Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Beata Chojnacka Kucharska

Protokolant Grzegorz Kosowski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Magdaleny Kolasińskiej

po rozpoznaniu w dniach: 17.02.2015r., 05.03.2015r. i 16.04.2015r.

s p r a w y A. L.

syna K. i J. zd. K.

urodzonego dnia (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 maja 2014 roku w J. województwo (...) działając wspólnie i w porozumieniu z terenu sklepu (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia walizki wraz z zawartością wiertarko – wkrętarki m-ki D. (...) o wartości 1.027 PLN, czym działał na szkodę firmy (...) Spółka z o.o. Sklep w J. przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.10.2009r. sygn. akt II K 429/09 za czyn z art. 283 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 17.12.2010r. do 23.09.2012r. i od 03.08.2009r. do 27.10.2009r.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  oskarżonego A. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, z tym że przyjmuje, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z T. Z. i inną ustaloną osobą, czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi oraz wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.10.2009r. został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.12.2009r. sygn. akt VI Ka 688/09 tj. występku z art. 278 § 1 i 3 kk w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na mocy art. 278 § 3 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. O. kwotę 588 złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oraz należny od tej kwoty podatek od towarów i usług w wysokości 135,24 zł;

III.  na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt. II K 1725/14

UZASADNIENIE

W oparciu o całokształt materiału dowodowego zebrany w aktach sprawy i ujawniony w trakcie przewodu sądowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony A. L. wraz z dwoma kolegami T. Z. i P. S. w godzinach rannych spożywali alkohol. Wszyscy trzej od kilku dni mieszkali razem w mieszkaniu P. S.. Zdecydowali wspólnie, że pójdą do sklepu (...) dokonać kradzieży, przy czym był to pomysł T. Z.. Przed sklepem został oskarżony A. L., palił papierosa. T. Z. podał P. S. walizkę z zawartością wiertarko – wkrętarki marki D. (...) o wartości 1027 zł., którą zamierzali ukraść i chodzili tak po sklepie. Następnie udali się na zewnątrz sklepu do działu ogród, gdzie zgodnie z wcześniejszym uzgodnieniem P. S. przy ogrodzeniu położył wiertarko – wkrętarkę, a T. Z. przerzucił ją przez ogrodzenie do stojącego po drugiej stronie ogrodzenia oskarżonego A. L., który zabrał ją i odszedł w kierunku ulicy. Następnie wszyscy trzej spotkali się na ulicy, oskarżony A. L. trzymał w ręku walizkę z narzędziem, udali się w kierunku sklepu (...). Gdy szli do sklepu, pracownik ochrony sklepu (...) J. B. podjął próbę zatrzymania mężczyzn. Wtedy T. Z. widząc pracownika ochrony rzucił walizkę do kolegi A. L., ten natomiast do kolejnego kolegi i zaczęli uciekać zostawiając walizkę na ziemi. Wszyscy trzej zostali zatrzymani przez pracowników sklepu (...) i funkcjonariuszy Policji. Wiertarko - wkrętarka została zwrócona do sklepu w nieuszkodzonym stanie.

Dowód:

- zeznania świadka R. S. (1) k. 8-9, k. 235-235v.,

- zeznania świadka J. B. k. 53-54, k. 215v.- 216,

- wyjaśnienia złożone przez świadka P. S. i zeznania k. 21-22, k. 254v.,

- częściowo wyjaśnienia złożone przez świadka T. Z. k. 31-32 i zeznania k. 215-215v.,

- kwit sprzedaży k. 11,

- protokół oględzin k. 24-26, k. 45-47,

- notatka urzędowa k. 1, k. 2,

- odpis wyroku k. 252.

Oskarżony A. L. był wcześniej kilkakrotnie karany, w tym za przestępstwa popełnione przeciwko mieniu. Oskarżony przypisanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.10.2009r. sygn. akt II K 429/09 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.12.2009r. sygn. akt VI Ka 688/09 za czyn z art. 283 kk w zw. z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 03.08.2009r. do dnia 27.10.2009r. i od dnia 17.12.2010r. do dnia 23.09.2012r.

Dowód:

- dane o karalności k. 121-122,

- odpisy orzeczeń k. 133-134, k. 135, k. 136. k. 137, k. 138, k. 139, k. 140, k. 141, k. 142-143.

Oskarżony A. L. ma 32 lata. Przed umieszczeniem w jednostce penitencjarnej celem odbycia kary pozbawienia wolności utrzymywał się z prac dorywczych. Ma na utrzymaniu troje dzieci, na które są zasądzone alimenty. Oskarżony nie ma majątku.

Dowód:

- dane osobowo – poznawcze oskarżonego k. 224.

Oskarżony A. L. w trakcie postępowania przygotowawczego oraz postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k. 43v., k. 162, k. 224v.-225).

Wyjaśnił, że nie dokonał żadnej kradzieży w Castoramie, co można sprawdzić na nagraniu monitoringu sklepowego. Był w tym dniu ubrany w brązową podkoszulkę z krótkim rękawem z chińskim znakiem w pomarańczowym kolorze i z białymi paskami na rękawach oraz w jasne długie spodnie.

Składając po raz drugi wyjaśnienia oskarżony A. L. podtrzymał wyjaśnienia złożone podczas pierwszego przesłuchania.

W trakcie postępowania sądowego oskarżony wyjaśnił, że w dniu, w którym miał dokonać kradzieży, spotkał się w godzinach rannych z kolegami R. S. (2) i T. Z.. Następnie każdy poszedł w swoją stronę. Później spotkał ich jeszcze przypadkiem na ulicy w okolicach MOPS, szedł wtedy od strony sklepu (...), a koledzy szli naprzeciwko niego, po czym razem poszli w kierunku miejsca zamieszkania. Wtedy wszyscy mieszkali u R. S. (2). Wyjaśnił, że w tym dniu nie był w sklepie (...), ani w pobliżu tego sklepu. Dopiero na komisariacie Policji dowiedział się, że chodzi o kradzież wkrętarki. Myślał, że T. Z. kupił wkrętarkę, bo prowadził firmę budowlaną.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśniania oskarżonego A. L., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu są niewiarygodne i pozostają w sprzeczności z pozytywnie zweryfikowanym materiałem dowodowym.

Z konsekwentnej relacji świadka, a jednocześnie współoskarżonego o popełnienie tego czynu P. S. wynika, że T. Z. wpadł na pomysł dokonania kradzieży w sklepie (...). Powyższe twierdzenie w pełni koresponduje z relacją przedstawioną przez świadka T. Z.. Wszyscy trzej, w tym oskarżony A. L., udali się do tego sklepu. Z relacji P. S. wynika, że on i T. Z. po zdjęciu z półki wiertarko-wkrętarki chodzili z nią po sklepie, udając się następnie na zewnątrz sklepu do działu „ogród”, gdzie T. Z. przerzucił walizkę do oskarżonego A. L., który stał po drugiej stronie ogrodzenia, na zewnątrz. Wyjaśniania P. S. zostały złożone bezpośrednio po zatrzymaniu mężczyzn, kiedy nie mieli ze sobą żadnego kontaktu, nie mieli możliwości i sposobności, by ustalić wspólną wersję zdarzeń, przy czym wyjaśnienia te zostały podtrzymane w całości na rozprawie. Brak jest podstaw, by kwestionować ich wiarygodność z uwagi na to, że w pełni korelują z zeznaniami świadków R. S. (1) i J. B., a także z nagraniem z monitoringu sklepowego. Z zeznań świadka J. B. wynika przy tym, że tuż po ujęciu mężczyzn przeanalizował nagrania monitoringu sklepowego. Z nagrania tego wynikało, że P. S. (ubrany w koszulkę z napisem „15”) chodził po sklepie z T. Z. (ubranym w polarową bluzę), a następnie mężczyzna ubrany w koszulkę w kolorze brązowym z paskami na koszulce będący po zewnętrznej stronie ogrodzenia sklepu, odszedł od ogrodzenia z walizką z narzędziem w ręku. Opis ubioru tego mężczyzny w pełni pokrywa się z opisem ubioru oskarżonego A. L., czego on sam nie kwestionował, a które to ubranie zostało poddane oględzinom i sfotografowane (k. 45-47). Tak był ubrany oskarżony A. L. w momencie zatrzymania i był wówczas w towarzystwie T. Z. i P. S.. Nagranie z monitoringu sklepowego odtworzone na rozprawie także potwierdza taki właśnie przebieg zdarzenia. Tym samym w świetle tych dowodów, które są ze sobą spójne, wzajemnie się uzupełniają brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, co w konsekwencji prowadzić musi do uznania wyjaśnień oskarżonego A. L. za niewiarygodne. Wskazać należy przy tym, że wyjaśnienia oskarżonego A. L. pozostają również w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. Gdyby bowiem polegało na prawdzie twierdzenie oskarżonego, że dopiero na komisariacie Policji dowiedział się, że narzędzie zostało skradzione, a do tego momentu był przekonany o tym, że T. Z. zakupił je do swojej firmy budowlanej, całkowicie nieracjonalnym i niezrozumiałym jest jego zachowanie w momencie spotkania się na ulicy z pracownikiem ochrony J. B.. Zarówno świadek J. B., jak i P. S. wskazali, że wszyscy trzej mężczyźni chcąc pozbyć się urządzenia przerzucali je między sobą na widok pracownika ochrony, następnie zaczęli uciekać zostawiając narzędzie na miejscu. Z pewnością tak nie zachowuje się osoba będąca przekonana o legalności pochodzenia rzeczy. Nadto twierdzenia oskarżonego, jakoby tego dnia w godzinach rannych ostatni raz widział kolegów, nie szedł z nimi nigdzie pozostaje w oczywistej sprzeczności nie tylko z wyjaśnieniami i zeznaniami P. S. ale także T. Z.. Sąd natomiast zakwestionował wyjaśnienia i zeznania T. Z. w części, w której zaprzeczył roli oskarżonego A. L. w popełnionym przestępstwie, a także w części dotyczącej zachowania się świadka i pozostałych mężczyzn podczas rozmowy z pracownikiem ochrony sklepu (...). Te relacje pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka J. B., który jako osoba całkowicie postronna dla zatrzymanych mężczyzn, nie miał żadnego powodu, by pomawiać oskarżonego A. L. o zachowanie, którego się nie dopuścił; nadto pozostają w sprzeczności z relacją P. S., nie pozostającego w konflikcie ani ze świadkiem, ani z oskarżonym i nagraniem z monitoringu sklepowego.

W ocenie Sądu nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony A. L. działając wspólnie i w porozumieniu z T. Z. i P. S. swym zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 278 § 1 i 3 kk. O działaniu wspólnie i w porozumieniu, zaplanowaniu uprzednio kradzieży sklepowej świadczy w oczywisty sposób zachowanie się każdego z mężczyzn na terenie sklepu, w tym także odebranie skradzionego sprzętu przy ogrodzeniu. Bez uprzedniego uzgodnienia dokonania kradzieży nie byłoby to możliwe. Dokonanie zaboru wiertarko – wkrętarki w celu przywłaszczenia jest oczywiste. Nikt nie zapłacił za nią, została wyniesiona poza obszar sklepu poprzez podanie jej poza ogrodzenie. Wartość skradzionej rzeczy nie była istotna, przy czym pokrzywdzony odzyskał skradzione mienie, co zdecydowało o przyjęciu wypadku mniejszej wagi. Oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 64 § 1 kk. Był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.10.2009r. sygn. akt II K 429/09 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29.12.2009r. sygn. akt VI Ka 688/09 za czyn z art. 283 kk w zw. z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, a więc za przestępstwo podobne, skierowane przeciwko mieniu, na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 03.08.2009r. do dnia 27.10.2009r. i od dnia 17.12.2010r. do dnia 23.09.2012r.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd miał na uwadze okoliczności wymienione w art. 115 § 2 kk tj. rodzaj i charakter naruszonego przez oskarżonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa, postać zamiaru, motywację sprawcy. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość działania oskarżonego charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony działał wspólnie z innymi osobami, czyn ten z uwagi na sposób wykonania, musiał być uprzednio zaplanowany, zamiar kradzieży nie zrodził się nagle, oskarżony działał zgodnie z uprzednio poczynionymi ustaleniami. O premedytacji oskarżonego świadczy to, że dokonał kradzieży mimo świadomości istnienia monitoringu w sklepie i mimo obecności pracowników ochrony. Powyższe dowodzi także wysokiego stopnia winy. Poczucie skrzywdzenia pokrzywdzonego natomiast nie było duże z uwagi na wartość mienia i odzyskanie go w stanie nieuszkodzonym, choć niezależnie od oskarżonego.

Kierując się dyrektywami sądowego wymiaru kary, mając na uwadze okoliczności decydujące o uznaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, stopnia winy oskarżonego, mając też na względzie okoliczności wskazane powyżej, a także dotychczasowy sposób życia oskarżonego Sąd uznał, iż adekwatną do czynu popełnionego przez oskarżonego jest kara orzeczona w wymiarze 4 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony był już karany sądownie przede wszystkim za występki przeciwko mieniu. Wobec oskarżonego już uprzednio były orzekane kary bezwzględne pozbawienia wolności, które odbywał w zakładzie karnym. Mimo to ponowienie popełnił przestępstwo. Oskarżony czynu tego dopuścił się po upływie zaledwie półtora roku od opuszczenia zakładu karnego korzystając z warunkowego przedterminowego zwolnienia. Czyn ten popełnił w okresie próby związanym z warunkowym przedterminowym zwolnieniem. Nadto odpowiada w warunkach recydywy zwykłej. To świadczy o tym, że po stronie oskarżonego nie można dopatrzeć się istnienia pozytywnej prognozy kryminologicznej, a cele wychowawcze i zapobiegawcze kary mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności. Kary o charakterze wolnościowym nie są w stanie zrealizować celów stawianych karze, celu resocjalizacyjnego, wychowawczego. Oskarżony nie zmienił bowiem wcale swego postępowania i wraca na drogę przestępstwa mimo orzekanych uprzednio kar, w tym kar pozbawienia wolności, które odbywał w zakładzie karnym i mimo dania mu szansy przy orzekaniu o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z reszty kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w związku z § 14 ust. 2 pkt 3 oraz § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz ustanowionego oskarżonemu obrońcy z urzędu kwotę 588 zł. wobec złożonego w tym zakresie wniosku obrońcy. Ustalając wysokość wynagrodzenia dla obrońcy oskarżonego Sąd uwzględnił, że obrońca oskarżonego brał udział w 3 terminach rozprawy w postępowaniu prowadzonym w trybie zwyczajnym (pierwszy termin rozprawy - 420 zł., każdy kolejny termin rozprawy - 84 zł.). Jak wynika ze złożonego do protokołu rozprawy wniosku obrońcy oskarżonego, koszty obrony nie zostały na rzecz obrońcy uiszczone. Nadto Sąd zasądził na rzecz obrońcy oskarżonego należny od tej kwoty podatek od towarów i usług, stosownie do treści § 2 ust 3 cytowanego powyżej Rozporządzenia.

Zwalniając oskarżonego A. L. od ponoszenia kosztów sądowych Sąd miał na uwadze sytuację finansową oskarżonego (brak majątku), jego pobyt w jednostce penitencjarnej i brak dochodów, sytuację rodzinną, która dają podstawy do twierdzenia, że uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych byłoby wręcz niemożliwe.