Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 20 maja 2014 r. oraz odrzucił sprzeciw pozwanego od owego nakazu. Jak ustalił Sąd Rejonowy nakaz zapłaty został zwrócony przez operatora pocztowego z adnotacją „brak budynku” i pozostawiony następnie w aktach ze skutkiem doręczenia w dniu 29 maja 2014 r. Według odpisu z KRS z dnia 5 czerwca 2014 r. siedziba pozwanego znajdowała się pod adresem na który skierowano odpis orzeczenia, to jest w miejscowości U. , ul. (...). W dniu 13 sierpnia 2014 r. pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty oraz wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia argumentując , że powód podał niewłaściwy adres pozwanego, aktualny zaś adres znajduje się w miejscowości B.. W związku z tym pełnomocnik złożył również odpis z KRS , wskazujący na adres pozwanego w miejscowości B. ( stan z dnia 12 sierpnia 2014 r. ).

Sąd Rejonowy stwierdził w szczególności , iż w myśl art. 139 § 3 k.p.c. „ pisma dla osób prawnych …… - w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze albo w ewidencji zmiany adresu ……. - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowe miejsce zamieszkania i adres są sądowi znane.” W związku z treścią odpisu z KRS z 5 czerwca 2014 r. nie ma wątpliwości, iż odpis wydanego orzeczenia podlegał doręczenia na wskazany tam adres , skoro zaś pozwany nie uprawdopodobnił, że przed 29 maja 2014 r. choćby zawiadomił sąd rejestrowy o zmianie adresu , trafnie referendarz sądowy zarządził pozostawienie w aktach sprawy odpisu nakazu zapłaty ze skutkiem doręczenia. W konsekwencji zmiana adresu ujawniona po tej dacie nie prowadziła do wniosku o nieprawidłowym doręczeniu orzeczenia pozwanemu, który jako przedsiębiorca zobowiązany jest do zawiadomienia sądu rejestrowego o zmianie adresu , zgodnie z art. 139 § 4 k.p.c. pouczony został o skutkach omawianego zaniedbania. W tej sytuacji nie sposób było przyjąć, że pozwany uprawdopodobnił, iż nie wniósł sprzeciwu bez swojej winy. W konsekwencji, na podstawie art. 504 § 1 k.p.c. należało także odrzucić sprzeciw od nakazu zapłaty oddany w urzędzie pocztowym w dniu 13 sierpnia 2014 r., a więc po upływie przepisanego terminu do wniesienia tego środka.

Powyższe postanowienie zaskarżył pozwany wnosząc m. in. o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu przez pozwanego od nakazu zapłaty z dnia 20 maja 2014 r. W uzasadnieniu pozwany wskazał , iż nakaz zapłaty w niniejszej sprawie nie został powodowi doręczony. W związku tym złożona została do spółki (...) reklamacja przesyłki. W odpowiedzi na złożoną reklamację (...) S. A. uznała jej zasadność. Pozwany wskazał też , iż poprzednia siedziba pozwanego, na którą został wysłany nakaz zapłaty mieściła się w budynku znajdującym się w U. przy ul. (...), a zatem adnotacja wskazana przez doręczyciela ( „brak budynku” ) jest całkowicie nieprawdziwa. Pod tym adresem znajdują się zabudowania, w których mieściła się poprzednia siedziba spółki, i na który to adres zawsze były doręczane przesyłki. Powód podał niewłaściwy adres pozwanego, tj. ul. (...) w U., pod którym to adresem pozwany nie prowadzi już żadnej działalności. Aktualny adres siedziby pozwanego to ul. (...), (...)-(...) B. i to na ten właśnie adres winien zostać skierowany nakaz zapłaty wydany w niniejszej sprawie. Pozwany posiadał w przeszłości siedzibę pod adresem wskazanym przez powoda, tj. ul. (...) w U. i z tej przyczyny regularnie odbiera awiza dotyczące pozostawionej tam korespondencji. Żadne awizo nie zostało natomiast wystawione w związku z rzekomym doręczeniem pozwanemu nakazu zapłaty wydanego w niniejszym postępowaniu, twierdzenia natomiast, że pod poprzednim adresem siedziby pozwanej spółki „braku budynku”, uznać należy za całkowicie absurdalne i pozbawione podstaw.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Zażalenie okazało się zasadne.

Sąd Rejonowy słusznie stwierdził , iż w myśl art. 139 § 3 k.p.c. , pisma m. in. dla osób prawnych - w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze albo w ewidencji zmiany adresu - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowe miejsce zamieszkania i adres są sądowi znane. Jednakże nieprawidłowo zastosował ów przepis. Przesłanką zastosowania art. 139 § 3 kpc jest bowiem niemożność doręczenia przesyłki z uwagi na nieujawnienie w rejestrze albo w ewidencji zmiany adresu. W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości , iż według odpisu z KRS z dnia 5 czerwca 2014 r. siedziba pozwanego istotnie znajdowała się pod adresem , na który skierowano nakaz zapłaty. Jednakże w istocie nie podjęto nawet próby doręczenia owej przesyłki , ograniczając się do błędnego stwierdzenia o braku budynku, mimo że mieściła się w nim wcześniej siedziba pozwanego. Aby zaś można było mówić o niemożności doręczenia przesyłki , powinna być podjęta chociażby próba jej doręczenia. Sam zaś operator pocztowy uznał zasadność reklamacji pozwanego , przyznając że przesyłka niesłusznie została skierowana na zwrot do nadawcy. Przesyłka nie była np. awizowana ani też nie zwrócono jej z adnotacją o zmianie adresu czy wyprowadzeniu się odbiorcy. W takiej sytuacji art. 139 § 3 kpc nie może mieć zastosowania , chociaż pozwany w dacie doręczenia istotnie nie ujawnił zmiany adresu. Nieprawidłowo zatem pozostawiono w aktach sprawy nakaz zapłaty ze skutkiem doręczenia. Wobec powyższego , wskutek nieprawidłowego doręczenia , nie rozpoczął się w ogóle bieg terminu dla pozwanego do wniesienia sprzeciwu ( art. 504 § 1 kpc ) i nie było podstaw do jego odrzucenia.

Zaskarżone postanowienie podlegało zatem uchyleniu w myśl art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § kpc.