Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora Tomasza Błaszczyka z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 19 maja 2015 r.

sprawy W. K.

syna Z. i A. z d. S.

ur. (...) w M.

oskarżonego to, że:

w dniu 24 lutego 2015r. na ul. (...) w Ś. kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości – to jest mając 0,44 mg / l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego W. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 (dwóch) lat próby;

III.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 40 (czterdziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł (dziesięciu złotych);

IV.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

V.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania jego prawa jazdy od dnia 24 lutego 2015r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 100 zł (stu złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VII.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 70 zł i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych, wymierza mu opłatę w wysokości 100 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony W. K. w godzinach popołudniowych w dniu 24 lutego 2015r. spożywał w swoim miejscu zamieszkania w Ś. alkohol w postaci piwa. Po godz. 20.00 oskarżony pojechał on swoim samochodem m-ki V. (...) o nr. rej. (...) do sklepu na ul. (...). (...) w Ś..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego W. K., k. 12 – 13.

Na ulicy (...) w Ś., pojazd prowadzony przez oskarżonego został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji. Z uwagi na wyczuwalną woń alkoholu W. K. został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu elektronicznym urządzeniem kontrolno – pomiarowym. Badanie wykazało u oskarżonego wynik wynoszący: 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - o godz. 20:41 i 0,45 mg/l - o godz. 20:58.

Dowód:

zeznania świadka A. B., k. 7,

wyjaśnienia oskarżonego W. K., k. 12 – 13,

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 2.

Oskarżony W. K. ma 39 lat, jest rozwiedziony, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 4 i 9 lat. Oskarżony pracuje w firmie (...) w Ś. jako operator układarki i uzyskuje z tego tytułu miesięcznie 2400 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 22,

dane osobo-poznawcze, k. 19.

Oskarżony W. K. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których opisał okoliczności jego popełnienia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd Rejonowy oparł się na wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego W. K., zeznaniach świadka A. B. oraz wskazanych na wstępie dowodach o charakterze materialnym, co do których prawidłowości nie ma jakichkolwiek zastrzeżeń.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia występku z art. 178a § 1 k.k. W. K. prowadził bowiem pojazd mechaniczny – samochód osobowy m-ki V. (...) o nr. rej. (...), w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości, co potwierdziły wyniki badania urządzeniem kontrolno – pomiarowym.

Czyn oskarżonego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę oskarżonego ani bezprawność jego czynu.

Wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie kary w stosunku do W. K., sąd uwzględnił w całości wniosek prokuratora w trybie art. 335 k.p.k.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo, baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. W ocenie sądu wskazana kara pozostaje adekwatna do opisanych okoliczności, a w szczególności koresponduje ze znacznym stopniem zawinienia oskarżonego, który prowadził pojazd mechaniczny po ruchliwej drodze, będąc w istotnym stopniu nietrzeźwy.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat próby, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni wobec jego osoby wychowawczo – prewencyjne cele.

Na podstawie art. 71 § 1 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Orzekając grzywnę obok kary pozbawienia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd Rejonowy miał na uwadze to, że będzie ona stanowiła realną dolegliwość dla oskarżonego a przez to wpłynie na przestrzeganie przez niego porządku prawnego. Wymierzając oskarżonemu karę grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k. wskazać należy, że nie sprzeciwia się temu fakt, że kara grzywy stanowi jedną z alternatywnych sankcji, jakie można orzec za występek z art. 178a § 1 k.k. W przypadku oskarżonego wymierzono bowiem karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, co w takiej sytuacji powoduje, że orzeczenie kary grzywny na innej podstawie niż art. 71 § 1 k.k. nie było możliwe. (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2008 r. sygn. II KK 42/08 oraz wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2013 r. IV Ka 1292/12, publ. LEX).

W punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec W. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres dwóch lat. Dokonując powyższego rozstrzygnięcia sąd miał na uwadze treść przepisu art. 42 § 2 k.k., zgodnie z którym w razie skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości, orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju oraz treść art. 43 § 1 k.k., zgodnie z którym zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w wymiarze od roku do 10 lat. Ustalając okres stosowania wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wyartykułowane w art. 53 k.k. dyrektywy wymiaru kary, a w szczególności cele zapobiegawcze i wychowawcze, które stosowanie środka karnego ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Wyznaczając okres stosowania środka karnego na 1 rok, sąd uznał, że zakaz w powyższym wymiarze stanowi dolegliwość adekwatną i sprawiedliwą. Wydając rozstrzygnięcie we wskazanym zakresie, sąd zgodnie z art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego przepis art. 43 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień popełnienia przestępstwa, jako że jest on względniejszy dla oskarżonego niż ustawa obowiązująca w czasie wyrokowania.

W punkcie V wyroku Sąd Rejonowy zgodnie z art. 63 § 2 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, okres zatrzymania jego prawa jazdy od dnia 24 lutego 2015r. do dnia uprawomocnienia się wyroku.

W oparciu o art. 49 § 2 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 100 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wydając rozstrzygnięcie we wskazanym zakresie, sąd zgodnie z art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego przepis art. 49 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień popełnienia przestępstwa, jako że jest on względniejszy dla oskarżonego niż ustawa obowiązująca w czasie wyrokowania.

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd obciążył oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa, uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 70 zł (zapytanie do K. – 30 zł, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – 40 zł). Ponadto sąd wymierzył oskarżonemu opłatę sądową w wysokości przewidzianej ustawą z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

SSR Radosław Gluza