 4 sierpnia 2012 roku w C. pomiędzy K. Z. jako Cedentem a J. K. i wspólnicy sp.j. w C. jako Cesjonariuszem zawarta została umowa cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę w pojeździe m-ki S. (...) nr rej. (...) wraz z należnościami ubocznymi związanymi z tą wierzytelnością. Tożsamą w swej treści umowę zawarł W. O. jako Cedent z J. K. i wspólnicy sp. j. w C. / k. 10-11/.

Biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej P. L. w swojej pisemnej opinii stwierdził, iż uzasadniony koszt naprawy pojazdu m-ki S. w związku z wypadkiem z dnia 21 lipca 2012 roku, przy uwzględnieniu stawek za roboczogodzinę występujących na rynku lokalnym wynosił brutto 7.692,14 zł. Biegły nadmienił, iż na rynku lokalnym występują stawki uwzględnione w kalkulacji z dnia 24 sierpnia 2014 roku. W uzasadnieniu opinii biegły wyjaśnił, iż stawki roboczogodziny przyjęte w kalkulacji naprawy to 125 zł. za godzinę pracy blacharza oraz 135 zł. za godzinę pracy lakiernika. Zdaniem biegłego serwis naprawczy jest gwarantem prawidłowego wykonania usługi, ponosi więc odpowiedzialność za zastosowane materiały i technologię naprawy. W naprawie przedmiotowego pojazdu zastosowano ceny części zamiennych nowych, oferowanych przez oficjalną sieć sprzedaży importera pojazdu. W opinii biegłego obniżanie cen części jest nieuzasadnione. Przedmiotowy pojazd miał w chwili szkody nieco ponad 4 lata i bardzo mały przebieg ( 30653 km), w aktach sprawy brak informacji o wcześniejszych uszkodzeniach pojazdu. Dlatego też zastosowanie części oryginalnych jest w pełni uzasadnione. W swojej opinii biegły sądowy skorygował zakres naprawy o czynności, które w jego ocenie, wykraczają poza zakres konieczny do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody / opinia k. 110-114/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wszechstronnej analizy akt sprawy, na które złożyły sie dokumenty wskazane i opisane w treści, w tym akta szkody, których autentyczność nie budziła żadnych wątpliwości Sądu i które nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Ponadto Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej P. L., która została sporządzona w sposób rzetelny, wyczerpujący, szczegółowy przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje oraz bezstronną. Podkreślenia wymaga, iż opinia ta nie została zakwestionowana przez żadną ze stron w jakimkolwiek zakresie.

Zebrane dowody, stanowiły wystarczającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Poza powyższym unormowaniem problematyka umów odpowiedzialności cywilnej uregulowana jest w przepisach szczególnych, tj. ustawie z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze (...)(Dz.U. Nr 124, poz. 1152). Stosownie do przepisu art. 34 ust. 1 tejże ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem tym objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 powołanej ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 123 pkt 1 i 2 powołanej ustawy Biuro odpowiada za szkody będące następstwem wypadków, które miały miejsce na terytorium: Rzeczypospolitej Polskiej i powstały w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zarejestrowanych w państwach, których biura narodowe są sygnatariuszami Porozumienia Wielostronnego ( pkt 1); Rzeczypospolitej Polskiej i powstały w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zarejestrowanych w państwach, których biura narodowe podpisały z Biurem umowy o wzajemnym uznawaniu dokumentów ubezpieczeniowych i zaspokajaniu roszczeń, pod warunkiem istnienia ważnej Zielonej Karty wystawionej przez zagraniczne biuro narodowe ( pkt 2). Z kolei w myśl art. 19 ust. 3 poszkodowany może dochodzić roszczeń bezpośrednio od Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w przypadkach, o których mowa w art. 123.

Stosownie do treści przepisu art. 436 § 1 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował posiadania przez sprawcę kolizji ubezpieczenia OC i tzw. „zielonej karty”.

Nie ulega wątpliwości, że sprawca kolizji ponosi odpowiedzialność w oparciu o art. 436 § 1 kc, a tym samym i pozwany Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ponosi odpowiedzialność z mocy tego przepisu, nie wykazał bowiem zaistnienia okoliczności egzoneracyjnych.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 kc, a zakład ubezpieczeń z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 kc). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.)

Zgodnie z art. 361 kc zobowiązany do odszkodowania winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości, tj. odpowiadającej rozmiarom wyrządzonej szkody.

Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Za "niezbędne" koszty naprawy należy uznać takie koszty, które zostały poniesione w wyniku przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu mechanicznego. (...) Kosztami "ekonomicznie uzasadnionymi" są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku. Jeżeli nie kwestionuje się uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego warsztatu samochodowego mającego dokonać naprawy, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny stosowane właśnie przez ten warsztat naprawczy. Przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w warsztacie naprawczym były wyższe od przeciętnych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 roku, opubl. OSNC 2004/4/51).

Dopuszczony w toku postępowania sądowego dowód z opinii biegłego sądowego wykazał, iż uzasadniony koszt naprawy pojazdu m-ki S. w związku z wypadkiem z dnia 21 lipca 2012 roku, przy uwzględnieniu stawek za roboczogodzinę występujących na rynku lokalnym wyniósł 7.692,14 zł. brutto.

Biorąc pod uwagę kwotę przyznanego odszkodowania przez (...) S.A. w kwocie 6.093,46 zł., należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.598,68 zł.

W pozostałym zakresie wytoczone powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Orzeczenie o odsetkach ustawowych Sąd oparł na przepisach art. 359 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych przyjmując, iż należy zasądzić odsetki ustawowe – zgodnie z żądaniem pozwu – od dnia 4 września 2012 roku do dnia zapłaty, mając na względzie okoliczność, iż poszkodowana zawiadomiła ubezpieczyciela o szkodzie w dniu 22 lipca 2012 roku.

Z art. 14 ust. 1 powyższej ustawy wynika, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zawiadomienie ubezpieczyciela o wypadku rodzi po jego stronie obowiązek spełnienia świadczenia w ustawowym terminie. Niemniej jednak zgodnie z przepisem art. 817 § 2 k.c. gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1 ( tj. 30 dni).

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie przepisów art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 123 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych orzekł o częściowym uwzględnieniu powództwa.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu oparto na przepisie art. 100 kpc statuującym zasadę stosunkowego rozliczenia kosztów procesu. Kosztami niezbędnymi poniesionymi przez powoda w toku procesu były: opłata od pozwu w kwocie 180 zł., koszty zastępstwa procesowego reprezentującego go pełnomocnika ustalone w oparciu o § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - w kwocie 600 zł. oraz opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Z kolei na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyło się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 617 zł. oraz koszt opinii biegłego sądowego w kwocie 415,61 zł. Suma kosztów procesu wyniosła kwotę 1.829 zł. Powód wygrał spór w 45%, zatem Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 208 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

W pkt 4 wyroku Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.

z./ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego (...) .