Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w pkt I zasądził od S. R. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej im. F. S. w G. kwotę 25.732,20 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwot:

-

26.644,22 zł od dnia 7 maja 2013 r. do dnia 10 lipca 2013 r.;

-

26.487,20 zł od dnia 11 lipca 2013 r. do dnia 22 sierpnia 2013 r.;

-

26.392,20 zł od dnia 23 sierpnia 2013 r. do dnia 2 stycznia 2014 r.;

-

26.306,20 zł od dnia 3 stycznia 2014 r. do dnia 10 stycznia 2014 r.;

-

26.207,20 zł od dnia 11 stycznia 2014 r. do dnia 3 lutego 2014 r.;

-

26.015,20 zł od dnia 4 lutego 2014 r. do dnia 7 marca 2014 r.;

-

25.823,20 zł od dnia 8 marca 2014 r. do dnia 14 kwietnia 2014 r.;

-

25.732,20 zł od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty.

W pkt II wyroku Sąd Rejonowy oddalił powództwo w pozostałej części, zaś w pkt III zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.751,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiodła strona powodowa, zaskarżając je w części tj. w pkt I co do zasądzonych odsetek i w pkt II. Skarżący zarzucił:

-

obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 720 kc w zw. z art. 353 ¹ kc i art. 481 § 2 kc poprzez ich błędną interpretację oraz niewłaściwe zastosowanie i pominięcie, przy rozliczaniu wpłat dokonanych po wytoczeniu powództwa, ukształtowanych i zaakceptowanych przez strony umowy regulacji w zakresie narastania odsetek karnych i sposobu rozliczania dokonywanych wpłat;

-

naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 § 1 kpc przez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego i błędne rozliczenie wpłat po pozwie, pomimo uznania ze niesporne faktu narastania odsetek karnych oraz sposobu rozliczania dokonywanych wpłat wynikającego z Regulaminu udzielania pożyczek i kredytów (...).

W oparciu o tak sformułowane zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 25.732,20 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 24.07.2013 r. do dnia zapłaty. Nadto, skarżący wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania za II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnego zastosowania prawa materialnego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia, a w konsekwencji przyjmuje za własne, uznając za zbędne powielanie ich w całości w niniejszym uzasadnieniu.

Podniesione przez skarżącego zarzuty, odnoszące się do naruszenia prawa materialnego, jak i przepisów postępowania, w istocie zmierzają do zakwestionowania prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w zakresie zasądzenia odsetek od świadczenia głównego. W ocenie Sądu Okręgowego twierdzenia apelującego stanowią jedynie nieuzasadnioną polemikę z trafnymi ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd I instancji i prawidłowym zastosowaniem przepisów materialnoprawnych.

Dla jasności wywodu, wypada wskazać, iż strona powodowa wystąpiła z powództwem o zapłatę kwoty 26.644,22 zł z tytułu przysługujących jej roszczeń z umowy pożyczki zawartej z pozwanym. Wyżej wskazana kwota obejmowała kwotę niespłaconej pożyczki – 24.011,56 zł oraz skapitalizowane odsetki karne i umowne naliczone do dnia wytoczenia powództwa w wysokości 2.632,66 zł. Pozwany po wytoczeniu powództwa dokonał na rzecz powoda kilku wpłat, które w łącznej wysokości 912,02 zł zostały zaksięgowane na poczet odsetek z umowy pożyczki. Nie może zatem budzić wątpliwości zasądzenie przez Sąd meriti na rzecz powoda świadczenia w wysokości 25.732,20 zł, a zatem pomniejszonego w stosunku do dochodzonego w pozwie roszczenia o kwotę 912,02 zł. Z uwagi na powyższe, zaistniała zarazem konieczność precyzyjnego ustalenia sposobu naliczania odsetek umownych od zasądzonej kwoty. Brak było przy tym podstaw do zasądzenia odsetek w sposób określony w pozwie, a więc od całości dochodzonego roszczenia. Zważyć bowiem należy, że dochodzona należność główna obejmowała skapitalizowane odsetki, a zatem po wytoczeniu powództwa i sukcesywnym dokonywaniu przez pozwanego kolejnych wpłat (księgowanych na poczet skapitalizowanych odsetek), odsetki winny być liczone od poszczególnych kwot, stanowiących różnicę pomiędzy kwotą zadłużenia aktualną na dzień wytoczenia powództwa a kwotami poszczególnych wpłat. Sąd Rejonowy w skrupulatny i wnikliwy sposób obliczył stosowne kwoty, od który przysługuje powodowi świadczenie odsetkowe wraz z terminami naliczania odsetek. Należy w pełni zaaprobować ustalenie, iż odsetki od poszczególnych kwot świadczenia głównego należne są od dnia następującego po dacie każdorazowej wpłaty do dnia uiszczenia kolej należności przez pozwanego. W konsekwencji zasadnie zasądzono odsetki od kwoty 25.732,20 zł dopiero od dnia 15 kwietnia 2014 r. tj. dnia następnego po ostatniej wpłacie dokonanej przez pozwanego. Reasumując, należy stwierdzić, iż Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób zasądził odsetki od świadczenia głównego, uwzględniając przy tym dokonanie przez pozwanego kilku wpłat po wytoczeniu powództwa.

Mając na względzie wyżej przytoczone argumenty, a także wobec niestwierdzenia nieważności postępowania, branej pod uwagę z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację.