Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu w Wydziale II Karnym,

w składzie :

Przewodniczący : SSR Antonina Surma

Protokolant : Magdalena Górska

po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2015 roku we Wrocławiu

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Śródmieścia

Agaty Byczkowskiej

sprawy karnej z oskarżenia publicznego :

K. K. (1)

ur. (...) we W.

syna B. i L. z domu K.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

I. w dniu 11 marca 2014 roku we W., przy skrzyżowaniu ul. (...) a ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia rower górski marki S. o wartości 1400 złotych na szkodę M. R. (1)

- tj. przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

II. w dniu 29 kwietnia 2014 roku we W., przy ul. (...), po uprzednim przecięciu linki zabezpieczającej, zabrał w celu przywłaszczenia rower marki K. (...) o wartości 1500 złotych na szkodę A. K. (1)

- tj. przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

III. w dniu 16 maja 2014 roku we W., przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia rower marki K. (...) o wartości 700 złotych na szkodę M. G. (1)

- tj. przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

IV. w dniu 2 czerwca 2014 roku we W., przy ul. (...), po uprzednim przecięciu linki zabezpieczającej, zabrał w celu przywłaszczenia rower górski o wartości 2.000 złotych na szkodę A. S.

tj. przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego K. K. (1) za winnego zarzuconych jemu czynów, z tym, że przyjmuje, iż dopuścił się ich on w warunkach czynu ciągłego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 278 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. tytułem częściowego naprawienia szkody orzeka od oskarżonego na rzecz A. K. (1) oraz M. R. (1) kwoty po 1.000 (jeden tysiąc złotych);

III.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka o przepadku dowodu rzeczowego w postaci obcinaczek do cięcia metalu opisanych pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych nr I/185/14 na k. 46 akt sprawy;

IV.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. orzeka o zwrocie oskarżonemu dowodu rzeczowego w postaci bluzy koloru kremowego opisanej pod poz. 2 wykazu dowodów rzeczowych nr I/185/14 na k. 46 akt sprawy;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie w dniach od 30 czerwca 2014 roku do dnia 1 lipca 2014 roku;

VI.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. S. kwotę 649,44 złotych z VAT tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 27, poz. 152) zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie w tym od opłaty.

Sygn. akt II K 664/14

UZASADNIENIE

W toku postępowania w sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

K. K. (2)zamieszkuje wraz z rodzicami. Ukończył gimnazjum, następnie podjął naukę w szkole zawodowej, lecz pierwszego jej roku nie ukończył i zrezygnował z nauki. Ponownie edukację rozpoczął w 2014r., kiedy to zapisał się do liceum Ogólnokształcącego (...)Podejmował się też prac dorywczych. Oskarżony pozostaje na utrzymaniu rodziców.

Kiedy K. K. (2) nie mógł znaleźć pracy, mając na względzie chęć poprawy swojej sytuacji materialnej, postanowił pozyskać potrzebne dla siebie środki w drodze kradzieży, a następnie sprzedaży pozyskanych w ten sposób rowerów. – W tym celu, z uwagi na spodziewaną konieczność przecinania zabezpieczeń, zakupił „obcinaczki”.

(Dowód: wywiad kuratora – k. 120 – 121, wyjaśnienia oskarżonego – k. 52, 135,

protokół przeszukania – k. 36 - 40).

W dniu 11 marca 2014 roku we W., przy skrzyżowaniu ul. (...)a ul. (...)przypiął do stojaka metalowa linką z zabezpieczeniem w postaci kodu swój rower górski marki S.o wartości 1400 złotych. Sam w tym czasie udał się do budynku (...) (...) (...).

W tym czasie K. K. (2) zakupioną „obcinaczką” przeciął metalową linkę i zabrał należący do M. R. (1) rower, który sam użytkował przez półtora miesiąca. Następnie rower został mu skradziony.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 52, 135, zeznania świadka W. P. – k.

149, zeznania świadka M. R. – k. 6, 150 -151).

W dniu 29 kwietnia 2014 roku we W., przy ul. (...)przy A. M., K. K. (2)przeciął linkę zabezpieczającą i zabrał należący do A. K. (1)rower marki K. (...)o wartości 1500 złotych.

Rower sprzedał na targowisku za kwotę 200 zł, a uzyskane w ten sposób środki przeznaczył na własne potrzeby.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 52, 135, zeznania świadka W. P. – k.

149, zeznania świadka A. K. – k. 24, 136 – 137).

Dnia 16 maja 2014 roku we W., przy ul. (...) przypiął swój jaskrawo zielony trzyletni rower marki K. (...), do poręczy podjazdu dla niepełnosprawnych przed wejściem do budynku (...) Politechniki. Rower wart był 700 zł.

Następnie K. K. (2) przeciął zabezpieczenia i zabrał ten rower, a następnie sprzedał go za kwotę 200 zł. Pieniądze przeznaczył na własne potrzeby.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 52, 135, zeznania świadka W. P. – k.

149, zeznania świadka M. G. – k. 60, 161).

W dniu 2 czerwca 2014 roku we W., przy ul. (...), po uprzednim przecięciu linki zabezpieczającej, K. K. (2) zabrał należący do A. S. rower górski o wartości 2.000 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 52, 135, zeznania świadka W. P. – k.

149, zeznania świadka Sh. A. – k. 79, 161).

Oskarżony K. K. (2) to dwudziestotrzyletni bezdzietny mężczyzna stanu wolnego.

K. K. (2)uzyskał wykształcenie gimnazjalne, po czyn podjął naukę w szkole zawodowej w zawodzie mechanika samochodowego, lecz nie ukończył pierwszej klasy, a naukę porzucił. Pracował dorywczo. Obecnie uczy się w Liceum Ogólnokształcącym (...) i pozostaje na utrzymaniu rodziców.

Oskarżony interesuje się motoryzacją i sportem: gra w piłkę nożną w klubie (...).

Zgodnie z jego własnym oświadczeniem, oskarżony nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Nie był tez karany sądownie.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 51, 135, dane osobopoznawcze – k. 93,

wywiad kuratora – k. 120 – 121, K. – k. 92).

W toku postepowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do wszystkich stawianych mu zarzutów. Przed Sadem, natomiast, przyznał się jedynie do kradzieży z dnia 11 marca 2014r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie spontanicznych wyjaśnień K. K. (1), złożonych w postępowaniu przygotowawczym (k. 51, 135). Oskarżony przyznał się wówczas do wszystkich z zarzucanych mu czynów, a składane wyjaśnienia podpisał własnoręcznie słowami: „Po osobistym odczytaniu podpisuje jako zgodne z moimi wyjaśnieniami.” Wskazał wtedy, że postanowił dokonywać kradzieży rowerów z uwagi na trudną sytuację majątkową, gdyż pozostawał bez pracy. Wyjaśnił również, iż w tym celu zakupił „obcinaczki”. - Zdaniem Sądu wiarygodności tych relacji nie podważa fakt, iż przed Sądem w toku rozprawy z dnia 15 grudnia 2014r. (k. 135), oskarżony zakwestionował ich przeważającą część (przyznając się jedynie do pierwszego z zarzucanych mu czynów) twierdząc, iż do przyznania się został „zmuszony” przez funkcjonariuszy Policji, którzy wywierali na niego presję twierdząc, iż gdy się nie przyzna, trafi do zakładu karnego. Co więcej, dopiero na dalszym etapie przesłuchania oskarżony dodał, że przesłuchujący go Policjanci bili go także po twarzy. – Taki zaś – mało spontaniczny - sposób relacjonowania zdarzeń wskazuje jednoznacznie na „kalkulację” wyjaśnień przez oskarżonego. – Tym bardziej, że oskarżony nie składał zażalenia na zatrzymanie, a podczas kolejnego terminu rozprawy – dnia 16 lutego 2015r. (k. 150) dodał jeszcze, że wskutek wywierania na niego wpływu przez funkcjonariuszy podczas przesłuchania, doznał też stłuczenia barku.

Tymczasem na okoliczność przesłuchania w dniu 1 lipca 2014r. Sąd przesłuchał też W. P. (2) (k. 149), który choć nie pamiętał przesłuchania oskarżonego, to szczegółowo i bezstronnie opisał zwyczajową technikę prowadzenia tej czynności, w szczególności podkreślił, że oskarżony (podejrzany) po odczytaniu podpisuje sporządzony protokół zawierający jego wyjaśnienia.

Sąd wykorzystał też szczere i konsekwentne zeznania pokrzywdzonych: A. K. (k. 24, 136 – 137), M. R. (k. 6, 150 – 151), M. G. (k. 60, 161), Sh. A. (k. 79, 82) którzy opisywali okoliczności zaparkowania rowerów, ich wartość oraz czynniki mające na nią wpływ, a zatem sposób przechowywania oraz ewentualne przeprowadzone wymiany części.

W toku postępowania wykorzystano także sporządzone przez uprawnionego podmioty protokoły przeszukań (k. 36 – 40, 42 – 44), opisujące czynności poprzedzające wykrycie obcinaczek służących do przecinania zabezpieczeń zabieranych rowerów.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie, Sąd wykorzystał także sporządzoną w oparciu o obiektywne dane kartą karną (k. 92), świadczącą o uprzedniej niekaralności K. K., jak też jego dane osobopoznawcze (k. 93) oraz wywiad kuratora (k. 120 – 121), potwierdzające sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego.

W związku z powyższym, K. K. (1) uznano za winnego tego, że działając w warunkach czynu ciągłego, w dniu 11 marca 2014 roku we W., przy skrzyżowaniu ul. (...) a ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia rower górski marki S. o wartości 1400 złotych na szkodę M. R. (1); w dniu 29 kwietnia 2014 roku we W., przy ul. (...), po uprzednim przecięciu linki zabezpieczającej, zabrał w celu przywłaszczenia rower marki K. (...) o wartości 1500 złotych na szkodę A. K. (1); w dniu 16 maja 2014 roku we W., przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia rower marki K. (...) o wartości 700 złotych na szkodę M. G. (1), a dnia 2 czerwca 2014 roku we W., przy ul. (...), po uprzednim przecięciu linki zabezpieczającej, zabrał w celu przywłaszczenia rower górski o wartości 2.000 złotych na szkodę A. S..

W swoich spontanicznych, swobodnych wyjaśnieniach jakie składał w postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał się, bowiem, do popełnienia powyższych czynów. Wyjaśnił, że działał w celu poprawy swojej sytuacji majątkowej, co koresponduje z ustaleniami kuratora, który wskazywał, iż K. K. (2) zawsze przebywał na utrzymaniu rodziców, a jeśli pracował, to jedynie dorywczo.

Oskarżony przyznał, że zabrał cztery rowery: w marcu 2014 roku z okolic skrzyżowania ul. (...) a ul. (...), w kwietniu 2014 roku z ul. (...), w połowie maja 2014 roku z ul. (...), i na początku czerwca 2014 roku we W. z ul. (...). Wyjaśnił, że zabezpieczenia, jakie służyły do unieruchomienia tych pojazdów przeciął „obcinaczkami”, które zakupił w tym celu, a które zostały wykryte w należącej do niego bluzie, co wynika z protokołu przeszukania odzieży i mieszkania. Na szczegółowe daty tych czynów i wartość zabranych rowerów wskazywali, natomiast, pokrzywdzeni.

Z powyższego wynika, zatem, że oskarżony działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dopuścił się szeregu czynów polegających na zaborze mienia w celu jego przywłaszczenia. Zauważyć tu należy, iż K. K. (2), po dokonaniu zaboru przedmiotowych rowerów, sprzedał je, w związku z czym postępował z nimi jak właściciel.

W związku z tym, K. K. (1) uznano za winnego czynu ciągłego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Mając powyższe na względzie Sąd, posługując się art. 58 § 3 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w postaci społecznej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymierzę 30 godzin w stosunku miesięcznym. Uznał, tym samym, że tak wymierzona sankcja okaże się współmierna do jego winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. W szczególności, Sąd zwrócił uwagę na rodzaj i charakter naruszonego dobra, którym w niniejszym przypadku jest mienie, oraz okoliczność, że oskarżony przypisanych mu czynów dopuścił się na szkodę niezamożnych studentów, dla których utrata posiadanego środka komunikacji o takim standardzie trudna będzie do zrekompensowania. Zwrócono też uwagę na wartość zabranego mienia oraz rozważono, ze oskarżonemu przyświecał cel osiągnięcia korzyści majątkowej.

Sąd wziął też pod uwagę indywidualnoprewencyjne cele kary, wyrażające się w tym, by sankcja wymierzona oskarżonemu podziałała wobec niego „odstraszająco”, a w związku z tym, by nie powrócił już on do przestępstwa. Rozważył też jej zadania ogólnoprewencyjne, wyrażające się w uświadomieniu osobom ze środowiska K. K. (1) braku społecznego przyzwolenia na kradzież cudzego mienia.

W związku ze zgłoszonymi przez A. K. (1) i M. R. (1) wnioskami o naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem na rzecz każdego z nich, Sad zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz każdego z nich kwoty po 1.000 zł.

W związku z faktem, że w sprawie zabezpieczono obcinaczki do cięcia metalu, przy pomocy których oskarżony przecinał zabezpieczenia zabieranych rowerów, orzeczono o ich przepadku.

Jednocześnie stwierdzono, że bluza koloru kremowego, jaką zabezpieczono dla celów postępowania – wobec jego zakończenia stała się zbędna, w związku z czym orzeczono o jej zwrocie oskarżonemu, u którego została zatrzymana.

Mając na względzie okoliczność, iż oskarżony był w sprawie zatrzymany, Sąd zaliczył ten okres na poczet wymierzonej kary.

Z uwagi, zaś, na skomplikowaną sytuację majątkową oskarżonego, który obecnie się uczy i przebywa na utrzymaniu rodziców, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, w tym, od opłaty.

Mając, natomiast, na względnie wniosek obrońcy o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej obrony z urzędu, Sąd – na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze - zasądził na rzecz adw. L. S. 649,44 złotych z VAT, której wysokość ustalił w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. 2002, Nr 163, poz. 1348).