Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 16-04-2015 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Anna Walczak- Sarnowska

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Lila Andrzejewska

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 16-04-2015 r. w Koninie

sprawy J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o rentę

na skutek odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 20-12-2013r. znak: (...)

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do dnia 31-12-2016r. począwszy od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego.

Sygnatura akt III U 234/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzją z dnia 20.12.2013 r. (znak : (...) odmówił J. C. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że orzeczeniem z dnia 5.12.2013 r. Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła stanu niezdolności odwołującego do pracy. Nie została spełniona przesłanka konieczna do przyznania prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy.

Odwołanie od decyzji złożył J. C. zarzucając jej błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wydania decyzji o odmowie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy wobec stwierdzenia, iż J. C. nie jest niezdolny do pracy. Odwołujący podał, że leczy się od wielu miesięcy i brak jest poprawy stanu jego zdrowia, a lekarze nie widzieli podstaw, aby wyrażać zgodę
na podjęcie przez niego pracy zarobkowej.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

J. C. urodził się (...) Z zawodu jest technikiem mechanikiem. Początkowo odwołujący pracował w charakterze montera spawacza, a następnie jako pracownik fizyczny. Od 26.07.1995 r. odwołujący jest zatrudniony jako listonosz w Urzędzie (...) w K. w pełnym wymiarze czasu pracy.
W trakcie zatrudnienia uzupełnił posiadane wykształcenie i ukończył studia administracyjne. W dniu 13.06.2011 r. uległ wypadkowi przy pracy i od tego czasu przebywa na zwolnieniach lekarskich.

W dniu 20.08.2013 r. J. C. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.09.2013 r. nie stwierdzono u odwołującego stanu niezdolności do pracy. Po wniesieniu sprzeciwu, Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5.12.2013 r. nie stwierdziła
u odwołującego stanu niezdolności do pracy. Orzeczenie zostało wydane na podstawie dokumentacji medycznej z leczenia oraz po bezpośrednim przebadaniu odwołującego. Stanowiło ono podstawę faktyczną uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Po wniesieniu odwołania, z uwagi na konieczność dokonania oceny stanu zdrowia wnioskodawcy w kontekście niezdolności do pracy, Sąd na podstawie art. 278 k.p.c. dopuścił dowód ze opinii biegłych lekarzy sądowych diabetologa, neurologa, psychiatry, psychologa, reumatologa oraz ortopedy na okoliczność czy odwołujący jest niezdolny do pracy, czy ewentualna niezdolność ma charakter całkowity czy częściowy.

Biegły neurolog Z. R. nie stwierdził u odwołującego podstaw do orzekania niezdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Zaznaczono, że w przeszłości odwołujący nie przechodził schorzeń neurologicznych, nie ma objawów ogniskowych z zakresu mózgowia oraz rdzenia. Biegły podał, że zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa są nieduże i w obrazie klinicznym nie ma objawów korzeniowych.

Biegła psycholog M. K. stwierdziła u odwołującego objawy psychofizyczne o nerwicowym charakterze. Z uwagi na obniżone zdolności radzenia sobie z napięciem istnieją wskazania do odbywania przez odwołującego terapii psychologicznej. Psychiatra M. R. rozpoznała u odwołującego zaburzenia nerwicowe o charakterze zaburzeń lękowych i depresyjnych. W obecnym stanie zdrowia brak jest jednak podstaw do orzekania u odwołującego częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy.

We wspólnej opinii biegli sądowi z okręgu Sądu Okręgowego we Włocławku : internista P. T., diabetolog M. Ż., reumatolog M. B. rozpoznali u odwołującego chorobę zwyrodnieniową stawów obwodowych i kręgosłupa z dyskopatią (L4-L5, L5-S1) bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej. W wywiadzie wysiękowe zapalenie stawu kolanowego prawego oraz fibromialgia, cukrzycę typu 2 z otyłością metabolicznie niewyrównaną, nadciśnienie tętnicze, kamicę nerkową oraz hyperlipidemię. Biegli zaznaczyli, że powyższe schorzenia nie czynią z odwołującego osoby całkowicie czy częściowo niezdolnej do pracy, ponieważ nie utracił w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Biegły ortopeda M. G. rozpoznał u odwołującego zwyrodnienie kolana prawego, niewielkiego stopnia dyskopatię kręgosłupa oraz zastarzałe zmiany pourazowe stawu skokowego prawego. Biegły zaznaczył, że odwołujący utracił zdolność do wykonywania pracy listonosza na okres do końca grudnia 2016 r. począwszy od daty ustania poprzednich świadczeń z ZUS. Powodem niezdolności jest dysfunkcja kolana prawego wymagająca endoprotezy plastyki totalnej.

Pozwany organ rentowy nie składał zastrzeżeń do opinii biegłego ortopedy (k.80).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS, przedłożonych do sprawy a także na podstawie opinii biegłych neurologa Z. R., psychologa M. K., psychiatry M. R., internisty P. T., diabetologa M. Ż., reumatologa M. B., ortopedy M. G..

Sąd uznał opinię biegłych za jasne, przekonujące, wyczerpujące oraz w pełni przydatne do rozstrzygnięcia sprawy. Opinia te sporządzone bowiem zostały przez specjalistów posiadających gruntowną wiedzę medyczną, a także doświadczenie zawodowe. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili pełną dokumentację medyczną oraz przeprowadzili bezpośrednie badanie odwołującego. Sąd zauważa przy tym, że za wyjątkiem ortopedy pozostali biegli nie rozpoznawali u odwołującego schorzeń, które mogłyby skutkować stanem niezdolności do pracy, lecz stwierdzić należy, że wydawali oni ocenę co do stanu zdrowia odwołującego w zakresie własnych specjalności. Ich ocena, że odwołujący jest zdolny do pracy nie wykluczała stwierdzenia, że w zakresie innej specjalizacji odwołujący utracił zdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Podkreślenia wymaga również, że organ rentowy nie składał zastrzeżeń pod adresem wniosków opinii biegłych.

Wartość dowodowa dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.

W ustawie z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U.2013.1440) prawo renty reguluje art. 57, który stanowi, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W niniejszej sprawie okolicznością sporną było to czy wnioskodawca jest chociażby częściowo niezdolny do pracy.

Definicja niezdolności do pracy zawarta jest w art. 12 ust. 1 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowi,
że niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Przepis art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach stanowi, że częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Według ustaleń Sądu dokonanych na podstawie opinii biegłego ortopedy wnioskodawca wykazał, że jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i nie jest możliwym, aby obecnie wykonywał zawód listonosza. Odwołujący wprawdzie posiada wykształcenie wyższe i ukończył studia administracyjne, lecz faktycznie pracy odpowiadającej temu wykształceniu dotychczas nie wykonywał. Natomiast wyjaśnienie pojęcia "pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji", wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego). Przy ocenie niezdolności do pracy dla celów rentowych, bardziej istotne są kwalifikacje rzeczywiste, gdyż ocena ta sprowadza się do stwierdzenia, w jakim stopniu wiedza i umiejętności, którymi dysponuje ubezpieczony, mogą być wykorzystane przez niego w pracy, pomimo zaistniałych ograniczeń sprawności organizmu (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 26.06.2014 r., III AUa 608/13, Lex nr 1504461). W tym kontekście należy zauważyć, że odwołujący przez okres ostatnich prawie 20 lat był zatrudniony na stanowisku listonosza i od tego czasu nie wykonywał innych prac. Na podstawie opinii biegłego ortopedy, który stwierdził u odwołującego znaczną dysfunkcję kolana prawego Sąd ustalił, że okoliczność ta wyklucza odwołującego z możliwości wykonywania pracy listonosza. Z istoty i celu dowodu opinii biegłego wynika, że jeśli rozstrzygnięcie wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii jest konieczny. W takim wypadku sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyrok SN z 27 listopada 1974 r. II CR 748/74, Lex nr 7618). Biegły szczegółowo zanalizował okoliczności związane z oceną niezdolności do pracy odwołującego i jego opinia jest w tym zakresie przekonująca. W świetle wniosków opinii Sąd uznał,
że zaproponowany przez biegłego okres pobierania świadczenia rentowego przez odwołującego tj. do końca grudnia 2016 r. będzie na tym etapie wystarczający, a po jego upływie możliwym będzie ponowna ocena stanu zdrowia odwołującego.

W związku z powyższym Sąd uznał odwołanie J. C.
za uzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do dnia 31.12.2016 r. począwszy od daty zakończenia pobierania zasiłku chorobowego.

SSO Anna Walczak – Sarnowska