Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: stażysta Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 3 stycznia 2013 roku nr (...)

w sprawie M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten tylko sposób, że przyznaje odwołującemu M. R. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego

II.  w pozostałej części odwołanie oddala

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz odwołującego M. R. kwotę 60 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IVU 285/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 kwietnia 2014 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 03.01.2013 r. przyznał M. R. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 11.12.2012 r. tj. po wyczerpaniu zasiłku chorobowego z ustaleniem, że ta niezdolność powstała od 30.01.2011 r., w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.12.2012 r.

M. R. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe od dnia 11.12.2012 r. (sprostował datę na rozprawie w dniu 16.09.2013 r.-k. 85) oraz wnosił o zasądzenie od organu rentowego kosztów postępowania. Na uzasadnienie swojego żądania podniósł, iż z uwagi na rozliczne schorzenia, w tym następstwa dwóch wypadków przy pracy nie jest w stanie podjąć zatrudnienia. W Austrii gdzie mieszka ma stwierdzony stopień inwalidztwa w wysokości 80% na stałe. W ocenie odwołującego organ rentowy nie przetłumaczył jego dokumentacji lekarskiej z uwzględnieniem nomenklatury austriackiej i stąd wadliwe jego zdaniem ustalenie jego stanu zdrowia. Pełnomocnik odwołującego na rozprawie w dniu 16 września 2013 r. stwierdził, że odwołanie dotyczy tylko decyzji z dnia 03.01.2013 r. (k.86), a na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2014 r. pełnomocnik odwołującego stwierdził, że wnosi odwołanie nie tylko od decyzji z dnia 03.01.2013 r., ale też od decyzji z dnia 30.11.2012 r.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie od decyzji z dnia 03.01.2013 r. wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. urodzony w dniu (...), z wykształceniem technicznym, pracował ostatnio jako operator wózka widłowego. Odwołujący w dniu 05.06.2012 r. wystąpił z wnioskiem o rentę. Organ rentowy decyzją z dnia 30.11.2012 r. wydaną w oparciu o orzeczenie lekarza orzecznika ZUS odmówił M. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący wniósł sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika i jednocześnie wniósł odwołanie od tej decyzji. Organ rentowy uwzględniając sprzeciw i odwołanie od decyzji z dnia 30.11.2012 r. po wydaniu orzeczenia przez komisję lekarską w dniu 14.12.2012 r. wydał nową decyzję z dnia 03.01.2013 r. którą przyznał odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 11.12.2012 r. pismem z dnia 04.02.2013 r. organ rentowy poinformował pełnomocnika odwołującego, iż odwołanie od decyzji z dnia 30.11.2012 r. nie został przekazane do Sądu na podstawie art. 83 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z uwzględnieniem w całości odwołania.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. R. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu chirurgii, neurologii, kardiologii i specjalisty chorób wewnętrznych.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i osobistego badania biegli rozpoznali u odwołującego:

- stan po zwichnięciu prawego stawu skokowego ze złamanie, kostki przyśrodkowej i tylnej krawędzi piszczeli z uszkodzeniem ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego z pourazowym zawałem kostnym dystalnej części piszczeli prawej leczone operacyjnie oraz wtórną aortozą w obrębie stawu skokowego prawego,

- zespół bólowy kręgosłupa,

-nadciśnienie tętnicze,

- stan po urazie przedramienia lewego z uszkodzeniem obwodowym ręki lewej,

- cukrzycę.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy od 11.12.2012 r. do osiągniecia wieku emerytalnego. Nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującego stwierdza się dysfunkcje stawu skokowego prawego, ze zniekształceniem obrysów stawu, z ograniczeniem ruchomości zgięcia grzbietowego i podeszwowego stopy, ze zmniejszeniem masy mięśniowej na podudziu prawym, z nieznacznie niewydolnym chodem – utyka na prawą kończynę dolną. Biorąc pod uwagę uraz, następstwa urazu, leczenie operacyjne i rehabilitacje odwołujący z tego powodu jest częściowo niezdolny do pracy od 11.12.2012 r. do czasu uzyskania wieku emerytalnego. Po urazie przedramienia lewego doszło do uszkodzeń obwodowych w postaci niedowładów palców IV, V i osłabienia siły mięśniowej kończyny górnej lewej występują także zaburzenia czucia powierzchownego oraz zmniejszenie masy mięśniowej na przedramieniu i kłębiku. W badaniu fizykalnym kręgosłupa L-S stwierdza się napięcie mięśni przykręgosłupowych z bolesnością przy ruchach zgięcia, próba P-P 30 cm, występuje obustronny objaw Laseque’a dodatni przy kącie 60 stopni, odruch skokowy prawy bardzo słaby i słaby odruch kolanowy lewy. Nadciśnienie tętnicze przebiega bez udokumentowanych powikłań narządowych, w badaniu 140/80 mmHg, leczony ambulatoryjnie z powodzeniem. Biorąc pod uwagę przesłanki przyznania prawa do renty oraz po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzonym badaniu fizykalnym odwołującego stwierdza się, że odwołujący jest z powodu procesów chorobowych, ich wpływu na stan czynnościowy organizmu, sprawność psychofizyczną , stopień przystosowania organizmu do skutków chorobowych, biorąc pod uwagę wiek, zawód, wykształcenie jest częściowo niezdolny do pracy. Ze względu na niemożność przywrócenia zdolności do pracy okres niezdolności jest określony do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego. Znaczenie w ocenie stanu zdrowia odwołującego mają dokumentacja medyczna, opinie lekarzy ZUS, opinie lekarzy z Austrii, ale zasadnicze znaczenie ma fizykalne badanie odwołującego i świetle tego badania jego zdolność do pracy, a więc nie zasadnicze znaczenie ma np. ile razy ma złamaną nogę i w ilu miejscach, ale czy stan tej nogi umożliwia mu czy uniemożliwia wykonywanie pracy, a jeżeli nie to w jakim stopniu.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.54-56 as,

uzupełniająca opinia sadowo-lekarska -k. 113, 153-154 as).

Odwołujący wniósł zastrzeżenia do opinii biegłych i wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej tych samych biegłych po zapoznaniu się z jego pełną dokumentacją medyczną. Organ rentowy także kwestionował opinie. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej tych samych biegłych celem ustosunkowania się do zastrzeżeń stron. Strony wniosły zastrzeżenia do opinii uzupełniającej i Sąd ponownie dopuścił dowód z opinii tych samych biegłych celem ustosunkowania się do zarzutów stron. Pełnomocnik odwołującego nie kwestionował uzupełnienia opinii.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłych sądowych z zakresu chirurgii, kardiologii, neurologii i interny i jej uzupełnień, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego się, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowa opinia została sporządzona zostały przez biegłych posiadających odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinia jest rzetelna, przekonująca i w pełni pozwala ustalić stan zdrowia odwołującego się. Specjaliści wydali opinię po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadali kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Ich zbiorcza opinia była spójna i udziela odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Opinia w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. R. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 03.0l.2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie jedynie w niewielkim zakresie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Zgodnie z ust. 2. art. 12 całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny do pracy czy też jest częściowo niezdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS z dnia 3 stycznia 2013 r.

Sąd w oparciu o opinię biegłych z zakresu chirurgii, neurologii, kardiologii i interny sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż odwołujący z uwagi na stan po zwichnięciu prawego stawu skokowego ze złamanie, kostki przyśrodkowej i tylnej krawędzi piszczeli z uszkodzeniem ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego z pourazowym zawałem kostnym dystalnej części piszczeli prawej leczone operacyjnie oraz wtórną aortozą w obrębie stawu skokowego prawego, zespół bólowy kręgosłupa, stan po urazie przedramienia lewego z uszkodzeniem obwodowym ręki lewej jest częściowo niezdolny do pracy od 11.12.2012 r. do osiągnięcia wieku emerytalnego. Nie jest natomiast całkowicie niezdolny do pracy.

U odwołującego stwierdza się dysfunkcje stawu skokowego prawego, ze zniekształceniem obrysów stawu, z ograniczeniem ruchomości zgięcia grzbietowego i podeszwowego stopy, ze zmniejszeniem masy mięśniowej na podudziu prawym, z nieznacznie niewydolnym chodem – utyka na prawą kończynę dolną. Biorąc pod uwagę uraz, następstwa urazu, leczenie operacyjne i rehabilitacje odwołujący z tego powodu jest częściowo niezdolny do pracy od 11.12.2012 r. do czasu uzyskania wieku emerytalnego. Po urazie przedramienia lewego doszło do uszkodzeń obwodowych w postaci niedowładów palców IV, V i osłabienia siły mięśniowej kończyny górnej lewej występują także zaburzenia czucia powierzchownego oraz zmniejszenie masy mięśniowej na przedramieniu i kłębiku. W badaniu fizykalnym kręgosłupa L-S stwierdza się napięcie mięśni przykręgosłupowych z bolesnością przy ruchach zgięcia, próba P-P 30 cm, występuje obustronny objaw Laseque’a dodatni przy kącie 60 stopni, odruch skokowy prawy bardzo słaby i słaby odruch kolanowy lewy. Nadciśnienie tętnicze przebiega bez udokumentowanych powikłań narządowych, w badaniu 140/80 mmHg, leczony ambulatoryjnie z powodzeniem. Biorąc pod uwagę przesłanki przyznania prawa do renty oraz po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzonym badaniu fizykalnym odwołującego stwierdza się, że odwołujący jest z powodu procesów chorobowych, ich wpływu na stan czynnościowy organizmu, sprawność psychofizyczną, stopień przystosowania organizmu do skutków chorobowych, biorąc pod uwagę wiek, zawód, wykształcenie jest częściowo niezdolny do pracy. Ze względu na niemożność przywrócenia zdolności do pracy w ocenie Sądu należało wydłużyć odwołującemu okres przysługiwania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do osiągnięcia wieku emerytalnego pkt. I wyroku. Natomiast w pozostałym zakresie odwołanie podlegało oddaleniu tj. w zakresie żądania przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe albowiem w świetle poczynionych w sprawie ustaleń odwołujący nie utracił zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy pkt. II wyroku.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Na marginesie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie postępowanie dotyczyło tylko odwołania od decyzji z dnia 03.01.2013 r., co potwierdził pełnomocnik odwołującego na rozprawie w dniu 16 września 2013 r. W prawdzie na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2014 r. pełnomocnik odwołującego stwierdził, że wnosi odwołanie nie tylko od decyzji z dnia 03.01.2013 r., ale też od decyzji z dnia 30.11.2012 r. to jednak to odwołanie nie zostało przekazane do Sądu na podstawie art. 83 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych o czym organ rentowy pismem z dnia 04.02.2013 r. poinformował pełnomocnika odwołującego.

Podstawę procesową rozstrzygnięcia stanowi art. 477 ¹⁴ § 1 i 2 k.p.c.

Odwołujący był reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru, który wniósł o zasądzenie kosztów procesu wg. norm przepisanych. Na podstawie art. 98 kpc i stosownie do treści §12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. 163, poz. 1348 ze zm.) Sąd w pkt. III wyroku zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Kazimierz Kostrzewa