Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Luby Fiłoc

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r.

sprawy Z. B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 4 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 9 stycznia 2015 r. sygn. akt II K 946/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną w stosunku do A. B. karę pozbawienia wolności obniża do 6 (sześć) miesięcy; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Z. B. na rzecz Skarbu Państwa 120 zł opłaty za obie instancje i 20 zł wydatków postępowania odwoławczego.

Sygn. akt II Ka 123/15

UZASADNIENIE

Z. B. został oskarżony o to, że:

w dniu 17 sierpnia 2014r. w miejscowości M., gm. H., pow. (...), woj. (...), jechał jako kierujący motorowerem marki A. o nr rej. (...) w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania 1,17 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz nie zastosował się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat wydanego przez Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim sygnatura akt II K 461/12, przy czym był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim sygn. akt IV K 577/08 z dnia 26.06.2008r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim sygn. akt II K 461/12 z dnia 25.06.2012r.,

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem z dnia 09 stycznia 2015r.: I.oskarżonego Z. B. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za czyn ten skazał go na podstawie art. 178a § 4 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

II.na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego Z. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat;

III.zasądził od oskarżonego Z. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciążył go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w wysokości 70 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony.

Z treści pisemnej apelacji oskarżonego wynika, że zaskarżył on wyrok w całości i wskazał, iż jest jedynym opiekunem schorowanych rodziców, nadto pomaga w opiece nad swoją wnuczką.

Podnosząc powyższe, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze poprzez zamianę kary pozbawienia wolności na karę grzywny lub zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności lub wyrażenie zgody na wykonanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wprawdzie oskarżony zaskarżył wyrok w całości, jednakże z treści jego apelacji wynika, iż zarzut dotyczy surowości orzeczonej wobec niego kary i w tym zakresie jego apelacja pozostaje częściowo zasadna, zasługując w tym względzie na uwzględnienie.

Mając zatem na uwadze, że apelacja nie kwestionuje ustaleń faktycznych, kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego oraz jego winy, należało uznać za niecelowe odnoszenie się do tych kwestii. Na potrzeby niniejszego uzasadnienia należało poprzestać tylko na stwierdzeniu, że Sąd Okręgowy w Siedlcach w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, w tym zakresie.

Natomiast, w ocenie Sądu Okręgowego, trafny jest zarzut oskarżonego o rażącej surowości wymierzonej mu kary, jednakże nie w takim zakresie jaki wskazuje skarżący. Zgodnie z zawartymi w art. 53 kk regulacjami Sąd wymierzając karę winien mieć na względzie między innymi to, by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, winien uwzględniać stopień społecznej szkodliwości czynu, brać pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Pod uwagę winien brać także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia sprawcy przed popełnieniem przestępstwa. Analiza wskazanych elementów poczyniona przez pryzmat niniejszej sprawy prowadzi do wniosku, iż Sąd I instancji wymierzając karę oskarżonemu Z. B. nie uczynił zadość w/w wymaganiom. Poza tym w pełni aktualne pozostaje wyrażone w judykaturze stanowisko, iż względy na społeczne oddziaływanie kary jako jeden z celów kary są podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa. Nie są one równoznaczne z wymaganiem wymierzania wyłącznie tylko surowych kar. Oznaczają przede wszystkim potrzebę wymierzenia takich kar, które odpowiadają społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości oraz tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego (wyrok SA w Lublinie z 12.01.2006r., II AKa 290/05, LEX nr 168034). Wprawdzie oskarżony dopuścił się przestępstwa prowadzenia pojazdów w stanie nietrzeźwości pomimo orzeczonego wobec niego wcześniej zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i będąc już w przeszłości karanym za kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości, to jednak zdaniem Sądu Okręgowego, przyznanie się do winy, szczera skrucha oskarżonego, jego sytuacja rodzinna, w tym fakt opieki nad schorowanymi rodzicami w podeszłym wieku o prowadzeni gospodarstwa rolnego, uzasadniają obniżenie wymierzonej wobec Z. B. kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy i w tym zakresie zaskarżony wyrok musiał ulec modyfikacji. Zdaniem Sądu Okręgowego dopiero tak orzeczona kara odpowiada stopniowi winy oraz społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia właściwości i warunki osobiste oskarżonego, rodzaj i wysokość wyrządzonej przez niego szkody, a także uwzględnia cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż wina oskarżonego Z. B. odnośnie popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu, nie budzi żadnej wątpliwości, z pełną aprobatą Sądu Odwoławczego spotkało się rozstrzygnięcie Sądu I instancji w zakresie bezwzględnej kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec tego oskarżonego. W niniejszym przypadku zdaniem Sądu wobec oskarżonego konieczne jest wychowawcze oddziaływanie celem uświadomienia mu naganności jego postępowania, którego nie był w stanie do tej pory zrozumieć, pomimo swojej uprzedniej karalności za czyn podobny. Oskarżony dowiódł swoim postępowaniem, iż orzeczona wobec niego uprzednio grzywna, a także kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, okazały się wysoce nieskuteczne i nie spełniły swych ustawowych celów. Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, iż oskarżony pomimo swojego wieku i wynikającej z tego faktu stateczności, wykazał się brakiem poszanowania prawa i orzeczeń sądowych zwłaszcza, że był w niedalekiej przeszłości karany, wobec czego powinien w sposób szczególny przestrzegać porządku prawnego. Fakt, iż oskarżony pomimo to nie przestrzegał porządku prawnego, świadczy o wysokim stopniu jego demoralizacji i daleko posuniętym poczuciu bezkarności. Wobec powyższego jak najbardziej zasadnym było wymierzenie oskarżonemu Z. B. kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Tak orzeczona kara, zdaniem Sądu Okręgowego, uwzględnia cele, jakie powinna spełniać oraz czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dowodząc braku bezkarności dla tego typu zachowań.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 634 kpk i art. 627 kpk, zaś w zakresie opłaty orzeczono na podstawie art. 10 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U z 1983r., Nr 49, poz. 223).

Z tych względów Sąd Okręgowy w Siedlcach orzekł jak w wyroku.