Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący - Sędzia	SA Andrzej Kaczmarek
Sędziowie:	SA Zbigniew Makarewicz (sprawozdawca) SA Wojciech Zaręba
Protokolant	sekr. sądowy Anna Kijak

przy udziale Lidii Sobestiańczuk-Jasim prokuratora Prokuratury Okręgowej w Lublinie del. do Prokuratury Apelacyjnej w Lublinie

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r.

sprawy S. B. oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i in.

R. C. (1) oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i in.

Ł. D. oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk i in.

J. M. oskarżonego z art. 286 § 1 kk, w zb. z art. 297 § 1 kk i in.

W. P. (1) oskarżonego z art. 286 § 1 kk, w zb. z art. 297 § 1 kk i in.

S. K. oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk i in.

M. S. oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk i in.

z powodu apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 12 sierpnia 2013 r., sygn. akt IV K 111/11

I.  uchyla zaskarżony wyrok odnośnie R. C. (1) i sprawę wymienionego oskarżonego przekazuje Sądowi Okręgowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania;

II.  w pozostałym zakresie odnośnie oskarżonych: S. B., Ł. D., J. M., W. P. (1), S. K. i M. S. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy uznając apelacje za oczywiście bezzasadne;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. H. P. i adw. K. B. – Kancelarie Adwokackie w L. po (...),20 (tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu apelacyjnym odpowiednio oskarżonym Ł. D. i S. K.;

IV.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty za drugą instancję: od S. B., W. P. (1) i J. M. po 400 (czterysta) złotych, od M. S. 300 (trzysta) złotych, od Ł. D. i S. K. po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych oraz od S. B., J. M., W. P. (1) i M. S. po 2,85 (dwa 85/100) złote kosztów postępowania odwoławczego zaś od Ł. D. i S. K. po (...),05 (tysiąc trzydzieści sześć 5/100) złotych kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

S. B. został oskarżony o to, że:

IV. w okresie od 14 do 15 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1), R. C. (1), J. M., D. M., M. P., P. M. (1) oraz K. K., w ramach podziału ról, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu M. P., P. M. (2), K. K. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu im stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu w (...) w L. oraz posłużeniu się dokumentami M. I. i wystawieniu na jego nazwisko zaświadczenia o zatrudnieniu, przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. i wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganych zobowiązań i zawarli umowy pożyczek nr: (...), (...), (...), (...), podpisując się danymi M. P., P. M. (1), K. K. i M. I., czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 294.368,41 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

V. w dniu 29 listopada 2007 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z J. M. i T. M., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu T. M. stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L., wprowadzając w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie T. M. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42.105,26 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

VI. w okresie od 11 do 12 czerwca 2008 roku w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1), M. S., Ł. D. i P. R., w ramach podziału ról, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu P. R. i Ł. D. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu im stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu w (...) w L. oraz (...) PHU s.c. w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w Ś. i wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganych zobowiązań, a następnie P. R. zawarł umowę pożyczki nr (...), a Ł. D. umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 71.052,62 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

VII. w dniu 15 stycznia 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z J. K., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim podrobieniu poświadczających nieprawdę: umowy o pracę oraz zaświadczenia o zatrudnieniu J. K. w podmiocie gospodarczym M. M. L. ul. (...), przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. i wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie J. K. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 21.052,63 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

VIII. w dniu 25 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1) i A. M., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu (...) do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu mu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. czym wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania i zawarli umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 73.684,21 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

IX. w dniu 28 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1) i S. K., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu S. K. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu mu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. czym wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania i zawarli umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 78.947,36 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

X. w dniu 30 listopada 2007 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L. na nazwisko W. G., posługując się danymi oraz dokumentami w/wymienionego wprowadzili w błąd pracownika Banku (...) SA I Oddział w L. co do zdolności kredytowej pożyczkobiorcy oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania i zawarli umowę pożyczki nr (...) podpisując się danymi W. G., czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 73.684,21 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

R. C. (1) został oskarżony o to, że:

XI. w okresie od 14 do 15 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1), S. B. i J. M., w ramach podziału ról, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu M. P., P. M. (2) i K. K. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu im stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu w (...) w L. i posłużeniu się dokumentami M. I. i wystawieniu na jego nazwisko zaświadczenia o zatrudnieniu, przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. czym wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganych zobowiązań i zawarli umowy pożyczek nr: (...), (...), (...), (...), podpisując się danymi P. M. (1), M. P., K. K. i M. I., przy czym R. C. (1) podrobił podpis P. M. (1), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 294.368,41 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

Ł. D. został oskarżony o to, że:

XII. w dniu 12 czerwca 2008 roku w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu ze S. B. i M. S., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim przedłożeniu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) PHU s.c. w L., wprowadzili w błąd pracownika Banku (...) SA I Oddział w Ś. co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie Ł. D. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 40.526,31 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 4 lat i 18 dni po odbyciu 10 miesięcy i 28 dni kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokami Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 19 lipca 2004 roku w sprawie IV K 706/03 oraz z dnia 22 grudnia 2003 roku w sprawie IV K 706/03 za przestępstwa z art. 280 § 1 kk, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

S. K. został oskarżony o to, że:

XIII. w dniu 28 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1) i S. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim przedłożeniu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L., wprowadzili w błąd pracownika Banku (...) SA I Oddział w L. co do zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie S. K. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 78.947,36 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

J. M. został oskarżony o to, że:

XVII. w dniu 13 września 2007 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z O. K., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu O. K. stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L., wprowadzając w błąd pracownika co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie O. K. zawarła umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42.105,26 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XVIII. w dniu 4 stycznia 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z G. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L., wprowadzając w błąd pracownika co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie G. P. (2) zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 63.157,89 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XIX. w dniu 29 listopada 2007 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z T. M. i S. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu T. M. stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L., wprowadzając w błąd pracownika co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie T. M. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42.105,26 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XX. w dniu 15 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. (1), S. B., R. C. (1), D. M. i K. K., w ramach podziału ról, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu K. K. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu mu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L. oraz posłużeniu się dokumentami M. I. i wystawieniu na jego nazwisko zaświadczenia o zatrudnieniu, a następnie podrobieniu na nim jego podpisu, przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. i wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganych zobowiązań i zawarli umowy pożyczek nr (...), podpisując się danymi K. K. i M. I., czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 135.947,36 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

W. P. (1) został oskarżony o to, że:

XXV. w dniu 25 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. i S. B., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu (...) do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu mu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L., czym wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie A. M. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 73.684,21 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXVI. w dniu 28 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z S. K. i S. B., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu S. K. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu mu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. i wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie S. K. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 78.947,36 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXVII. w okresie od 14 do 15 lutego 2008 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu z R. C. (1), S. B., J. M., D. M., M. P., P. M. (1), K. K., w ramach podziału ról, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu M. P., P. M. (2), K. K. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu im stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu w (...) w L. oraz posłużeniu się dokumentami M. I. i wystawieniu na jego nazwisko zaświadczenia o zatrudnieniu, przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w L. i wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganych zobowiązań i zawarli umowy pożyczek nr: (...), (...), (...), (...), podpisując się danymi M. P., P. M. (1), K. K. i M. I., czym doprowadzili w/wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 294.368,41 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

XXVIII. w dniu 30 listopada 2007 roku w L., działając wspólnie i w porozumieniu ze S. B., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L. na nazwisko W. G., posługując się danymi oraz dokumentami w/wymienionego, wprowadzili w błąd pracownika Banku (...) SA I Oddział w L. co do zdolności kredytowej pożyczkobiorcy oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania i zawarli umowę pożyczki nr (...) podpisując się danymi W. G., czym doprowadzili wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 73.684,21 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXIX. w dniu 11 czerwca 2008 roku w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu z P. R. i S. B., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim nakłonieniu P. R. do podpisania dokumentów bankowych oraz wystawieniu mu stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) w L., przedłożyli je w Banku (...) SA I Oddział w Ś., czym wprowadzili w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie P. R. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 30.526,31 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

M. S. został oskarżony o to, że:

XXXIII. w dniu 12 czerwca 2008 roku w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. D. i S. B., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wystawieniu Ł. D. stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) PHU s.c. w L., wprowadzili w błąd pracownika Banku (...) SA I Oddział w Ś. co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganego zobowiązania, a następnie Ł. D. zawarł umowę pożyczki nr (...), czym doprowadzili wymieniony Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 40.526,31 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2013r. Sąd Okręgowy w Lublinie:

S. B. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to, za czyn z pkt IV wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na podstawie art. 294§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

za czyny z pkt VII i X wyczerpujące dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., przyjmując, iż stanowią one ciąg przestępstw, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

za czyn z pkt V wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., za czyn z pkt VI wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., za czyn z pkt VIII wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za czyn z pkt IX wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., przyjmując, iż stanowią one ciąg przestępstw, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 91§2 k.k. w zw. z art. 86§1 k.k. orzeczone kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył 3 (trzy) lata pozbawienia wolności;

na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 08.11.2010r. do dnia 06.06.2011r.;

zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

R. C. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt XI czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 294§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 30.03.2011r. do dnia 20.04.2011r.;

zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty 300 (trzysta) zł oraz obciążył go w części wydatkami postępowania w kwocie 2000 (dwa tysiące) zł.

Ł. D. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt XII czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. i za to, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. H. P. 3 247,20 (trzy tysiące dwieście czterdzieści siedem i 20/100) zł tytułem wynagrodzenia za wykonaną obronę z urzędu Ł. D.;

zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

S. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt XIII czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za to, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. B. 3 247,20 (trzy tysiące dwieście czterdzieści siedem i 20/100) zł tytułem wynagrodzenia za wykonaną obronę z urzędu S. K.;

zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

J. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to, za czyny z pkt XVII, XVIII i XIX wyczerpujące dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., przyjmując, iż stanowią one ciąg przestępstw, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

za czyn z pkt XX wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 91§2 k.k. w zw. z art. 86§1 k.k. orzeczone kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył 2 (dwa) lata i 4 (cztery) miesiące pozbawienia wolności;

na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 24.01.2011r. do dnia 06.06.2011r.;

zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

W. P. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to, za czyny z pkt XXV, XXVI i XXIX wyczerpujące dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., przyjmując, iż stanowią one ciąg przestępstw, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

za czyn z pkt XXVII wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na podstawie art. 294§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

za czyn z pkt XXVIII wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 91§2 k.k. w zw. z art. 86§1 k.k. orzeczone kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył 3 (trzy) lata pozbawienia wolności;

na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 09.11.2010r. do dnia 11.05.2011r;

zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

M. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt XXXIII czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286§1 k.k. w zb. z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za to, na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. skazał go na karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Wyrok powyższy został zaskarżony przez obrońców oskarżonych.

Obrońca oskarżonego S. B. zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze pozbawienia wolności. Na mocy art.427 § 1 i 2 k.p.k. i art.438 pkt 4 k.p.k. wyżej wymienionemu wyrokowi zarzucił:

⚫

rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonego kar jednostkowych jak i kary łącznej pozbawienia wolności przy niedostatecznym uwzględnieniu okoliczności łagodzących dotyczących jego osoby, co winno skutkować wymierzeniem wobec oskarżonego kar jednostkowych oraz kary łącznej o zdecydowanie niższym wymiarze.

Na zasadzie art.427 § 1 k.p.k. i art.437 § 2 k.p.k. wnosił o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez:

a)  złagodzenie wymiaru kar jednostkowych wymierzonych oskarżonemu i wymierzenie mu:

- za czyn z pkt IV kary pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym roku i trzech miesięcy;

- za czyn z pkt VII i X, przy przyjęciu, iż stanowią one ciąg przestępstw kary pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn z pkt V, VI, VII, IX przy przyjęciu, iż stanowią one ciąg przestępstw kary pozbawienia wolności do roku i dziewięciu miesięcy;

b) złagodzenie wymiaru kary łącznej i orzeczenie wobec oskarżonego kary w wymiarze nieprzekraczającym dwóch lat pozbawienia wolności.

Obrońca oskarżonego R. C. (1) zaskarżył wyrok w całości. Na podstawie art.427 § 2 k.p.k. w zw. z art.438 pkt 1, 2 i 3 k.p.k. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

I.  mające wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów postępowania tj. art.4 k.p.k., art.7 k.p.k. w zw. z art.410 k.p.k. sprowadzające się do dowolnej oceny dowodów poprzez:

1)  uznanie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego R. C. (1) w części, w jakiej podaje, iż nie brał udziału w procederze związanym z wyłudzaniem kredytów powołując się na zakres kompetencji, uprawnień i procedur obowiązujących w banku w sytuacji gdy wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków E. P. (1), P. B. i S. A.,

2)  nieuprawnione przyjęcie, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z S. B., W. P. (1) i J. M. w celu popełnienia przestępstwa, podczas gdy z całokształtu zebranego materiału dowodowego takich wniosków wyprowadzić nie można, a R. C. (1) podejmował czynności tylko w zakresie skierowania potencjalnych kredytobiorców do odpowiedniego działu banku zajmującego się sprzedażą produktów kredytowych,

3)  całkowitym pominięciu zeznań świadków E. P. (2), P. B., J. D. i S. A. w sytuacji gdy zeznania te są spójne, logiczne i wzajemnie ze sobą korelują,

4)  przyjęcie, iż bez udziału R. C. (1) niemożliwe byłoby popełnienie przestępstw przez współoskarżonych w sytuacji gdy oskarżeni S. B., W. P. (1) i J. M. działali poza wiedzą oskarżonego co potwierdza zakres zarzutów wskazanych w akcie oskarżenia w stosunku do tych osób,

5)  nieuprawnione przyjęcie, że W. P. (1) w obecności R. C. (1) złożył podpis za W. G. w miejscu kredytobiorcy na umowie kredytowej nr (...) w sytuacji gdy oskarżony W. P. i oskarżony R. C. konsekwentnie tym okolicznościom zaprzeczają, W. P. wyjaśnia, iż nie zna R. C. a wyjaśnienia te korelują ze sobą są spójne i nie powinny budzić wątpliwości,

6)  uznanie za w pełni wiarygodne wyjaśnień współoskarżonych A. B. i S. B. w sytuacji gdy nie znalazły one pełnego potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a miały na celu uzyskanie dla współoskarżonych korzystniejszego wyroku.

II.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjęty za podstawę orzeczenia, który miał istotny wpływ na jego treść polegający na uznaniu, że:

1)  oskarżony R. C. (1) wprowadził w błąd pracownika banku co do okoliczności zatrudnienia, zdolności kredytowej oraz zamiaru spłaty zaciąganych zobowiązań podczas gdy dowody zgromadzone w sprawie w postaci wyjaśnień oskarżonego, a także zeznań pracowników Banku (...) SA I Oddziału w L. nie pozwalają na przyjęcie istnienia po stronie oskarżonego zamiaru wywołania u pokrzywdzonego błędnego przekonania o możliwościach płatniczych P. M. (3), M. P., K. K. i M. I., i w konsekwencji przyjęcie, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.286 § 1 k.k.

2)  po stronie oskarżonego R. C. (1) istniał zamiar doprowadzenia Banku (...) SA I Oddział w L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w sytuacji gdy brak jest dowodów pozwalających na przyjęcie, iż to oskarżony podejmował podstępne działania mające na celu uzyskanie kredytu, podczas gdy zgodnie ze swoimi kompetencjami nie uczestniczył w weryfikacji składanych dokumentów nie uczestniczył w weryfikacji zdolności kredytowej ani w żaden inny sposób nie uczestniczył w procesie decyzyjnym przy udzielaniu kredytów a jego rola ograniczała się jedynie do skierowania potencjalnych kredytobiorców do działu sprzedaży,

3)  bezpodstawnym uznaniu, że R. C. (1) osobiście uczestniczył w składaniu do banku nieprawdziwych dokumentów załączanych do wniosków kredytowych i w konsekwencji przyjęcie, że oskarżony dopuścił się czynu z art.297 § 1 k.k.

III.  obrazę prawa materialnego tj. art.270 § 1 k.k. polegającą na:

błędnym zakwalifikowaniu czynu jako wypełniającego znamiona występku z art.270 § 1 k.k., w sytuacji gdy zachodzą w sprawie przesłanki do uznania czynu jako wypadek mniejszej wagi wobec znikomego stopnia jego społecznej szkodliwości.

Na podstawie art.437 § 1 i 2 k.p.k. wnosił:

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego R. C. (1) od zarzucanego mu czynu z art.286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k. w zb. z art.297 § 1k.k. oraz o warunkowe umorzenie postępowania w zakresie czynu z art.270 § 1 k.k. z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną czynu, uprzednią niekaralność i fakt przyznania się oskarżonego do winy

2.  ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego Ł. D. zaskarżył wyżej wskazany wyrok w części dotyczącej wymiaru orzeczonej względem oskarżonego kary.

Na podstawie art.427 § 2 k.p.k. i 438 § 4 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  rażącą niewspółmierność kary polegająca na orzeczeniu względem Ł. D. kary roku pozbawienia wonności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania w sytuacji, gdy z okoliczności sprawy oraz warunków osobistych oskarżonego, który przyznał się do winy, złożył wyjaśnienia, okazał skruchę i wolę zmiany swojego zachowania wynika, iż w niniejszej sprawie zasadne byłoby wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania,

2.  obrazę przepisów prawa materialnego, mających wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art.53 k.k. poprzez wydanie wyroku zawierającego karę niewspółmierną i niesprawiedliwą w sytuacji gdy Sąd przy jej orzekaniu, nie uwzględnił wszystkich dyrektyw wymiaru kary i nie brał pod uwagę wszystkich okoliczności łagodzących w sprawie.

Mając na uwadze powyższe wnosił o zmianę orzeczenia poprzez wymierzenie Ł. D. kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Obrońca oskarżonego J. M. zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej kary i zarzucił:

1.  naruszenie przepisu postępowania, mające wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie art.424 § 2 k.p.k. poprzez nie przytoczenie przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku okoliczności, które sąd miał na względzie wymierzając oskarżonemu poszczególne kary jednostkowe, co w konsekwencji uniemożliwia stronie skarżącej zrozumienie motywów, jakimi kierował się sąd wydając zaskarżone orzeczenie w zakresie kary;

2.  rażącą niewspółmierność kar jednostkowych oraz kary łącznej, orzeczonych w stosunku do oskarżonego poprzez:

⚫

nieuwzględnienie przez Sąd I instancji przy wymiarze kar jednostkowych w wystarczającym stopniu okoliczności łagodzących, a mianowicie przyznania się oskarżonego do zarzucanych mu czynów, złożenia wyjaśnień zgodnych z ustalonym stanem faktycznym oraz jego uprzedniej niekaralności podczas, gdy okoliczności te stanowią najpoważniejsze dla wymiaru kary okoliczności łagodzące;

⚫

uwzględnienie przez Sąd I instancji przy wymiarze kary łącznej takich okoliczności, jak stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego podczas, gdy na wymiar kary łącznej w/w okoliczności nie mają wpływu.

W związku z powyższym – na podstawie art.427 § 1 k.p.k. – wnosił o zmianę orzeczenia poprzez wymierzenie oskarżonemu łagodniejszych kar jednostkowych a w ślad za tym łagodniejszej kary łącznej.

Obrońca oskarżonego W. P. (1) zaskarżył w/w wyrok w całości.

Na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na wynik sprawy, w szczególności:

1.  art.2 § 2 i 7 k.p.k. w zw. z art.410 i 424 § 1 k.pk. poprzez oparcie rozstrzygnięcia na podstawie części zebranego materiału dowodowego tj. pominięcie dowodu z zeznań M. T., podczas gdy z zeznań w/w świadka wynika, że W. P. (1) został całkowicie odsunięty od prowadzenia firmy (...), nie miał możliwości kontrolowania działalności zarządcy S. B., nadto, że oskarżony W. P. (1) uczestniczył w przestępstwie z zamiarem spłacania przedmiotowych kredytów, w konsekwencji przyjęcie, że przy podpisywaniu potwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu w celu uzyskania kredytów W. P. (1) wyczerpał znamiona przestępstwa określone w art.286 § 1 k.k. tj. oskarżony działał z zamiarem doprowadzenia innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem;

2.  art. 7 k.p.k. w zw. z art.410 k.p.k. w zw. z art.424 § 2 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, oparcie rozstrzygnięcia na części zgromadzonych w sprawie dowodów tj. pominięcie okoliczności, że to W. P. (1) złożył zawiadomienie o popełnieniu objętych aktem oskarżenia przestępstw, ujawnił osoby biorące udział w jego popełnieniu, co w konsekwencji doprowadziło do niezastosowania przez Sąd I instancji instytucji określonej w art.60 § 3 k.k., podczas gdy zastosowanie w/w przepisu było obligatoryjne;

3.  art.2 § 2 k.p.k. w zw. z art.366 § 1 i 166 k.p.k. poprzez pominięcie i nie ujawnienie w toku rozprawy notatki urzędowej z dnia 31.07.008r. (k.61 uprzednio 1) oraz protokołu z dnia 31.07.2008 (k.62-65 uprzednio 2-5), co najmniej w zakresie faktu złożenia przez W. P. (1) zawiadomienia o przestępstwie w dniu 31.07.2008r., a nadto nie przesłuchanie W. P. (1) na okoliczności ujawnione przez niego z tymże zawiadomieniu w charakterze świadka mimo, że oskarżony potwierdzał ich treść podczas składania wyjaśnień przed Sądem (k.3472) i zgadzał się odpowiadać na pytania, co doprowadziło do pominięcia dowodów świadczących o tym, że oskarżony wypełnił przesłanki obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Na zasadzie art.437 k.p.k. wnosił o:

1)  zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu przez wyeliminowanie z przypisanych czynów w punkcie:

⚫

XXV, XXVI i XXIX artykułów 286 § 1 i 11§ 2k.k. i wymierzenie oskarżonemu kary na podstawie art.297 § 1 k.k. w zw. z 91 § 1 k.k. przyjmując, że przestępstwa te stanowią ciąg przestępstw

⚫

XXVII artykułów 286 § 1 i 294 § 1 k.k. i wymierzenie oskarżonemu kary na podstawie art.297 § 1 k.k. z zb. z art.270 § 1 k.k. w związku z art.12 k.k.

⚫

XXVIII art.286 § 1 k.k. i wymierzenie oskarżonemu kary na podstawie art.297 § 1 k.k. z zb. z art.270 § 1 k.k.

2)  wymierzenie nowych kar jednostkowych a następnie kary łącznej z uwzględnieniem art.60 § 3 k.k.

ewentualnie

3)  przy zachowaniu dotychczasowej kwalifikacji wymierzenie nowych kar jednostkowych a następnie kary łącznej z uwzględnieniem art.60 § 3 k.k.

ewentualnie

4)  uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego S. K. na podstawie art.444.k.p.k. zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego IV Wydział Karny w części dotyczącej wymiaru kary. Zarzucił rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu S. K. za zarzucany mu czyn, polegającą na:

⚫

nienależytym uwzględnieniu stopnia winy oskarżonego oraz faktu powzięcia przez niego zamiaru popełnienia zarzucanego mu czynu pod wpływem impulsu oraz usilnych próśb i obietnic spłaty zaciągniętego przez niego kredytu ze strony współoskarżonego S. B.,

⚫

niewystarczającym odniesieniu się do faktu, iż oskarżony przyznał się do winy i wyraził skruchę oraz złożył obszerne i szczegółowe wyjaśnienia w sprawie,

⚫

niedostatecznym uwzględnieniu warunków osobistych oskarżonego S. K., w tym jego trudnej sytuacji majątkowej,

⚫

nienależytym uznaniu, iż wymierzona kara nie jest surowa, podczas gdy dla osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych wystarczające byłoby orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

⚫

niezasadnym przyjęciu, iż okolicznością decydującą o wymierzeniu kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania ma być fakt uprzedniego karania oskarżonego.

Wobec powyższego, działając na podstawie art.427 § 1 k.p.k. oraz art.437 § 1 i 2 k.p.k. wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie znacznie łagodniejszej kary tj. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Podobnie obrońca oskarżonego M. S. na podstawie przepisu art.425 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art.444 k.p.k. zaskarżył wyżej wymienione orzeczenie na korzyść oskarżonego w części dotyczącej orzeczenia o karze. Na podstawie przepisu art.427 § 2 k.p.k. oraz art.438 pkt 2 i 4 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

⚫

rażącą niewspółmierność kary w stosunku do stopnia winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu, wyrażającą się w wymierzeniu kary 1 roku pozbawienia wolności i 2 miesięcy bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, w sytuacji gdy biorąc pod uwagę cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej, oraz przede wszystkim istnienie pozytywnej prognozy co do oskarżonego M. S., orzeczenie kary pozbawienia wolności z jej warunkowym zawieszeniem byłoby z pewnością wystarczającą dolegliwością dla oskarżonego.

⚫

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art.424 § 2 k.k. przez pobieżne i niewyczerpujące wskazanie okoliczności, które Sąd miał na względzie przy wymiarze kary, nieprzytoczenie okoliczności, które sąd rozważał i miał na uwadze, odrzucając możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Wskazując na powyższe uchybienia wnosił o:

- zmianę wyroku w zaskarżonej części przez orzeczenie wobec oskarżonego kary z zastosowaniem warunkowego zawieszenia jej wykonania na okres próby lat 4;

ewentualnie

- uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Lublinie IV Wydział Karny do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego R. C. (1) jest zasadna i jej wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania zasługuje na uwzględnienie.

W ustaleniach faktycznych dotyczących oskarżonego R. C. (1) sąd przyjął, że w dniu 14 lutego 2008r. W. P. (1) i S. B. udali się do Banku (...) SA I Oddział w L. gdzie spotkali się z oskarżonym i w jego obecności przedkładając stwierdzające nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu zawarli umowy kredytowe na rzecz M. P. i P. M. (1), przy czym umowę zamiast M. P. podpisał W. P. (1), zaś zamiast P. M. (1) podpisał oskarżony.

Nadto w obecności oskarżonego w dniu 15 lutego 2008r. zostały zawarte umowy kredytowe na nazwisko M. I. i K. K., przy czym umowę za M. I. podpisał D. M., zaś za K. K. podpisał J. M..

Powyższe ustalenia sąd oparł na podstawie globalnie wymienionych dowodów (k.4721v-4722), bez wskazania z których wymienionych dowodów wynikają konkretne okoliczności. Natomiast na k.4733 sąd stwierdził, że postawiony R. C. (1) zarzut udziału w wyłudzeniu czterech kredytów bankowych w okresie od 14 do 15 lutego 2008r. opiera się na wyjaśnieniach S. B. oraz na opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, z której to wynika, że podpis na umowie kredytowej za P. M. (1) złożył R. C. (1).

Powyższe w sposób nie budzący wątpliwości świadczy o tym, że ustalając stan faktyczny sąd ograniczył się do mechanicznego wyliczenia przeprowadzonych dowodów bez ich analizy. Opinia grafologiczna (k.2874-2885) na którą powołuje się sąd niewątpliwie świadczy o tym, że umowę kredytową za P. M. (1) podpisał oskarżony, lecz dalsze ustalenia budzą poważne wątpliwości. Sąd stwierdził, że wyjaśnienia S. B., na podstawie których przypisał winę oskarżonemu odnośnie pozostałych kredytów są konsekwentne i stanowcze.

Natomiast analiza tych wyjaśnień świadczy o tym, że nie są one jednolite i wymagały szczegółowej oceny w konfrontacji z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Zasadnie podnosi apelacja, że z obrazą art.410 k.p.k. sąd do pozostałych dowodów w ogóle się nie ustosunkował.

Słuchany po raz pierwszy w sprawie S. B. wyjaśnił (k.1786-1787, tom XV) między innymi „Ja widziałem jak R. C. (1) i W. P. (1) podpisują się na umowach cudzymi danymi.(…) Każda umowa była zawierana u pani Ani B. i ona miała świadomość, że podpisy składają inne osoby, niż te których dane figurują w dokumentach.”

Natomiast przesłuchany w dniu 30 marca 2011r. (k.2912-2914, tom XV) wyjaśnił zupełnie odmiennie „Ja nie byłem obecny przy podpisywaniu umów pożyczek przez osoby figurujące jako pożyczkobiorcy (…). Ja nie widziałem momentu podpisywania umów, złożenia podpisu (…). Ja nie wiem, czy te sfałszowane podpisy zostały nakreślone w obecności pani Ani B.”.

W toku rozprawy w dniu 20 czerwca 2011r. (k.3426v – 3427) oskarżony S. B. skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i nie chciał odpowiadać na pytania sądu, prokuratora i obrońców, oraz po odczytaniu potwierdził wszystkie złożone z sprawie wyjaśnienia.

Dysponując takim dowodem łatwo jest zauważyć, że wyjaśnienia wymienionego nie są konsekwentne i stanowcze.

Nadto należy wskazać, że sąd zastosował dualizm ocen tego dowodu. Odnośnie oskarżonej A. B. uznał, że pierwotne wyjaśnienia S. B. nie zasługują na wiarę i uniewinnił ją z dokonania zarzuconych przestępstw, natomiast te same wyjaśnienia uznał za wiarygodne odnośnie oskarżonego C. i skazał go.

Znamiennym jest również fakt, że ustalenia sądu, iż umowy kredytowe dotyczące M. P., P. M. (1), M. I. i K. K. zostały zawarte w obecności oskarżonego C. nie znajdują potwierdzenia w wyjaśnieniach oskarżonego B..

Odnośnie M. I. i K. K. takie ustalenia w ogóle nie wynikają z wymienionych wyjaśnień. Natomiast w wyjaśnieniach z dnia 30 marca 2011r., uznanych za wiarygodne odnośnie oskarżonej B., S. B. stwierdził, że nie widział momentu podpisywania umów przez W. P. (1) i R. C. (1).

Z wyjaśnień współoskarżonych: D. M., J. M. i W. P. (1) również nie wynika, że umowy podpisywali w obecności oskarżonego C., zaś W. P. (1) stwierdził „Nie znam R. C. (1) i nie widywałem się z nim”(k.3472v)

Fakt przekazania przez S. B. na rzecz R. C. kwoty 2000 zł w dniu 9 lipca 2008r. (k.2989) sam w sobie nie może przesądzać winy oskarżonego w zakresie dokonania przestępstw w dniach 14 i 15 lutego 2008r., zaś przekazana kwota 250 zł w dniu 16 lutego 2008r. przeczy twierdzeniom S. B., że za każdą umowę przekazywał oskarżonemu 1000 zł, bowiem w wymienionym dniu winien przekazać R. C. kwotę 4000 zł. Sąd nie ustalił w jaki sposób osoby obce mogły pobrać pieniądze z kredytów przyznanych wnioskodawcom.

Wskazane okoliczności świadczą o tym, że sąd nie przeprowadził wnikliwej analizy dowodów dotyczących winy oskarżonego R. C. (1) oraz pominął z obrazą art.410 k.p.k. dowody z zeznań pracowników banku, co uzasadnia uchylenie zaskarżonego wyroku odnośnie wymienionego oskarżonego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Rozpoznając ponownie sprawę sąd przeprowadzi przewód sądowy odnośnie oskarżonego R. C. (1) w całości od początku i oceniając skrupulatnie całość dowodów wykaże, które z nich w sposób nie budzący wątpliwości świadczą o winie oskarżonego oraz w jakim zakresie wina ta może być przypisana z uwzględnieniem wymagań prawa karnego materialnego i procesowego.

Zgodnie z art.457 § 2 k.p.k. wnioski o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego zostały złożone odnośnie oskarżonych: W. P. (1), J. M. i S. K..

Odnosząc się do apelacji wniesionej na korzyść oskarżonego W. P. (1), w ocenie Sądu Apelacyjnego nie zasługuje ona na uwzględnienie.

Ustosunkowując się do zarzutu, że sąd nie uwzględnił faktu, iż oskarżony złożył zawiadomienie o przestępstwie, które jest przedmiotem rozpoznania w sprawie niniejszej i pominął dowód z notatki urzędowej z dnia 31 lipca 2008r. oraz z protokołu przesłuchania w charakterze świadka z dnia 31 lipca 2008r., należy stwierdzić że obrońca nie dostrzega, iż postępowanie w sprawie niniejszej toczyło się dwutorowo.

W wyniku złożonego przez oskarżonego zawiadomienia czynności prowadził Wydział do walki z Przestępczością Gospodarczą Komendy Wojewódzkiej Policji w L., natomiast w dniu 5 sierpnia 2008r. zostały podjęte czynności przez sekcję d/w z PG Komendy Miejskiej Policji w L.. W dniu 12 sierpnia prokurator powierzył prowadzenie śledztwa – w całości – Komendzie Miejskiej Policji, zaś w dniu 19 sierpnia 2008r. obie sprawy zostały połączone do łącznego rozpoznania. Przez pryzmat takiego postępowania w sprawie należy ocenić okoliczności, czy oskarżony W. P. (1) mógł skorzystać z instytucji określonej w art.60 § 3 k.k. Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem, składający wyjaśnienia, chcąc skorzystać z obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art.60 § 3 albo § 4 k.k., musi być lojalnym procesowym współpracownikiem organów ścigania oraz organów wymiaru sprawiedliwości i właśnie dlatego, trafnie, nazywany jest „małym świadkiem koronnym”. Unormowania art.60 § 3 k.k. nie pozostawiają wątpliwości, że w wyjaśnieniach podejrzany, a potem oskarżony, wobec którego ma być obligatoryjnie orzeczona kara z jej nadzwyczajnym złagodzeniem, musi przyznać się do sprawstwa i zawinienia, podać wszystkie znane mu informacje dotyczące własnego zachowania i zachowania osób „współdziałających” i to nie tylko wypełniających ustawowe znamiona popełnionych przez te osoby przestępstw, ale także inne „istotne okoliczności” ich popełnienia, a składane wyjaśnienia muszą być zgodne z rzeczywistością (prawdziwe), szczere i konsekwentne (por. postanowienie SN z 20 listopada 2013r., II KK 184/13, OSNKW 214/3/28)

Powoływany przez apelację protokół przesłuchania z dnia 31 lipca 2008r. (k.62-66) nie odpowiada powyższym wymaganiom i stanowi on jedynie próbę przerzucenia winy na współoskarżonego w sprawie S. B. w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Natomiast z chwilą postawienia oskarżonemu zarzutów W. P. (1) odmówił składania wyjaśnień (k.1816). Takiego postępowania nie można uznać za współpracę z organami ścigania. Taką postawę oskarżony prezentował w toku całego postępowania przygotowawczego.

Przesłuchany w toku rozprawy (k.3472) oskarżony również skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Wbrew stanowisku apelacji takie postępowanie nie uprawnia do skorzystania z instytucji unormowanej w art.60 § 3 k.k.

Natomiast zarzut obrazy art.2 § 2 k.p.k. w zw. z art.366 § 1 i 166 k.p.k. sformułowany został contra legem, bowiem apelacja nie dostrzega zakazu wynikającego z art.389 § 1 k.p.k. i bogatego orzecznictwa na gruncie tego przepisu.

Sąd Najwyższy wielokrotnie wyrażał stanowisko, że odczytanie na rozprawie protokołu zeznań, jakie oskarżony złożył w postępowaniu przygotowawczym w danej sprawie w charakterze świadka, nie jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy oskarżony o to wnosi, albowiem uwzględnieniu takiego wniosku stoi na przeszkodzie zakaz wyrażony w art.389 § 1 k.p.k. (por. uchwała SN z 8 lutego 1995r., I KZP 37/95, OSNKW 1995, nr 3-4, poz. 15; wyrok SN z 6 października 2009r., II KK 97/09, OSNwSK 2009/1/1935)

Stanowisko to jest w pełni akceptowane zarówno w judykaturze jak i w doktrynie.

Bak jest również podstaw do uznania za zasadny pierwszego z zarzutów apelacji, który sugeruje, że oskarżony W. P. (1) w swoich decyzjach został wręcz ubezwłasnowolniony przez współoskarżonego S. B. oraz, że uczestniczył on w przestępstwie z zamiarem spłacenia przedmiotowych kredytów.

Oskarżony i apelacja starają się nie dostrzegać, że kredyty na kwotę ponad 520000 zł zostały wyłudzone przez oskarżonego w okresie kiedy współoskarżony S. B. nie był pełnomocnikiem firmy prowadzonej przez oskarżonego, który w tym czasie podejmował wszystkie decyzje związane z jej funkcjonowaniem, natomiast w okresie kiedy S. B. posiadał pełnomocnictwo do prowadzenia firmy oskarżonego został wyłudzony kredyt tylko na kwotę 30526,31 zł. W tych warunkach zeznania M. T. (k.3586-3587), które miałyby świadczyć o tym, że kredyty wyłudził tylko S. B. nie są zgodne z prawdą i nie mają znaczenia dla ustaleń dokonanych w sprawie.

Na użytek apelacji zgłaszane jest twierdzenie, że oskarżony działał z zamiarem spłacenia przedmiotowych kredytów i swoim działaniem nie wyczerpał dyspozycji art.286 § 1 k.k.

W sprawie nie budzi wątpliwości okoliczność, że firma prowadzona przez oskarżonego miała kłopoty finansowe i dlatego oskarżony zwrócił się do S. B. o udzielenie pomocy w uzyskaniu kredytów.

O ewentualnym braku zamiaru oszustwa można byłoby mówić wówczas gdyby działanie oskarżonego było incydentalne i sprowadzało się do wyłudzenia tylko jednego kredytu, który nie zostałby spłacony z przyczyn niezależnych od oskarżonego.

Natomiast mimo niespłacenia pobranych kredytów wyłudzenie kolejnych jest ewidentnym działaniem wyczerpującym znamiona oszustwa z art.286 § 1 k.k.

Nadto wbrew stanowisku apelacji oskarżony przyznał się do dokonania zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień (k.3472), w tych warunkach przy uwzględnieniu powyższych okoliczności kwestionowanie winy oskarżonego na uwzględnienie nie zasługuje.

Brak jest również podstaw do złagodzenia orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, o co wnosi apelacja. Orzekając o karze odnośnie oskarżonego należy mieć na uwadze, że w szerokim precederze wyłudzenia kredytów, obejmującym aż 17 osób oskarżony W. P. (1) poza współoskarżonym S. B. pełnił jedną z głównych ról, w wyniku jego działania zostały wyłudzone kredyty na łączną kwotę 551210,50 zł i szkoda ta nie została naprawiona.

W tych warunkach, mimo że oskarżony wcześniej nie był karany, zachowując wewnętrzną sprawiedliwość wyroku sąd zasadnie uznał, że należy wobec niego orzec taką samą karę jak wobec S. B.. Za takim rozstrzygnięciem przemawiają również zasady wymiaru kary określone w art.53 k.k., a w szczególności cele zapobiegawcze i wychowawcze w zakresie ukształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Apelacje wniesione na korzyść J. M. i S. K. skarżą przedmiotowy wyrok jedynie w części dotyczącej wymiaru orzeczonych kar pozbawienia wolności zarzucając, iż są one rażąco niewspółmiernie surowe.

W ocenie Sądu Apelacyjnego apelacje te również nie zasługują na uwzględnienie.

Odnośnie oskarżonego J. M. sąd wskazał na jego wiodąca rolę w dokonywaniu przestępstw na przestrzeni kilku miesięcy. To oprócz S. B. i W. P. (1) oskarżony zorganizował inne osoby do dokonywania przestępstw i wyłudził kredyty na kwotę 283315,77 zł.

Trafnie jednak podnosi apelacja, że sąd meriti nie zindywidualizował ocen do orzekanych kar jednostkowych oraz trafnie powołuje orzecznictwo dotyczące wymiaru kary. Nie jest to jednak obraza art.424 § 2 k.p.k., która uzasadniałaby uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Obraza prawa procesowego podobnie jak rażąca niewspółmierność kary jest względną przyczyną odwoławczą, która może być uwzględniona jeżeli miała istotny wpływ na treść wyroku. W sprawie niniejszej sąd podał jakie okoliczności miał na uwadze przy wymiarze kary, należy więc wnioskować, że dotyczą one zarówno kar jednostkowych jak i kary łącznej. Wprawdzie indywidualizacja kar dotyczy poszczególnych czynów przypisanych oskarżonemu, lecz dopiero całość działania sprawcy świadczy o nasileniu jego złej woli i wysokości szkody powstałej w wyniku tego działania. W tych warunkach brak jest podstaw do stwierdzenia, że podnoszona przez apelację obraza prawa procesowego miała istotny wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary.

Wbrew stanowisku apelacji sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony dotychczas nie był karany i przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów. Ocenę winy oskarżonego sąd kształtował jednak nie tylko na podstawie złożonych przez niego wyjaśnień, lecz również na podstawie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie, które w sposób jednoznaczny świadczą o tejże winie.

Oskarżony jest jednym ze współsprawców sądzonych w sprawie i wewnętrzna sprawiedliwość wyroku obligowała sąd do dostosowania orzekanych kar do społecznej szkodliwości przestępstw dokonanych przez poszczególnych oskarżonych.

Takie zróżnicowanie kary sąd przeprowadził i orzekł wobec oskarżonego niższą karę aniżeli w stosunku do głównych oskarżonych S. B. i W. P. (1), którzy odpowiadają w warunkach podmiotowych zbliżonych do oskarżonego.

Reasumując Sąd Apelacyjny uznał, że oceniając nasilenie złej woli po stronie oskarżonego, zaangażowanie innych osób do popełnienia przestępstw oraz wysokość szkody spowodowanej działalnością przestępczą, która nie została naprawiona, orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności nie może być uznana za niewspółmiernie surową i z tych względów zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Podobnie apelacja obrońcy oskarżonego S. K. błędnie podnosi, że sąd nienależycie rozważył okoliczności mające wpływ na wymiar orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Wprawdzie uzasadnienie sądu w tym zakresie nie jest obszerne lecz uwzględnia zarówno okoliczności łagodzące jaki i obciążające.

Błędnie podnosi apelacja, że stan nietrzeźwości miałby wpłynąć na złagodzenie orzeczonej wobec oskarżonego kary. W judykaturze ukształtowany jest jednolity pogląd, że stan nietrzeźwości sprawcy nie może być uznawany jako okoliczność łagodząca. Natomiast uwzględniając rolę oskarżonego w dokonaniu przestępstwa i przyznanie się do jego dokonania sąd wymierzył oskarżonemu karę w tych samych granicach co pozostałym współoskarżonym odpowiadającym w podobnych warunkach procesowych. Sąd natomiast zasadnie stwierdził, że w stosunku do oskarżonego brak jest dodatniej prognozy, która zgodnie z art.69 § 1 i 2 k.k. umożliwiałaby warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności.

W dniu 22 stycznia 2008r. oskarżony został skazany na dwa lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres czterech lat za przestępstwo przeciwko mieniu i po upływie miesiąca od daty wyroku, w okresie próby, dokonał kolejnego przestępstwa przeciwko mieniu. Taka postawa jednoznacznie świadczy o braku poszanowania prawa ze strony oskarżonego i w pełni uzasadniała stanowisko sądu, że w stosunku do niego nie można postawić dodatniej prognozy, że będzie on przestrzegał porządku prawnego mimo niewykonania kary.

Wymierzając karę sąd indywidualnie ocenia przesłanki jej wymiaru odnośnie każdego oskarżonego. Wobec uprawomocnienia się wyroku i braku uzasadnienia w tym zakresie nie można ocenić przesłanek jakimi kierował się sąd orzekając karę wobec A. M.. Błędne jest jednak stanowisko obrońcy, że sytuacja tegoż oskarżonego jest „w zasadzie analogiczna” z sytuacją S. K.. W dacie przestępstwa -25 lutego 2008r. oskarżony M. nie był karany (k.2288, 3912).

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że orzeczona wobec S. K. kara nie może być uznana za niewspółmiernie surową i Sąd Apelacyjny zaskarżony wyrok również w tym zakresie utrzymał w mocy.