Sygn. akt VIII U 2192/14
Dnia 12 maja 2015 roku.
Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie: Przewodniczący – Sędzia S.O. Lucyna Krawczyk-Nazar
Protokolant – sekretarz sądowy Ewelina Parol
po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 roku w Lublinie
sprawy M. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.
o wypłatę niezrealizowanego świadczenia
na skutek odwołania M. P.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
z dnia 28 października 2014 roku znak I- (...)
oddala odwołanie.
Sygn. akt VIII 2192/14
Decyzją z dnia 28 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. P. wypłaty niezrealizowanego świadczenia za maj 2010 r. po zmarłym W. P. podnosząc, że roszczenie wygasło po upływie 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, której świadczenia przysługiwały.
W odwołaniu wnioskodawczyni domagała się wypłaty świadczenia przysługującego mężowi za maj 2010 r. podnosząc, że decyzja jest krzywdząca i niesprawiedliwa, bowiem nie została pouczona przez pracowników organu rentowego o możliwości dochodzenia niezrealizowanego świadczenia, mąż zmarł na skutek choroby nowotworowej, a o przysługujących uprawnieniach dowiedziała się przypadkowo kilka lat po śmierci męża (k. 2 a.s.).
Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania wskazując, że wniosek
o wypłatę niezrealizowanego świadczenia wnioskodawczyni złożyła po upływie 12 miesięcy od dnia śmierci męża, co powoduje, że świadczenie wygasło
(k. 3 a.s.).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jest poza sporem, że zmarły w dniu (...) r. W. P. był uprawniony i pobierał od 1 lipca 2009 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Termin płatności świadczenia został ustalony na 20 dzień każdego miesiąca (k. 57 akt ZUS).
W dniu 20 października 2014 r. M. P. złożyła wniosek o wypłatę niezrealizowanego świadczenia przysługującego mężowi za maj 2010 r. (k. 89 – 90 akt ZUS).
Zgodnie z art. 101 pkt. 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 1440 zł ze zm.) prawo do świadczenia ustaje ze śmiercią osoby uprawnionej. W takiej sytuacji organ rentowy obowiązany jest do wstrzymania wypłaty świadczenia.
W myśl art. 136a ust. 2 cyt. ustawy w razie śmierci emeryta lub rencisty wstrzymanie wypłaty świadczenia następuje od miesiąca przypadającego po miesiącu, w którym zmarł emeryt lub rencista. Oznacza to, że nawet „gdy termin wypłaty świadczenia przypada po dniu śmierci (…) wypłatę wstrzymuje się od następnego miesiąca”.
Uprawnienia przysługujące osobom bliskim z tytułu świadczeń należnych zmarłemu emerytowi lub renciście reguluje przepis ar. 136 cyt. ustawy. Prawo do niezrealizowanego świadczenia przysługuje w pierwszej kolejności małżonkowi i dzieciom z którymi zmarły prowadził gospodarstwo domowe. Do wypłaty niezrealizowanych świadczeń konieczne jest złożenie wniosku przez uprawnionego przed upływem 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, której świadczenia emerytalno-rentowe przysługiwały pod rygorem utraty uprawnień (art. 136 ust. 3 cyt. ustawy).
Termin 12 miesięcy wskazany w powołanym przepisie, jako termin zawity prawa materialnego nie może być przedłużony ani przywrócony, a po jego upływie uprawnienie wygasa. Wobec wygaśnięcia uprawnienia do uzyskania wypłaty niezrealizowanego świadczenia do oceny upływu 12 miesięcznego terminu nie mają zastosowania zasady współżycia społecznego (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 14 września 2005 r., III AUa 865/04, Lex nr 164653). Należy zaznaczyć, że art. 136 ust. 3 cyt. ustawy został przez Trybunał Konstytucyjny uznany za zgodny z art. 32 ust. 1 i nie został uznany za niezgodny z art. 47 Konstytucji RP (wyrok TK z 12 listopada 2001 r., P 2/01, OTK 2001 nr 8 poz. 249).
Uwzględniając powyższe rozważania trzeba stwierdzić, że wprawdzie wnioskodawczyni należy do kręgu osób uprawnionych, wymienionych w art. 136 ust. 1 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jednakże jej roszczenie do dochodzenia niezrealizowanego świadczenia za maj 2010 r. wygasło, bowiem wniosek o jego wypłatę wnioskodawczyni złożyła po upływie ponad 4 lat od dnia śmierci męża. Podkreślenia wymaga, że wbrew podnoszonym w odwołaniu zarzutom organ rentowy nie miał obowiązku pouczania lub informowania wnioskodawczyni o przysługujących jej roszczeniach.
Mając powyższe na uwadze i na mocy powołanych przepisów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku – art. 477 14 § 1 k.p.c.
LKN/sj