Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Ratkowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Bożena Zych

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2015 r. w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa G. C.

przeciwko G. W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu

z dnia 11 grudnia 2014 r. sygn. akt I C 2548/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok i zasądza od pozwanej G. W. na rzecz powoda G. C. kwotę 1.389,40 zł (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści groszy) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego od kwoty 1.047 zł (jeden tysiąc czterdzieści siedem złotych) od dnia 11 marca 2014r. oraz kwotę 210 zł (dwieście dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za drugą instancję.

Sygn. akt I Ca 111/15

UZASADNIENIE

G. C. w pozwie skierowanym przeciwko G. W. domagał się zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kwoty 1.389,40 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 11 marca 2014r. do dnia zapłaty od kwoty 1.047 zł . Powód domagał się również zasądzenia kosztów procesu od pozwanej.

Pozwana nie stawiła się na rozprawę i nie złożyła odpowiedzi na pozew.

Sąd Rejonowy w Elblągu wyrokiem zaocznym z dnia 11 grudnia 2014r. oddalił powództwo z następującym uzasadnieniem:

Powód jako podstawę żądania wskazywał na nabycie w drodze umowy cesji zawartej w dniu 11 stycznia 2013r. z (...) spółką cywilną wierzytelności przysługującej temu podmiotowi wobec G. W..

Na powodzie spoczywał zatem stosownie do przepisu art.6 kc obowiązek wykazania istnienia wierzytelności i jej wysokości oraz dokonania jej skutecznego przelewu. W ocenie Sądu pierwszej instancji powód temu obowiązkowi nie podołał. Wynikało to w szczególności z tego, iż reprezentujący powoda profesjonalny pełnomocnik nadał pismo zawierające wnioski dowodowe w dniu 27 listopada 2014r. w sytuacji, gdy rozprawa wyznaczona była na dzień 11 grudnia 2014r. , przy czym nie wskazał żadnej z przesłanek z art.207§6 kpc. Złożenie tego pisma w terminie uniemożliwiającym doręczenie go pozwanej jako spóźnione skutkowało oddaleniem zawartych w nim wniosków dowodowych.

Wobec nieudowodnienia przez powoda, iż jest on wierzycielem pozwanej na dochodzoną kwotę, powództwo jako nieusprawiedliwione oddalono wyrokiem zaocznym na podstawie art. 339§1 kpc.

W apelacji od tego wyroku powód zaskarżył go w całości i zarzucił mu naruszenie przepisów postępowania :

- przepisu art.505 ³⁷ §1 kpc w zw. z art.130§1 kpc poprzez brak wezwania powoda do uzupełnienia pozwu, w szczególności poprzez przedłożenie załączników do pozwu, a tym samym wadliwym przyjęciu, że twierdzenia powoda budziły uzasadnione wątpliwości Sądu, bowiem nie były poparte żadnymi dowodami;

- przepisu art. 207§6 kpc poprzez wadliwe przyjęcie, że dowody doręczone przez pełnomocnika powoda wraz z pismem z dnia 26 listopada 2014r. stanowią nowe dowody i zostały powołane przez powoda z naruszeniem 207§6 kpc;

- przepisu art.233 kpc poprzez naruszenie zasad swobodnej oceny dowodów polegające na

mocy i wiarygodności w sposób sprzeczny z zasadami logiki, doświadczenia życiowego i wadliwego kojarzenia faktów, a nadto nierozważenie zebranego materiału dowodowego w sposób wszechstronny;

- przepisu art.328§2 kpc poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania ewentualnie zmiany wyroku i zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kwoty 1.389,40 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 1.047 zł od dnia 11 marca 2014r.2014r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako usprawiedliwiona zasługiwała na uwzględnienie.

Wskazać należy na wstępie, iż stosownie do obowiązującego w postępowaniu uproszczonym przepisu art.505 ¹³§ 2 kpc jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Przypomnieć też należy, iż stosownie do art.505 ¹¹ §1 kpc sąd nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu. Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z dokumentów nadesłanych przez powoda z pismem z dnia 26 listopada 2014r., tym bardziej, że nie zachodziły wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przeszkody co najmniej do podjęcia próby doręczenia pisma i dokumentów nadesłanych przez powoda stronie pozwanej. Sąd pierwszej instancji oddalając powództwo w całości skupił się na bierności dowodowej skarżącej w kwestii wykazania okoliczności, z których wywodziła skutki prawne, nie wskazując jednak z jakich przyczyn uznaje brak podstaw do wydania wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo na podstawie art.339 kpc. Zgodnie z § 2 tego przepisu w przypadku niestawiennictwa pozwanego na rozprawie lub jego bierności procesowej przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Tym samym sąd - jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości - zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Sąd Rejonowy na takie wątpliwości nie wskazywał, a przeprowadzony dowód z przedłożonych przez powoda dokumentów ( umowa pożyczki i cesja wierzytelności) wykazał istnienie wierzytelności powoda wobec pozwanej dochodzonej pozwem.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 386§1 kpc oraz art.98§1 kpc w zw. z art.108§1 kpc w zw. z art.391§1 kpc.