Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2010 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2010 r. w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa S. K. (1)

przeciwko P. Ł. i D. J.

o ustalenie prawa własności

1)  ustala, że powód S. K. (2) nabył w dniu 26.06.2008 r. od pozwanej D. J. w drodze umowy sprzedaży własność ciągnika rolniczego marki URSUS typ/model (...), rok produkcji 1989, o nr rej. (...) i nr silnika (...);

2)  odstępuje od obciążania pozwanych kosztami procesu.

SSR Aneta Ineza Sztukowska

Sygn. akt I C 185/10

UZASADNIENIE

Powód S. K. (1) wystąpił przeciwko D. J. z pozwem o ustalenie, iż na mocy umowy kupna-sprzedaży z dnia 26.06.2008 r. zawartej z powodem jako kupującym a pozwaną jako sprzedającą przeszło na powoda prawo własności ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...). Jednocześnie powód domagał się też zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Argumentując swe stanowisko w sprawie powód podał, iż dnia 26.06.2008 r. zawarł z pozwaną umowę kupna-sprzedaży w wyniku, której nabył za cenę 45.000,00 zł ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...). Od czynności tej odprowadził następnie podatek do Urzędu Skarbowego w S., a jeszcze później chciał przerejestrować ww. pojazd w Wydziale Komunikacji na swoje nazwisko. Wówczas to urzędnik zajmujący się przerejestrowywaniem pojazdów zażądał dostarczenia dodatkowych dokumentów potwierdzających nabycie przedmiotowego pojazdu od poprzednich właścicieli tj. pozwaną i jej zmarłego brata S. J.. W zaistniałej sytuacji powód zwrócił się do pozwanej z ustną prośbą o wydanie tychże dokumentów, na które zresztą pozwana powoływała się przy zawieraniu umowy kupna-sprzedaży z powodem i które była obowiązana – zgodnie z treścią art. 546§1 kc – mu przekazać. Pozwana odmówiła jednak zadośćuczynienia powyższej prośbie. To zaś spowodowało, że do chwili obecnej powód nie może zarejestrować ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) na swoje nazwisko.

Pozwana D. J. w odpowiedzi na pozew uznała powództwo i z to przyczyny wniosła o nieobciążanie jej kosztami postępowania.

Argumentując swe stanowisko w sprawie pozwana wskazała, iż nie dysponuje oryginałami dokumentów niezbędnych powodowi do zarejestrowania ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) na swoje nazwisko. Wskazała przy tym, iż w posiadaniu jednego z ww. dokumentów (umowy kupna-sprzedaży zawartej przez jej zmarłego brata S. J. i pierwotnego właściciela ciągnika – P. Ł.) nigdy nie była, czego powód był świadom zawierając z nią umowę kupna-sprzedaży i co zaważyło na obniżeniu ceny nabycia przedmiotowego pojazdu. Jeśli natomiast chodzi o drugi z dokumentów niezbędny powodowi do zarejestrowania ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) na swoje nazwisko (umowy darowizny zawartej pomiędzy nią a jej zmarłym bratem S. J.), to pozwana podała, iż aktualnie znajduje się on w aktach którejś ze spraw karnych, które toczą się z jej udziałem na skutek oskarżeń wysuwanych przez spadkobiercę S. J.. Pozwana zaznaczyła jednak, że zawierając umowę z powodem dokumentem ww. władała i była w stanie przedstawić go Wydziałowi Komunikacji celem przerejestrowania pojazdu na powoda. Krańcowo pozwana wnosiła o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego P. Ł., który pierwotnie był właścicielem ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...). Jednocześnie pozwana zgłosiła powództwo wzajemne – o zapłatę kwoty 2.000,00 zł tytułem straty, jaką poniosła z tytułu sprzedaży ciągnika szczegółowo opisanego powyżej po obniżonej cenie. W tym zakresie ostatecznie pozwana zmodyfikowała jednak swe stanowisko, oświadczając, iż powództwo wzajemne „wycofuje z tej sprawy” i rozważy „możliwość jego rozpatrzenia w innym postępowaniu”.

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2010 r., działając w oparciu o art. 195§1 kpc, Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego P. Ł..

Pozwany P. Ł., ustosunkowując się do żądania pozwu oświadczył, iż „nie uznaję pozwu, który przysyła Sąd Rejonowy w Suwałkach”. W dalszej części swego pisemnego oświadczenia pozwany ten przyznał jednak, że był właścicielem ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) i że pojazd ten sprzedał S. J.. Zaznaczył przy tym, że po zawarciu ww. umowy sprzedaży fakt ten zgłosił we właściwym Wydziale Komunikacji. Wyjaśnił też, że nie dysponuje obecnie oryginałem ani kopii tejże umowy albowiem wszelkie dokumenty przechowuje przez lat 5; od daty zawarcia umowy ze S. J. minął zaś dłuższy niż 5 lat okres czasu.

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie umowy z dnia 24.11.2000 r. P. Ł. sprzedał S. J. ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...). Fakt sprzedaży przedmiotowego ciągnika zgłoszony został do Starostwa Powiatowego w P. dnia 04.12.2000 r. (dowód: informacja ze Starostwa Powiatowego w P. k. 63).

Następnie, umową z dnia 15.12.2008 r., S. J. darował swej siostrze – D. J. m.in. ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) (dowód: umowa k. 391-392 akt sprawy VII K 692/10 SR w Suwałkach).

Postanowieniem z dnia 27.11.2008 r. oryginał powyższej umowy uznany został za dowód rzeczowy w sprawie (...) oraz 4 Ds. 868/08 i zatrzymany do przechowania w aktach ww. sprawy (dowód: postanowienie k. 25).

Jeszcze przed wydaniem tego postanowienia, a mianowicie na podstawie umowy z dnia 26.06.2008 r., D. J. sprzedała S. K. (1) ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) za cenę 45.000,00 zł (dowód: umowa k. 6). Zakup przedmiotowego ciągnika S. K. (1) sfinansował częściowo z oszczędności a częściowo z kredytu (dowód: umowa kredytu k. 12-13v, potwierdzenie wypłaty gotówki k. 11, zeznania świadka M. R. k. 71, zeznania S. K. (1) złożone w sprawie VII K 692/10 SR w Suwałkach – k. 27-29 i 148v-149 akt ww. sprawy). Przy podpisywaniu umowy z dnia 26.06.2008 r. obecne były jedynie jej strony oraz matka D. J.; przedmiot tejże umowy nabywca tj. S. K. (1) uprzednio oglądał jednak razem z zaprzyjaźnionymi mu osobami – ojcem, szwagrem M. R. i sąsiadem K.R. S.. W trakcie oględzin pojazdu nie okazano jednak dokumentów dotyczących jego stanu prawnego. Po podpisaniu umowy z dnia 26.06.2008 r. ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) został S. K. (1) niezwłocznie (od razu) wydany wraz z dowodem rejestracyjnym, w którym jako właściciel pojazdu figurował P. Ł. oraz kopią umowy darowizny z dnia 15.12.2008 r. (dowód: zeznania świadków M. R. k. 71 i K.R. S. k. 71-71, kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 7, zeznania S. K. (1) złożone w sprawie VII K 692/10 SR w Suwałkach – k. 27-29 akt ww. sprawy).

Pismem z dnia 23.03.2010 r. S. K. (1) wezwał D. J. do dostarczenia do Wydziału Komunikacji w S. dokumentów w postaci umowy darowizny ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) z dnia 15.12.2003 r. zawartej pomiędzy nią a S. J. oraz umowy kupna-sprzedaży ww. ciągnika zawartej pomiędzy S. J. a pierwotnym właścicielem pojazdu – P. Ł.. W uzasadnieniu tego żądania wskazał, iż dokumenty te są mu niezbędne do przerejestrowania przedmiotowego pojazdu na swoje nazwisko. Zaznaczył też, że nieprzerejestrowanie pojazdu uniemożliwia mu poruszanie się nim po drogach publicznych i czyni tenże pojazd bezwartościowym. Podniósł przy tym, że przy zawieraniu umowy kupna-sprzedaży przedmiotowego pojazdu z pozwaną, ta zapewniała go o możliwości zarejestrowania pojazdu (dowód: pismo z dnia 23.03.2010 r. k. 8, potwierdzenie doręczenia korespondencji k. 9).

W odpowiedzi na powyższe pismo D. J. poinformowała S. K. (1), iż nie dysponuje dokumentami przez niego żądanymi. Zaznaczyła przy tym, iż o powyższej okoliczności informowała go przy zawieraniu umowy kupna-sprzedaży ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...), co znalazło odzwierciedlenie w obniżonej – w stosunku do rynkowej wartości – cenie nabycia przedmiotowego pojazdu (dowód: pismo z dnia 30.03.2010 r. k. 22).

W zaistniałej sytuacji S. K. (1), pismem z dnia 05.05.2010 r., ponowił wobec D. J. swe żądanie zawarte w piśmie z dnia 23.03.2010 r., opatrując je rygorem wystąpienia na drogę sądową w celu potwierdzenia skutecznego przejścia prawa własności przedmiotowego pojazdu na swoją rzecz (dowód: pismo z dnia 05.05.2010 r. k. 10).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie D. J. podtrzymała swe stanowisko z pisma z dnia 30.03.2010 r. (dowód: pismo z dnia 17.05.2010 r. k. 23).

Aktualnie ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) w dalszym ciągu zarejestrowany jest na nazwisko pierwotnego właściciela – P. Ł. (dowód: kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 7).

Sąd zważył, co następuje:

Zgłoszone w pozwie roszczenie zakwalifikować należało jako żądanie, którego podstawę stanowi art. 189 kpc. Zgodnie z powołanym przepisem powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. W wypadku wystąpienia z żądaniem znajdującym oparcie w przywołanym przepisie podstawową kwestią podlegającą rozstrzygnięciu Sądu jest istnienie interesu prawnego po stronie zgłaszającego żądanie. Dopiero ustalenie, iż interes taki zachodzi uzasadnia dokonanie merytorycznej oceny zgłoszonego roszczenia.

Zauważyć w tym miejscu należy, że przez "interes prawny" w znaczeniu art. 189 k.p.c. rozumieć należy istniejącą potrzebę uzyskania korzyści w sferze prawnej czy też, inaczej rzecz ujmując, potrzebę uzyskania wyroku odpowiedniej treści, wywołaną rzeczywistym naruszeniem albo zagrożeniem określonej sfery prawnej. Udzielenie ochrony przez sąd następuje tylko wówczas, gdy po stronie podmiotu ochrony tej żądającego, interes prawny w jej uzyskaniu rzeczywiście zachodzi (w tym zakresie por. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie sygn. akt I ACa 1046/98 opubl. w OSA z roku 1999 Nr 11-12, poz. 49, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08 maja 2000 r. sygn. akt V CKN 29/00 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX nr 52427). Interes prawny, o którym mowa w art. 189 k.p.c., nie może być przy tym rozumiany subiektywnie, tj. według odczucia powoda, ale obiektywnie, tj. na podstawie rozumnej oceny sytuacji, w której powód występuje z tego rodzaju powództwem. Interes prawny powoda musi być ponadto zgodny z prawem i zasadami współżycia społecznego, jak również z celem, któremu służy art. 189 k.p.c. ( tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 listopada 2002 r. sygn. akt II CKN 1047/00 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX nr 75344). Wykazanie istnienia interesu prawnego – zgodnie z ogólną regułą wynikającą z art. 6 kc – obciąża powoda.

W niniejszym postępowaniu powód istnienie po swojej stronie interesu prawnego w ustaleniu, iż w oparciu o umowę z dnia 26.06.2008 r. skutecznie nabył od pozwanej D. J. ciągnik rolniczy marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) uzasadniał tym, iż – wobec braku dokumentów potwierdzających nabycie prawa własności przez pozwaną od poprzednich właścicieli przedmiotowego ciągnika – nie może zarejestrować tego pojazdu na swoje nazwisko. Interes ten uznać należało za faktycznie istniejący. Oczywistym jest bowiem, że dla celów rejestracyjnych niezbędne jest przedstawienie wszystkich dokumentów potwierdzających prawo własności poczynając od osoby ostatnio wpisanej w dowodzie rejestracyjnym.

Dokonując oceny zasadności żądania zgłoszonego przez powoda w pierwszej kolejności mieć zaś należało na uwadze, iż roszczenie główne pozwu (z wyłączeniem kosztów procesu) pozwana D. J. uznała (vide: odpowiedź na pozew k. 20). Zgodnie zaś z treścią art. 213§2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W przekonaniu Sądu w okolicznościach sprawy niniejszej nie sposób przyjąć, by uznanie powództwa przez pozwaną D. J. sprzeciwiało się prawu tudzież zasadom współżycia społecznego albo by zmierzało ono do obejścia prawa. Z informacji nadesłanej przez Starostwo Powiatowe w P. oraz z kserokopii dowodu rejestracyjnego znajdującego się w aktach sprawy wynika bowiem niezbicie, iż pozwany P. Ł. w dniu 24.11.2000 r. – jako pierwotny właściciel ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) – ciągnik ten sprzedał S. J.. Z umowy darowizny znajdującej się w aktach sprawy VII K 692/10 SR w Suwałkach wynika zaś jednoznacznie, że przedmiotowy ciągnik S. J. darował następnie (dnia 15.12.2008 r.) swej siostrze – pozwanej D. J.. Ta zaś, co potwierdza załączona do pozwu umowa kupna-sprzedaży z dnia 26.06.2008 r., ciągnik ten zbyła powodowi.

Opisany powyżej ciąg czynności prawnych wskazuje jednoznacznie, iż każda z kolejnych osób dokonujących zbycia ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) była uprawniona do dokonania takiego rozporządzenia jako jej właściciel (art. 140 kc). W konsekwencji, za w pełni skuteczne uznać należało nabycie przedmiotowego ciągnika przez powoda od pozwanej D. J. w oparciu o umowę z dnia 26.06.2008 r. (art. 535 kc).

Powyższej konstatacji nie sprzeciwia się, zdaniem Sądu, okoliczność, iż pozwany P. Ł. żądania pozwu w sprawie niniejszej formalnie rzecz biorąc nie uznał. Zwrócić jednak należy uwagę, iż w odpowiedzi na pozew pozwany ten de facto żądania pozwu nie zakwestionował. Potwierdził w niej bowiem fakt sprzedaży ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) na rzecz S. J. w dniu 24.11.2000 r. (vide: uzasadnienie odpowiedzi na pozew k. 37). Co do dalszych losów prawnych przedmiotowego ciągnika pozwany ten nie był zaś – co oczywiste – w stanie się wypowiedzieć jako że po jego sprzedaży wydał go nabywcy i nie interesował się nim. Tym niemniej podkreślenia wymaga, że potwierdzenie przez pozwanego P. Ł. faktu sprzedaży ciągnika szczegółowo opisanego powyżej – w powiązaniu z informacją nadesłaną przez Starostwo Powiatowe w P. – pozwoliło Sądowi ustalić krąg kolejnych właścicieli przedmiotowego ciągnika i, ostatecznie, orzec o skuteczności jego nabycia przez powoda od pozwanej D. J. w oparciu o umowę z dnia 26.06.2008 r.

Uwzględniając wszystko powyższe orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu w sprawie niniejszej posiłkował się Sąd regulacją wynikającą z treści art. 102 kpc. Zgodnie z powołanym przepisem w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążyć jej w ogóle kosztami. Podkreślenia przy tym wymaga, że zasada płynąca z art. 102 kpc znajduje zastosowanie m.in. w sprawach dotyczących stosunku prawnego, który może być ukształtowany tylko wyrokiem, choćby zamiary stron były całkowicie zgodne (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1970 r. w sprawie II CZ 14/70 opubl. OSNCP 1970/11/211, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 września 1973r. w sprawie I CZ 122/73 opubl. OSNP 1974/5/98, T. Ereciński (red.) „Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze.”, tom 1, s. 268).

W sprawie niniejszej zamiary stron były w istocie zgodne: celem powoda było uzyskanie wyroku potwierdzającego skuteczność nabycia od pozwanej D. J. ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) w oparciu o umowę z dnia 26.06.2008 r.; celem pozwanej D. J. – potwierdzenie faktu zawarcia powyższej umowy i własnych uprawnień do rozporządzenia przedmiotowym ciągnikiem rolniczym; celem pozwanego P. Ł. zaś (jak wynika z treści jego odpowiedzi na pozew) – potwierdzenie faktu zbycia ciągnika szczegółowo opisanego powyżej na rzecz S. J., poprzednika prawnego pozwanej D. J. jak chodzi o własność tegoż ciągnika. Zaznaczenia przy tym wymaga, iż – wobec nieposiadania przez żadną z osób pozwanych oryginałów umów zbycia ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) z dnia 24.11.2000 r. i z dnia 15.12.2008 r. – wyrok Sądu ustalający skuteczność nabycia przedmiotowego ciągnika przez powoda był niezbędny do tego, by w obrocie prawnym na okoliczność tę powód mógł się powoływać. Stąd też, zdaniem Sądu, nie zachodziły podstawy, by pozwanych obciążać kosztami niniejszego procesu.

W kontekście omawianego zagadnienia odnotować godzi się, iż w okolicznościach sprawy niniejszej nie sposób przyjąć, by pozwana D. J. uchylała się od wydania powodowi oryginałów umów zbycia ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) z dnia 24.11.2000 r. i z dnia 15.12.2008 r. Nie potwierdziły tego przede wszystkim zeznania zawnioskowanych przez stronę powodową świadków słuchanych w sprawie niniejszej tj. M. R. i K.R. S.. Świadkowie ci bowiem w ogóle nie wiedzieli jakimi dokumentami dotyczącymi przedmiotowego ciągnika w dacie sprzedaży pozwana dysponowała i jakie okazała powodowi; nie wiedzieli też jakie były ustalenia powoda i pozwanej odnośnie przekazania tychże dokumentów. Stąd też, nie odmawiając tym zeznaniom waloru wiarygodności, uznał je Sąd za dowód o nikłej wartości.

Zaznaczenia z kolei wymaga, że z zeznań samego powoda złożonych w sprawie VII K 692/10 tut. Sądu wynika jednoznacznie, iż w dniu zawarcia umowy z pozwaną nie dysponowała ona w ogóle umową z dnia 24.11.2000 r. Pozwana okazała bowiem wówczas powodowi (przy zawarciu umowy) posiadane przez siebie dokumenty własnościowe dotyczące przedmiotowego ciągnika tj. dowód rejestracyjny i umowę darowizny, jaką w dniu 15.12.2008 r. zawarła ze swym bratem S. J. (vide: k. 27-27v akt sprawy VII K 692/10). Brak umowy z dnia 24.11.2000 r. nie zniechęcił jednak powoda do zakupienia tegoż ciągnika od pozwanej. Poczytać to, zdaniem Sądu, należało za zgodę powoda na taką właśnie sytuację. Twierdzenia powoda, iż za wystarczające uznał rzekome zapewnienia pozwanej, że okazane przy zawarciu umowy dokumenty będą wystarczające do przerejestrowania ciągnika ocenić należało jako niewiarygodne. Sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym jest bowiem założenie, że dorosły, nieubezwłasnowolniony mężczyzna, posiadający prawo jazdy (jak powód) nie posiada wiedzy, iż do przerejestrowania pojazdu niezbędne są dokumenty potwierdzające prawo własności na kolejnych jego właścicieli.

Również z zeznań powoda złożonych w sprawie VII K 692/10 tut. Sądu wynika, że po zawarciu umowy z pozwaną powód otrzymał od niej dowód rejestracyjny ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) z dnia 24.11.2000 r. i z dnia 15.12.2008 r. i kopię umowy z dnia 15.12.2008 r., mocą której pozwana nabyła tenże ciągnik w drodze umowy darowizny od swego brata S. J. (vide: k. 27-27v akt sprawy VII K 692/10). Nie jest przy tym, zdaniem Sądu, dziwne, że pozwana nie przekazała powodowi oryginału umowy darowizny z dnia 15.12.2008 r. Umowa ta obejmowała bowiem nie tylko przedmiotowy ciągnik, ale także i inne przedmioty. Stanowiła zatem dla pozwanej tytuł własności w odniesieniu do tychże innych przedmiotów, niezbędny do dalszego dysponowania nimi. Potwierdza to podnoszona przez pozwaną w odpowiedzi na pozew okoliczność, iż – z powołaniem na tę umowę – zbyła też ciągnik U. C 360 (objęty przedmiotową umową - vide: umowa k. 391-392 akt sprawy VII K 692/10 SR w Suwałkach), co do którego – w kontekście jego rejestracji na nazwisko nabywcy – była następnie słuchana przez organy administracyjnie w charakterze świadka (vide: wezwanie na przesłuchanie k. 24). Jak sam zeznał zaś powód w sprawie VII K 692/10 wśród okolicznych mieszkańców powszechną informacją było, iż pozwana wyprzedaje maszyny rolnicze (w oparciu o tę informację powód zresztą sam się z pozwaną skontaktował odnośnie sprzedaży ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) z dnia 24.11.2000 r. i z dnia 15.12.2008 r.). Umowa dowodząca jej praw do tychże maszyn rolniczych była jej zatem niezbędna. Skoro powód zadowolił się jej kopią, to na taki stan rzeczy po prostu, zdaniem Sądu, przystał. Podkreślenia wymaga przy tym, że po dniu 27.11.2008 r. umowy powyższej pozwana nie mogła już powodowi wydać – niezależnie od jej woli w tym zakresie. Postanowieniem z tej daty umowa ta uznana została bowiem za dowód rzeczowy w sprawie (...) oraz 4 Ds. 868/08 i zatrzymana do przechowania w tychże aktach.

Okoliczności powyższe gruntują tylko we wniosku, iż wyrok Sądu ustalający skuteczność nabycia ciągnika rolniczego marki U. (...), rok produkcji 1989, nr rej. (...), nr silnika (...) przez powoda był niezbędny do tego, by w obrocie prawnym na okoliczność tę powód mógł się powoływać. Wobec zgodnych stanowisk stron postępowania co do żądania pozwu, w przekonaniu Sądu, brak było podstaw do tego, by pozwanych obciążać kosztami niniejszego procesu.

Stąd też orzeczono jak w pkt 2 wyroku.

SSR Aneta Ineza Sztukowska