Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. na rozprawie

sprawy z powództwa Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W.

przeciwko E. R.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od strony powodowej Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W. na rzecz pozwanej E. R. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17 zł (siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sygn. akt I C 90/15upr

UZASADNIENIE

Strona powodowa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniosła pozwem z dnia 1 sierpnia 2014 r. o zasądzenie od pozwanej E. R. kwoty 531,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty pozwie, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania wedle norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, że (...) S.A. z siedzibą w W., zawarła z pozwaną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwana nie wypełnił warunków umowy i nie zapłaciła części opłat. Wobec powyższego (...) S.A. z siedziba w W. sprzedała swoją wierzytelność w dniu 26 września 2005 r. (...) S.a.R.L. z siedzibą w Luxembourg. Ta firma z kolei umową z dnia 25 maja 2012 r. scedowała wierzytelność wobec pozwanej na stronę powodową. Obecnie na należność pozwanej składa się należność główna w wysokości 219,83 zł z tytułu 8 faktur z datą płatności od 26 września 2003 r. do 28 kwietnia 2004 r. oraz skapitalizowane odsetki w kwocie 311,84 zł.

W dniu 7 sierpnia 2014 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Nysie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym pod sygn. akt I Nc 1549/14, w którym nakazał pozwanej zapłacić stronie powodowej całość dochodzonego pozwem świadczenia.

Pozwana otrzymała nakaz zapłaty w dniu 23 grudnia 2014 r. i w dniu 29 grudnia 2014 r. powołany przez nią pełnomocnik wniósł sprzeciw. W sprzeciwie pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postepowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swego stanowiska, pełnomocnik pozwanej podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. pełnomocnik strony powodowej cofnął pozew.

Natomiast pismem z dnia 2 lutego 2015 r. pełnomocnik pozwanej sprzeciwił się cofnięciu pozwu bez zrzeczenia się roszczenia i wniósł o kontynuowanie sprawy i wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia.

Na wezwanie Przewodniczącego, pełnomocnik powoda wskazał w piśmie z dnia 11 lutego 2015 r., że cofa pozew bez zrzeczenia się roszczenia.

Na rozprawie z dnia 25 lutego 2015 r. pełnomocnik pozwanej podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana miała zawartą z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...). Z tytułu świadczonych usług, (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła pozwanej faktury: na kwotę 11,83 zł z datą płatności 26 września 2003 r., na kwotę 28,06 zł z terminem płatności na dzień 30 października 2003 r., na kwotę 28,06 zł z terminem płatności na dzień 24 listopada 2003 r., na kwotę 28,06 zł z terminem płatności na dzień 29 grudnia 2003 r., na kwotę 28,06 zł z terminem płatności na dzień 29 stycznia 2004 r., na kwotę 34,43 zł z terminem płatności na dzień 28 lutego 2004 r., na kwotę 32,43 zł z terminem płatności na dzień 26 marca 2004 r. i na kwotę 28,90 zł z terminem płatności na dzień 28 kwietnia 2004 r.

Dowód:

fakt bezsporny.

W dniu 26 września 2005 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zawarła z (...) S.a.R.L. z siedzibą w Luxembourg umowę przelewu wierzytelności. Umowa obejmowała między innymi wierzytelność w stosunku do pozwanej E. R..

Natomiast w dniu 25 maja 2012 r. (...) S.a.R.L. z siedzibą w Luxembourg zawarła z Prokurą Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W. umowę przelewu wierzytelności. Umowa obejmowała między innymi wierzytelność w stosunku do pozwanej E. R..

Dowód:

umowy przelewu wierzytelności, , k. 7-8,

wyciąg z elektronicznego załącznika do umów cesji, k. 9.

Na dzień 25 lipca 2014 r. w księgach rachunkowych strony powodowej widniało zobowiązanie pozwanej w wysokości 531,67 zł, na które składała się należność główna w kwocie 219,83 zł i odsetki w kwocie 311,84 zł.

Dowód:

wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, k. 6.

Pismem z dnia 26 czerwca 2014 r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 529,32 zł.

Dowód:

wezwanie do zapłaty, k. 10.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się na dowodach z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową.

W niniejszej sprawie co prawda strona powodowa cofnęła pozew przed rozpoczęciem pierwszego posiedzenia, ale uczyniła to bez zrzeczenia się roszczenia. Zgodnie z przepisem art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. W rezultacie pozwany mógł cofnąć pozew bez zgody pozwanej nawet bez zrzeczenia się roszczenia. Jednakże przepis art. 203 § 4 k.p.c. stanowi, że Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Sąd uznał cofnięcie pozwu przez stronę powodową za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dochodzona wierzytelność była już dwukrotnie przedmiotem obrotu. Istnieje więc ryzyko, że zostanie ponownie sprzedana i pozwana ponownie przed Sądem będzie musiała zwalczać pozew kolejnego wierzyciela. Spowoduje to stan niepewności po stronie pozwanej, czy po raz kolejny nie będzie musiała bronić przed Sądem swych racji. Dlatego Sąd uznał cofnięcie pozwu za niedopuszczalne i rozstrzygnął merytorycznie żądanie powoda.

Przechodząc do rozważań prawnych, należy odnieść się na początku do zarzutu podniesionego przez pełnomocnika pozwanego, dotyczącego przedawnienia roszczenia. Wedle przepisu art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. W przedmiotowej sprawie strona powodowa dochodzi wierzytelność związanej z prowadzoną przez (...) S.A. z siedzibą w W. działalnością gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. (...) S.A. z siedzibą w W. stały się wymagalne, zgodnie z datami wskazanymi w fakturach, w dniach od 26 września 2003 r. do 28 kwietnia 2004 r. Zważywszy na treść art. 118 k.c., termin przedawnienia poszczególnych wierzytelności upłynął pomiędzy 26 września 2006 r., a 28 kwietnia 2007 r. Natomiast pozew złożono dopiero w dniu 1 sierpnia 2014 r. Tym samym, zarzut przedawnienia podniesiony przez pełnomocnika pozwanej należy uznać za zasadny. Strona powodowa nie wykazała, że bieg terminu przedawnienia został przez zbywcę wierzytelności w jakikolwiek sposób przerwany i zaczął biec na nowo.

W rezultacie z uwagi na podniesiony zarzut przedawnienia roszczenia, Sąd oddalił powództwo.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia przepis art. 98 k.p.c., ponieważ pozwana wygrała postepowanie w całości. Na zasądzone koszty postepowania składało się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości zgodnej z przepisem § 6 pkt 2) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej ustanowionej z urzędu oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.