Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2015r.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie IV Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Furman

Protokolant: Monika Ziobro, Marlena Sobotka

Przy udziale Prokuratora: Marcina Kalety

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 16 marca 2015 r., 16 kwietnia 2015 r.

sprawy

I.  H. P. , syna C. i A. z domu B., urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

1.  do dnia 15 lipca 2007 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2006

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

2.  do dnia 15 lipca 2008 r. w W. będąc członkiem zarządu B.z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i rocznego sprawozdania z działalności jednostki za rok 2007

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

3.  do dnia 15 lipca 2009 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i rocznego sprawozdania z działalności jednostki za rok 2008

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

4.  do dnia 15 lipca 2010 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2009

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

5.  do dnia 15 lipca 2011 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2010

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

II. J. K. , syna J. i A. z domu F., urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

1.  do dnia 15 lipca 2007 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2006

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

2.  do dnia 15 lipca 2008 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2007

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

3.  do dnia 15 lipca 2009 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2008

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

4.  do dnia 15 lipca 2010 r. w W. będąc członkiem zarządu B. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki za rok 2009

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

o r z e k a :

I.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umarza postępowanie karne wobec oskarżonych H. P. i J. K.;

II.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

IVK 1338/12

UZASADNIENIE

H. P. i J. K. będąc członkami zarządu B. (...) Sp. a o.o. z siedzibą w W. nie dopełnili ciążącego na nich obowiązku wynikającego z przepisów Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nie złożyli we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności jednostki, w okresach wskazanych w zarzutach. W tamtym czasie spółka nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, nie istniały zjawiska o charakterze finansowym, nie zawierała umów, nie zaciągała zobowiązań, nie miała żadnych kontrahentów, nie osiągała żadnych przychodów i nie ponosiła kosztów.

Ustalenia faktyczne nie budzą wątpliwości i znajdują odzwierciedlenie w dołączonych do akt dokumentach i wyjaśnieniach oskarżonych: H. P. i (k. 415 – 416, 178 – 180) J. K. (k. 516-417). Takich samych informacji udzieliła W. S., świadcząca Spółce (...) usługi księgowe. Stwierdziła, że nie jest jej wiadomo o jakichkolwiek dokumentach źródłowych świadczących o tym, że spółka w latach objętych zarzutami, osiągała jakieś przychody lub ponosiła koszty.

H. P. wyjaśnił, że spółka rozliczała się z urzędem skarbowym i innymi podmiotami, przy czym z uwagi na fakt, że spółka nie prowadziła działalności gospodarczej i nikogo nie zatrudniała oskarżony był przekonany, że nie musi sporządzać i składać w sądzie sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności spółki.

J. K. wskazał, że firma nie podjęła działalności gospodarczej i że był przekonany, że w takiej sytuacji nie musiał sporządzać sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności spółki i składać ich w sądzie.

Zachowania oskarżonych wyczerpały znamiona czynów zabronionych. Jednak okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że społeczna szkodliwość tych była znikoma.

Dokonując oceny stopnia szkodliwości społecznej Sąd poczynił to w oparciu o przesłanki z art. 15§ 2 k.k., do których należą: rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

O znikomym stopniu społecznej szkodliwości czynu może decydować np. łączne wystąpienie mniejszej wartości zaatakowanego dobra, minimalna szkoda wyrządzona dobru prawnemu, możliwość naprawienia szkody, sposób zachowania się sprawcy niezasługujący na szczególne potępienie.

Przedmiotem ochrony przepisów karnych z ustawy z dnia 29 września 1994 r., o rachunkowości jest bezpieczeństwo obrotu gospodarczego. Przepisem art. 79 wspomnianej ustawy chroniony jest interes uczestników tegoż obrotu, którzy na podstawie informacji pochodzących ze sprawozdań finansowych dokonują oceny wyników działalności podmiotów gospodarczych.

W okresie objętym zarzutem spółka nie prowadziła żadnych operacji finansowych, nie ponosiła kosztów i nie generowała przychodów, a przede wszystkim nie zaciągała żadnych zobowiązań ani nie zawierała żadnych umów handlowych. Nie zaistniało nawet potencjalne zagrożenie pewności obrotu gospodarczego i niebezpieczeństwo narażenia hipotetycznych kontrahentów na straty z tytułu braku ich świadomości o kondycji firmy. Okoliczności te należy podkreślić, bo oznaczają one, że całe przedmiotowe postępowanie dotyczy niewywiązania się przez oskarżonych z obowiązku złożenia sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z działalności jednostki, której to działalności ta jednostka nie prowadziła w żadnym zakresie. Społeczna szkodliwość takiego zachowania, a w istocie zaniechania, bez wątpienia jest znikoma, a wręcz żadna…. Oczywiście z ustawy o rachunkowości nie wynika, by obowiązek składania sprawozdań dotyczył tylko kierowników jednostek, prowadzących rzeczywistą działalność, jednak ustalenie, że dana jednostka nie prowadzi i nigdy nie prowadziła żadnej działalności, ma zasadnicze znaczenie dla oceny materialnego elementu zarzuconych oskarżonej przestępstw z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości ( Wyrok sądu okręgowego w Bydgoszczy z dnia 24 września 2013 r., IV Ka 787/13.

Dlatego rozmiary ujemnych następstw czynu należy uznać za minimalne, a wręcz żadne.

Oskarżeni naruszyli ciążący na osobach reprezentujących podmioty prawne obowiązek składania sprawozdań finansowych do sądu w terminach wskazanych w ustawie. Nie dążyli jednak do celowego zatajenia informacji o spółce. W zaistniałej sytuacji waga obowiązków naruszonych przez sprawców nie należy do najistotniejszych obowiązków ciążących na osobach odpowiedzialnych za działalność spółki. Przyczyny, dla których oskarżeni nie złożyli wspomnianych sprawozdań nie zasługują na szczególne potępienie. Materiał dowodowy nie wskazuje, aby motywem ich działania była chęć osiągnięcia zysku poprzez wprowadzenie w błąd potencjalnych kontrahentów. Przejawem takiego zamiaru byłoby składanie sprawozdań finansowych nieodzwierciedlających rzeczywistej sytuacji spółki. Sprawozdanie finansowe jest instrumentem służącym do wymiany informacji pomiędzy konkretnym podmiotem funkcjonującym w obrocie gospodarczym, a innymi, zainteresowanymi nim podmiotami. Podkreślić trzeba, że na gruncie niniejszej sprawy brak jest jakichkolwiek wskazań, aby istniały jakieś inne podmioty zainteresowane działalnością spółki i jej wynikami finansowymi.

Dlatego sam fakt, iż czyny były popełniane na przestrzeni kilku lat, nie może stanowić o przyjęciu stopnia szkodliwości większego niż znikomy.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd postanowił jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 632 k.p.k.