Sygn. akt VI P 636/14
Dnia 25 lutego 2015 roku.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
PrzewodniczącySSR Przemysław Chrzanowski
Ławnicy: Irena Sikorska
Elżbieta Janina Trusińska
Protokolant Agnieszka Wojtyła
po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 roku w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa K. M.
przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w miejscowości W.
o odszkodowanie
I. oddala powództwo,
II. zasądza od powoda K. M. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w miejscowości W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sygn. akt VI P 636/14
Pozwem z dnia 10 listopada 2014 roku, skierowanym przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w miejscowości W., powód K. M. wniósł o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania w wysokości 7.500 zł z tytułu nagłego wypowiedzenia mu umowy o pracę zawartej na czas określony (pozew k. 1-2).
W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 2 stycznia 2014 roku zawarł z pozwaną umowę o pracę na czas określony obowiązującą do dnia 31 grudnia 2014 roku. W dniu 6 listopada 2014 roku otrzymał on od pracodawcy oświadczenie o wypowiedzeniu mu umowy o pracę ze skutkiem na dzień 22 listopada 2014 roku. Powód podniósł, że pozwana w żaden sposób nie sprecyzowała mu przyczyn zwolnienia z pracy. Dodatkowo wskazał on, że jeszcze przed rozwiązaniem umowy o pracę jego stosunki z pracodawcą nie były najlepsze.
W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k. 20-22).
W uzasadnieniu pozwu pozwana wskazała, że w zawartej w dniu 2 stycznia 2014 roku umowie o pracę na czas określony strony przewidziały możliwość jej wcześniejszego rozwiązania z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Oświadczenie o wypowiedzeniu w imieniu pozwanej zostało podpisane przez E. R., która na podstawie udzielonego jej w dniu 10 września 2013 roku pełnomocnictwa posiadała upoważnienie do reprezentowania pozwanej spółki we wszelkich sprawach pracowniczych. W ocenie pozwanej nie dopuściła się ona naruszenia przepisów o wypowiedzeniu umowy o pracę, ponieważ strony w łączącej je umowie terminowej przewidziały możliwość jej wcześniejszego rozwiązania, a zgodnie z kodeksem pracy jej rozwiązanie nie wymagało uzasadniania.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
K. M. był zatrudniony w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w miejscowości W. początkowo od dnia 1 marca 2013 r. do dnia 31 maja 2013 r. na okres próbny na stanowisku pracownika magazynowego na pełen etat. W dniu 27 maja 2013 roku strony zawarły pierwszą umowę o pracę na czas określony od dnia 1 czerwca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2013 r., a następnie w dniu 2 stycznia 2014 roku drugą umowę na czas określony od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku. Zgodnie z § 1 pkt 5 tej umowy, strony przewidziały możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym okresem wypowiedzenia (umowa o pracę na okres próbny z dnia 1 marca 2013 roku, umowa o pracę na czas określony z dnia 27 maja 2013 roku, umowa o pracę na czas określony z dnia 2 stycznia 2014 roku - akta osobowe powoda, świadectwo pracy k. 36).
Pismem z dnia 6 listopada 2014 roku Spółka złożyła K. M. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresy wypowiedzenia, który upłynął w dniu 22 listopada 2014 roku. W treści oświadczenia wskazano, że przyczyną wypowiedzenia była utrata zaufania do pracownika, naruszenie zasad obowiązujących przy pracy w magazynie przez niewykonywanie zleconych zadań w dniach 29-30 października 2014 roku i próba ukrycia tego oraz nie wykonanie polecenia służbowego wydanego przez kierownika magazynu w dniu 30 października 2014 roku. Pismo o wypowiedzeniu umowy o pracę w imieniu pracodawcy podpisała upoważniona do dokonywania powyższej czynności dyrektor administracyjna - E. R. (wypowiedzenie umowy o pracę k. 35, zeznawania świadka P. S. k. 49, zeznania świadka E. R. k. 49, zeznania świadka B. A. k. 50, zeznania słuchanej za pozwaną M. O. k. 50-51).
Pełniona przez K. M. funkcja w zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie miała żadnego wpływu na podjęcie decyzji o wypowiedzeniu mu umowy o pracę (zeznania świadka P. S. k. 49, zeznania słuchanej za pozwaną M. O. k. 50-51).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach osobowych powoda. Autentyczność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron i nie budzi wątpliwości w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.
Ponadto Sąd oparł się na zeznaniach świadków P. S., E. R., B. A. oraz słuchanej za pozwaną M. O..
Zeznaniom świadków P. S., E. R., B. A. oraz słuchanej za pozwaną M. O. Sąd dał wiarę w całości.
Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom powoda w zakresie w jakim twierdził on, że przyczyną wręczenia mu wypowiedzenia umowy o pracę był fakt pełnienia przez niego funkcji w zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zeznania te pozostają bowiem w sprzeczności z zeznaniami świadka P. S. oraz słuchanej za pozwanego M. O..
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 33 k.p., przy zawieraniu umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem.
W niniejszej sprawie bezsporne jest, że łącząca strony umowa spełniała wszystkie kryteria wskazane w art. 33 k.p., a zatem była zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy i przewidywała możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Z tych względów strona pozwana była uprawniona do wypowiedzenia powodowi zawartej z nim umowy o pracę na czas określony.
Powód wskazał, że podane w wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny nie zostały przez pracodawcę doprecyzowane. Zgodnie z przepisami kodeksu pracy wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony nie wymaga uzasadnienia, tj. wskazania przyczyn stanowiących podstawę rozwiązania umowy o pracę. Stosownie do treści art. 30 § 4 k.p., w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Żaden z przepisów kodeksu pracy nie nakłada na pracodawcę obowiązku uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony. Tym samym wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony nie musi zawierać jakiejkolwiek przyczyny. Zatem wskazanie przez pozwaną, która nie miała takiego obowiązku, w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zwartej na czas określony przyczyn rozwiązania umowy o pracę, należy traktować jedynie jako przejaw dobrej woli. Tym niemniej, świadkowie składający zeznania na rozprawie potwierdzili zasadność wypowiedzenia umowy o pracę.
W konsekwencji pracownik zwolniony z pracy, w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę na czas określony, nie może domagać się odszkodowania z powodu niedostatecznego uzasadnienia wypowiedzenia lub braku takiego uzasadnienia. Wniosek taki należy również wyprowadzić z treści art. 50 § 3 k.p., który przewiduje dla pracownika prawo do odszkodowania wyłącznie za naruszenie przepisów o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas określony, nie ustanawiając żadnych sankcji za brak uzasadnienia takiego wypowiedzenia.
Dodatkowo należy wskazać, że pismo wypowiadające umowę pracę zostało podpisane i wręczone powodowi przez E. R. - Dyrektora Administracyjnego, która była umocowana do podejmowania czynności za pracodawcę.
Z uwagi na powyższe okoliczności, orzeczono jak w punkcie I.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, zasądzając na rzecz pozwanej koszty zastępstwa procesowego w kwocie 60 zł.