Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 sierpnia 2013 roku nr (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej M. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2013 roku na okres 1 roku.

Sygn. akt IVU 1641/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 czerwca 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 21 sierpnia 2013 r. odmówił M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 07.08.2013 r. została uznana za zdolną do pracy.

M. M. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie swojego żądania podniosła, iż jej stan zdrowia nie pozwala na podjęcie zatrudnienia. Od wielu lat pozostaje w stałym leczeniu kilku poradni i nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

M. M. urodzona w dniu (...) r., ma wykształcenie średnie ogólne, pracowała jako opiekunka, pracownik transportowy-mistrz, sprzedawca, a ostatnio zatrudniona na ½ etatu jako pracownik biurowy.

(okoliczności bezsporne).

Odwołująca w okresie od 01.03.2003 r. do 31.01.2005 r. pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a następnie od 01.02.2005 r. do 30.06.2013 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 13.06.2013 r. wystąpiła z wnioskiem o rentę. Lekarz orzecznika orzeczeniem z dnia 09.07.2013 r. uznał ją za częściowo niezdolną do pracy do dnia 31.12.2013 r. Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 07.08.2013 r., wydanym po rozpoznaniu sprawy w trybie art. 14 ust. 5 pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uznała, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami od dnia 01.07.2013 r.

/dowód: decyzja ZUS z dnia 21.08.2013 r. –k. 124 ar czII/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. M. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń. zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu pulmonologii, kardiologii i neurologii.

Biegły sądowy pulmonolog na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdził, że odwołująca choruje na:

- astmę oskrzelową,

- stan po usunięciu segmentu płuca lewego z powodu hamartona 2003 r.,

- stan po usunięciu czerniaka skóry ramienia prawego 2005 r.,

- stan po leczeniu przepukliny kręgosłupa L4/L5 2003 r.,

- zespół bólowy odcinka kręgosłupa lędźwiowego,

- nadciśnienie tętnicze,

- otyłość.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującej schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegły pulmonolog w zakresie swojej specjalności uznał odwołującą za zdolną do pracy od dnia 01.07.2013 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, nie stwierdza się u odwołującej istotnych odchyleń od normy. Zmiany radiologiczne w kolejnych badaniach klatki piersiowej bez progresji. Kolejne badania spirometryczne wykazują tylko okresową obturację. Systematycznie powinna zażywać leki i kontrolować się w poradni pulmonologicznej.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 8-10 as/.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli kardiolog i neurolog w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali u odwołującej:

- rwę kulszową lewostronną porażenną,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L5-S1 z uciskiem na korzeń nerwowy S1,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego oraz upośledzeniem funkcji kręgosłupa obecnie z objawami rwy kulszowej lewostronnej,

- przebyty zabieg operacyjny przepukliny jądra miażdżystego na poziomie L5-S1 w 2003 r.,

- nadciśnienie tętnicze I/II stopnia PTNT,

- przebyte przejściowe niedokrwienie mózgu w 2008 r.

Z powodu rozpoznanego schorzenia biegli uznali odwołującą za częściowo niezdolną do pracy okresowo na okres 1 roku od 01.07.2013 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Niezdolność do pracy trwa nadal.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca od około roku na nawrót dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego z promieniowaniem do lewej kończyny dolnej. Rezonans magnetyczny 02.2013 r. odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykazał u odwołującej masywną przepuklinę jądra miażdżystego na poziomie L5-S1 doogonową z uciskiem na korzeń nerwu S1. Wynik badania koreluje ze zgłaszanymi przez odwołująca dolegliwościami bólowymi kręgosłupa lędźwiowego z promieniowaniem do lewej nogi. Bole mogą mieć zmienny charakter z okresami poprawy i pogorszenia. W kwietniu 2013 r. była konsultowana neurochirurgicznie – zalecono rehabilitację, a w razie braku poprawy leczenie operacyjne kręgosłupa. Odbywał rehabilitację, nie było poprawy, oczekuje na przyjęcie do oddziału neurologicznego celem wykonania kontrolnych badań diagnostycznych. Obecnie badaniem przedmiotowym stwierdza się u niej ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami korzeniowymi w lewej kończynie dolnej, osłabienie zgięcia grzbietowego lewej stopy z brakiem lewego odruchu skokowego, zaburzenia czucia na lewej. Stwierdza się objawy rwy kulszowej lewostronnej w przebiegu przepukliny jądra miażdżystego na poziomie L5-S1. Stwierdzone obecnie ograniczenie ruchomości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa z objawami korzeniowymi w lewej kończynie dolnej stanowi przeciwwskazanie do podjęcia pracy umysłowej wymagającej dłuższego przebywania w pozycji siedzącej. Schorzenie wymaga leczenia, rokuje poprawę. Po zastosowanej rehabilitacji uzyskano poprawę ruchomości w zakresie kręgosłupa, natomiast w niewielkim stopniu zmniejszył się ból odcinka lędźwiowego kręgosłupa (Karta leczenia sanatoryjnego z dnia 06.08.2013 r.). Nadciśnienie tętnicze pierwotne, umiarkowane nie wpływa na orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 13-16 as,

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska –k. 38 as/

Organ rentowy kwestionował opinię biegłego neurologa i wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego neurologa celem oceny naruszenia sprawności organizmu odwołującej w kontekście wykonywania przez nią pracy jako pracownika biurowego. Sąd postanowił uwzględnić wniosek i dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego neurologa i kardiologa celem ustosunkowania się do zarzutów. Organ rentowy zgłosił dalszy wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z karty informacyjnej planowanego leczenia szpitalnego celem zajęcia ostatecznego stanowiska w sprawie z dnia 13.06.2014 r. Na rozprawie w dniu 17.06.2014 r. odwołująca potwierdziła że w lutym 2014 r. przebywała w szpitalu przez 6 do 8 dni, ale nie ma przy sobie karty informacyjnej z tego leczenia. Sąd oddalił ten wniosek uznając, że zmierza on jedynie do przewłoki postępowania.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu pulmonologii i zbiorczej opinii biegłego z zakresu kardiologii oraz neurologii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującej, a w konsekwencji jej zdolności do pracy. Opinie są rzetelne, przekonujące i w pełni pozwalają ustalić stan zdrowia odwołującej się. Specjaliści wydali opinię po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującej, a zatem posiadali kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Opinia są spójne i udzielają odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania. Sąd w szczególności oparł się na opinii biegłego neurologa i kardiologa, którzy posiadali odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe i stwierdzili, że odwołująca jest nadal okresowo częściowo niezdolna do pracy.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. M. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 21 sierpnia 2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinie biegłego neurologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonej istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż M. M. z uwagi na: rwę kulszową lewostronną porażenną, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L5-S1 z uciskiem na korzeń nerwowy S1, zespół bólowy odcinka lędźwiowego oraz upośledzeniem funkcji kręgosłupa obecnie z objawami rwy kulszowej lewostronnej, przebyty zabieg operacyjny przepukliny jądra miażdżystego na poziomie L5-S1 w 2003 r. - spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy w zawodzie pracownika umysłowego i fizycznego okresowo od dnia 01.07.2013 r. na okres 1 roku. Nie nastąpiła u niej poprawa stanu zdrowia. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Pod względem neurologicznym odwołująca jest długotrwale niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami także jako pracownik umysłowy albowiem nie może podjąć pracy wymagającej dłuższego przebywania w pozycji siedzącej z powodu stwierdzonego obecnie ograniczenia ruchomości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa z objawami korzeniowymi w lewej kończynie dolnej. Rezonans magnetyczny z 02.2013 r. odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykazał u odwołującej masywną przepuklinę jądra miażdżystego na poziomie L5-S1 doogonową z uciskiem na korzeń nerwu S1. Wynik badania koreluje ze zgłaszanymi przez odwołująca dolegliwościami bólowymi kręgosłupa lędźwiowego z promieniowaniem do lewej nogi. Bóle mogą mieć zmienny charakter z okresami poprawy i pogorszenia. W kwietniu 2013 r. była konsultowana neurochirurgicznie – zalecono rehabilitację, a w razie braku poprawy leczenie operacyjne kręgosłupa. Odbywała rehabilitację, nie było poprawy jeżeli chodzi o dolegliwości bólowe ze strony odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Była przyjęta do oddziału neurologicznego celem wykonania kontrolnych badań diagnostycznych. Obecnie badaniem przedmiotowym stwierdza się u niej ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami korzeniowymi w lewej kończynie dolnej, osłabienie zgięcia grzbietowego lewej stopy z brakiem lewego odruchu skokowego, zaburzenia czucia na lewej. Z tych przyczyn odwołująca nadal tj. od 01.07.2013 r. na okres 1 roku jest częściowo niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami jako pracownik biurowy i jako pracownik fizyczny.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 21 sierpnia 2013 r. przyznając M. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.07.2013 r. na okres 1 roku.