Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
wskładzie następującym:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Aneta Łokaj

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko Skarbowi Państwa – (...)w J.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powoda kosztami procesu za I instancję.

UZASADNIENIE

Powód M. M., po ostatecznym sprecyzowaniu żądania wniósł o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – (...)w J., kwoty 320 000 zł oraz na rzecz Centrum (...)– kwoty 150 000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę w związku z naruszeniem dóbr osobistych powoda, podczas osadzenia powoda we wskazanej w pozwie jednostce penitencjarnej.

W pierwszej kolejności powód wskazał, iż przebywając w (...)w J.został przez Asystenta (...)– R. M. (1), narażony na rozstrój zdrowia z uwagi na popełniony przez w./w osobę błąd lekarski w diagnozie. Powód leżał po wypadku na Oddziale (...) (...), gdzie zaaplikowano powodowi lek na epilepsję (P.), mimo, iż, powód nigdy na tę chorobę nie cierpiał, a zażywanie w/w leku w sposób przepisany przez R. M. (1), spowodowało u powoda uszczerbek na zdrowiu w postaci „dolegliwości żołądkowych organów wewnętrznych”. Powód wskazał, że żądane przez niego odszkodowanie z w/w tytułu obejmuje kwotę 120 000 zł, natomiast zadośćuczynienia na wskazany w pozwie cel społeczny – stanowi kwotę 50 000 zł.

W odniesieniu do żądania zasądzenie na swoją rzecz sumy 100 000 zł odszkodowania i kwoty 50 000 zł dla (...), powód wskazał, że jego roszczenie związane jest z kolejnym naruszeniem dóbr osobistych przez stronę pozwaną poprzez znęcanie się psychiczne i fizyczne nad powodem oraz narażenie powoda na dźwiganie ciężarów powyżej 5 kg, mimo przeciwwskazań związanych z występowaniem u niego przepukliny. Powód wskazał, że stan jego zdrowia z powodu dźwigania ciężarów, do którego został zmuszony przez Administrację (...), pogorszył się i wymaga kosztownej operacji chirurgicznej, którą będzie musiał przejść na wolności. Powód zarzucił także, że pomimo, tego iż zgłosił Dyrekcji (...)swój problem zdrowotny, Dyrekcja zbagatelizowała jego wnioski.

Powód zarzucił także stronie pozwanej, iż przebywając w (...)w J., z uwagi na naruszenie przez Administrację tej placówki podstawowych zasad higieny, zaraził się w pokoju widzeń, w którym spotykał się ze swą konkubiną A. G.nieprzyjemną chorobą skórną, która objawia się u powoda M. M.nie tylko występowaniem ropienia w okolicach narządów genetycznych, lecz także pojawiającymi się regularnie – na różnych częściach ciała – bolącymi krostami. Powołując się na w/w uszczerbek na zdrowi powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania w wysokości 100 000 zł, natomiast tytułem zadośćuczynienia – na rzecz (...) (...)– kwoty 50 000 zł.

W piśmie z dnia 2 lipca 2012 r. powód wskazał, że podstawę jego żądania stanowią także okoliczności związane z przeludnieniem (...) w J.i związane z tym naruszenie przez stronę pozwaną normy powierzchniowej celi przypadającej na jednego osadzonego.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana – Skarb Państwa (...) w J.wniosła o oddalenie powództwa.

Pozwany zarzucił, że powód nie wykazał, iż jego dobra osobiste zostały rzeczywiście naruszone wskutek bezprawnego i zawinionego działania funkcjonariuszy (...) w J., a także nie udowodnił, a nawet nie uprawdopodobnił przesłanek żądanego odszkodowania, nie wskazał, na jakiej podstawie wyliczył żądaną w pozwie kwotę w łącznej wysokości 470 000 zł, mimo iż na nim spoczywa ciężar dowodowy w tej kwestii. Same zaś gołosłowne twierdzenia nie mogą, w ocenie strony pozwanej, stanowić dowodu w sprawie.

Pozwany zaprzeczył, aby powód kiedykolwiek otrzymywał ze strony lekarzy (...) w J.lek o nazwie P.. Wskazał, że powód systematycznie zapisywał się do lekarzy (...) w J.. Podczas jednej z wizyt lekarz wytłumaczył powodowi, że jedyny sposób leczenia przepukliny pachwinowej to zabieg operacyjny. Strona pozwana wskazała, że powód nie wyraził zgody na przeprowadzenie takiego zabiegu.

Strona pozwana zaprzeczyła także, aby podczas pobytu powoda w (...) w J.ktokolwiek znęcał się nad nim fizycznie ani psychicznie, ani tez fizycznie. Strona pozwana przyznała, że podczas pobytu osadzonego powoda w jednostce penitencjarnej miały miejsce sytuacje, w których powód na polecenie jednostki zmieniał cele mieszkalne. Do obowiązków osadzonego należało wówczas zabranie ze sobą rzeczy osobistych oraz pościeli i przeniesienie ich do wskazanej celi mieszkalnej. Strona pozwana zaprzeczyła jednak, aby powód zmuszony był kiedykolwiek do przeniesienia wszystkich przedmiotów za jednym razem. W przypadku kiedy stan zdrowia osadzonego nie zezwala mu na samodzielne przeniesienie swoich rzecz – zawsze może on poprosić o pomoc funkcjonariusza lub innego osadzonego. Strona pozwana wskazała, że w (...) w J.mają miejsce sytuacje, gdzie udziela się pomocy osobom chorym, niepełnosprawnym bądź w podeszłym wieku.

W odniesieniu do zarzutu przyczynienia się pozwanego do zarażenia się przez powoda chorobą skórną, pozwany zarzucił, że powód już podczas pierwszych wizyt w gabinecie medycznym zgłaszał dolegliwości świądu w okolicy genitaliów. W okresie osadzenia powód otrzymywał stosowne leki, lekarz zalecił powodowi leczenie chirurgiczne, na które osadzony również nie wyraził zgody. Nadto, pozwany wskazał, że powód nigdy nie uskarżał się na warunki panujące w tzw. pokoju widzeń rodzinnych, korzystał z nich chętnie. Osadzonemu powodowi przez okres w w/w jednostce penitencjarnej udzielono 22 razy widzenia rodzinnego, z czego 17 razy było to tylko jedno widzenie danego dnia, a 5 razy odbyły się tylko dwa widzenia dziennie w tym jedno powoda, co udokumentowane jest w Księdze Widzeń Rodzinnych. Strona pozwana wskazała także, że w miejscu, w którym w (...) odbywają się spotkania bez udziału osoby dozorującej – panuje ład i porządek. Pokój po każdym widzeniu jest sprzątany, zmieniana jest pościel. W pokoju znajduje się 5 czystych ręczników i 5 kompletów czystej pościeli. Strona pozwana wskazała, że warunki sanitarno – bytowe jednostki były przedmiotem kontroli przez przedstawicieli Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu ((...)), Biura Rzecznika Praw Obywatelskich, Państwowej Stacji Sanitarno Epidemiologicznej. Żadna z kontrolujących osób i instytucji nie stwierdziła nieprawidłowości w zakresie panujących warunków sanitarno – bytowych odbywania kary.

Strona pozwana podniosła także, że problem przeludnienia cel występował w jej placówce sporadycznie i nie dotyczy powoda w zakresie uzasadniającym objęte pozwem roszczenia o zapłatę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. M. urodzony w (...)r., jest wielokrotnym recydywistą penitencjarnym. Z wywiadu przeprowadzonego przez kuratora sądowego w dniu 13 lipca 2004 r. wynika, że często był widywany pod wpływem alkoholu, utrzymywał kontakty ze środowiskiem przestępczym, przejawiał zachowanie agresywne wobec współlokatorów. Uznawany za człowieka o niskim poziomie kultury osobistej. Wobec środowiska lokalnego bywał często wulgarny i agresywny. Nie przestrzegał w żadnym stopniu przyjętych norm społecznych. Skazany był wielokrotnie karany za rozboje i kradzieże. Działalność przestępczą rozpoczął w 1984 r. mając 18 lat. Od tego czasu notorycznie dopuszcza się przestępstw, Jest osobą o wysokim stopniu zdemoralizowania. Nie był nigdzie zatrudniony, nie wiadomo, jakie było jego źródło utrzymania. Powód ma dzieci, jest rozwiedziony. Posiada zaległości alimentacyjne.

( dowód: kata osobopoznawcze powoda M. M.);

W warunkach izolacji więziennej powód przebywa od 1989 r. Przebywał w wielu jednostkach penitencjarnych, m. in. (...) K., (...) W., (...)w G., (...)w K., (...)w B., (...) K., (...)nr (...) S., (...) B., (...) Z., (...) J., (...)we W., głównie w związku z toczącymi się kolejnym postępowaniami karnymi. Powód zawsze prosił o cele pojedyncze, bądź z takim współosadzonym, nad którym miał możliwość dominować. Jego zachowanie ocenianie było często jako naganne, wielokrotnie karany dyscyplinarnie za wulgarne i agresywne zachowanie i odnoszenie się do funkcjonariuszy SW oraz współosadzonych, w jego aktach osobopoznawczych określono powoda jako osobę, która posiada pierwszorzędne zdolności do manipulowania osadzonymi jak i pracownikami SW. Niejednokrotnie za pomocą gróźb słownych próbował wymusić odstępstwa od obwiązującego porządku wewnętrznego w danej jednostce penitencjarnej. Powód popełniał przestępstwa: kradzieży, rozboju, wymuszenia, oszustwa, paserstwa, prowadzenia pojazdów bez uprawnień i pod wpływem alkoholu, – przeciwko mieniu, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, tak i przeciwko życiu i zdrowiu, w tym także wobec kobiet, stosował groźby karalne i wymuszenia rozbójnicze i naruszał porządek publiczny.

(dowód: kata osobopoznawcze powoda M. M., przesłuchanie powoda M. M., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 19.02.2013 r., minuty od 00:02:49 do 00:12:29, k. 100);

Do (...)w J. M. M.został przyjęty w dniu 25 lutego 2009 r. W chwili przyjęcia podał, że w 2008 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu w wyniku którego doznał urazu głowy. Powód w wywiadzie podał: chorobę wrzodową żołądka, ciąg alkoholowy trwający od około dwóch lat. Badaniem lekarskim stwierdzono przepuklinę pachwinową. Z powodu podanych schorzeń powodowi zlecono: dietę lekkostrawną, T.200 mg 2 x dziennie. W marcu 2009 r. na prośbę powoda zmieniono lek na D.– C., po czym ponownie zmieniono go na T.. Z uwagi na gromadzenie przez powoda leków w celi, zalecono spożywanie ich w obecności lekarza. Powód nigdy nie otrzymywał w (...)w J. P..

( dowód: akta osobopozwnacze M. M., świadectwo lekarskie z dnia 13.03.2009 r., k. 7, pismo Kierownika (...) (...)w J., k. 40);

W (...) w J., powód systematycznie zapisywał się do lekarza. Zalecono mu, iż jedynym sposobem leczenia przepukliny pachwinowej jest zabieg operacyjny, na przeprowadzenie którego powód nie wyraził zgody.

( dowód: akta osobopozwnacze M. M., pismo Kierownika (...) (...)w J., k. 40);

M. M.nie wyraził także zgody na zabieg operacyjny związany z usunięciem ropienia genitaliów, mimo iż od pierwszych dni pobytu w (...)w J.zgłaszał dolegliwości świądu w okolicach odbytu, na co otrzymał stosowne leki.

( dowód: akta osobopozwnacze M. M., pismo Kierownika (...) (...)w J., k. 40);

W (...) w J., w miejscu, którym odbywają się widzenia w oddzielnym pomieszczeniu, bez osoby dozorującej – w tzw. pokoju spotkań rodzinnych panuje ład i porządek. Pokój po każdym widzeniu jest sprzątany, zmieniana jest pościel. W pokoju znajduje się 5 czystych ręczników, 5 kompletów czystej pościeli (prześcieradeł i i poszewek) i 1 koc. Warunki sanitarno – bytowe jednostki były przedmiotem kontroli przez przedstawicieli Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu ((...)), Biura Rzecznika Praw Obywatelskich, Państwowej Stacji Sanitarno Epidemiologicznej. Żadna z kontrolujących osób i instytucji nie stwierdziła nieprawidłowości w zakresie panujących warunków sanitarno – bytowych odbywania kary.

( dowód: akta osobopozwnacze M. M., pismo Kierownika (...) (...)w J., k. 40);

Osadzonemu powodowi przez okres pobytu w w/w jednostce penitencjarnej 22 razy udzielono widzenia rodzinnego, z czego 17 razy było to tylko jedno widzenie danego dnia, a 5 razy odbyły się tylko dwa widzenia dziennie w tym jedno powoda, co udokumentowane jest w Księdze Widzeń Rodzinnych. Powód nigdy nie uskarżał się na warunki panujące w tzw. pokoju widzeń rodzinnych, korzystał z nich chętnie.

(dowód: akta osobopozwnacze M. M., pismo (...)Instruktora D. (...) (...)w J., k. 41, karta wyposażenia Saliwidzeń rodzinnych, k. 42);

W (...)w J., w okresie, w którym przebywał w nim M. M., problem przeludnienia cel występował sporadycznie i nie dotyczył powoda. Powód miał możliwość korzystania ze świetlicy, miał dostęp do zajęć rekreacyjnych na wyznaczonym do tego placu (tenis stołowy, piłkarzyki, rzutki). Skazany nigdy nie zgłaszał żadnych uwag do warunków sanitarno – bytowych (...), zarówno w odniesieniu do cel jak i innych pomieszczeń.

(dowód: akta osobopozwnacze M. M., pismo Wychowawcy D.Penitencjarnego (...)w J., k. 43);

Powód M. M.aktualnie przebywa w (...)we W.odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym, której koniec przypada a dzień 15.02.2018 r. nie jest zatrudniony z powodu braku wolnych miejsc pracy, nie posiada jakichkolwiek oszczędności.

(dowód: kata osobopoznawcze powoda M. M., przesłuchanie powoda M. M., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 19.02.2013 r., minuty od 00:02:49 do 00:12:29, k. 100).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Żądane przez powoda M. M.od Skarbu Państwa odszkodowanie i zadośćuczynienie w łącznej kwocie 470 000 zł miały stanowić rekompensatę za szkodę i krzywdę w związku z naruszeniem przez wskazaną jednostkę penitencjarną dóbr osobistych powoda w postaci godności ludzkiej i prawa do poszanowania jego zdrowia (trudne warunki bytowe cel i innych pomieszczeń, przeludnienie, nieprawidłowa opieka medyczna, znęcanie się psychiczne).

Podstawą faktyczną żądania, wskazywaną przez powoda było wywołanie u powoda bólu narządów wewnętrznych w związku z nieprawidłowym zapisaniem powodowi przez lekarza placówki leku P., znęcanie się nad powodem w sposób nakazujący mu dźwiganie ciężarów nieadekwatnych odo występującej u niego przepukliny pachwinowej, przyczynienie się do zarażenia powoda chorobą skórną w związku z niezachowaniem przez (...) odpowiednich warunków sanitarnych sali widzeń intymnych oraz przeludnienie cel mieszkalnych i związane z tym naruszenie przez stronę pozwaną przepisów prawa wyznaczających normę powierzchni minimalnej celi mieszkalnej, przypadającą na jednego osadzonego (3 m ²).

Podstawę prawną żądania zgłoszonego przez powoda stanowił zatem przepis art. 23 k.c. w zw. z art. 24 k.c. w zw. z art. 448 k.c., zaś niezapewnienie mu odpowiednich, wymaganych przepisami, warunków bytowych powód upatrywał przede wszystkim w nadmiernym przeludnieniu wskazanych jednostek penitencjarnych i wynikających z tego konsekwencjach opisanych bliżej w pozwie.

Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Art. 24 k.c. określa z kolei środki ochrony dóbr osobistych, wskazując że ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie, a na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. W zakresie żądania zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych cytowany art. 24 k.c. odsyła więc do przepisów o czynach niedozwolonych, w szczególności do art. 448 k.c., w myśl którego w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, m.in. odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Podstawą odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej jest przepis art. 417 k.c. Przesłanką tej odpowiedzialności jest przede wszystkim bezprawność, którą należy rozumieć jako niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie. Przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie art. 417 k.c. jest szkoda w rozumieniu art. 361 § 2 k.c., ale w przypadkach uregulowanych w art. 445 i 448 k.c. Sąd może też przyznać zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę. Dla przyjęcia odpowiedzialności Skarbu Państwa, ważne jest, aby zachowanie osób działających w jego imieniu, w ramach wykonywania władzy publicznej było bezprawne.

Przy czym wskazać należy, że to na powodzie, jako dochodzącym ochrony prawnej spoczywał ciężar dowodu, że jego dobra osobiste zostały naruszone przez działania pozwanego Skarbu Państwa. Zgodnie bowiem z ogólną regułą wynikającą z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przerzucenie ciężaru dowodu na pozwanego w procesie o ochronę dóbr osobistych, przewidziane w art. 24 § 1 k.c., dotyczy tylko bezprawności działania zagrażającego dobrom osobistym lub powodującego ich naruszenie – w razie udowodnienia przez powoda ich faktycznego naruszenia przez wskazane jednostki organizacyjne Skarbu Państwa. Pozwany w celu uniknięcia odpowiedzialności musiałby wykazać, że działania powodujące naruszenie były zgodne z prawem.

Wymóg zapewnienia przez Państwo godziwych warunków odbywania kary pozbawienia wolności jest jednym z podstawowych wymogów nowożytnego państwa prawa, znajdującym wyraz w normach prawa międzynarodowego. Stanowi o tym wprost art. 10 ust. 1 ratyfikowanego przez Polskę Międzynarodowego Paktu Praw Osobistych i Publicznych z dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1977 r., Nr 38, poz. 167 i 169) głoszący, że każda osoba pozbawiona wolności będzie traktowana w sposób humanitarny i z poszanowaniem przyrodzonej godności człowieka. Także art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 grudnia 1950 r., ratyfikowanej przez Polskę w 1993 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) wprowadza obowiązek władzy publicznej zapewnienia osobom osadzonym w zakładach karnych godziwych i humanitarnych warunków odbywania kary pozbawienia wolności, nie naruszających godności ludzkiej. Odpowiednikami powyższych norm prawa międzynarodowego są art. 40, 41 ust. 4 i 47 Konstytucji RP wprowadzające wyżej wskazane zasady na grunt prawa polskiego. Odpowiednia norm prawna zawarta jest też w Kodeksie Karnym Wykonawczym – w art. 4 czytamy, że „kary, środki karne, zabezpieczające i zapobiegawcze wykonuje się w sposób humanitarny, z poszanowaniem godności ludzkiej skazanego.

Powód nie wykazał, aby zapisywane mu w (...) w J.leki miały zły wpływ na stan jego zdrowia, jak także nie udowodnił, aby w w/w jednostce nagminnie ignorowano zgłaszane przez niego dolegliwości.

Z akt osobopozwnaczych powoda wynika, że M. M., mimo częstego zgłaszania się do na wizyty lekarskie notorycznie nie stosował się do zaleceń pochodzących ze strony lekarzy placówek penitencjarnych, w których przebywał. Powodowi zalecono m.in., usunięcie przepukliny pachwinowej w drodze zabiegu operacyjnego, jednakże na przeprowadzenie w/w zabiegu powód nie wyraził zgody. Słuchany na rozprawie w dniu 19 lutego 2013 r. powód sam przyznał, że nie życzył sobie poddania się jakimkolwiek zabiegom operacyjnym w warunkach izolacji więziennej. Powód przyznał także, że nie pobierał zapisanych leków z obawy, iż służą one pogorszeniu stanu jego zdrowia. Przyznał także, że pomylił się co do leku P., którego w (...)mu nie zapisano. W ocenie Sądu, zarówno twierdzenia samego powoda jak i dokumenty znajdujące się w aktach osobopoznawczych, jak i wyjaśnienia zawarte w piśmie Kierownika (...) (...)w J.(k. 40), wskazują, że zarzuty nieprawidłowej opieki medycznej w (...)są chybione.

Powód nie wykazał także, aby był ofiarą znęcania się psychicznego ze strony funkcjonariuszy Służby Więziennej lub Dyrekcji (...)w J.. Zarzuty zmuszania powoda do dźwigania ciężkich przedmiotów nie potwierdziły się. Powód sam ubiegał się o częstą zmianę cel, a z tym, jak wyjaśniono związany jest obowiązek przeniesienia ekwipunku kwaterowego i znajdujących się w celi rzeczy osobistych (np.: odbiornika TV). Z uwagi na występującą u powoda przepuklinę pachwinową, mógł on zwrócić się do administracji jednostki o pomoc w transportowaniu rzeczy. Powód, który również na wolności nie dbał swoje zdrowie, nie domagał się udzielenia pomocy w tym zakresie, co dowodzi, że fakt występowania przepukliny był dla niego bez znaczenia. Stawiane aktualnie (...)w tym zakresie zarzuty, są zatem nieuzasadnione.

W odniesieniu do zarzutu powoda w zakresie przyczynienia się strony pozwanej do zarażenia powoda chorobą skórną podczas obywania przez niego wizyty z osobą bliską w pokoju pozbawionym prawidłowych warunków sanitarnych, wskazać należy, że polski system penitencjarny nie przewiduje prawa do widzenia z osobą najbliższą bez obecności osób dozorujących. W polskim prawie tzw. widzenie bezdozorowe może być udzielone skazanemu jedynie w ramach nagrody, na podstawie art. 137 k.k.w. skazanemu wyróżniającemu się dobrym zachowaniem w czasie odbywania kary mogą być przyznawane nagrody. Nagroda może być również przyznana skazanemu w celu zachęcenia go do poprawy zachowania. Zgodnie z art. 138 §3 pkt 3 k.k.w. nagrodą jest zezwolenie na widzenie w oddzielnym pomieszczeniu, lub osoby dozorującej.

W ocenie Sądu, powód relacjonując warunki pokoju widzeń niedozorowanych w (...) w J., deprecjonuje korzyści z nagrody, o którą świadomie wnioskował. Z akt osobopoznawczych wynika, że pozbawionemu wolności powodowi przez okres pobytu w w/w jednostce penitencjarnej 22 razy udzielono widzenia rodzinnego, z czego 17 razy było to tylko jedno widzenie danego dnia, a 5 razy odbyły się tylko dwa widzenia dziennie w tym jedno powoda, co udokumentowane jest w Księdze Widzeń Rodzinnych. Okoliczności powyższe świadczą o tym, że powód często ubiegał się od widzenia bezdozorowe ze swoją ówczesną partnerką i nie przeszkadzały mu panujące w pomieszczeniu spotkań trudne warunki sanitarno – bytowe. Powód nigdy też nie uskarżał się na warunki panujące w tzw. pokoju widzeń rodzinnych (...)i korzystał z nich chętnie. Z uwagi natomiast na fakt, iż powód od początku pobytu w jednostce uskarżał się na dolegliwości skórne sfer intymnych, zarzuty kierowane pod adresem standardów warunków sanitarnych w (...) w J., nie noszą waloru wiarygodnych.

Ostatecznie, w odniesieniu do zarzutu przeludnienia cel, wskazać należy, że normę powierzchni celi, jaką powinien zachować pozwany w stosunku do powoda i każdego z osadzonych, wskazuje art. 110 kodeksu karnego wykonawczego, zgodnie z którym skazanego osadza się w celi mieszkalnej wieloosobowej lub jednoosobowej, a powierzchnia w celi mieszkalnej przypadająca na skazanego powinna wynosić nie mniej niż 3 m ². Dalej przepis stanowi, że cele wyposaża się w odpowiedni sprzęt kwaterunkowy zapewniający skazanemu osobne miejsce do spania, odpowiednie warunki higieny, dostateczny dopływ powietrza i odpowiednią do pory roku temperaturę, według norm określonych dla pomieszczeń mieszkalnych, a także oświetlenie odpowiednie do czytania i wykonywania pracy.

Powód nie wykazał w niniejszym postępowaniu, jakoby problem przeludnienia cel (...)w J.w ogóle go dotyczył. W okresie, w którym powód przebywał w w/w jednostce penitecjarnej, problem ten występował jedynie sporadycznie i nie odnosił się do powoda, który z uwagi na określanie siebie mianem „samotnika”, zgłaszał prośby o częstą zmianę cel ze wskazaniem na cele jedno lub dwu osobowe. Przy czym w (...)w J.powód miał możliwość korzystania ze świetlicy, miał dostęp do zajęć rekreacyjnych na wyznaczonym do tego placu (tenis stołowy, piłkarzyki, rzutki). Z akt osobopoznawczych nie wynika, aby powód kiedykolwiek zgłaszał jakiekolwiek uwagi co do warunków sanitarno – bytowych (...), zarówno w odniesieniu do cel jak i innych pomieszczeń placówki.

Reasumując, żaden ze stawianych pod adresem (...)zarzutów – nie znalazł potwierdzenia w dowodach zebranych w niniejszej sprawie. Odbywający karę pozbawienia wolności za szereg przestępstw przeciwko zdrowiu, życiu, mieniu i bezpieczeństwie w komunikacji, wielokrotny recydywista penitencjarny powód M. M.nie wykazał, ażeby w związku z pobytem w (...)w J., doznał cierpień uzasadniających zasądzenie na jego rzecz jakiejkolwiek kwoty pieniężnej, nie mówiąc już o wygórowanym żądaniu sumy 470 000 zł, której się domaga. Powód, nie wskazał nawet jakie negatywne skutki w jego sferze emocjonalnej wywoływały podawane przez niego okoliczności. Uszczerbek na zdrowiu, którego rzekomo powód doznał we wskazanej jednostce penitencjarnej, nie został przez niego udowodniony. Dokumentacja osobopoznwacza powoda (licząca łącznie 6 tomów) świadczy ewidentnie o tym, że własne zdrowie zarówno fizyczne jak i psychiczne nie jest wartością, świadomie przez M. M.chronioną. Dowodzi tego sam fakt silnego uzależnienia powoda od alkoholu, występującej u powoda choroby alkoholowej, przez którą, w obawie przed wystąpieniem delirium tremens, niejednokrotnie odmówił on leczenia stacjonarnego w szpitalu. Niepoddanie się terapii odwykowej brak woli powrotu do zdrowia był zresztą przyczyną popełnienia przestępstw (kradzież alkoholu w sklepie), za które powód powrócił do (...). Zdaniem Sądu, w tych okolicznościach, powództwo, miało zdecydowanie charakter fiskalny i należy ocenić je jako nieuprawnioną formę dochodzenia prawa podmiotowego , sprzecznego z zasadami współżycia społecznego, a zatem nie zasługującego na uwzględnienie, na co wskazuje treść art. 5 k.c.

Przedstawione w powyższych rozważaniach argumenty uzasadniają odmowę przyznania powodowi M. M.jakiegokolwiek odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu naruszenia przez stronę pozwaną ich dóbr osobistych i spowodowania uszczerbku na zdrowiu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oddalono powództwo jako bezzasadne w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach w punkcie II sentencji wyroku Sąd wydał, kierując się normą art. 102 k.p.c., według której w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd uznał, obciążanie pozbawionego wolności powoda M. M., pozostającego bez zatrudnienia i bez jakichkolwiek dochodów, posiadającego zadłużenia alimentacyjne wobec dzieci, za niecelowe i niesłuszne.