Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Kamila Klimczak

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2014 r. w Kaliszu

odwołania Z. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 24 lutego 2014 r. oraz z dnia 05 marca 2014 r. Nr (...)

w sprawie Z. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 24 lutego 2014 r. oraz z dnia 05 marca 2014 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu Z. M.prawo do emerytury, poczynając od dnia (...).

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 24 lutego 2014 r. i z dnia 5 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odmówił Z. M.prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w (...)w Z.w latach 1976 – 92 oraz w (...) w K.w latach 1992 - 98 albowiem za pierwszy z wyżej podanych okresów wnioskodawca nie przedstawił odpowiedniego świadectwa pracy w warunkach szczególnych a za drugi okres – pracodawca w wydanym wnioskodawcy świadectwie pracy w warunkach szczególnych nie powołał się na właściwe przepisy.

Odwołanie od powyższych decyzji złożył Z. M. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący Z. M., urodzony dnia (...), w okresie 2.01.1976 – 9.02.1992 był pracownikiem (...) w Z.zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy jako pracownik suszarni a od dnia 1 sierpnia 1991 r. jako strażnik mienia - palacz.

(dowód: świadectwo pracy, dekrety płacowe w aktach osobowych odwołującego)

Odwołujący wykonywał od czerwca 1977 r. do dnia 31.07.1991 codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę przy suszeniu zbóż w suszarni. Obsługiwał urządzenia zabezpieczające proces suszenia zboża, zielonek, krwi zwierzęcej a następnie utrzymanie odpowiedniej temperatury. W pomieszczeniach panowała wysoka temperatura w granicach 40 ^O C i więcej. Do uzyskania temperatury używany był piec grzewczy z funkcją nadmuchu gorącego powietrza. Suszarnia funkcjonowała w ten sposób przez cały rok.

(dowód: zeznania świadków: A. Z., K. L., zeznania odwołującego)

Kolejny okres pracy odwołującego od dnia 10.02.1992 r. przypadał na zatrudnienie w (...) w K.przejętym od Spółdzielni przez W. B.. Odwołujący pracował w tym zakładzie do dnia 31.10.1998 r. W tym okresie prace odwołującego polegały na oczyszczaniu zboża, następnie rozdrabnianiu zboża i innych komponentów używanych do produkcji pasz. Tak rozdrobnione składniki były następnie mieszane w określonych proporcjach. W środowisku pracy występowało znaczne zapylenie. Taką pracę odwołujący wykonywał codziennie w wymiarze nie mniejszym niż 8 godzin każdego dnia

(dowód: zeznania świadka W. B., zeznania odwołującego)

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się łącznym okresem składkowym i nieskładkowym w rozmiarze 25 lat 7 miesięcy i 27 dni. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę przedłożonym w ZUS-ie: świadectwu pracy, świadectwu pracy w warunkach szczególnych oraz zeznaniom świadków.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji pracowniczej – świadectwo pracy i świadectwo pracy w warunkach szczególnych oraz w postaci zeznań świadków, wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał co najmniej od czerwca 1977 r. do dnia 31 lipca 1991 r. prace w suszarni w bezpośredniej bliskości pieca i bębna suszarniczego. Prace te odwołujący wykonywał codziennie po 8 godzin każdego dnia. Prace takie spełniły warunek wymieniony w wykazie A dział XIV pkt 11 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. W okresie od dnia 10 lutego 1992 r. do dnia 31 października 1998 r. odwołujący pracował przy wytwarzaniu pasz. Praca taka spełniała warunek wymieniony w wykazie A dział X pkt. 10 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Wymienione tam prace to prace przy wytwarzaniu mąki, kasz, płatków i śruty. Z uwagi na pylistość stanowiska pracy odwołującego i rodzaj wykonywanej pracy, prace wykonywane przez odwołującego spełniały warunek zawarty w wykazie A dział IV pkt. 40 wskazanego wyżej załącznika albowiem prace te polegały także na rozładunku i konfekcjonowaniu surowców i półproduktów pylistych. Dopełnieniem klasyfikacji warunków pracy panujących w środowisku pracy odwołującego w tym czasie jest wykaz stanowisk zawarty w zarządzeniu nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których odbywa się praca w szczególnych warunkach … W przemyśle paszowym jako prace w szczególnych warunkach uznane zostały prace agregatowego czyszczenia i rozdrabniania ziarna, mieszankowego śruty i komponentów paszowych, dozowacza surowców do mieszanki paszowej oraz prace robotnika za i wyładunkowego komponentów paszowych (dział X poz. 10 pkt. poz. 2-4). Prace takie odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania pracy w przywołanych wyżej okresach wynosi ponad 15 lat co sprawi, iż spełniona została przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych. Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 25-letnim okresem ubezpieczenia i w chwili wydawania decyzji miał ukończony 60-ty rok życia.

Zaskarżone decyzje podlegała więc zmianie jak w sentencji.