Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2015r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2015r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy S.

przeciwko S. N., Z. N., B. O., A. S. i A. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 3 marca 2014r., sygn. akt XIII GC 301/13

oddala apelację i zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt V ACa 762/14

UZASADNIENIE

Gmina S. wystąpiła do Sądu Okręgowego w Katowicach z pozwem, w którym domagała się zasądzenia od pozwanych S. N., Z. N., B. O., A. K., A. S. i R. B. solidarnie kwoty 10.453,18zł wraz z ustawowymi odsetkami, od pozwanego A. S. i R. B. kwoty solidarnie 44.081,55zł wraz z ustawowymi odsetkami i od R. B. kwoty 25.864,04zł, wniosła nadto o zasądzenie od wszystkich pozwanych kosztów procesu. Uzasadniając żądania powódka podała, że w okresie od 26 listopada 2001r. do 18 grudnia 2003r. pozwani S. N., Z. N., A. K. i B. O. byli członkami zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w S., w okresie od 18 grudnia 2003r. do 24 czerwca 2008r. funkcję tę pełnił A. S., a od 24 czerwca 2008r. do 19 stycznia 2012r. – R. B.. Powódka uzyskała przeciwko spółce tytuły wykonawcze, jednak egzekucja objętych nimi należności okazała się bezskuteczna, co uzasadniało subsydiarną odpowiedzialność pozwanych na podstawie art.299 k.s.h.

Pozwani S. N., Z. N., B. O. i A. K. domagali się oddalenia powództwa podnosząc, że dacie zaprzestania sprawowania przez nich funkcji członków zarządu spółki (...) stan jej finansów był dobry i nie uzasadniał wystąpienia z wnioskiem o ogłoszenie upadłości lub otwarcie postępowania układowego, a nadto podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia powołując się na art.444 ¹ § 1 k.c.

Pozwany A. S. także domagał się oddalenia powództwa i wywodził, że pełnił funkcję członka zarządu spółki (...) w okresie od września 2003r. do lutego 2004r., a niezależnie od tego twierdził, że jego powołanie jako członka zarządu jednoosobowego było sprzeczne z umową spółki, która przewidywała zarząd wieloosobowy.

Postanowieniem z 26 lipca 2013r. Sąd Okręgowy odrzucił pozew wobec R. B., a to wobec ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację jego majątku.

Wyrokiem z 3 marca 2014r. Sąd Okręgowy w Katowicach zasądził od pozwanych S. N., Z. N., B. O., A. K. i A. S. solidarnie na rzecz powódki kwotę 10.453,18zł wraz z ustawowymi odsetkami od daty jej wymagalności oznaczonej odrębnie wobec każdego z pozwanych, oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach procesu. Rozstrzygnięcie to zapadło po ustaleniu, że powódka uzyskała przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. następujące tytuły wykonawcze w postaci: nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 lipca 2004r., sygn. akt XXII Nc 59/04 Sądu Rejonowego w Katowicach, na kwotę 15.513,36zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2003r. i od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2004r. oraz 2.696,50zł tytułem kosztów procesu, zakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 9 kwietnia 2008r., sygn. akt I Nc 50/08/K Sądu Rejonowego w Siemianowicach Śląskich, na kwotę 23.270,04zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2005r. od kwoty 7.756,68 zł od dnia 1 kwietnia 2006r., od kwoty 7.756,68 zł od dnia 1 kwietnia 2007r. oraz 2.691,00zł tytułem kosztów procesu, nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 kwietnia 2010r., sygn. akt I Nc 905/10 Sądu Rejonowego w Siemianowicach Śląskich, na kwotę 15.513,36zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2008r., od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2009r. oraz kwotę 2.594,00zł tytułem kosztów procesu, nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 15 marca 2012r., sygn. akt I Nc 234/12 Sądu Rejonowego w Siemianowicach Śląskich, na kwotę 15.513,36zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2010r., od kwoty 7.756,68zł od dnia 1 kwietnia 2011r. oraz 2.594zł tytułem kosztów procesu. Roszczenia objęte powyższymi nakazami zapłaty powstały tytułem opłat rocznych za lata 2003 – 2011 z tytułu użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność powódki, a położonego w S. przy ul. (...). Spółka mimo nie uiściła należności, wobec czego powódka w oparciu o powyższe tytuły wykonawcze wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Siemianowicach Śląskich o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. We wniosku z dnia 27 września 2004r. wskazała, ażeby egzekucję skierować do ruchomości dłużnika, jego rachunków bankowych lub wierzytelności i innych praw majątkowych, a następnie pismem z 26 grudnia 2004r. rozszerzyła wniosek o nieruchomość położoną przy ul. (...). Komornik dokonał zajęcia nieruchomości, podjął także inne wymagane prawem czynności egzekucyjne, zawiadamiając jednocześnie powódkę jako wierzycielkę, że w stosunku do spółki jest prowadzonych kilkadziesiąt spraw, a łączna kwota zadłużenia wynosi 2,6 mln zł. Prowadzona z wniosku powódki egzekucja okazała się bezskuteczna, o czym Komornik powiadomił pismami z dnia 18 maja 2012r. wskazując, iż dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej, a jedyny wartościowy składnik jego majątku – nieruchomość został sprzedany. Także inne prowadzone przeciwko spółce postępowania egzekucyjne, w toku których dokonano zajęcia ruchomości spółki, umorzono z uwagi na bezskuteczność. Postanowienia w tym przedmiocie zapadły 29 czerwca 2012r. Sąd Okręgowy ustalił też, że w rejestrze przedsiębiorców jako członkowie zarządu Spółki (...) byli ujawnieni: pozwani Z. N., S. N., A. K. i B. O. w okresie od 2001r. do 18 grudnia 2003r., a pozwany A. S. od 18 grudnia 2003r. do 24 czerwca 2008r. Uchwałą nr (...) Zgromadzenia Wspólników Spółki (...) z dnia 26 sierpnia 2003r. odwołano zarząd spółki w składzie (...), S. N., A. O., A. K., B. O., a uchwałą nr (...) zapadłą w tym samym dniu powołano jednoosobowy zarząd spółki i powierzono funkcję Prezesa Zarządu A. S., który został odwołany z funkcji uchwałą nr (...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. z dnia 9 lutego 2001r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki (...) z dnia 27 sierpnia 2001r. podjęło uchwałę nr (...) o zmianie umowy spółki, w tym jej § 10, który w ustępie 1 otrzymał brzmienie „Zarząd Spółki jest wieloosobowy”. Sąd ustalił też, że powódka kierowała do pozwanych przedprocesowe wezwania do zapłaty dochodzonych kwot, a pozwani odmówili zapłaty. Stwierdził też, że pismo pełnomocnika pozwanych S. N., Z. N. i B. O. z dnia 26 lutego 2014r. nie mogło odnieść żadnych skutków prawnych, ponieważ zostało wniesione już po zamknięciu rozprawy w sprawie, nie zawierało wniosku o jej otwarcie, a ponadto zostało złożone z naruszeniem art. 207 § 3 k.p.c.

Rozważając w pierwszej kolejności zarzut przedawnienia Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że nie jest on zasadny. Wskazał, że odpowiedzialność członków zarządu przewidziana w art. 299 k.s.h. jest odpowiedzialnością odszkodowawczą, do której mają zastosowanie przepisy art. 442 k.c. dotyczące przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym jako przepisy szczególne do art. 118 k.c. Trzyletni termin przedawnienia rozpoczyna swój bieg od dnia dowiedzenia się przez wierzyciela spółki o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia, nie wcześniej jednak niż od dnia bezskuteczności egzekucji wierzytelności objętej prawomocnym tytułem wykonawczym wystawionym przeciwko spółce ponieważ dopiero wtedy powstają przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej przewidzianej w art. 299 k.s.h. Termin przedawnienia należy liczyć od dnia, w którym wierzyciel dowiedział się o bezskuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko spółce lub o tym, że ewentualna egzekucja będzie bezskuteczna. W niniejszej sprawie nastąpiło to dnia 25 maja 2012r., wobec czego trzyletni termin przedawnienia roszczenia nie upłynął przed wniesieniem pozwu, co nastąpiło 19 czerwca 2013r. Mając na uwadze treść wniosków egzekucyjnych i wnioskowane w nim sposoby egzekucji Sąd Okręgowy uznał też, że powódka wykazała fakt bezskuteczności egzekucji wobec spółki. Wskazał, że postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z powodu bezskuteczności egzekucji, jeżeli nie wynika z niego nic innego, jest wystarczającym dowodem dla stwierdzenia, że bezskuteczna okazała się egzekucja z całego majątku dłużnika. Ciężar wykazania okoliczności przeciwnych, w tym zwłaszcza faktu, że egzekucja nie została skierowana do składników majątku spółki, z których możliwe jest zaspokojenie wierzyciela, spoczywa na dłużniku. Pozwani nie udowodnili jednak, że w czasie sprawowania przez nich funkcji członków zarządu spółka posiadała majątek wystarczający na zaspokojenie wierzycielki, nie wykazali także jaka była wartość zajętych ruchomości i wysokość należności egzekwowanych poszczególnych postępowaniach, w ramach których dokonano tych zajęć, co mogłoby prowadzić do przyjęcia, iż kierując egzekucje do tych przedmiotów wierzycielka zostałaby zaspokojona. Miał też Sąd na uwadze, że suma wierzytelności objętych prowadzonymi przeciwko spółce postępowaniami egzekucyjnymi wynosiła 2,6 mln zł i podkreślił, że skoro – jak twierdzą pozwani - spółka posiadała środki finansowe wystarczające na zaspokojenie powódki, winna była zapłacić należności stwierdzone tytułem wykonawczym albo w razie braku środków wystąpić o ogłoszenie upadłości. Sąd Okręgowy uznał także, że skoro pozwani Z. N., S. N., A. K. i B. O. zostali odwołani z zarządu z dniem 1 września 2003r. (na mocy uchwały wspólników z dnia 26 sierpnia 2003r.) mogą ponosić odpowiedzialność jedynie za zobowiązania spółki, które powstały do tej daty. Z kolei pozwany A. S. ponosi odpowiedzialność zobowiązania spółki, które były wymagalne w okresie od 1 września 2003r. do dnia 9 lutego 2004r. i bez znaczenia w ocenie Sądu pozostawało, że powołano go do jednoosobowego zarządu, podczas gdy uprzednio uchwałą z dnia 27 sierpnia 2001r. zmieniono postanowienia umowy spółki ustanawiając zarząd wieloosobowy skoro prawidłowość jego powołania nie została zakwestionowana przez sąd rejestrowy. Zobowiązanie objęte nakazem zapłaty z dnia 8 kwietnia 2004r., sygn. akt XXII Nc 59/04, którego termin zapłaty przypadał na 31 marca 2003r., było wymagalne w czasie, gdy wszyscy pozwani sprawowali funkcję członków zarządu, a zatem wszyscy pozwani na podstawie art.299 § 1 k.s.h. ponoszą odpowiedzialność za stwierdzoną nim wierzytelność, w pozostałym zakresie powództwo okazało się niezasadne. Sąd Okręgowy uznał też, że pozwani nie wykazali wskazanych w art. 299 § 2 k.s.h. okoliczności, które wyłączałaby ich odpowiedzialność za zobowiązania spółki (...). Na zasądzoną kwotę 10 453,18zł składały się: należność główna wynikająca z nakazu zapłaty w kwocie 7.756,68 zł oraz przyznane w tym nakazie koszty procesu w kwocie 2.696,50zł. Sąd stwierdził bowiem, że odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 299 k.s.h. obejmuje również zasądzone w tytule wykonawczym wydanym przeciwko spółce, koszty procesu, koszty postępowania egzekucyjnego umorzonego z powodu bezskuteczności egzekucji i odsetki ustawowe od należności głównej. Ustawowe odsetki od dochodzonej należności głównej na mocy art.481 § 1 i § 2 k.c. zasądzono od dnia następnego po upływie terminu do zapłaty wyznaczonego przez powódkę poszczególnym pozwanym w skierowanych do nich wezwaniach do zapłaty.

W apelacjach od tego wyroku w części uwzględniającej powództwo oraz odnoszącej się do rozstrzygnięcia o kosztach procesu pozwani S. N., Z. N., B. O. i A. K. zarzucili naruszenie prawa materialnego, a to art. 444 ¹ § 1 k.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż termin przedawnienia roszczenia opartego na odpowiedzialności odszkodowawczej może być dłuższy niż 10 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące szkodę oraz art.481 § 1 k.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że powołana norma prawna znajduje zastosowanie także do kosztów procesu zasądzonych prawomocnym orzeczeniem, a nie jedynie do należności głównej. Skarżący zarzucili nadto naruszenie przepisów postępowania: art.233 § 1 k.p.c. poprzez sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wyprowadzenie wniosku, iż pozwani mieli wpływ na zaspokojenie przez spółkę roszczeń powódki wynikających z wskazanych tytułów wykonawczych mimo, że w dniu 26 sierpnia 2003r. zostali odwołani z jej zarządu oraz poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego z pominięciem dowodów w postaci protokołu zajęcia ruchomości z dnia 21 stycznia 2004r., operatu szacunkowego nieruchomości, sporządzonego planu podziału z dnia 10 lutego 2011r., wskazujących na istnienie majątku spółki, co do którego egzekucja nie była prowadzona, art.316 § 2 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, że nie zachodzą istotne okoliczności które uzasadniały ponowne otwarcie rozprawy, a także poprzez uznanie, że w tym celu wymagany jest wniosek strony w sytuacji, gdy sąd może dokonać wskazanej czynności z urzędu, art.5 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie udzielenia pozwanym pouczeń o czynnościach procesowych i o potrzebie powołania dowodów, mimo istnienia ku temu podstaw, co miało wpływ na treść orzeczenia. W oparciu o przytoczone zarzuty pozwani domagali się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje, ewentualnie wnieśli o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Pozwany A. S. w swej apelacji odnoszącej się do punktu 1 wyroku zarzucił naruszenie art.299 k.s.h. w związku z art.853 k.p.c. poprzez błędną wykładnię wskutek przyjęcia, że członek zarządu aby móc wykazać, że w czasie prowadzenia egzekucji spółka posiadała ruchomości umożliwiające zaspokojenie się wierzyciela powinien wskazać ich wartość podczas gdy, zgodnie z art.853 k.p.c., obowiązek oznaczenia wartości zajętych ruchomości spoczywa na komorniku, zarzucał też skarżący, że powódka nie wykazała bezskuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko spółce i na tej podstawie domagał się zmiany wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie jego uchylenia oraz zasądzenia na swą rzecz kosztów postępowania. Na wypadek gdyby Sąd nie podzielił jego zarzutów dodatkowo wywodził, że w sprawie naruszono art.442 ¹ k.c. wskutek przyjęcia początku biegu trzyletniego terminu przedawnienia od otrzymania od komornika pisma o umorzeniu postępowania egzekucyjnego zamiast od powzięcia przez wierzyciela informacji o sytuacji majątkowej spółki, niepozwalającej na przeprowadzenie skutecznej egzekucji.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanych kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje.

Apelacje nie są zasadne.

Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które znajdują oparcie w zgromadzonych w sprawie dowodach, nie kwestionowanych przez żadną ze stron, stąd Sąd Apelacyjny ustalenia te akceptuje i czyni własnymi z tą jedynie zmianą, że przedmiotem egzekucji prowadzonych przeciwko spółce (...) nie była nieruchomość położona w S. przy ul. (...), lecz przysługujące spółce prawo użytkowania wieczystego tej nieruchomości wraz z prawem odrębnej własności posadowionych na niej budynków.

Podnoszone przez pozwanych S. N., Z. N., B. O. i A. K. zarzuty naruszenia art.233 § 1 k.p.c. nie znajdowały oparcia w stanie sprawy. Podkreślić wypada, że skarżący kwestionują nie tyle samą ocenę dowodów, lecz wnioski, jakie Sąd Okręgowy wywiódł z poczynionych ustaleń, a mianowicie co do możliwości zaspokojenia wymagalnych zobowiązań spółki. Jeśli natomiast idzie o naruszenie powołanego przepisu poprzez odmowę dopuszczenia dowodów dołączonych do pisma procesowego z 26 lutego 2014r., to w pierwszej kolejności trzeba zgodzić się z Sądem Okręgowym, że były one spóźnione w rozumieniu art.207 § 6 k.p.c. Wnioskowane dowody to między innymi tytułowa strona operatu szacunkowego sporządzonego w kwietniu 2003r., dotyczącego rynkowej wartości nieruchomości należącej do spółki (...) (nie wskazano jakiej konkretnie nieruchomości dotyczy operat ani nie przedstawiono jego treści) oraz kopia postanowienia Sądu Rejonowego Katowice – Wschód w Katowicach z dnia 10 lutego 2011r. w przedmiocie planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w S. przy ul.(...) wraz z prawem własności posadowionych na niej zabudowań, w którym wskazano, że w wyniku tej egzekucji powodowa Gmina uzyskała należność w wysokości 0,00zł. Dowód w postaci operatu szacunkowego był lub być powinien pozwanym znany wcześniej, a niezależnie od tego wszystkie załączniki do pisma złożono w nie poświadczonych za zgodność z oryginałem kserokopiach, które nie mają waloru dowodowego. Spóźnione były także dowody złożone w toku postępowania apelacyjnego przez tych pozwanych w postaci oświadczeń tych pozwanych skierowanych do spółki (...) o rezygnacji z funkcji członka jej zarządu. Skarżący nie uprawdopodobnili nawet, że nie mogli powołać tych dowodów w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, a niezależnie od tego dowody te były nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy ponieważ z treści przedłożonych pism nie wynika by zostały one w ogóle złożone adresatowi. Wniosek dowodowy został zatem oddalony po myśli art.381 k.p.c.

Wobec złożenia pisma procesowego z naruszeniem art.207 § 6 k.p.c. nie było podstaw do otwarcia rozprawy na nowo, wobec czego nie doszło do naruszenia art.316 § 2 k.p.c. (choć niewątpliwie rację ma skarżący, że postanowienie w tym przedmiocie może być podjęte bez wniosku strony). Podobnie niezasadne są zarzuty naruszenia art.5 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, sąd może udzielić stronom i uczestnikom postępowania występującym w sprawie bez fachowego pełnomocnika niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych, jednak winien uczynić to w razie uzasadnionej potrzeby. Udzielanie stronie przez sąd pouczeń co do czynności procesowych w toku postępowania można uznać za uzasadnione w celu zapewnienia równości stron wtedy, gdy sąd stwierdzi, że strona jest nieporadna, gdy napotyka na niezależne od niej trudności lub przeszkody, które mogłyby prowadzić do niekorzystnego dla niej wyniku sprawy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2014r., I CZ 55/14). Okoliczności tego rodzaju w sprawie nie wystąpiły. Wprawdzie pozwani S. N., Z. N., B. O. i A. K. przez część postępowania pierwszoinstancyjnego działali samodzielnie, to jednak podejmowali oni czynności procesowe, a treść złożonych odpowiedzi na pozew, która zawierała odniesienie się do żądań powódki wraz z przytoczeniem wypowiedzi judykatury, nie wskazywała aby istotnie wymagali oni pouczeń, o jakich mowa w przytoczonym przepisie.

Sąd Apelacyjny podziela także stanowisko Sądu Okręgowego, iż w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające odpowiedzialność pozwanych za zobowiązania spółki (...). W szczególności podkreślenia wymaga, że powódka podjęła wszelkie niezbędne czynności celem uzyskania należności stwierdzonych tytułami wykonawczymi, w tym nakazem zapłaty z 8 kwietnia 2004r. – wystąpiła bowiem z wnioskiem egzekucyjnym, przyłączyła się też do prowadzonej egzekucji z prawa użytkowania wieczystego i nieruchomości. Na rzecz powódki zajęto także inne składniki majątku spółki, co jednak nie doprowadziło do jej zaspokojenia, a to z powodu bezskuteczności egzekucji. Jak już o tym była mowa, wobec stwierdzenia przez uprawniony organ bezskuteczności egzekucji, jeśli pozwani twierdzili, że spółka dysponowała majątkiem umożliwiających zaspokojenie roszczeń jej wierzycieli, winni okoliczność tę po myśli art.6 k.c. udowodnić, czemu jednak nie sprostali. Skutków takich pozwani nie mogą również wywodzić z faktu, że w protokole zajęcia ruchomości komornik nie wskazał ich wartości, tym bardziej, że art.853 § 2 k.p.c. umożliwia dokonanie oszacowania w późniejszym czasie, aż do dnia licytacji ruchomości.

Sąd Apelacyjny nie podziela też stanowiska pozwanych, iż w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego, a to art.442 ¹ k.c. Skoro odpowiedzialność członków zarządu przewidziana w art.299 k.s.h. ma subsydiarny charakter, a jej przesłanką jest bezskuteczność egzekucji wobec spółki, nie może być mowy o powstaniu roszczenia, a tym samym rozpoczęciu terminu jego przedawnienia już w dacie wymagalności roszczenia wobec samej spółki. Słusznie zatem Sąd Okręgowy wiązał rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia dochodzonego roszczenia z datą poinformowania powódki o stanie egzekucji (jej bezskuteczności), co miało miejsce w dniu 25 maja 2012r., co uzasadniało wniosek, że trzyletni termin, o jakim mowa w art.442 ¹ § 1 k.c., został przerwany na skutek wniesienia pozwu (art.123 § 1 pkt 1 k.c.). Nie można też uznać za trafne twierdzeń pozwanych o naruszeniu art.481 § 1 k.c. poprzez zasądzenie odsetek od kosztów procesu. Niewątpliwie pogląd skarżących o tym, iż od kosztów procesu odsetki się nie należą jest utrwalony i nie wymaga szczegółowego uzasadnienia, jednak kwota 2.696,50zł zasądzona od pozwanych w ramach należności głównej stanowi jedynie składnik szkody poniesionej przez powódkę w związku z bezskutecznością egzekucji, a zatem rzeczonych kosztów nie stanowi. Pojęcie to musi być bowiem odnoszone do konkretnej sprawy (konkretnego procesu), poza nim zasądzona tytułem kosztów procesu suma stanowi zwykłą wierzytelność pieniężną, której niezaspokojenie – w okoliczności sprawy – objęte jest odpowiedzialnością pozwanych.

Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny uznał wszystkie apelacje za bezzasadne i orzekł o ich oddaleniu na mocy art.385 k.p.c. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego zapadło po myśli art.98 k.p.c. w związku z art.108 § 1 k.p.c. i § 6 pkt 5 w związku z § 12 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz.490).