Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym :

Przewodniczący: SO Dorota Stawicka-Moryc

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2015 r. we Wrocławiu

w postępowaniu uproszczonym

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko B. B.

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu

z dnia 6 października 2014 r.

sygn. akt I C 1116/14

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 244/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2014 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia oddalił powództwo (...) z siedzibą w W. przeciwko B. B. ( sygn. akt I C 1116/14 ).

Apelację od powyższego wyroku wywiódł powód. Zaskarżając go w całości, wniósł o jego zmianę poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za pierwszą i drugą instancję. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 227 i art. 233 k.p.c. poprzez wydanie wyroku bez rozważenia w sposób bezstronny i wszechstronny twierdzeń przedstawianych przez powoda.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Postępowanie w niniejszej sprawie prowadzone było w trybie uproszczonym. Stosownie zatem do treści przepisu art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I Instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Odwoławczy przyjmuje za własne. Wyprowadzone z tego stanu faktycznego przez Sąd Rejonowy wnioski co do bezzasadności powództwa również są uzasadnione i zostały poparte właściwą argumentacją prawną.

Podstawowym i przesądzającym już w istocie o zaistnieniu podstaw do oddalenia powództwa, a co za tym idzie także apelacji, w niniejszej sprawie jest argument o braku wykazania przez powoda następstwa prawnego w wyniku umowy przelewu wierzytelności z dnia 23 grudnia 2013 r. Powód wykazał bowiem co prawda, że umowa przelewu wierzytelności pomiędzy nim a (...) Bank S.A. została w tym dniu zawarta, jednak w żaden sposób nie udowodnił, że była nią objęta wierzytelność w stosunku do pozwanego w wysokości dochodzonej pozwem.

Dowodem na tę okoliczność niewątpliwie nie może być bliżej nie oznaczony wydruk z komputera, opisany jako „wyciąg z listy wierzytelności - załącznik nr 4” do umowy przelewu wierzytelności Wyciąg z załącznika nie odzwierciedla bowiem całego dokumentu i nie pozwala ustalić nawet, że jest to fragment jakiegokolwiek dokumentu. Nie zawiera żadnych podpisów, parafek, czy też pieczęci, które pozwoliłyby to zweryfikować. Nie jest on również w ocenie Sądu Okręgowego odpisem dokumentu, potwierdzonym przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego radcą prawnym w rozumieniu art. 129 § 2 k.p.c. Przepis ten przewiduje bowiem potwierdzenie za zgodność odpisu dokumentu w formie i o treści identycznej z oryginałem, a nie daje uprawnienia do nadawania jakiemukolwiek wydrukowi charakteru dokumentu tylko dlatego, że został potwierdzony za zgodność przez radcę prawnego. Skoro więc przedłożony wykaz transakcji z uwagi na brak jakichkolwiek podpisów, parafek, pieczęci nie może być oceniony jako dokument, to nie może być też mowy o istnieniu jakiegokolwiek dokumentu, którego odpis mógłby zostać potwierdzony za zgodność. Nie może być zatem dowodem na fakt, że opisana w nim wierzytelność stanowiła przedmiot przelewu na podstawie umowy z dnia 23.12.2013r. Takim dowodem mógłby być w ocenie Sądu Okręgowego jedynie załącznik, złożony nawet w odpisie (kserokopii) potwierdzonej za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika strony – radcę prawnego – występującego w niniejszej sprawie.

Podkreślić należy, iż ciężar dowodu w zakresie wykazania przejścia uprawnień na powoda w wyniku przelewu wierzytelności obciążał powoda na podstawie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. Rzeczą powoda, będącego podmiotem profesjonalnym i działającego w procesie z profesjonalnym pełnomocnikiem było w związku z powyższym takie zgromadzenie i przygotowanie dokumentów dotyczących przelewu wierzytelności (w razie potrzeby już na etapie zawierania umowy stron i jej formy), aby było możliwe dokonanie niezbędnych ustaleń w sprawie lub złożenie innych wniosków dowodowych, które potwierdzałyby w sposób nie budzący wątpliwości fakt przelewu wierzytelności i jej wysokość.

Do wykazania skuteczności nabycia wierzytelności w świetle prawa cywilnego oraz do wykazania istnienia wierzytelności w razie zaprzeczenia przez pozwanych jej istnieniu, konieczne jest więc przedstawienie przez fundusz odpowiednich dowodów.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że strona powodowa nie wykazała w niniejszej sprawie, iż na mocy umowy z dnia 23.12.2013 r. nabyła wierzytelność w stosunku do pozwanej w wysokości dochodzonej pozwem i posiada legitymację czynną w sprawie.

Strona powodowa nie wykazała w niniejszej sprawie zgodnie z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c., kiedy doszło do wypowiedzenia pozwanej umowy kredytu, gdyż nie złożyła ani pisma wypowiadającego umowę, nie mówiąc już o dowodzie jego nadania i doręczenia pozwanej. Nie sposób więc ustalić w oparciu o zaoferowany materiał dowodowy, czy umowa kredytu rzeczywiście została pozwanej wypowiedziana i kiedy, a co za tym idzie czy i kiedy cała należność objęta tą umową stała się wymagalna i czy wobec tego istniała w chwili zawierania umowy przelewu wierzytelności pomiędzy stroną pozwaną a (...) Bankiem S.A. w dniu 23.12.2013r.

Sąd Odwoławczy dodatkowo wskazuje, że powodowi nie przysługiwało prawo powoływania się na uchybienia przepisom postępowania, albowiem nie wniósł o wpisanie zastrzeżeń do protokołu, zaś w apelacji nie wykazał (ani nawet nie wspomniał), że nie zgłosił ich bez swojej winy. Ponadto wskazać należy, że nie czyni zadość przedstawienie dowodów w apelacji, których złożenie przed Sądem I instancji nie stanowiło żadnego problemu. Dowody te są zatem oczywiście spóźnione.

Z tych względów należało uznać, że zaskarżone orzeczenie jest trafne i odpowiada prawu, a wywiedziona przez stronę powodową apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.