Sygn. akt I C 103/14 – upr.
Dnia 29 kwietnia 2014 r.
Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Maciej Dubrowski
Protokolant: Justyna Dyka
na rozprawie po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r. sprawy
z powództwa U. (...) w W.
przeciwko J. F.
o zapłatę
powództwo oddala.
Sygn. akt I C 103/14-upr
Powód (...)w W. w dniu 05-01-2014r. wniósł pozew w postępowaniu upominawczym przeciwko J. F. o zapłatę kwoty 1 262,59 zł z ustawowymi odsetkami od dnie wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że na podstawie umowy cesji nabył od wierzyciela firmy (...) w L. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu umowy zawartej przez pozwanego z (...) S.A., a kwota dochodzona pozwem wynika z częściowego wykazu wierzytelności do umowy o przelew wierzytelności z dnia 06-06-2013r.
Pozwany na rozprawie w dniu 29-04-2014r. nie stawił się i nie złożył też odpowiedzi na pozew.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny :
Umową z 6 czerwca 2013 roku (...) w L. zbył swoje wierzytelności na rzecz U. (...) w W..
(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności – k. 4 wraz z wyciągiem k 7)
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo jako nieuzasadnione i nieudowodnione, należało oddalić. W ocenie Sądu bowiem twierdzenia powoda i przedstawiony przez niego materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do uznania, ażeby zaistniały przesłanki uzasadniające obciążenie pozwanego należnościami dochodzonymi pozwem mającymi wynikać z dokumentów przedstawionych Sądowi do oceny.
W przypadku nie podjęcia obrony przez pozwanego stosownie do art. 339 § 2 k.p.c. w którym określono podstawę formalną wyroku zaocznego, sąd- jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości- zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 7094).
Powód swoje roszczenie wywodził zgodnie z art. 509 k.c., z bliżej niekreślonej umowy, którą to wierzytelność nabył od (...) w L.. Oczywistym przy tym jest, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi [art. 509 kc]. Pozew natomiast nie zawierał ani nie wskazywał żadnego dowodu na istnienie skonkretyzowanego w pozwie zobowiązania pozwanego wobec (...) w L. mogącego być przedmiotem cesji, oprócz ogólnej sugestii że pozwany nie wykonał jakiejś umowy z (...) S.A. Powód nie powołał się na treść ani nie przedłożył -umowy pomiędzy P. a pozwanym, -ograniczając swoje twierdzenia faktyczne i załączając dowody ograniczające się w zasadzie do stwierdzenia samego faktu cesji wierzytelności i to pomiędzy nim, a (...) w L.. Nie wiadomo więc czy (...) S.A. zbył swoje wierzytelności na rzecz (...) w L. i kiedy, czy też posiadał jakieś wierzytelności wobec pozwanego i z jakiego tytułu, a tym samym Sąd nie miał możliwości odtworzenia z pozwu i zaoferowanych dowodów stanu faktycznego sprawy uzasadniającego uwzględnienie powództwa. Podane bowiem okoliczności wskazane w pozwie z uwagi na ich zbyt lakoniczność budzą wątpliwości co do ich zgodności z rzeczywistym stanem. Wysokość roszczeń powoda również budzi wątpliwości, nie wiadomo co się składa na dochodzoną kwotę i z jakiego tytułu została ona naliczona. Być może jest to kapitał pożyczki albo kredytu , może tylko odsetki od jakiegoś kapitału naliczone w nieznanym okresie według nieznanej stopy. Kwota dochodzona również może stanowić nie zapłaconą cenę za sprzedany towar czy usługi albo odszkodowanie za niewykonanie umowy. Podstawą wydanie wyroku zaocznego nie mogą być tylko przypuszczenia co do stanu faktycznego sprawy prowadzące przy tym do całkowicie wykluczających się wniosków.
Ponadto w przedmiotowej sprawie zaszły obydwie wskazane w cytowanym orzeczeniu negatywne przesłanki wydania wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo Opis bowiem stanu faktycznego przedstawiony w pozwie przez zawodowego pełnomocnika materialno-prawną podstawę wskazuje w sposób nienadający się do odtworzenia jej treści znana jest tylko data jakiejś umowy. Należy więc uznać, iż pozew nie opiera się o materialno-prawnej podstawie rozumianej jako indywidualno-konkretna norma prawna wynikająca z określonego stosunku obligacyjnego, z którego wynika obowiązek świadczenia dłużnika, określonego zobowiązania pieniężnego. Sąd nie jest wstanie zweryfikować twierdzeń powoda z materialną normą zobowiązania aby dokonać nawet wstępnej pozytywnej oceny roszczenia powoda w zakresie jego istnienia, wysokości i wymagalności co jest przesłanką wydania pozytywnego dla powoda wyroku zaocznego[ art. 339§2 k.p.c.].
Braki, niedokładności, przemilczenia w zakresie podstawy faktycznej i prawnej pozwu obciążają powoda reprezentowanego z resztą przez zawodowego pełnomocnika [art 6 k.c. i 3 k.p.c. w związku].
Mając powyższe na uwadze roszczenie powoda jako co do zasady bezzasadne lub nieudowodnione podlegało oddaleniu.
. Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.