Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 19/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Jolanta Kopeć

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2015r.

sprawy B. H.

obwinionej z art. 77 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 17 listopada 2014 r. sygn. akt II W 1270/14

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec obwinionej B. H.,

II. zwalnia obwinioną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 19/15

UZASADNIENIE

B. H. obwiniona została o to że:

w dniu 8.07.2013 r. między godz. 19 a 20 nie zachowała środków ostrożności przy trzymaniu psa który bez opieki biegał po ulicy (...) w J.

tj. o wykroczenie z art. 77 k.w .

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 17 listopada 2014 r. w sprawie II W1270/14 obwinioną uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 77 k.w. i za to na mocy art.77 k.w. wymierzył jej karę nagany. Na mocy art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. zwolnił obwiniona od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.

Apelację od powyższego wyroku złożyła obwiniona B. H.. W osobiście sporządzonej apelacji przedstawiła swoją ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego inną aniżeli Sąd I instancji podkreślając że pies uczestniczący w zdarzeniu z dnia 8.07.2013 r. nie był jej psem, nie stanowił jej własności. Obwiniona jedynie chwyciła go za kolczatkę i zabrała z miejsca zdarzenia. Skarżąca wniosła o uniewinnienie jej od popełnienia zarzucanego jej czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Przypomnieć w pierwszej kolejności należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego, a więc mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów wtedy gdy: 1.jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy; 2.stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego ( obwinionego ); 3. jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu ( w. SN z 9.11.1990 r. WRN 149/90 OSNKW 7-9/1991,poz.41 ). Wbrew twierdzeniom skarżącej Sąd I instancji spełnił powyższe wymagania w niniejszej sprawie, ocena materiału dowodowego przeprowadzona została w oparciu o całokształt okoliczności ujawnionych podczas rozprawy i nie uchybia art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.o.w. zaś pisemna motywacja wyroku spełnia wymogi z art.424 k.p.k w zw. z art.82 § 1 k.p.o.w. Dysponując na rozprawie walorem bezpośredniości Sąd I instancji władny był odmówić wiarygodności wyjaśnieniom obwinionej, uznać zaś za wiarygodne dowody przeciwne, w szczególności zeznania świadków M. K. i O. M.. Podkreślić należy że Sąd ten wypełnił wskazania Sądu Okręgowego zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 13.06.2014 r. uchylającego pierwszy wyrok Sądu Rejonowego wydany w niniejszej sprawie ( VI Ka 236/14, k. 51 – 53 ), w szczególności zaś przesłuchał w charakterze świadka O. M. i szczegółowo odniósł się do zeznań świadka M. K. wskazując powody dla których uznał je za wiarygodne ( str.2 – 5 uzasadnienia, k.95 odwrót – 97 akt ). Sąd I instancji przekonywująco argumentował, że zdarzenie miało miejsce 8 lipca 2013 r. ( nie zaś 6 lipca 2013 r. jak to twierdziła obwiniona ), że pies który biegał luzem ulicami (...) był tym samym psem który atakował M. K., jej babcię i psa, że B. H. jest jego właścicielką o czym świadczy chociażby fakt, że zapięła ona go na smycz i razem z nim poszła do domu. polemika obwinionej z tymi ustaleniami nie jest przekonywująca w związku z czym nie mogła skutkować zmianą ani uchyleniem wyroku. Trafne są również rozważania Sądu I instancji odnośnie wypełnienia przez działanie obwinionej znamion wykroczenia z art. 77 k.w. ( str.5 uzasadnienia , k. 97 akt ).

W tym stanie rzeczy zważywszy ponadto że wymierzona obwinionej kara nagany z pewnością nie jest rażąco surowa Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymal w mocy wobec obwinionej B. H..

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. zważywszy na sytuację finansową i rodzinną obwinionej Sąd Okręgowy zwolnił ją od kosztow sadowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

VI Ka 19/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE