Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. N., M. J.

przeciwko Z. T.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt I C 3755/13

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów uprawnionych solidarnie kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

sygn. akt II Ca 758/14

UZASADNIENIE

Z uwagi na fakt, iż Sąd Okręgowy nie przeprowadzał w niniejszej sprawie postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku z dnia 6 listopada 2014 r. – zgodnie z art. 505[13] § 2 k.p.c. – ograniczyć należało do wyjaśnienia podstawy prawnej orzeczenia z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja pozwanego nie jest zasadna.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w sprawie, które to ustalenia Sąd Okręgowy w całości akceptuje i przyjmuje za własne.

Tym samym wywiedziony w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych sprowadzający się do tego, że Sąd pierwszej instancji dokonał wadliwej oceny umowy przyjmując, że powodowie byli zobowiązani wykonać naprawę samochodu pozwanego przy użyciu części nowych, podczas gdy z umowy wynika, że naprawa powinna zostać przeprowadzona przy zastosowaniu części używanych, był nieuzasadniony. Z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie wynika bowiem, aby przy zawarciu umowy strony ustaliły, że naprawa ma zostać przeprowadzona przy użyciu części używanych, a zatem niegwarantujących pełnej realizacji celu umowy. Z oświadczenia z dnia 22 lutego 2013 r. /k.12/ podpisanego przez pozwanego przed przystąpieniem do naprawy wynika jedynie jego zobowiązanie do pokrycia kosztów związanych z naprawą w całości lub w części w przypadku ustalenia okoliczności wyłączających lub ograniczających odpowiedzialność ubezpieczyciela, w tym różnic pomiędzy wartością faktur, a wypłaconym odszkodowaniem wynikającym z ubezpieczenia, do którego prawo tym oświadczeniem zostało przeniesione na powodów. Brak w treści tego dokumentu dodatkowych ustaleń odnośnie niestandardowego wykonania zawartej umowy, na które powołuje się pozwany. Jak wynika z zeznań powoda M. J. /k.41/, pozwany podpisując powyższe oświadczenie nie zgłaszał zastrzeżeń. Strony nie rozmawiały o treści tego dokumentu. Pozwany przy tym nie domagał się zastosowania części używanych. Zeznania te potwierdził pozwany, z tym że próbując nadać im inne znaczenie /k.43-44/. Sąd Okręgowy zwraca uwagę, że w chwili złożenia powyższego oświadczenia pozwany miał już wiedzę o zastosowaniu przez ubezpieczyciela 50 % potrącenia dotyczącego części zamiennych, co wynika z kalkulacji naprawy przesłanej mu przez pracownika ubezpieczyciela na jego skrzynkę e-mail, co nastąpiło 16 lutego 2013 r. /k.33-35/. Zresztą z tą kalkulacją pozwany udał się następnie do powodów ustalając warunki umowy i dzięki temu znalazło się ono w ich posiadaniu. Zatem gdyby zależało mu na zminimalizowaniu kosztów naprawy, to wówczas wyraźnie by to zaznaczył, tym bardziej, że przy zawarciu umowy zobowiązał się do pokrycia kwoty przekraczającej odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela, o którym wiedział, że zostanie potrącone zgodnie ogólnymi warunkami umów AC. Brak jakichkolwiek ustaleń co do zastosowania części używanych przy naprawie potwierdza również fakt, że pozwany zaakceptował fakturę VAT wystawioną przez powoda.

Reasumując, z racji braku dodatkowych ustaleń pomiędzy stronami, Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał, że celem przedmiotowej umowy, trafnie zakwalifikowanej jako umowa o dzieło (art. 627 k.c.), było przywrócenie pojazdu pozwanego do pełnej sprawności, co możliwe było jedynie poprzez zastosowanie do naprawy części nowych, nie zaś wybrakowanych, czy też używanych. Nie może przy tym uciekać z pola widzenia okoliczność, że samochód pozwanego ma kilkanaście lat (rok produkcji 1998), zatem wyłącznie zastosowanie nowych części dawało gwarancję

bezpieczeństwa w dalszym jego użytkowaniu w ruchu drogowym, a tym samym pozwalało zrealizować powyższy cel umowy, który z racji braku odmiennych uzgodnień, nie mógł zostać inaczej zinterpretowany.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako niezasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powodów uprawnionych solidarnie kwotę 90 zł (§ 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – t.j. Dz. U. 2013 r., poz. 490).