Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu - Wydział VIII Ubezpieczeń Społecznych

w składzie : Przewodnicząca SSO Renata Pohl

Protokolant st.sekr.sąd. Magdalena Góźdź

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 roku w Poznaniu

odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 30 kwietnia 2014 roku Nr (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o wysokość świadczenia

oddala odwołanie

VIII U 2663/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), z urzędu dokonał przeliczenia emerytury M. M. od najbliższego terminu płatności wobec stwierdzenia, że wysokość świadczenia dotychczas wypłacanego była błędnie ustalona. Wysokość emerytury obliczono zgodnie z art. 183 i wyniosła ona 70 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 (1742,04 zł) i 30 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ( 656,52 zł), łącznie 2.398,56 zł brutto, po waloryzacji – 2436,94 zł brutto. Do obliczenia części emerytury według reguł art. 53 przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia: wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 131,52 % i kwotę bazową wynoszącą 2.275,37 zł oraz 410 miesięcy okresów składkowych i 54 miesiące okresów nieskładkowych. Emerytura w tej części wyniosła 2.448,63 zł brutto. Do obliczenia części emerytury według reguł art. 26 przyjęto sumę kwoty skorygowanego i zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 443.045,96 zł i kwoty składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącej 155.047,59 zł, którą (sumę) podzielono przez średnie dalsze trwanie życia (273,30 zł). Emerytura w tej części wyniosła 2.188,41 zł brutto.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła M. M. zarzucając jej :

- naruszenie art. 8, art. 9 i art. 107 § 1 kpa w zw. z art. 124 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), poprzez brak powołania w treści decyzji podstawy prawnej oraz faktycznej zmiany wysokości zwaloryzowanego kapitału początkowego, a w konsekwencji zmiany wysokości świadczenia emerytalnego,

- naruszenie art. 173-175 ustawy poprzez błędne ustalenie zwaloryzowanej kwoty kapitału początkowego,

- naruszenie art. 114 ustawy poprzez przeliczenie emerytury z urzędu i ustalenie prawa do emerytury w wysokości niższej niż uprzednio mimo, że w sprawie nie ujawniono nowych okoliczności ani dowodów istniejących przed wydaniem decyzji wcześniejszej

- naruszenie art. 190 ust. 1, 3 i 4 Konstytucji poprzez wydanie decyzji sprzecznej z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2012 r. K5/11.

W konsekwencji odwołująca wniosła o zmianę decyzji poprzez ustalenie zasad wypłaty świadczenia emerytalnego zgodnie z decyzją z dnia 3 października 2013 r. i określenie, że kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 626.313,08 zł oraz nakazanie wyrównania świadczenia emerytalnego w związku z jego obliczeniem przy uwzględnieniu tak określonej zwaloryzowanej kwoty kapitału początkowego od dnia 1 maja 2014 r. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego organu rentowego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

W uzasadnieniu podał, że odwołująca od dnia 1 września 2007 r. pobiera emeryturę przyznaną decyzją z dnia 21 września 2007 r. W dniu 15 lipca 2013 r. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie emerytury z uwagi na pracę w szczególnym charakterze. Decyzją z dnia 3 października 2013 r. organ rentowy przyznał odwołującej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 1 lipca 2013 r., tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Organ rentowy poinformował odwołującą, że emerytura ma charakter zaliczkowy i jej wysokość może ulec zmianie. Decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 r. organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury obliczonej zgodnie z art. 26 ustawy, która po dokonaniu korekty obliczenia wysokości okazała się świadczeniem mniej korzystnym. Wobec powyższego nadal będzie wypłacana emerytura przyznana decyzją z dnia 21 września 2007 r.

Sąd ustalił nasypujący stan faktyczny:

Odwołująca M. M. urodziła się w dniu (...) (k. 1 akt emerytalnych ZUS I plik)

Decyzja z dnia 21 września 2007 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Odział w P. przyznał odwołującej prawo do emerytury od dnia 1 września 2007 r., tj. od następnego dnia po rozwiązaniu stosunku pracy, na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1992r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r., Nr 29, poz. 674). Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury Zakład przyjął wynagrodzenie z 10 lat kalendarzowych od 1997 r. do 2006 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 130,90 %. Do obliczenia wysokości świadczenia przyjęto 344 okresy składkowe i 52 okresy nieskładkowe. (k. 69 akt emerytalnych ZUS I plik)

Następnie decyzją z dnia 4 kwietnia 2008 r. organ rentowy na wniosek odwołującej dokonał przeliczenia świadczenia od dnia 1 marca 2008 r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury Zakład przyjął wynagrodzenie z 10 lat kalendarzowych od 1998 r. do 2007 r. i aktualną kwotę bazową. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 131,52 %. Do obliczenia wysokości świadczenia przyjęto 350 okresów składkowych i 52 okresy nieskładkowe. (k.110 akt emerytalnych ZUS I plik)

Kolejnymi decyzjami Zakład przeliczał emeryturę odwołującej poprzez doliczenie kolejnych okresów zatrudnienia.

W dniu 15 lipca 2013 r. M. M. złożyła wniosek o przyznanie emerytury z tytułu pracy w szczególnym charakterze – nauczyciela. (k. 1 akt emerytalnych ZUS II plik)

Decyzją z dnia 3 października 2013 r. Zakład przyznał odwołującej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 1 lipca 2013 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 183 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) i wyniosła ona 70 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 (1742,04 zł) i 30 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ( 857,70 zł), łącznie 2.599,74 zł brutto. Do obliczenia części emerytury według reguł art. 53 przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia: wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 131,52 % i kwotę bazową wynoszącą 2.275,37 zł oraz 410 miesięcy okresów składkowych i 54 miesiące okresów nieskładkowych. Emerytura w tej części wyniosła 2.448,63 zł brutto. Do obliczenia części emerytury według reguł art. 26 przyjęto sumę kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 626.313,08 zł i kwoty składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącą 155.047,59 zł, którą (sumę) podzielono przez średnie dalsze trwanie życia (273,30 zł). Emerytura w tej części wyniosła 2.858,99 zł brutto.

W treści decyzji Zakład poinformował, że emerytura obliczona zgodnie z art. 183 jest mniej korzystna od emerytury obliczonej na podstawie art. 26, w związku z czym jej wypłata nie zostanie podjęta. (k. 20 akt emerytalnych ZUS II plik)

W tym samym dniu, tj. 3 października 2014 r. Zakład wydał drugą decyzję i przyznał odwołującej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 1 lipca 2013 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.). Do obliczenia wysokości emerytury przyjęto sumę kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 626.313,08 zł i kwoty składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącej 155.047,59 zł, którą (sumę) podzielono przez średnie dalsze trwanie życia (273,30 zł). Emerytura wyniosła 2.858,99 zł brutto i jej wypłata została podjęta. W treści decyzji Zakład poinformował, że emerytura ustalona tą decyzją ma charakter zaliczkowy. Jej wysokość może ulec zmianie po wyjaśnieniu nieprawidłowości w rozliczeniach i okresach podlegania ubezpieczeniu u płatnika składek. (k.22 akt emerytalnych ZUS II plik)

Pismem z dnia 4 kwietnia 2014 r. Zakład zawiadomił odwołującą o wszczęciu postępowania na podstawie art. 114 ust. 1 i art. 124 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) w zakresie ponownego ustalenia wysokości emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że przy ponownym ustalaniu wysokości świadczenia ujawniono nowe okoliczności w sprawie istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na jego wysokość , tj. decyzją z dnia 3 października 2013 r. ustalono świadczenie w zawyżonej wysokości w wyniku błędnego obliczenia kapitału początkowego. Prawidłowa wysokość emerytury będzie wynosiła zamiast 2.458,93 zł brutto i wypłacana będzie wcześniej przyznana emerytura o symbolu NE, która jest świadczeniem najkorzystniejszym. (akta emerytalne ZUS II plik)

Zaskarżoną decyzja z dnia 30 kwietnia 2014 r. Zakład z urzędu dokonał przeliczenia emerytury M. M. od najbliższego terminu płatności wobec stwierdzenia, że wysokość świadczenia dotychczas wypłacanego była błędnie ustalona. Wysokość emerytury obliczono zgodnie z art. 183 i wyniosła ona 70 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 (1742,04 zł) i 30 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ( 656,52 zł), łącznie 2.398,56 zł brutto, po waloryzacji – 2436,94 zł brutto. Do obliczenia części emerytury według reguł art. 53 przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia: wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 131,52 % i kwotę bazową wynoszącą 2.275,37 zł oraz 410 miesięcy okresów składkowych i 54 miesiące okresów nieskładkowych. Emerytura w tej części wyniosła 2.448,63 zł brutto. Do obliczenia części emerytury według reguł art. 26 przyjęto sumę kwoty skorygowanego i zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 443.045,96 zł i kwoty składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącej 155.047,59 zł, którą ( sumę) podzielono przez średnie dalsze trwanie życia (273,30 zł). Emerytura w tej części wyniosła 2.188,41 zł brutto. W treści decyzji Zakład poinformował, że emerytura ustalona tą decyzją okazała się świadczeniem mniej korzystnym, w związku z czym jej wyplata nie zostanie podjęta. Od najbliższego terminu płatności Zakład podejmie wypłatę emerytury przyznanej decyzją z dnia 21 września 2007 r. ( akta emerytalne ZUS II plik)

Decyzją z dnia 1 września 2003 r. Zakład ustalił dla M. M. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjął:

- podstawę wymiaru kapitału początkowego ustaloną z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1989 r. do 1998 r. - wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 104,13 %,

- okresy składkowe w ilości 242 miesiące oraz okresy nieskładkowe w ilości 49 miesięcy,

- współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego ustalony dla odwołującej na 86,19 %,

- średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach , które dla osób w wieku 62 lat wynosi 209 miesięcy.

Po dokonaniu stosownych obliczeń wartość kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 130.050,25 zł. (k. 32 akt kapitałowych ZUS)

Decyzją z dnia 26 lipca 2013 r. Zakład ponownie ustalił dla M. M. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. w związku ze złożeniem przez nią w dniu 15 lipca 2013 r. wnioskiem o emeryturę. Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjął:

- podstawę wymiaru kapitału początkowego ustaloną z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1989 r. do 1998 r. - wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 104,14 %,

- okresy składkowe w ilości 247 miesięcy oraz okresy nieskładkowe w ilości 44 miesięcy,

- współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego ustalony dla odwołującej na 86,81 %,

- średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach, które dla osób w wieku 62 lat wynosi 209 miesięcy.

Po dokonaniu stosownych obliczeń wartość kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 131.099,43 zł. (k. 40 akt kapitałowych ZUS)

Decyzją z dnia 29 sierpnia 2013 r. Zakład działając na podstawie art. 185 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przeliczył kapitał początkowy M. M. ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. w związku ze złożeniem przez nią wniosku o emeryturę na podstawie art. 184 ustawy. Przeliczenie nastąpiło poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym, o którym mowa w art. 24, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Dodany okres składkowy wyniósł 34 miesiące, a po jego dodaniu do okresu ustalonego decyzją z dnia 26 lipca 2013 r., okres składkowy wyniósł łącznie 281 miesięcy.

Po dokonaniu stosownych obliczeń wartość kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 200.869,90 zł.

Obliczenie wartości kapitału początkowego było obarczone błędem rachunkowym, a błąd ten polegał na nieprawidłowym obliczeniu w pkt III decyzji części za okresy składkowe łącznie z okresem dodanym na podstawie art. 185.

Wyliczono : [281 m- cy składkowych x 1,3 %] : 12 x 1271,43 zł (podstawa wymiaru) = 647 zł, zamiast 387,02 zł. W konsekwencji wartość kapitału początkowego wyniosła 200.869,90 zł, po waloryzacji 626.313,43 zł.

Prawidłowo powinno być wyliczone: [281 m- cy składkowych x 1,3 %] : 12 x 1289,02 zł (podstawa wymiaru przeliczona zgodnie z ustawą z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z dnia 23 sierpnia 2013 r.) = 392,38 zł. (k. 44 akt kapitałowych ZUS, k. 19 akt spraw)

Następnie decyzją z dnia 13 marca 2014 r. Zakład ponownie ustalił dla M. M. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z dnia 23 sierpnia 2013 r.). Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjął:

- podstawę wymiaru kapitału początkowego ustaloną z faktycznego okresu ubezpieczenia , tj. okresu od 1989 r. do 1998 r. - wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 105,58 %,

- okresy składkowe w ilości 247 miesięcy oraz okresy nieskładkowe w ilości 44 miesięcy,

- współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego ustalony dla odwołującej na 86,81 %,

- średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach, które dla osób w wieku 62 lat wynosi 209 miesięcy.

Po dokonaniu stosownych obliczeń wartość kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 132.177,87 zł. (k. 50 akt kapitałowych ZUS)

Kolejną decyzją z dnia 3 kwietnia 2014 r. Zakład działając na podstawie art. 185 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przeliczył kapitał początkowy M. M. ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. w związku ze złożeniem przez nią wniosku o emeryturę na podstawie art. 184 ustawy. Przeliczenie nastąpiło poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym, o którym mowa w art. 24, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Dodany okres składkowy wyniósł 34 miesiące, a po jego dodaniu do okresu ustalonego decyzją z dnia 26 lipca 2013 r., okres składkowy wyniósł łącznie 281 miesięcy.

Po dokonaniu stosownych obliczeń wartość kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 142.092,83 zł. Obliczenie to zostało dokonane w sposób poprawny rachunkowo. (k. 54 akt kapitałowych ZUS)

Powyższy stan faktyczny nie był między stronami sporny i został przez Sąd ustalony na podstawie dokumentów zawartych w aktach kapitału początkowego oraz aktach emerytalnych, a także na podstawie wyjaśnień organu rentowego zawartych w piśmie procesowym z dnia 8 stycznia 2015 r. dotyczących różnicy pomiędzy wartością zwaloryzowanego kapitału początkowego w decyzji z dnia 3 października 2013 r. i w decyzji z dnia 30 kwietnia 2014 r. – zaskarżonej w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem odwołania w niniejszej sprawie była decyzja organu rentowego z dnia 30 kwietnia 2014 r. przeliczająca z urzędu wysokość przyznanej M. M. emerytury wobec stwierdzenia, że wysokość wypłacanego dotychczas świadczenia była błędnie ustalona.

Odwołująca zarzuciła organowi rentowemu, że nie powołał w treści decyzji pełnej podstawy prawnej oraz faktycznej odmiennego niż dotychczas określenia wartości kapitału początkowego. Domagała się uznania, że decyzja ta została wydana wbrew prawu, ponieważ nie zaszły przesłanki, o których mowa w art. 114 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), mianowicie nie ujawniono w sprawie nowych dowodów ani okoliczności istniejących przed wydaniem wcześniejszej decyzji, które miałyby wpływ na wysokość świadczenia. Powołała się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r. III UZP 5/03 wydaną w składzie 7 sędziów, zgodnie z którą „odmienna ocena dowodów dołączonych do wniosku o emeryturę lub rentę, przeprowadzona przez organ rentowy po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej świadczenie, nie jest okolicznością uzasadniającą wszczęcie z urzędu postępowania o ponowne ustalenie prawa do świadczeń na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Odwołująca w dniu 15 lipca 2013 r. wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie emerytury przy obniżonym wieku emerytalnym ze względu na wykonywanie pracy w szczególnym charakterze – nauczyciela. Organ uznał, że odwołująca spełniła ustawowe wymagania i decyzją z dnia 3 października 2013 r. prawo do świadczenia na podstawie art. 184 ustawy przyznał od dnia 1 lipca 2013 r. (od pierwszego dnia miesiąca, w którym wniosek został złożony). Jednocześnie jednak wysokość emerytury określił zaliczkowo, ponieważ prowadził nadal postępowanie wyjaśniające dotyczące nieprawidłowości w rozliczeniach i okresach podlegania ubezpieczeniu z płatnikiem składek – Przedszkolem nr (...) w P.. Możliwość taką stwarza art. 120 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym:

Ust. 1. Jeżeli prawo do świadczeń zostało udowodnione, ale zainteresowany nie przedłożył dowodów niezbędnych do ustalenia wysokości świadczeń, organ rentowy przyznaje zainteresowanemu świadczenia w kwocie zaliczkowej zbliżonej do kwoty przewidywanych świadczeń.

Ust. 2. Organ rentowy przyznaje zainteresowanemu świadczenia, o których mowa w ust. 1, również wtedy, gdy składki należne za okres, z którego ustalono podstawę obliczenia emerytury określonej w art. 26, zostały zewidencjonowane na koncie ubezpieczonego w terminie uniemożliwiającym ich uwzględnienie w podstawie obliczenia świadczenia w dniu wydania decyzji w sprawie prawa do świadczenia i ustalenia jego wysokości.

Przyznanie zaliczki na poczet przysługującej emerytury oznaczało, że decyzja ta miała charakter tymczasowy, a organ rentowy po zakończeniu postępowania wyjaśniającego miał obowiązek wydać decyzję ostatecznie określającą wysokość emerytury. Uczynił to wydając w dniu 30 kwietnia 2014 r. zaskarżoną decyzję, lecz błędnie w niej stwierdził, że została wydana z urzędu i że ma ona charakter przeliczający świadczenie. W istocie organ rentowy wydając tę decyzję rozpoznał w sposób ostateczny wniosek odwołującej o przyznanie emerytury złożony w dniu 15 lipca 2013 r. Przyznanie emerytury oznacza ustalenie do niej prawa i obliczenie jej wysokości. Organ rentowy rozstrzygnął o prawie do świadczenia już w decyzji z dnia 3 października 2013 r., lecz obliczył wysokość świadczenia zaliczkowo. Dopiero decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 r. w sposób ostateczny rozstrzygnął o wysokości świadczenia. Brak było podstawy prawnej i potrzeby do wszczynania z urzędu postępowania o wznowienie postępowania w trybie art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej. Postępowanie bowiem o ustalenie wysokości emerytury nie zostało zakończone, trwały czynności zmierzające do wyjaśnienia nieprawidłowości w rozliczeniach i okresach podlegania ubezpieczeniu z płatnikiem składek – Przedszkolem nr (...) w P.. Organ rentowy zobowiązany był w sposób prawidłowy ustalić wysokość świadczenia, a wiec określić wartości, które na to wpływają, w tym wysokość kapitału początkowego. Po dostrzeżeniu błędu rachunkowego w sposobie jego obliczenia, organ rentowy wydał decyzję w dniu 3 kwietnia 2014 r. ponownie ustalającą wartość kapitału początkowego, w której naprawił ów błąd rachunkowy. Decyzji tej odwołująca nie zakwestionowała. W postępowaniu odwoławczym M. M. nie wniosła zastrzeżeń do pisma organu rentowego wyjaśniającego przyczyny zmiany wartości kapitału początkowego oraz nie zakwestionowała prawidłowości działań matematycznych. W ocenie Sądu korekta nieprawidłowych działań matematycznych przeprowadzonych przez organ rentowy nie podlega trybowi przewidzianemu w art. 114 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, co implikowało oddalenie odwołania, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

SSO Renata Pohl