Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 115/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2014r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Barbara Lubańska-Mazurkiewicz

Sędziowie: SA – Mirosława Strzelecka spr.

SA – Adam Wrzosek

Protokolant: Kazimiera Zbysińska - sekr. sąd.

przy udziale Prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014 r.

sprawy A. P.

o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie

na skutek apelacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawczyni

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 18 grudnia 2013 r. sygn. akt XVIII Ko 120/13

W zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną

Kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013 r.:

I. na podstawie art. 552 § 4 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz A. P. kwotę 50 000 (pięćdziesięciu tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie w okresie od 9 stycznia 2004 r. do 15września 2004 r.
w postępowaniu zakończonym prawomocnym wyrokiem uniewinniającym wydanym w dniu 3 kwietnia 2012 r. przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia V Wydział Karny w sprawie o sygn. V K 48/09;

II. oddalił wniosek w pozostałym zakresie;

III. na podstawie art. 554 § 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik wnioskodawczyni .

Skarżący zarzucił wyrokowi powierzchowną ocenę negatywnych skutków bezpodstawnego pozbawienia wolności A. P. dla jej psychiki w tamtym czasie i dla całego jej dalszego życia co miało istotny wpływ na treść wyroku.

Podnosząc ten zarzut autor apelacji wnosił o uwzględnienie apelacji, zmianę wyroku w zaskarżonym zakresie przez uwzględnienie wniosku A. P. w szerszym zakresie niż uczynił to Sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zarzut podniesiony w apelacji nie jest zasadny i to w stopniu wręcz oczywistym, a tym samym zawarty w niej wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew stanowisku skarżącego wszystkie okoliczności o których mowa w skardze apelacyjnej zostały w sposób należyty uwzględnione przez Sąd Okręgowy przy kształtowaniu wysokości zasądzonego zadośćuczynienia.

Trafnie podnosi Sąd I instancji, iż zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłusznie tymczasowe aresztowanie ma charakter kompensacyjny, co powoduje, że jego wysokość nie może mieć charakteru symbolicznego, ale również nie może być sposobem uzyskania nadmiernych korzyści.

Ustalając wysokość tego zadośćuczynienia na ponad 3 - krotną minimalną kwotę wynagrodzenia za pracę w dacie wyrokowania i prawie
6- krotną w dacie jej zatrzymania Sąd uwzględnił zarówno jej młody wiek, fakt, że ukończenie przez nią18 roku życia miało miejsce w czasie jej pobytu w areszcie, rozstanie z matką, przerwanie nauki, jak również pewien ostracyzm ze strony innych osób po opuszczeniu przez nią aresztu.

Zasadnie również podnosi Sąd I instancji, iż pobyt w areszcie A. P. nie wiązał się również ze szczególnymi przykrościami spotykającymi ją ze strony innych współosadzonych lub funkcjonariuszy na co wskazują zarówno jej akta osobowe jaki i zeznania złożone przed Sądem.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż zasądzona na rzecz wnioskodawczyni kwota zadośćuczynienia kompensuje doznaną przez nią krzywdę wynikłą z niesłusznego tymczasowego aresztowania.

Z omawianych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.

II AKa 115/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE