Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 111/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Prażmowski (spr.)

Sędziowie SSO Agata Gawron-Sambura

SSO Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Sylwia Sitarz

przy udziale Elżbiety Ziębińskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2015 r.

sprawy M. K. ur. (...) w B.

syna A. i B.

oskarżonego z art. 62 ust. 2 ustawy z dn. 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 59 ust. 1 ustawy z dn. 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 59 ust. 1 ustawy z dn. 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 29 września 2014 r. sygnatura akt II K 766/14

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Zabrzu do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Zabrzu wyrokiem z dnia 29 września 2014r. w sprawie o sygnaturze II K 766/14, uwzględniając wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 k.p.k., orzekał w sprawie oskarżonego M. K. .

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżyciel publiczny, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając:

1.  obrazę prawa materialnego. a to art. 12 k.k. poprzez jego nie pomimo przyjęcia w pkt. 2 wyroku, że oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

2.  obrazę prawa materialnego. a to art. 91 § 1 k.k. poprzez jego nie zastosowanie, a w konsekwencji połączenie wszystkich kar objętych wyrokiem i wymierzenie kary łącznej na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. podczas gdy oskarżony czynów opisanych w pkt. 2 i 3 wyroku dopuścił się działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, a każdy z nich wyczerpywał znamiona tego samego przestępstwa, a w konsekwencji sąd w pierwszej kolejności powinien był wymierzyć za oba te czyny jedna kare zgodnie z art. 91 § 1 k.k.

Podnosząc powyższe zarzuty wniósł oskarżyciel publiczny o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Nie przesądzając w niczym sposobu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, stwierdzić należy, iż wywiedziona apelacja jest zasadna, a zaskarżony wyrok – z uwagi na naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. oraz naruszenie przepisu art. 91 § 1 k.k. – musiał zostać uchylony, zaś sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.

Niekwestionowany w doktrynie i orzecznictwie jest pogląd, iż sąd jest związany wnioskiem prokuratora złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Jednakże związanie to doznaje ograniczenia z uwagi na przepisy prawa materialnego określające wymogi wymiaru kary.

Należy zauważyć, iż wniosek przedstawiony przez oskarżyciela publicznego był wadliwie skonstruowany bowiem nie uwzględniał konstrukcji dotyczącej wymiaru kary wynikającej z art. 91 § 1 k.k., jednakże w tym stanie rzeczy uwzględnienie przez Sąd takiego złożonego w trybie art. 335 k.p.k. wniosku było niezasadne i prowadziło do naruszenia przepisu art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. oraz naruszenia przepisu art. 91 § 1 k.k.

Należy bowiem zauważyć iż Sąd I instancji uwzględnił wniosek prokuratora i tym samym instytucję realnego zbiegu przestępstw wynikającą z art. 85 k.k., pomimo istnienia wszystkich przesłanek uzasadniających zastosowanie konstrukcji ciągu przestępstw określonego w art. 91§1 k.k., który wszakże stanowi odmianę tzw. realnego zbiegu przestępstw, określając zasady wymiaru kary w przypadku zaistnienia przesłanek przewidzianych w przepisie art. 91§1 k.k.

Z takim zbiegiem mamy do czynienia wtedy, gdy sprawca kilkoma czynami popełnia nie jedno, lecz kilka przestępstw, każde realizujące nowy zamiar przestępny, przy czym przestępstwa te wyczerpują znamiona tego samego przepisu ustawy karnej, nadto podjęte zostały w krótkich odstępach czasu, zaś sposób działania sprawcy był podobny ( zobacz wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 lutego 2000r. sygnatura akt II AKa 252/99 - KZS 2000/4/37; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 2 września 1999r. sygnatura akt II AKa 133/99 - OSA 2000/1/3; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 maja 2000r. sygnatura akt II AKa 92/00 - Prok. i Pr. 2000/11/20).

Konstrukcja ciągu przestępstw określona w art. 91§1 k.k. nie zawiera ewentualności jej stosowania, lecz w przypadku zaistnienia przesłanek z tego przepisu wymierzenie jednej kary jest obligatoryjne. Dlatego też za wadliwe należy uznać uwzględnienie wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 k.p.k., skoro uzgodnienia z oskarżonym nie uwzględniały treści przepisu prawa materialnego – art. 91 § 1 k.k.

Trafnie wskazuje również prokurator w apelacji, iż błędnie określono w części wstępnej wyroku kwalifikację czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku co miało tym samym wpływ na treść kwalifikacji przyjętej przez Sąd w punkcie 2 wyroku przez pominięcie treści art. 12 k.k. Nie sposób uznać, iż była to wyłącznie omyłka pisarska skoro przeniknęła ona w ten sposób do treści rozstrzygnięcia z punktu 2 wyroku w którym przypisano oskarżonemu odpowiedzialność karną za konkretnie wskazany i opisany czyn.

Powyżej stwierdzone uchybienia obligowały Sąd Okręgowy do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zabrzu.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd winien rozważyć modyfikację wniosku w wymienionym zakresie, a w przypadku braku takiego uzgodnienia przeprowadzić pełne postępowanie dowodowe.

Nie przesądzając rozstrzygnięcia w przedmiocie winy oskarżonego należy stwierdzić, iż właściwie zgromadzony materiał dowodowy powinien być przez Sąd poddany wnikliwej ocenie, zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów jak i zasad logicznego rozumowania, pozwalającej na ustalenie, bądź wykluczenia istnienia przesłanek odpowiedzialności oskarżonego, a w przypadku ustalenia tejże odpowiedzialności wypowiedzieć się w przedmiocie winy bądź niewinności oskarżonego i wymierzyć mu stosowną karę z uwzględnieniem wskazanych wyżej przepisów w zakresie zasad wymiaru kary za ciąg przestępstw.