Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

22 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział II Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Waldemar Cytrowski – spr.

Sędziowie : SO Agata Wilczewska

SO Robert Rafał Kwieciński

Protokolant: st. sekr. sąd. Arleta Wiśniewska

przy udziale Haliny Lewandowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu 22.05.2015 r.

sprawy M. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 177§1 kk w zw. z art. 178§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Kole z 12.03.2015 r. sygn. akt II K 59/15

1.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- na podst. art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu M. K. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 5(pięciu) lat próby,

- na podst. art. 73§1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora

- na podst. art. 71§1 kk skazuje oskarżonego M. K. na karę grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych po 10 ( dziesięć) zł

- obniża orzeczony środek karny do 3 (trzech) lat.

2. Utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy w pozostałej części.

3.  Zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za obie instancje.

Robert Rafał Kwieciński Waldemar Cytrowski Agata Wilczewska

II Ka 119/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kole wyrokiem z 12 marca 2015r. w sprawie o sygn. akt II K 59/15 oskarżonego M. K. uznał za winnego tego, że 26.10.2014 roku w B. gmina B. w woj. (...) kierując samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że z niewyjaśnionych przyczyn zjechał na przeciwny pas ruchu przez co zderzył się z prawidłowo jadącym z przeciwka oznakowanym radiowozem policyjnym m-ki K. (...) o nr rej. (...), w wyniku czego pasażer radiowozu J. G. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy, wstrząśnienia mózgu i otarć naskórka twarzy, które to spowodowały naruszenie prawidłowych funkcji ośrodkowego układu nerwowego na okres powyżej siedmiu dni, po czym zbiegł z miejsca zdarzenia, tj. popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Apelację wniosła obrońca, która zarzuciła rażącą niewspółmierność kary wyrażającą się w wymierzeniu oskarżonemu kary 1 roku bezwzględnego pozbawienia wolności i orzeczenie środka karego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat podczas gdy wysokość kary jak i długość orzeczonego środka karnego przekraczają stopień winy, motywację, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i sposób zachowania się oskarżonego.

W oparciu o ten zarzut wniosła o zmianę pkt. I zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia i zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oraz zmianę pkt. II zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a także zmianę pkt. III wyroku poprzez zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zwolnienie oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania apelacyjnego.

Apelacja jest zasadna.

Niewspółmierność kary jest pojęciem ocennym i z powodu niedookreśloności kryteriów „współmierności” występuje często, przy czym zmiana w tym zakresie jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy kara jest tak rażąco wysoka lub niska, że nie może zostać utrzymana, a więc kiedy kara w powszechnym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Dlatego, aby orzekane kary były odbierane jako sprawiedliwe sąd powinien kierować się wskazaniami zawartymi w art. 53 kk, w szczególności w § 2 tego przepisu. Kara pozbawienia wolności może być uznana za rażąco niewspółmiernie surową nie tylko z powodu jej wysokości, ale również z powodu braku orzeczenia o warunkowym zawieszeniu jej wykonania. Warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności powoduje bowiem, że orzeczona kara pozbawienia wolności faktycznie staje się zupełnie innym rodzajem kary. Dlatego brak orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary przy istnieniu przesłanek przemawiających za orzeczeniem kary wolnościowej trzeba zawsze traktować jako orzeczenie nadmiernie surowe. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Wobec zatarcia skazania w sprawach Sądu Rejonowego w Kole o sygn. akt VI K 312/08 i VI K 1004/08 jako okoliczność obciążającą należało wyeliminować uprzednią karalność oskarżonego, a jako łagodzącą uwzględnić dotychczasową jego niekaralność. Oskarżony nadto przyznał się do winy i zmienił postępowanie, a następstwa wypadku nie były znaczne. Można więc zasadnie przyjąć, iż wobec oskarżonego istnieje podstawowa merytoryczna przesłanka orzeczenia kary probacyjnej, tj. pozytywna prognoza resocjalizacyjna. Dlatego Sąd na podst. art. 69§1 i 2 kk, art. 70§1 pkt 1 kk i art. 73§1 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres 5 lat próby i oddał go w tym okresie pod dozór kuratora. Dla zapewnienia realnej dolegliwości kary Sąd na podst. art. 71§1 kk skazał oskarżonego na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych po 10 zł. Przy wymiarze liczby stawek Sąd miał na uwadze wskazane w art. 53 kk dyrektywy wymiaru kary, a przy określeniu wysokości stawki treść art. 33§3 kk. Sąd obniżył również wymiar orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego do 3 lat.

Ze względu na trudną sytuację materialną oskarżonego Sąd na podst. art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za obie instancje.

Robert Rafał Kwieciński Waldemar Cytrowski Agata Wilczewska